Ας διαλέξουμε με ποια κατηγορία τύπου ανθρώπου θέλουμε να ανήκουμε.

                                           

                                            του π. Αντωνίου Χρήστου

      Αγαπητοί μου Αναγνώστες, δεν γνωρίζουμε κατά πόσο σας έχει συμβεί να έχετε κατασταλάξει  από την εμπειρία σας σε κάποια πράγματα και κάποια στιγμή να ακούσετε μια ομιλία, μια διάλεξη, μία παράδοση ή να ακούσετε μια κουβέντα από κάποιον ειδικό, που να επιβεβαιώσει και θεωρητικά-επιστημονικά, αυτά που ήδη γνωρίζατε! Αυτό συνέβη σε εμάς πρόσφατα και αποφασίσαμε σε αυτό το άρθρο να το μοιραστούμε μαζί σας.

Στην φετινή ετήσια και μάλιστα 16η Εκδήλωση-Ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε. Β. Β. & Β, για τους Εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της Μητροπολιτικής της περιφέρειας, με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών, που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019 στο Συνεδριακό Κέντρο ATTICA CENTRE στη Γλυφάδα, προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο παλιός καθηγητής μας π. Δημήτριος Κουτσούρης (Επίκουρος Καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και Εφημέριος της Ενορίας της ιδιαιτέρας πατρίδος του, Αγία Τριάδα Βοιωτίας), ο οποίος  με γλαφυρό, άμεσο, εύστοχο, αλλά και συχνά κριτικό τρόπο, ανέπτυξε το θέμα « Η επικαιρότητα των τριών Ιεραρχών, στην ανεπίκαιρη πραγματικότητά μας».  

         Ο π. Δημήτριος μεταξύ άλλων,  περιέγραψε την επικαιρότητα και τα βασικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν διαχρονικά   το σήμερα, δύο κατηγορίες ανθρώπων: α) Των των Θεανθρώπων ανθρώπων: Οι οποίοι ομολογούν την ανυπαρξία τους, χωρίς την ουσιαστική σχέση με τον Θεό. Αυτοί που θεωρούν ότι ζούμε πραγματικά και υπάρχουμε μόνο όταν είμαστε σε σχέση με τον Θεό και προσπαθούν να υιοθετήσουν στη ζωή τους το θέλημά Του Θεού. β) Οι Αυτοθεούμενοι-αυτόνομοι άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να είναι οι ίδιοι Θεοί, να ορίζουν με κτητικότατα τα πράγματα (σώμα, ψυχή, θέλημα κ.α.) και φυσικά να κάνουν το θέλημά τους, αγνοώντας τον Θεό και τις εντολές Του.

       Πραγματικά αυτή η συστηματοποίηση και η περιγραφή του ομιλητή, σ΄ αυτές τις κατηγορίες των ανθρώπων, μας έκαναν να επιβεβαιώσουμε πολλά, τα οποία τα βλέπαμε, τα παρατηρούσαμε, μας προβλημάτιζαν, αλλά δεν μπορούσαμε με σαφήνεια να ορίζουμε και ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας. Ο σεβαστός μας π. Δημήτριος όπως πολύ εύστοχα το έκανε και ευχαριστούμε και γραπτώς, από της θέσεως αυτής, τον σεβαστό μας καθηγητή, που μας βοήθησε να το κατανοήσουμε και οριστικοποιήσουμε πληρέστερα !

       Αυτό λοιπόν, που το Ευαγγέλιο ονομάζει σαρκικό φρόνημα, θέλημα Του κόσμου κτλ, ανήκουν όσοι  στρέφουν την ελεύθερη προαίρεσή τους μακριά από τον Θεό, σαν τον άσωτο Υιό της παραβολής. Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι βρίσκουν νόημα ύπαρξης και σκοπός ζωής, στις απολαύσεις αυτού του κόσμου, στην τρυφή και τις ηδονές, που γρήγορα τελειώνουν αφού είναι εφήμερες και μη ευλογημένες. Όλοι αυτοί που υπηρετούν το κοσμικό φρόνημα, δημιουργούν μια επικαιρότητα – μόδα (τάσεις με πολλές λεπτομέρειες και χωρίς στην πραγματικότητα ουσία), που στρέφεται στην άνεση (αργία), στην τεχνολογία και τεχνολογικό πολιτισμό δημιουργώντας πλασματικές ανάγκες (ως προσπάθεια του ανθρώπου να υπερβεί τον Θεό και να θεοποιήσει τον ευατό του), στην οικολογία (με την έννοια της χρήσης-κατάχρησης των κατοικίδιων και της φύσης δίνοντας μεν αγάπη, αλλά ταυτόχρονα αδιαφορία για τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη ή ακόμη και μίσος σε όποιον αντιτίθεται στις υπερβολές τους) και σε κάθε τι που αφήνει τον άνθρωπο μακριά από την χάρη Του Θεού και ταυτόχρονα ουσιαστικά αποξενώνεται ατομικά και αυτοθεώνεται οριστικά ο ίδιος.

       Υπάρχει και η άλλη κατηγορία ανθρώπων, που ακολουθούν την πορεία της στενής και τεθλιμμένης οδού. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, στο λόγο του «Περί απροσπαθείας», μας δείχνει ποιος πραγματικά βρίσκεται σε αυτή την πορεία, γιατί ενώ μερικοί  πιστεύουμε ότι βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, εν τούτοις μπορεί να βρισκόμαστε  στην πλατιά και ευρύχωρο, της παραπάνω κατηγορίας. Τα σημεία πού θα σου δείχνουν ότι βαδίζει κάποιος τη στενή οδό, κατά τον Άγιο Ιωάννη είναι: «Η θλίψη της κοιλίας, η ολονύκτιος στάση στην προσευχή, το μετρημένο νερό, το λιγοστό ψωμί, το καθαρτικό ποτό της ατιμίας, οι χλευασμοί, οι περιγέλωτες, οι εμπαιγμοί, η εκκοπή του ιδίου θελήματος, η υπομονή στις συγκρούσεις με τους άλλους, το να μη γογγύζεις όταν σε περιφρονούν, να βιάζεις τον εαυτό σου να υπομένει τις ύβρεις, να υπομένεις γενναία όταν οι άλλοι σε αδικούν, να μην αγανακτείς όταν καταλαλούν είς βάρος σου, να μην οργίζεσαι όταν σε εξευτελίζουν, να ταπεινώνεσαι όταν σε κατακρίνουν. Μακάριοι όσοι βαδίζουν την προηγούμενη οδό, «ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε΄ 3). (Κλίμαξ» – Λόγος Β΄13) Όλα αυτά, δημιουργούν μια άλλη επικαιρότητα, πνευματική, κατά Θεό, που στις μέρες μας βέβαια κάποιοι αντίθετοι, όσοι την υποστηρίζουν και προσπαθούν να την ακολουθούν, τους θεωρούν γραφικούς (όχι βέβαια με την έννοια της Αγίας Γραφής), απόκοσμους, οπισθοδρομικούς.

         Ο Χριστός όμως είναι σαφής : «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» Ματθ. 6,24.  Δηλαδή σε μετάφραση: «Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί συγχρόνως δύο κυρίους· διότι ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλον ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα καταφρονήσει τον άλλο. Και σεις δεν είναι δυνατόν να υπηρετείτε τον Θεόν και τον πλούτο· ή θα αγαπήσετε τον Θεόν και θα περιφρονήσετε τους επιγείους θησαυρούς ή θα υποδουλωθείτε σ’ αυτούς και θα καταφρονήσετε τον Θεόν». Ας επιλέξουμε λοιπόν σε ποια κατηγορία θέλουμε να είμαστε. Με αυτούς που είναι με τον Χριστό ή με αυτούς που τον πολεμούν με λόγια ή πράξεις και γενικότερα τον αντιστρατεύονται; Από την επιλογή μας, θα διαμορφωθούν και οι προτεραιότητές μας…! Ας διαλέξουμε «Του Θεού τα πράγματα…»! Αυτό σώζει…!!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου