Πέμπτη 29 Μαΐου 2008
1453 Η Άλωσις της Πόλεως και το Δράμα των Εθνικών μας Διχασμών.
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Μνήμη θανάτου και….πνευματικός θάνατος… !
Αγαπητοί μου φίλοι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, λίγες σκέψεις από δύο περιστατικά που ο Τριαδικός Θεός, με αξίωσε να ζήσω σήμερα Κυριακή 25/05/08. Το ένα έλαβε χώρα μετά την Θ. Λειτουργία εντός του Ιερού Ναού και το άλλο στο τραμ μετά τις 9:30 μ.μ. γυρνώντας από βόλτα! Το περίεργο είναι, ότι ενώ φαίνεται να είναι άσχετα το ένα περιστατικό με το άλλο, τώρα που τα φέρνω στην σκέψη μου στον απολογισμό της ημέρας, έχουν σχέση και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από ότι μου φάνηκε στην αρχή…! Βεβαίως δεν θέλω να προκαταλαβαίνω συνειδήσεις και να καθοδηγώ σκέψεις! Θα σας τα περιγράψω όπως τα έζησα και ο κάθε ένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα…:
Μετά το τέλος της σημερινής Θ. Λειτουργίας, ήρθε και με πλησίασε μια μοναχή που την έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μάλιστα επειδή είχε και μνημόσυνο και πρόσεξα ότι καθόταν πίσω από τους συγγενείς του μνημόσυνου, θεώρησα ότι ήταν και αυτή μία από τους συγγενείς! Όμως από το διάλογο που ακολούθησε κατάλαβα ότι δεν ήταν έτσι..:
- Καλημέρα πάτερ την ευχή σας, μου λέει με ταπεινή φωνή.
- Χριστός Ανέστη, Γερόντισσα την ευχή σας της λέω!
- Πάτερ με λένε……………….και θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι…αν θα μπορούσατε!
- Φυσικά της λέω ότι θέλετε, αλλά από πού είστε;
- Είμαι από την Ιερά Μονή …………. (δεν βάζω το μοναστήρι για ευνόητους λόγους) από την Νήσο (…..) και είμαι μόνη μου εκεί!
- Α! Ωραία….της λέω, ξέρω εκεί τον Διάκονο ……….. (τάδε) τον γνωρίζετε;
- Όχι μου λέει, δυστυχώς στο Μοναστήρι είμαι μόνη μου είναι απλησίαστο για τους πολλούς , έχει πάνω από δύο χιλιόμετρα ποδαρόδρομο , γι αυτό και δεν ξέρω ή με ξέρουν πολλοί!
- Α! Μάλιστα…και τι θα θέλατε της λέω ;
- Πάτερ, είμαι στην Αθήνα γιατί έχω καρκίνο! Πεθαίνω σε λίγο και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να προσεύχεστε……………!!!
- Εκείνη την ώρα από την έκπληξή μου και το πρώτο σοκ, της κάνω χωρίς να το σκεφθώ και πολύ ενστικτωδώς, το σημείο του σταυρού, που διέκοψα τον λόγο της και της λέω βεβαίως γερόντισσα και θα κάνω και σας εύχομαι περαστικά!!
- Όχι μου λέει αυτή, δεν καταλάβατε πάτερ, δεν θέλω να παρακαλέσετε τον Θεό να γίνω καλά! Αυτό είναι το θέλημά Του…! Θα ήθελα απλά να παρακαλέσετε τον Κύριό μας, να με αξιώσει και να με πάρει σε καλή στιγμή! Να μη δώσει και με πάρει σε στιγμή που δεν είμαι πνευματικά έτοιμη! Αυτό ήθελα μόνο να προσευχηθείτε!
- Φυσικά εγώ έμεινα άφωνος και σαστισμένος από τη κουβέντα που μου είπε η Μοναχή, που μόνο σε βίους Αγίων και Γεροντικά Ασκητών είχα συναντήσει ως ώρας! Πριν της γνέψω καταφατικά γι αυτό που μου ζήτησε….συνέχισε τον λόγο της λέγοντας θερμά συγχαρητήρια για το κήρυγμα που έκανα σήμερα και ότι της άγγιξε την καρδιά…! Μα εμένα ο λογισμός μου ήταν σε αυτό που μου ζήτησε, και ότι αν άγγιξαν την καρδιά αυτά που είπα εγώ….αυτά που είπε αυτή τι έπρεπε να κάνουν;
Αυτό θα πει μνήμη θανάτου και εμπιστοσύνη στο θέλημα Του Θεού, όποιο και αν είναι αυτό…! Όλοι οι Χριστιανοί μας στον κόσμο, έχουν εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, αλλά λίγοι ζητάνε να παραμείνει ένα πρόβλημα υγείας πάνω τους! Ζητάνε να προσευχηθούμε να γίνουν καλά το συντομότερο, μη αναλογιζόμενοι την πνευματική ωφέλεια και την παρουσία Του Θεού μέσα από τον Πειρασμό στη ζωή τους….!
Έχοντας αυτό το περιστατικό στο μυαλό μου όλη μέρα, πήγα μια βόλτα με τη σύζυγο μέχρι το κέντρο! Κατά τις 9.30 πήραμε το Τραμ από το Σύνταγμα για επιστρέψουμε στο σπίτι μας. Μετά από 4 στάσεις μπαίνουν μέσα δύο έφηβες….γύρω στα 15 με 16 ετών το πολύ…! Τι έφηβες όμως…; Εμφάνιση και οι δύο σε στυλ χέβι μέταλ! Με το κινητό τους σε ανοικτή ακρόαση να παίζει τραγούδια σκληρού μέταλ, αδιαφορώντας για τους γύρω τους, με σκουλαρίκια στο στόμα, στη μύτη, στα αυτιά! Η μία να φοράει την πεντάλφα, αντί τον κλασικό σταυρό στο λαιμό της, να έχει μαύρη τσάντα με πεντάλφα, με την μορφή τράγου στο τρίγωνο! Η άλλη να φοράει γύρω στο λαιμό και στο χέρι, αυτά που φοράγανε οι Pank και οι Χούλιγκαν την δεκαετία του 80 και να διακρίνεται στο λαιμό κάποιος Σταυρός, όχι όμως ο Ορθόδοξος, αλλά ο Αιγυπτιακός Σταυρός (με μεγαλύτερη θηλιά πάνω) που ως γνωστό, στην αρχαία Αίγυπτο, συμβόλιζε την γονιμότητα και γενικά στις μέρες μας, είναι ένα από τα νεοποχήτικα σύμβολα…! Το μακιγιάζ τους να είναι έντονο μαύρο και τελείως αντιαισθητικό λες και ήταν κομπάρσοι που έπαιζαν σε ταινία θρίλερ…! Αυτή με το σταυρό, φορούσε όλα μαύρα, η άλλη είχε καρό Σκοτζέδικη φούστα και μια μπλούζα μαύρη! Επίσης και οι δύο φορούσαν Μαύρα πάνινα παπούτσια, κλασικής γνωστής μάρκας! Θα αναρωτηθείτε βέβαια, τι νόημα έχει που τις περιέγραψα τόσο αναλυτικά και ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνιση κτλ! Φυσικά και εγώ αυτής της απόψεως είμαι, θα συνεχίσω όμως την διήγηση για να καταλάβετε! Αυτές μόλις είδαν ότι είμαι κληρικός, έβαζαν το ένα κομμάτι μετά το άλλο και μάλιστα δυνατότερα! Άρχισαν τα ειρωνικά χαμόγελα γεμάτο πρόκληση! Φυσικά όλοι όσοι ήταν εντός του Τραμ, τους κοιτούσαν παράξενα, που φυσικά έδειχνε όχι μόνο να μη τους μοιάζει, αλλά να επιζητούν και την προσοχή μας! Κάποια στιγμή φτάσαμε στη στάση της Αγίας Φωτεινής, που είχε μεγάλο παζάρι, λόγω του πανηγυριού του Μητροπολιτικού Ναού της Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Αυτές εκείνη την ώρα βλέποντας εμένα και τη σύζυγο μου, να κάνουμε το Σταυρό μας, λέει ή μία στην άλλη με αρκετά δυνατή φωνή : Άντε μωρέ, χεστήκαμε και εμείς γι’ αυτούς και τις Εκκλησίες τους! Εγώ ατάραχος, έκανα ότι δεν το άκουσα! Η σύζυγος ήταν έτοιμη να αντιδράσει και της είπα : Αυτό θέλουν αυτές! Να προκαλέσουν την προσοχή μας και να μας ταράξουν! Αν τα καταφέρουν και μας ταράξουν, έχουν κερδίσει ήδη το παιχνίδι! Αν τις αγνοήσουμε, αυτές τότε τρελαίνονται! (Τα καταγράφω ακριβώς όπως τα είπα και χωρίς να έχω επίγνωση αν έκανα το σωστό, ο Θεός ας με κρίνει) ! Κάποια στιγμή απέναντί μας αδειάζουν δύο θέσεις και πήγαν και έκατσαν εκεί, συνεχίζοντας τα τραγούδια και να αποκαλεί η μία την άλλη με βρισιές, αντί για ονόματα! Όταν βγήκαμε στη παραλιακή, άδειασαν οι δύο θέσεις από πίσω μας και ενώ αυτές καθόντουσαν απέναντι ήρθαν και έκατσαν εκεί, βάζοντας σχεδόν στο αυτί μας τα τραγούδια! Με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα ότι χόρευαν κι όλας με τα χέρια προκλητικά…! Εμείς μέχρι και που κατέβηκαν στην πλατεία της Γλυφάδας συνεχίσαμε έτσι σαν να μη συμβαίνει τίποτα….!
Έχοντας αυτό το περιστατικό υπόψη, ήθελαν να ρωτήσω, γιατί πρέπει η μουσική εκτός από γούστο, τελικά να γίνεται τρόπος ζωής για κάποιους, να επηρεάζει την φιλοσοφία τους, την στάση τους για την ζωή, την αισθητική τους και την εμφάνισή τους και ακόμα χειρότερα το θρησκευτικό τους πιστεύω; Πως οι γονείς έχασαν τη μάχη με τα παιδιά τους, με την αδιαφορία τους και νομίζοντας ότι αφού είναι σε κλειστά δωμάτια του σπιτιού ακούγοντας τραγούδια τέτοια και σερφάροντας σε τέτοια sites νομίζουν ότι είναι ασφαλής και δεν κινδυνεύουν; Εγώ δεν είπα να έρθουν να μου φιλήσουν το χέρι, όμως πως ζητάνε κοινωνική αποδοχή για τις προτιμήσεις τους μη σεβόμενοι, τους νόμους και τα στοιχειώδη δικαιώματα όταν κάποιοι ταξιδεύουν σε μέσα μαζικής μεταφοράς; Δεν είχαν ακουστικά; Φυσικά και είχαν, αλλά ………..; Ένα σωρό γιατί και ερωτήματα μπορώ να βάλω! Δεν ξέρω, στενοχωρήθηκα πολύ…για το περιστατικό! Στενοχωρήθηκα όμως περισσότερο γιατί είδα ότι εμείς σαν ποιμένουσα Εκκλησία, είμαστε ανύπαρκτοι και μάλιστα μας θεωρούν και εχθρούς αυτά τα παιδιά! Δεν σκύψαμε στα προβλήματά τους! Δεν ανοίξαμε διάλογο όσο θα έπρεπε! Και εγώ σήμερα (τώρα που κάνω την αυτοκριτική μου) διαπιστώνω ότι μου ήταν πιο εύκολο να τις αγνοήσω τις δύο κοπέλες, ακόμα πιο εύκολο να τις βρίσω ή να τους πουλούσα τσαμπουκά, αλλά να της πλησιάσω και να ανοίξω ειλικρινή και χωρίς προκαταλήψεις διάλογο μαζί τους, δεν τόλμησα να το κάνω….!!! Ο Θεός να μας φωτίζει όλους, γιατί τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, ιδιαίτερα όταν πρέπει να αποφασίσεις εν θερμό και χωρίς να έχεις μεγάλο πνευματικό υπόβαθρό!
Αλήθεια όμως :….Ποιος από τους πρωταγωνιστές των δύο περιστατικών…πεθαίνει στα αλήθεια; Η μοναχή που πεθαίνει μεν βιολογικά, αλλά έχει την πνευματική εγρήγορση και υγεία να αναμένει αυτό το τέλος, που είναι αυτομάτως μια αρχή στην πραγματική και όντως ζωή ή αυτά τα κορίτσια που έχουν βιολογικά όλη τη ζωή μπροστά τους, αλλά πνευματικά ζουν μέσα στο σκοτάδι, κάνοντας τον Διάβολο τον Άρχοντα του Σκότους, ως Φως και Ζωή; Αλήθεια από την άλλη, τι είναι πιο εύκολο για εμάς; Να περιφρονούμε και να μένουμε στην αυτοσωτηρία μας ή να ματώνουμε, τρώγοντας τα μούτρα μας και τον εγωϊσμό μας, ανεξαρτήτου αποτελέσματος; Δύσκολα ερωτήματα….ακόμα όμως πιο δύσκολες οι απαντήσεις…!
Μετά το τέλος της σημερινής Θ. Λειτουργίας, ήρθε και με πλησίασε μια μοναχή που την έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μάλιστα επειδή είχε και μνημόσυνο και πρόσεξα ότι καθόταν πίσω από τους συγγενείς του μνημόσυνου, θεώρησα ότι ήταν και αυτή μία από τους συγγενείς! Όμως από το διάλογο που ακολούθησε κατάλαβα ότι δεν ήταν έτσι..:
- Καλημέρα πάτερ την ευχή σας, μου λέει με ταπεινή φωνή.
- Χριστός Ανέστη, Γερόντισσα την ευχή σας της λέω!
- Πάτερ με λένε……………….και θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι…αν θα μπορούσατε!
- Φυσικά της λέω ότι θέλετε, αλλά από πού είστε;
- Είμαι από την Ιερά Μονή …………. (δεν βάζω το μοναστήρι για ευνόητους λόγους) από την Νήσο (…..) και είμαι μόνη μου εκεί!
- Α! Ωραία….της λέω, ξέρω εκεί τον Διάκονο ……….. (τάδε) τον γνωρίζετε;
- Όχι μου λέει, δυστυχώς στο Μοναστήρι είμαι μόνη μου είναι απλησίαστο για τους πολλούς , έχει πάνω από δύο χιλιόμετρα ποδαρόδρομο , γι αυτό και δεν ξέρω ή με ξέρουν πολλοί!
- Α! Μάλιστα…και τι θα θέλατε της λέω ;
- Πάτερ, είμαι στην Αθήνα γιατί έχω καρκίνο! Πεθαίνω σε λίγο και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να προσεύχεστε……………!!!
- Εκείνη την ώρα από την έκπληξή μου και το πρώτο σοκ, της κάνω χωρίς να το σκεφθώ και πολύ ενστικτωδώς, το σημείο του σταυρού, που διέκοψα τον λόγο της και της λέω βεβαίως γερόντισσα και θα κάνω και σας εύχομαι περαστικά!!
- Όχι μου λέει αυτή, δεν καταλάβατε πάτερ, δεν θέλω να παρακαλέσετε τον Θεό να γίνω καλά! Αυτό είναι το θέλημά Του…! Θα ήθελα απλά να παρακαλέσετε τον Κύριό μας, να με αξιώσει και να με πάρει σε καλή στιγμή! Να μη δώσει και με πάρει σε στιγμή που δεν είμαι πνευματικά έτοιμη! Αυτό ήθελα μόνο να προσευχηθείτε!
- Φυσικά εγώ έμεινα άφωνος και σαστισμένος από τη κουβέντα που μου είπε η Μοναχή, που μόνο σε βίους Αγίων και Γεροντικά Ασκητών είχα συναντήσει ως ώρας! Πριν της γνέψω καταφατικά γι αυτό που μου ζήτησε….συνέχισε τον λόγο της λέγοντας θερμά συγχαρητήρια για το κήρυγμα που έκανα σήμερα και ότι της άγγιξε την καρδιά…! Μα εμένα ο λογισμός μου ήταν σε αυτό που μου ζήτησε, και ότι αν άγγιξαν την καρδιά αυτά που είπα εγώ….αυτά που είπε αυτή τι έπρεπε να κάνουν;
Αυτό θα πει μνήμη θανάτου και εμπιστοσύνη στο θέλημα Του Θεού, όποιο και αν είναι αυτό…! Όλοι οι Χριστιανοί μας στον κόσμο, έχουν εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, αλλά λίγοι ζητάνε να παραμείνει ένα πρόβλημα υγείας πάνω τους! Ζητάνε να προσευχηθούμε να γίνουν καλά το συντομότερο, μη αναλογιζόμενοι την πνευματική ωφέλεια και την παρουσία Του Θεού μέσα από τον Πειρασμό στη ζωή τους….!
Έχοντας αυτό το περιστατικό στο μυαλό μου όλη μέρα, πήγα μια βόλτα με τη σύζυγο μέχρι το κέντρο! Κατά τις 9.30 πήραμε το Τραμ από το Σύνταγμα για επιστρέψουμε στο σπίτι μας. Μετά από 4 στάσεις μπαίνουν μέσα δύο έφηβες….γύρω στα 15 με 16 ετών το πολύ…! Τι έφηβες όμως…; Εμφάνιση και οι δύο σε στυλ χέβι μέταλ! Με το κινητό τους σε ανοικτή ακρόαση να παίζει τραγούδια σκληρού μέταλ, αδιαφορώντας για τους γύρω τους, με σκουλαρίκια στο στόμα, στη μύτη, στα αυτιά! Η μία να φοράει την πεντάλφα, αντί τον κλασικό σταυρό στο λαιμό της, να έχει μαύρη τσάντα με πεντάλφα, με την μορφή τράγου στο τρίγωνο! Η άλλη να φοράει γύρω στο λαιμό και στο χέρι, αυτά που φοράγανε οι Pank και οι Χούλιγκαν την δεκαετία του 80 και να διακρίνεται στο λαιμό κάποιος Σταυρός, όχι όμως ο Ορθόδοξος, αλλά ο Αιγυπτιακός Σταυρός (με μεγαλύτερη θηλιά πάνω) που ως γνωστό, στην αρχαία Αίγυπτο, συμβόλιζε την γονιμότητα και γενικά στις μέρες μας, είναι ένα από τα νεοποχήτικα σύμβολα…! Το μακιγιάζ τους να είναι έντονο μαύρο και τελείως αντιαισθητικό λες και ήταν κομπάρσοι που έπαιζαν σε ταινία θρίλερ…! Αυτή με το σταυρό, φορούσε όλα μαύρα, η άλλη είχε καρό Σκοτζέδικη φούστα και μια μπλούζα μαύρη! Επίσης και οι δύο φορούσαν Μαύρα πάνινα παπούτσια, κλασικής γνωστής μάρκας! Θα αναρωτηθείτε βέβαια, τι νόημα έχει που τις περιέγραψα τόσο αναλυτικά και ότι δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνιση κτλ! Φυσικά και εγώ αυτής της απόψεως είμαι, θα συνεχίσω όμως την διήγηση για να καταλάβετε! Αυτές μόλις είδαν ότι είμαι κληρικός, έβαζαν το ένα κομμάτι μετά το άλλο και μάλιστα δυνατότερα! Άρχισαν τα ειρωνικά χαμόγελα γεμάτο πρόκληση! Φυσικά όλοι όσοι ήταν εντός του Τραμ, τους κοιτούσαν παράξενα, που φυσικά έδειχνε όχι μόνο να μη τους μοιάζει, αλλά να επιζητούν και την προσοχή μας! Κάποια στιγμή φτάσαμε στη στάση της Αγίας Φωτεινής, που είχε μεγάλο παζάρι, λόγω του πανηγυριού του Μητροπολιτικού Ναού της Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Αυτές εκείνη την ώρα βλέποντας εμένα και τη σύζυγο μου, να κάνουμε το Σταυρό μας, λέει ή μία στην άλλη με αρκετά δυνατή φωνή : Άντε μωρέ, χεστήκαμε και εμείς γι’ αυτούς και τις Εκκλησίες τους! Εγώ ατάραχος, έκανα ότι δεν το άκουσα! Η σύζυγος ήταν έτοιμη να αντιδράσει και της είπα : Αυτό θέλουν αυτές! Να προκαλέσουν την προσοχή μας και να μας ταράξουν! Αν τα καταφέρουν και μας ταράξουν, έχουν κερδίσει ήδη το παιχνίδι! Αν τις αγνοήσουμε, αυτές τότε τρελαίνονται! (Τα καταγράφω ακριβώς όπως τα είπα και χωρίς να έχω επίγνωση αν έκανα το σωστό, ο Θεός ας με κρίνει) ! Κάποια στιγμή απέναντί μας αδειάζουν δύο θέσεις και πήγαν και έκατσαν εκεί, συνεχίζοντας τα τραγούδια και να αποκαλεί η μία την άλλη με βρισιές, αντί για ονόματα! Όταν βγήκαμε στη παραλιακή, άδειασαν οι δύο θέσεις από πίσω μας και ενώ αυτές καθόντουσαν απέναντι ήρθαν και έκατσαν εκεί, βάζοντας σχεδόν στο αυτί μας τα τραγούδια! Με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα ότι χόρευαν κι όλας με τα χέρια προκλητικά…! Εμείς μέχρι και που κατέβηκαν στην πλατεία της Γλυφάδας συνεχίσαμε έτσι σαν να μη συμβαίνει τίποτα….!
Έχοντας αυτό το περιστατικό υπόψη, ήθελαν να ρωτήσω, γιατί πρέπει η μουσική εκτός από γούστο, τελικά να γίνεται τρόπος ζωής για κάποιους, να επηρεάζει την φιλοσοφία τους, την στάση τους για την ζωή, την αισθητική τους και την εμφάνισή τους και ακόμα χειρότερα το θρησκευτικό τους πιστεύω; Πως οι γονείς έχασαν τη μάχη με τα παιδιά τους, με την αδιαφορία τους και νομίζοντας ότι αφού είναι σε κλειστά δωμάτια του σπιτιού ακούγοντας τραγούδια τέτοια και σερφάροντας σε τέτοια sites νομίζουν ότι είναι ασφαλής και δεν κινδυνεύουν; Εγώ δεν είπα να έρθουν να μου φιλήσουν το χέρι, όμως πως ζητάνε κοινωνική αποδοχή για τις προτιμήσεις τους μη σεβόμενοι, τους νόμους και τα στοιχειώδη δικαιώματα όταν κάποιοι ταξιδεύουν σε μέσα μαζικής μεταφοράς; Δεν είχαν ακουστικά; Φυσικά και είχαν, αλλά ………..; Ένα σωρό γιατί και ερωτήματα μπορώ να βάλω! Δεν ξέρω, στενοχωρήθηκα πολύ…για το περιστατικό! Στενοχωρήθηκα όμως περισσότερο γιατί είδα ότι εμείς σαν ποιμένουσα Εκκλησία, είμαστε ανύπαρκτοι και μάλιστα μας θεωρούν και εχθρούς αυτά τα παιδιά! Δεν σκύψαμε στα προβλήματά τους! Δεν ανοίξαμε διάλογο όσο θα έπρεπε! Και εγώ σήμερα (τώρα που κάνω την αυτοκριτική μου) διαπιστώνω ότι μου ήταν πιο εύκολο να τις αγνοήσω τις δύο κοπέλες, ακόμα πιο εύκολο να τις βρίσω ή να τους πουλούσα τσαμπουκά, αλλά να της πλησιάσω και να ανοίξω ειλικρινή και χωρίς προκαταλήψεις διάλογο μαζί τους, δεν τόλμησα να το κάνω….!!! Ο Θεός να μας φωτίζει όλους, γιατί τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, ιδιαίτερα όταν πρέπει να αποφασίσεις εν θερμό και χωρίς να έχεις μεγάλο πνευματικό υπόβαθρό!
Αλήθεια όμως :….Ποιος από τους πρωταγωνιστές των δύο περιστατικών…πεθαίνει στα αλήθεια; Η μοναχή που πεθαίνει μεν βιολογικά, αλλά έχει την πνευματική εγρήγορση και υγεία να αναμένει αυτό το τέλος, που είναι αυτομάτως μια αρχή στην πραγματική και όντως ζωή ή αυτά τα κορίτσια που έχουν βιολογικά όλη τη ζωή μπροστά τους, αλλά πνευματικά ζουν μέσα στο σκοτάδι, κάνοντας τον Διάβολο τον Άρχοντα του Σκότους, ως Φως και Ζωή; Αλήθεια από την άλλη, τι είναι πιο εύκολο για εμάς; Να περιφρονούμε και να μένουμε στην αυτοσωτηρία μας ή να ματώνουμε, τρώγοντας τα μούτρα μας και τον εγωϊσμό μας, ανεξαρτήτου αποτελέσματος; Δύσκολα ερωτήματα….ακόμα όμως πιο δύσκολες οι απαντήσεις…!
Παρασκευή 23 Μαΐου 2008
«…..ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ (Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ) ΝΑΡΚΩΜΕΝΗ....ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ...!»
Επειδή συμβαίνει να διακονώ και να μένω σε περιοχή της Παραλιακής στην Αθήνα, ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις...για το θέμα της μαζικής, νυχτερινής εξόδου των νέων κυρίως κατά τις Παρασκευές και τα Σάββατα...!
Καταρχήν να επεξηγήσω τον τίτλο, είναι από το τραγούδι Σπασμένο φτερό, της ταινίας Ψυχραιμίας και το διάλεξα γιατί πιστεύω αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτά που θέλω να καταθέσω...! Ας ξεκινήσω λοιπόν :
Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι δεν είμαι αυτός που θα ρίξω την «πέτρα του αναθέματος», σε όλη αυτή την κατάσταση! Ως νέος λίγο-πολύ και εγώ είχα γευθεί την νυχτερινή ζωή! Άλλωστε ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Θα έλεγα μάλιστα, ότι ίσα-ίσα βλέπω το θέμα, από την θετική πλευρά με την έννοια ότι οι νέοι στην αναζήτησή τους και την ορμητικότητά τους για την ζωή, γεύονται τα πάντα και στη συγκεκριμένη περίπτωση δοκιμάζουν, την νυκτερινή διασκέδαση, που στη χώρα μας καλώς ή κακώς είναι από το σήμα κατατεθέν της, ως ένα εμπορικό και τουριστικό γεγονός,( για τους τουρίστες) και ως τρόπο ζωής και ιδιοσυγκρασίας, για εμάς τους ντόπιους.
Ας καταθέσω με λίγα λόγια τι γίνεται κατά την γνώμη μου (αν και όλοι ξέρουμε) : Κατά τις 12.00 της Παρασκευής και του Σαββάτου αρχίζει η κίνηση! Στις 2.00 είναι η ώρα αιχμής με τεράστιο μποτιλιάρισμα, και δεν κινείται συνήθως τίποτα, από την κίνηση και από την προσπάθεια παρκαρίσματος κοντά στα Club για τους «τυχερούς». Λόγω των λίγων θέσεων parking, σχετικά με την αυξημένη ζήτηση των φρεσκοπλυμένων , γυαλισμένων και αρκετά ακριβών αυτοκινήτων (αλήθεια που βρέθηκαν τόσα καμπριολέ αυτοκίνητα στην Ελλάδα, και τόσες Mercedes και άλλα πολυτελή αυτοκίνητα, είναι απορίας άξιων (;;;;)!!!), αναγκάζονται οι θαμώνες, να παρκάρουν 2 και 3 χιλιόμετρα μακριά! Από εκεί ξεκινάει η πλάκα...για εμένα! Έχει πολύ πλάκα να βλέπεις τις γυναίκες, με τα εντυπωσιακά ομολογουμένως κατά τα άλλα φορέματα (όσες επέλεξαν να ντυθούν βέβαια γιατί μερικές νομίζεις ότι η επιλογή τους είναι να γδυθούν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) , της τελευταίας λέξης της μόδας (επιδειξιμανία των αντρών για τα οχήματά τους ή μηχανών, επιδειξιμανία γυναικών για τα φυσικά «κάλλη τους» αλλά και των ενδυματολογικών τους επιλογών, άρα άντρες εναντίον γυναικών σημειώσατε 1-1), να βλέπεις γυναίκες να περπατούν με τα ψηλοτάκουνα πάνω από ένα χιλιόμετρο! Μου θυμίζει ξυλοπόδαρους σε τσίρκο! Τέλος πάντων ας σταματήσω με τα εξωτερικά και ας πάμε τι γίνεται μπροστά στο Club. Φτάνουν τέλος πάντων μπροστά στην είσοδο, μαζί με άλλους 100 μπροστά και καμιά 10αρια πορτιέρηδες να τους κοιτούν με ύφος.... «Κάτσε στη γραμμή γιατί βαράω»! (Μετά απορούμε γιατί είναι τόσο ακριβά τα ποτά! Πως θα πληρωθούν όλοι αυτοί;) Μετά από μία ώρα, στην κίνηση, 45 λεπτά από εκεί που πάρκαραν να φτάσουν μπροστά στο club και μετά από άλλο ένα μισάωρο στην ουρά, επιτέλους μπαίνουν μέσα....για την «διασκέδαση» (αν δεν φάγανε και πόρτα μερικοί)! Τι έχει μέσα; Εκοφατική μουσική που δεν ακούν καν τον διπλανό τους, φωτορυθμικά που δεν βλέπουν την μύτη τους, στριμωξίδι ο ένας πάνω στον άλλον και με βλέμματα είμαι ο VIPs της βραδιάς...διασκεδάζουν! Πλακώνονται στα ποτά που είναι τουλάχιστον 60% αισχροκέρδεια και κατά 50% μπόμπες! Κάπνισμα και καπνός επίσης πολύ (σε σημείο που δεν χρειάζεται να ρίχνουν καπνό πλέον από μηχανήματα) και το κλασικό νυφοπάζαρο και οφθαλμόλουτρο...των εμφανίσιμων γυναικών που λικνίζονται με τη μουσική πάνω και κάτω από τις μπάρες! Αυτό συνεχίζεται μέχρι το πρωί και ξανά αρχίζει η αντίστροφη πάλι μέτρηση! Δηλαδή αδειάζει το πορτοφόλι στην πληρωμή, μετά στριμωξίδι να βγουν, περπάτημα στο κοντινό βρώμικο ή φασφουτάδικο γιατί έπεσε και πείνα, μετά περπάτημα με τα γνωστά τακούνια και τα οκτάρια από το ποτό και την νικοτίνη (εξαιρούνται αυτοί που χρησιμοποιούν και βαρύτερα από νικοτίνη), μετά πάλι περπάτημα μέχρι το αυτοκίνητο! Βρίσκουν πάλι την γνωστή κίνηση και όσοι είναι τυχεροί και δεν τους σταματήσουν για αλκοτέστ και τους γράψει η αστυνομία ή δεν τρακάρουν...την πέφτουν για ύπνο!
Αυτό λοιπόν ...είναι διασκέδαση κατά τους περισσότερους . Αν ρωτήσεις κάποιους γιατί το κάνουν, θα σου απαντήσουν ε γιατί το κάνουν όλοι...!! Αν τους ρωτήσεις αν αλήθεια διασκέδασαν, και οι ίδιοι ρωτήσουν ειλικρινά τον ευατό τους, θα δουν ότι είναι θύματα κάποιων που το έκαναν μόδα και το βάπτισαν διασκέδαση και όχι ότι ειλικρινά διασκέδασαν!! Άλλωστε διασκέδαση κανονικά σημαίνει ταύτιση με τον όρο ψυχαγωγία δηλαδή αγωγή της ψυχής και πως η ψυχή να διαπαιδαγωγηθεί με τόσα πάθη στην εκδήλωσή τους εξωτερικά και εσωτερικά; (Πιο πολύ βαραίνουν την ψυχή τους, με τα οφθαλμόλουτρα, τις προγαμιαίες σχέσεις της μιας βραδιάς κτλ, μαζί με την επιβάρυνση του σώματος με τον καπνό, το αλκοόλ και το ξενύχτι) !! Επίσης αν αναλογιστούμε αυτό που βιώνω κάθε Κυριακή, δηλαδή την ώρα που πηγαίνω εγώ στο Ιερό Ναό για την Θ. Λειτουργία, αυτοί είναι σε γνωστό φασφουτάδικο, να τρώνε και να με κοιτάνε με ειρωνεία κι όλας….ότι είμαι στον «κόσμο» μου, την ξεπερασμένη Εκκλησία, ενός ανύπαρκτου ή υπό αμφισβήτηση Θεού!
Όμως από τα παραπάνω που περιέγραψα, πιστεύω δεν ήμουν υπερβολικός και σχετικά από την υποκειμενική μου άποψη, κατέθεσα με αντικειμενικότητα αυτά που συμβαίνουν! Τελικά ποιος είναι στον κόσμο του; Μήπως αυτοί που μαζικά, έκαναν απλά αυτό που κάνουν όλοι; Ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…! Το θέμα φυσικά δεν είναι να επιλέξουμε ή διασκέδαση ή Εκκλησία! Δεν είναι δύο μεγέθη που συγκρίνονται και άρα μπορούμε να τα θέσουμε σε αντιπαλότητα! Ούτε ότι όλοι όσοι βγαίνουν Σάββατα και Παρασκευές είναι ότι δεν πιστεύουν στο Θεό! Το θέμα είναι να υπάρχει σωστή κρίση και να μην έχουμε και επηρεαζόμαστε από την ψυχολογία της μάζας! Όλες οι πολυεθνικές εταιρίες και οι εμπορικές βιομηχανίες ακριβώς εκεί επενδύουν, στην μαζική καταναλωτική συνείδηση και στην «μόδα» των φαινομένων! Όποιος πάει αντίθετα στο ρεύμα, θεωρείται ότι είναι ο ξενέρωτος και εκτός κλήματος άνθρωπος!
Πολλά είπα θα κλείσω με μια προσωπική μου εμπειρία και με μια εικόνα : Με την μικρότερη αδερφή μου έχω δύο χρόνια διαφορά! Όταν εγώ ήμουν στα 18 και αυτή στα 16 και μετά, θυμάμαι τις Κυριακές το πρωί που συναντιόμασταν στην πόρτα του σπιτιού μας, αυτή για να πάει για ύπνο από διασκέδαση, εγώ για να πάω στην Εκκλησία! Μετά από μια δεκαετία και μέχρι σήμερα, η ίδια αδερφή μου όχι ότι σταμάτησε να βγαίνει, αλλά το αραίωσε και σε συχνότητα και σε διάρκεια, από μόνη της! Μπούχτισε, κορέστηκε, βαρέθηκε…! Κατάλαβε ότι δεν είναι αυτό που τις γεμίζει τις βραδιές! Το έζησε, το σχετικοποίησε και το απέρριψε με τον τρόπο της. ( Εδώ είναι και το λάθος πολλών «χριστιανών» που με το ζόρι προσπαθούν να επιβληθούν στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα όταν αυτά γίνουν φοιτητές σε άλλη πόλη κτλ, να απολυτοποιήσουν την διασκέδαση που στερήθηκαν και να βγάζουν όλα τα απωθημένα τους, με αποτέλεσμα να βγαίνουν συνεχώς από αντίδραση! Τα άκρα πάντα βλάπτουν, χρειάζονται μέτρο και ελευθερία και ο νέος όσο και να επηρεαστεί από την μάζα, κάποτε το καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά…!)
Κλείνω με μια εικόνα όπως είπα : Από μικρό παιδί, θυμάμαι την εικόνα αυτή που έχει χαραχθεί στο μυαλό μου : Τα καλοκαίρια στο σπίτι επειδή καθόμασταν έξω, είχαμε βάλει αυτήν την μεγάλη ηλεκτρική συσκευή για τα κουνούπια, που έχει δύο λάμπες φθορίου που τραβάνε τα κουνούπια, που όμως όταν πλησιάζουν, υπάρχει ηλεκτρισμός με αποτέλεσμα αυτά να σκοτώνονται! Αν το καλοσκεφτούμε αυτό συμβαίνει και με την διασκέδαση και γενικά με αυτό που λέμε νυχτερινή ζωή! Είναι ένας κόσμος φαντακτερός, δελεαστικός που προσελκύει….που όμως ταυτόχρονα έχει κινδύνους που οδηγούν στον θάνατο με την ευρύτερη πνευματική έννοια, της φθοράς και της αμαρτίας. Πόσα σπίτια ή σχέσεις δεν διέλυσαν από τα ξενύχτια; Ας το σκεφτούμε και ας κυριαρχηθούμε πάνω σε αυτά, πριν καταντήσουμε και εμείς σαν τα κουνούπια……….!!!!
Καταρχήν να επεξηγήσω τον τίτλο, είναι από το τραγούδι Σπασμένο φτερό, της ταινίας Ψυχραιμίας και το διάλεξα γιατί πιστεύω αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτά που θέλω να καταθέσω...! Ας ξεκινήσω λοιπόν :
Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι δεν είμαι αυτός που θα ρίξω την «πέτρα του αναθέματος», σε όλη αυτή την κατάσταση! Ως νέος λίγο-πολύ και εγώ είχα γευθεί την νυχτερινή ζωή! Άλλωστε ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Θα έλεγα μάλιστα, ότι ίσα-ίσα βλέπω το θέμα, από την θετική πλευρά με την έννοια ότι οι νέοι στην αναζήτησή τους και την ορμητικότητά τους για την ζωή, γεύονται τα πάντα και στη συγκεκριμένη περίπτωση δοκιμάζουν, την νυκτερινή διασκέδαση, που στη χώρα μας καλώς ή κακώς είναι από το σήμα κατατεθέν της, ως ένα εμπορικό και τουριστικό γεγονός,( για τους τουρίστες) και ως τρόπο ζωής και ιδιοσυγκρασίας, για εμάς τους ντόπιους.
Ας καταθέσω με λίγα λόγια τι γίνεται κατά την γνώμη μου (αν και όλοι ξέρουμε) : Κατά τις 12.00 της Παρασκευής και του Σαββάτου αρχίζει η κίνηση! Στις 2.00 είναι η ώρα αιχμής με τεράστιο μποτιλιάρισμα, και δεν κινείται συνήθως τίποτα, από την κίνηση και από την προσπάθεια παρκαρίσματος κοντά στα Club για τους «τυχερούς». Λόγω των λίγων θέσεων parking, σχετικά με την αυξημένη ζήτηση των φρεσκοπλυμένων , γυαλισμένων και αρκετά ακριβών αυτοκινήτων (αλήθεια που βρέθηκαν τόσα καμπριολέ αυτοκίνητα στην Ελλάδα, και τόσες Mercedes και άλλα πολυτελή αυτοκίνητα, είναι απορίας άξιων (;;;;)!!!), αναγκάζονται οι θαμώνες, να παρκάρουν 2 και 3 χιλιόμετρα μακριά! Από εκεί ξεκινάει η πλάκα...για εμένα! Έχει πολύ πλάκα να βλέπεις τις γυναίκες, με τα εντυπωσιακά ομολογουμένως κατά τα άλλα φορέματα (όσες επέλεξαν να ντυθούν βέβαια γιατί μερικές νομίζεις ότι η επιλογή τους είναι να γδυθούν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) , της τελευταίας λέξης της μόδας (επιδειξιμανία των αντρών για τα οχήματά τους ή μηχανών, επιδειξιμανία γυναικών για τα φυσικά «κάλλη τους» αλλά και των ενδυματολογικών τους επιλογών, άρα άντρες εναντίον γυναικών σημειώσατε 1-1), να βλέπεις γυναίκες να περπατούν με τα ψηλοτάκουνα πάνω από ένα χιλιόμετρο! Μου θυμίζει ξυλοπόδαρους σε τσίρκο! Τέλος πάντων ας σταματήσω με τα εξωτερικά και ας πάμε τι γίνεται μπροστά στο Club. Φτάνουν τέλος πάντων μπροστά στην είσοδο, μαζί με άλλους 100 μπροστά και καμιά 10αρια πορτιέρηδες να τους κοιτούν με ύφος.... «Κάτσε στη γραμμή γιατί βαράω»! (Μετά απορούμε γιατί είναι τόσο ακριβά τα ποτά! Πως θα πληρωθούν όλοι αυτοί;) Μετά από μία ώρα, στην κίνηση, 45 λεπτά από εκεί που πάρκαραν να φτάσουν μπροστά στο club και μετά από άλλο ένα μισάωρο στην ουρά, επιτέλους μπαίνουν μέσα....για την «διασκέδαση» (αν δεν φάγανε και πόρτα μερικοί)! Τι έχει μέσα; Εκοφατική μουσική που δεν ακούν καν τον διπλανό τους, φωτορυθμικά που δεν βλέπουν την μύτη τους, στριμωξίδι ο ένας πάνω στον άλλον και με βλέμματα είμαι ο VIPs της βραδιάς...διασκεδάζουν! Πλακώνονται στα ποτά που είναι τουλάχιστον 60% αισχροκέρδεια και κατά 50% μπόμπες! Κάπνισμα και καπνός επίσης πολύ (σε σημείο που δεν χρειάζεται να ρίχνουν καπνό πλέον από μηχανήματα) και το κλασικό νυφοπάζαρο και οφθαλμόλουτρο...των εμφανίσιμων γυναικών που λικνίζονται με τη μουσική πάνω και κάτω από τις μπάρες! Αυτό συνεχίζεται μέχρι το πρωί και ξανά αρχίζει η αντίστροφη πάλι μέτρηση! Δηλαδή αδειάζει το πορτοφόλι στην πληρωμή, μετά στριμωξίδι να βγουν, περπάτημα στο κοντινό βρώμικο ή φασφουτάδικο γιατί έπεσε και πείνα, μετά περπάτημα με τα γνωστά τακούνια και τα οκτάρια από το ποτό και την νικοτίνη (εξαιρούνται αυτοί που χρησιμοποιούν και βαρύτερα από νικοτίνη), μετά πάλι περπάτημα μέχρι το αυτοκίνητο! Βρίσκουν πάλι την γνωστή κίνηση και όσοι είναι τυχεροί και δεν τους σταματήσουν για αλκοτέστ και τους γράψει η αστυνομία ή δεν τρακάρουν...την πέφτουν για ύπνο!
Αυτό λοιπόν ...είναι διασκέδαση κατά τους περισσότερους . Αν ρωτήσεις κάποιους γιατί το κάνουν, θα σου απαντήσουν ε γιατί το κάνουν όλοι...!! Αν τους ρωτήσεις αν αλήθεια διασκέδασαν, και οι ίδιοι ρωτήσουν ειλικρινά τον ευατό τους, θα δουν ότι είναι θύματα κάποιων που το έκαναν μόδα και το βάπτισαν διασκέδαση και όχι ότι ειλικρινά διασκέδασαν!! Άλλωστε διασκέδαση κανονικά σημαίνει ταύτιση με τον όρο ψυχαγωγία δηλαδή αγωγή της ψυχής και πως η ψυχή να διαπαιδαγωγηθεί με τόσα πάθη στην εκδήλωσή τους εξωτερικά και εσωτερικά; (Πιο πολύ βαραίνουν την ψυχή τους, με τα οφθαλμόλουτρα, τις προγαμιαίες σχέσεις της μιας βραδιάς κτλ, μαζί με την επιβάρυνση του σώματος με τον καπνό, το αλκοόλ και το ξενύχτι) !! Επίσης αν αναλογιστούμε αυτό που βιώνω κάθε Κυριακή, δηλαδή την ώρα που πηγαίνω εγώ στο Ιερό Ναό για την Θ. Λειτουργία, αυτοί είναι σε γνωστό φασφουτάδικο, να τρώνε και να με κοιτάνε με ειρωνεία κι όλας….ότι είμαι στον «κόσμο» μου, την ξεπερασμένη Εκκλησία, ενός ανύπαρκτου ή υπό αμφισβήτηση Θεού!
Όμως από τα παραπάνω που περιέγραψα, πιστεύω δεν ήμουν υπερβολικός και σχετικά από την υποκειμενική μου άποψη, κατέθεσα με αντικειμενικότητα αυτά που συμβαίνουν! Τελικά ποιος είναι στον κόσμο του; Μήπως αυτοί που μαζικά, έκαναν απλά αυτό που κάνουν όλοι; Ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…! Το θέμα φυσικά δεν είναι να επιλέξουμε ή διασκέδαση ή Εκκλησία! Δεν είναι δύο μεγέθη που συγκρίνονται και άρα μπορούμε να τα θέσουμε σε αντιπαλότητα! Ούτε ότι όλοι όσοι βγαίνουν Σάββατα και Παρασκευές είναι ότι δεν πιστεύουν στο Θεό! Το θέμα είναι να υπάρχει σωστή κρίση και να μην έχουμε και επηρεαζόμαστε από την ψυχολογία της μάζας! Όλες οι πολυεθνικές εταιρίες και οι εμπορικές βιομηχανίες ακριβώς εκεί επενδύουν, στην μαζική καταναλωτική συνείδηση και στην «μόδα» των φαινομένων! Όποιος πάει αντίθετα στο ρεύμα, θεωρείται ότι είναι ο ξενέρωτος και εκτός κλήματος άνθρωπος!
Πολλά είπα θα κλείσω με μια προσωπική μου εμπειρία και με μια εικόνα : Με την μικρότερη αδερφή μου έχω δύο χρόνια διαφορά! Όταν εγώ ήμουν στα 18 και αυτή στα 16 και μετά, θυμάμαι τις Κυριακές το πρωί που συναντιόμασταν στην πόρτα του σπιτιού μας, αυτή για να πάει για ύπνο από διασκέδαση, εγώ για να πάω στην Εκκλησία! Μετά από μια δεκαετία και μέχρι σήμερα, η ίδια αδερφή μου όχι ότι σταμάτησε να βγαίνει, αλλά το αραίωσε και σε συχνότητα και σε διάρκεια, από μόνη της! Μπούχτισε, κορέστηκε, βαρέθηκε…! Κατάλαβε ότι δεν είναι αυτό που τις γεμίζει τις βραδιές! Το έζησε, το σχετικοποίησε και το απέρριψε με τον τρόπο της. ( Εδώ είναι και το λάθος πολλών «χριστιανών» που με το ζόρι προσπαθούν να επιβληθούν στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα όταν αυτά γίνουν φοιτητές σε άλλη πόλη κτλ, να απολυτοποιήσουν την διασκέδαση που στερήθηκαν και να βγάζουν όλα τα απωθημένα τους, με αποτέλεσμα να βγαίνουν συνεχώς από αντίδραση! Τα άκρα πάντα βλάπτουν, χρειάζονται μέτρο και ελευθερία και ο νέος όσο και να επηρεαστεί από την μάζα, κάποτε το καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά…!)
Κλείνω με μια εικόνα όπως είπα : Από μικρό παιδί, θυμάμαι την εικόνα αυτή που έχει χαραχθεί στο μυαλό μου : Τα καλοκαίρια στο σπίτι επειδή καθόμασταν έξω, είχαμε βάλει αυτήν την μεγάλη ηλεκτρική συσκευή για τα κουνούπια, που έχει δύο λάμπες φθορίου που τραβάνε τα κουνούπια, που όμως όταν πλησιάζουν, υπάρχει ηλεκτρισμός με αποτέλεσμα αυτά να σκοτώνονται! Αν το καλοσκεφτούμε αυτό συμβαίνει και με την διασκέδαση και γενικά με αυτό που λέμε νυχτερινή ζωή! Είναι ένας κόσμος φαντακτερός, δελεαστικός που προσελκύει….που όμως ταυτόχρονα έχει κινδύνους που οδηγούν στον θάνατο με την ευρύτερη πνευματική έννοια, της φθοράς και της αμαρτίας. Πόσα σπίτια ή σχέσεις δεν διέλυσαν από τα ξενύχτια; Ας το σκεφτούμε και ας κυριαρχηθούμε πάνω σε αυτά, πριν καταντήσουμε και εμείς σαν τα κουνούπια……….!!!!
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ!!!
ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΠΟΥ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΕΛΕΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ) :
ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΦΩΤΙΣΜΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟΥ!
ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΦΩΤΙΣΜΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟΥ!
Υ.Γ :ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΡΡΕΑΖΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΒΑΘΜΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Η ΖΩΗ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ! ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΡΙΣΟΥΜΕ...!
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
Περί απεργιών….και κοινωνικής ανησυχίας….το ανάγνωσμα…!!!
Μέσα στο Αναστάσιμο κλίμα του Πεντηκοσταρίου που ζούμε στο χώρο της Εκκλησίας, θα περίμενε κανείς, ο κόσμος και γενικότερα η ελληνική κοινωνία που συνέρρευσε μαζικά στους Ιερούς Ναούς τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, κάτι να πήρε μυρωδιά από την ανακαίνιση του κόσμου που έφερε ο Χριστός με την Ανάστασή του! Αυτή την Αναστάσιμη ανακαινιστική χαρά, από το πλημμύρισμα του Αγίου Φωτός εσωτερικά αλλά και εξωτερικά στην ανθρώπινη φύση και την εν γένει ζωή του ανθρώπου!
Εκτός από το καθ’ εξής Εκκλησιαστικό γεγονός, η αγορά τις ημέρες του Πάσχα έκανε την δική της, με την οικονομική έννοια ¨Ανάσταση¨, αφού παρόλο την ακρίβεια και την λιτότητα, όλοι λίγο πολύ ξοδέψαμε χρήματα για το Πασχαλινό τραπέζι και την καθιερωμένη πασχαλινή έξοδο και μικρές διακοπές στην Επαρχία (για όσους έφυγαν) που βοήθησε αναμφισβήτητα την αγορά! Θα περίμενε λοιπόν κανείς, το τονίζουμε για άλλη μια φορά, να έχουμε μια κοινωνική ευφορία, ικανοποίηση και σταθερότητα, από όλα αυτές τις εξελίξεις, σε αντιστοιχία με την πνευματική αναστάσιμη περίοδο!
Όμως ο κόσμος, από την πρώτη κι’ όλας ημέρα μετά το Πάσχα, βιάζεται να αντικαταστήσει την ομολογία της Αναστάσεως με την επουράνια προοπτική που δηλώνει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», με το κλασικό, αόριστο και επίγειο «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ»! Το Χριστός Ανέστη είναι ο χαιρετισμός και η ομολογία βεβαιότητας των Χριστιανών για 40 μέρες μέχρι και την Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου μας. Χαιρετάμε λοιπόν Χριστός Ανέστη…ακόμα και ανθρώπους που εκκλησιάζονται και είναι κοντά στην Εκκλησία και σε κοιτούν με αμηχανία και παράξενα, αντί να απαντούν από καρδιάς «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ»! Το αποτέλεσμα αυτής της στάσης και τις συνέπειές αυτού του γεγονότος, είναι αυτό που ζούμε στην κοινωνία μας σήμερα….με αυτή την κοινωνική ανησυχία και αβεβαιότητα με τον μπαράζ απεργιών που ζούμε εδώ και μία εβδομάδα και φοβόμαστε για μήνες ακόμα!! Τι ζούμε;
Αυξήσεις του Πετρελαίου Παγκοσμίως! Αυξήσεις στα διόδια (εν όψει Πάσχα που όλοι θα έφευγαν), αυξήσεις στα καύσιμα, στα ταξί και στα ΚΤΕΛ, αποτέλεσμα; Απεργία στα καύσιμα, απεργία στις Αεροπορικές Αερογραμμές, αυξήσεις στα εισιτήρια των Πλοίων (τώρα που όλοι σκοπεύουμε το Καλοκαίρι να πάμε σε κάποιο νησί), τα νησιά να μην έχουν στοιχειώδη βασικά προϊόντα από τις ακινητοποιήσεις των φορτηγών (σε εποχή που κορυφώνεται η τουριστική περίοδος) και ένα σωρό συνέπειες «ντόμινο» που λίγο πολύ επηρεάζουν τις ζωές όλων μας!
Δεν είμαστε αρμόδιοι και γνώστες να ξέρουμε ποιος ευθύνεται και γιατί σε όλα αυτά! Ούτε σκοπός μας είναι, να μπούμε σε κυβερνητικά και οικονομικά «χωράφια»! Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ανοίγει ένα άλλο μεγάλο θέμα που δεν είναι ορατό με την πρώτη ματιά…αλλά διαχρονικό από την βιομηχανική επανάσταση που έγινε στον κόσμο, από τον 19ο αιώνα! Η τεχνολογία και οι ανακαλύψεις είναι όντως κοινωνικό αγαθό για όλους ή μήπως είναι πραγματικό αγαθό των λίγων που κατέχουν και μας κάνουν όλους τους άλλους, απλά πελάτες τους, με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Αρκεί μόνο η τεχνολογία στον κόσμο; Αν ναι, γιατί αντί να λυθούν τα προβλήματα του κόσμου (που ευαγγελιζόταν η Βιομηχανική Επανάσταση) αντίθετα δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα και δυσεπίλυτα πλέον προβλήματα, μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη και οικολογική καταστροφή, αύξηση του καρκίνου και των σύγχρονων ασθενειών παρενέργειες της τεχνολογίας και τόσα άλλα! Όλα αυτά…στο όνομα του κέρδους και του νόμου του ισχυρού! Όλα αυτά…γιατί ο άνθρωπος πίστεψε ότι μπορεί μόνος του με τις δικές του δυνάμεις να καλυτερεύσει την ζωή του…!
Τι θέλουμε όμως…πλούσιους που να διακρίνονται για την φιλανθρωπική τους ευαισθησία (ως κάλυμμα και ξέπλυμα ουσιαστικά του συστήματος και να τους λέμε και ευχαριστώ από πάνω) ή θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη και ισότιμη πρόσβαση στα τεχνολογικά αγαθά σε προσιτές τιμές για όλους, ώστε ο κόσμος να ορθοποδεί μόνος του; Δεν μας κάνει εντύπωση, ότι εμείς γευόμαστε τεχνολογίες, όταν οι ισχυροί μας τις δίνουν…αφού έχουν προχωρήσει 1 βήμα τεχνολογικά μπροστά, με αποτέλεσμα να υπολείπονται πάντα οι πολλοί; Δεν μας κάνει εντύπωση…ότι ανακαλύπτονται πάντα ιατρικές μέθοδοι π.χ. όπως οι μεταμοσχεύσεις, με αποτέλεσμα όμως να είναι ακριβές και άρα απλησίαστες για τους πολλούς και να βρίσκουν ανθρώπινα μέλη (έστω και παράνομα βέβαια) από φτωχούς (παιδάκια της Βραζιλίας κ.α) που τα πωλούν…για ένα πιάτο φαγητό! Γιατί οι πολυεθνικές, φτιάχνουν παπούτσια, ηλεκτρικά κ.α. με εργάτες παιδιά που αμείβονται κάτω από 1 δολάριο την ημέρα και μας πωλούν τα προϊόντα τους, κοντά στο εβδομαδιάτικο και αλλού το μηνιάτικο, των εργαζομένων, με κέρδη 70 και 80 % ;
Πολύ επεκτάθηκα…να πω και αυτό μόνο και κλείνω κάτι που έδειχνε η τηλεόραση προχθές: Ένώ ο περισσότερος κόσμος είναι χρεωμένος με δάνεια και κάρτες και ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, εν τούτοις η χώρα μας έχει αύξηση στις αγορές των αυτοκινήτων πολυτελείας, εξοχικών κατοικιών και θαλάσσιων σκαφών! Είναι υποκρισία αυτό, κοινωνική ανισότητα ναι ή όχι; Βέβαια δεν αρκούν οι καταγγελίες όλοι κάτι πρέπει να κάνουμε σε έργα…! Αντί όμως να εμπνεόμαστε από την Ανάσταση του Κυρίου και να την επιδιώκουμε και στη ζωή μας και στην κοινωνία μας, εμείς ονειρευόμαστε να πάρουμε τις θέσεις των πλουσίων! Όλοι θέλουμε να είμαστε ο Έλληνας Κροίσος με νησί με γράμματα στο σταυρόλεξο όσο είναι και το επίθετό μας…! Κανείς όμως δεν ονειρεύεται να είναι αυτός που θα μπορέσει να φέρει ή έστω να προσπαθήσει βάζοντας ένα λιθαράκι και αυτός προς αυτή την κατεύθυνση για την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη…αυτό που μας λέει στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως ο Χριστός…(κατά Ματθαίον κε΄ 31-46). Γιατί; Γιατί ο κόσμος και το σαρκικό φρόνημα έχουν άλλα πρότυπα και άλλα κριτήρια! Ας το καταλάβουμε πριν είναι αργά…!
Εκτός από το καθ’ εξής Εκκλησιαστικό γεγονός, η αγορά τις ημέρες του Πάσχα έκανε την δική της, με την οικονομική έννοια ¨Ανάσταση¨, αφού παρόλο την ακρίβεια και την λιτότητα, όλοι λίγο πολύ ξοδέψαμε χρήματα για το Πασχαλινό τραπέζι και την καθιερωμένη πασχαλινή έξοδο και μικρές διακοπές στην Επαρχία (για όσους έφυγαν) που βοήθησε αναμφισβήτητα την αγορά! Θα περίμενε λοιπόν κανείς, το τονίζουμε για άλλη μια φορά, να έχουμε μια κοινωνική ευφορία, ικανοποίηση και σταθερότητα, από όλα αυτές τις εξελίξεις, σε αντιστοιχία με την πνευματική αναστάσιμη περίοδο!
Όμως ο κόσμος, από την πρώτη κι’ όλας ημέρα μετά το Πάσχα, βιάζεται να αντικαταστήσει την ομολογία της Αναστάσεως με την επουράνια προοπτική που δηλώνει το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», με το κλασικό, αόριστο και επίγειο «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ»! Το Χριστός Ανέστη είναι ο χαιρετισμός και η ομολογία βεβαιότητας των Χριστιανών για 40 μέρες μέχρι και την Εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου μας. Χαιρετάμε λοιπόν Χριστός Ανέστη…ακόμα και ανθρώπους που εκκλησιάζονται και είναι κοντά στην Εκκλησία και σε κοιτούν με αμηχανία και παράξενα, αντί να απαντούν από καρδιάς «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ»! Το αποτέλεσμα αυτής της στάσης και τις συνέπειές αυτού του γεγονότος, είναι αυτό που ζούμε στην κοινωνία μας σήμερα….με αυτή την κοινωνική ανησυχία και αβεβαιότητα με τον μπαράζ απεργιών που ζούμε εδώ και μία εβδομάδα και φοβόμαστε για μήνες ακόμα!! Τι ζούμε;
Αυξήσεις του Πετρελαίου Παγκοσμίως! Αυξήσεις στα διόδια (εν όψει Πάσχα που όλοι θα έφευγαν), αυξήσεις στα καύσιμα, στα ταξί και στα ΚΤΕΛ, αποτέλεσμα; Απεργία στα καύσιμα, απεργία στις Αεροπορικές Αερογραμμές, αυξήσεις στα εισιτήρια των Πλοίων (τώρα που όλοι σκοπεύουμε το Καλοκαίρι να πάμε σε κάποιο νησί), τα νησιά να μην έχουν στοιχειώδη βασικά προϊόντα από τις ακινητοποιήσεις των φορτηγών (σε εποχή που κορυφώνεται η τουριστική περίοδος) και ένα σωρό συνέπειες «ντόμινο» που λίγο πολύ επηρεάζουν τις ζωές όλων μας!
Δεν είμαστε αρμόδιοι και γνώστες να ξέρουμε ποιος ευθύνεται και γιατί σε όλα αυτά! Ούτε σκοπός μας είναι, να μπούμε σε κυβερνητικά και οικονομικά «χωράφια»! Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ανοίγει ένα άλλο μεγάλο θέμα που δεν είναι ορατό με την πρώτη ματιά…αλλά διαχρονικό από την βιομηχανική επανάσταση που έγινε στον κόσμο, από τον 19ο αιώνα! Η τεχνολογία και οι ανακαλύψεις είναι όντως κοινωνικό αγαθό για όλους ή μήπως είναι πραγματικό αγαθό των λίγων που κατέχουν και μας κάνουν όλους τους άλλους, απλά πελάτες τους, με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Αρκεί μόνο η τεχνολογία στον κόσμο; Αν ναι, γιατί αντί να λυθούν τα προβλήματα του κόσμου (που ευαγγελιζόταν η Βιομηχανική Επανάσταση) αντίθετα δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα και δυσεπίλυτα πλέον προβλήματα, μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη και οικολογική καταστροφή, αύξηση του καρκίνου και των σύγχρονων ασθενειών παρενέργειες της τεχνολογίας και τόσα άλλα! Όλα αυτά…στο όνομα του κέρδους και του νόμου του ισχυρού! Όλα αυτά…γιατί ο άνθρωπος πίστεψε ότι μπορεί μόνος του με τις δικές του δυνάμεις να καλυτερεύσει την ζωή του…!
Τι θέλουμε όμως…πλούσιους που να διακρίνονται για την φιλανθρωπική τους ευαισθησία (ως κάλυμμα και ξέπλυμα ουσιαστικά του συστήματος και να τους λέμε και ευχαριστώ από πάνω) ή θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη και ισότιμη πρόσβαση στα τεχνολογικά αγαθά σε προσιτές τιμές για όλους, ώστε ο κόσμος να ορθοποδεί μόνος του; Δεν μας κάνει εντύπωση, ότι εμείς γευόμαστε τεχνολογίες, όταν οι ισχυροί μας τις δίνουν…αφού έχουν προχωρήσει 1 βήμα τεχνολογικά μπροστά, με αποτέλεσμα να υπολείπονται πάντα οι πολλοί; Δεν μας κάνει εντύπωση…ότι ανακαλύπτονται πάντα ιατρικές μέθοδοι π.χ. όπως οι μεταμοσχεύσεις, με αποτέλεσμα όμως να είναι ακριβές και άρα απλησίαστες για τους πολλούς και να βρίσκουν ανθρώπινα μέλη (έστω και παράνομα βέβαια) από φτωχούς (παιδάκια της Βραζιλίας κ.α) που τα πωλούν…για ένα πιάτο φαγητό! Γιατί οι πολυεθνικές, φτιάχνουν παπούτσια, ηλεκτρικά κ.α. με εργάτες παιδιά που αμείβονται κάτω από 1 δολάριο την ημέρα και μας πωλούν τα προϊόντα τους, κοντά στο εβδομαδιάτικο και αλλού το μηνιάτικο, των εργαζομένων, με κέρδη 70 και 80 % ;
Πολύ επεκτάθηκα…να πω και αυτό μόνο και κλείνω κάτι που έδειχνε η τηλεόραση προχθές: Ένώ ο περισσότερος κόσμος είναι χρεωμένος με δάνεια και κάρτες και ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, εν τούτοις η χώρα μας έχει αύξηση στις αγορές των αυτοκινήτων πολυτελείας, εξοχικών κατοικιών και θαλάσσιων σκαφών! Είναι υποκρισία αυτό, κοινωνική ανισότητα ναι ή όχι; Βέβαια δεν αρκούν οι καταγγελίες όλοι κάτι πρέπει να κάνουμε σε έργα…! Αντί όμως να εμπνεόμαστε από την Ανάσταση του Κυρίου και να την επιδιώκουμε και στη ζωή μας και στην κοινωνία μας, εμείς ονειρευόμαστε να πάρουμε τις θέσεις των πλουσίων! Όλοι θέλουμε να είμαστε ο Έλληνας Κροίσος με νησί με γράμματα στο σταυρόλεξο όσο είναι και το επίθετό μας…! Κανείς όμως δεν ονειρεύεται να είναι αυτός που θα μπορέσει να φέρει ή έστω να προσπαθήσει βάζοντας ένα λιθαράκι και αυτός προς αυτή την κατεύθυνση για την πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη…αυτό που μας λέει στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως ο Χριστός…(κατά Ματθαίον κε΄ 31-46). Γιατί; Γιατί ο κόσμος και το σαρκικό φρόνημα έχουν άλλα πρότυπα και άλλα κριτήρια! Ας το καταλάβουμε πριν είναι αργά…!
Τετάρτη 7 Μαΐου 2008
Περίοδος του Πεντηκοσταρίου….μια σχεδόν άγνωστη Περίοδος!
Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε για την Περίοδο του Τριωδίου. Όλοι έχουμε ακούσει και ζήσει την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ιδιαιτέρως βέβαια, την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα! Όμως από την Κυριακή του Πάσχα μεταβαίνουμε σε μια άλλη Μεγάλη Εκκλησιαστική Περίοδο που δυστυχώς δεν είναι και τόσο γνωστή στον πολύ κόσμο στην έκτασή της και την βαθειά θεολογική αξία της συνολικά! Ότι γνωρίζουμε το γνωρίζουμε μόνο επιφανειακά, αποσπασματικά και σκόρπια θα λέγαμε! Ο κόσμος φυσικά έχει την ευθύνη του για την συνήθη αδιαφορία που δείχνει, αλλά την μεγαλύτερη πιστεύω την έχουμε εμείς οι κληρικοί η ποιμένουσα Εκκλησία γενικότερα, που δεν φροντίζουμε να διαφωτίζουμε τον κόσμο στο βαθμό και την συνέπεια που έπρεπε. Αν υπάρχει Εκκλησία και ορθόδοξη πίστη, οφείλεται κυρίως στο γεγονός της Αναστάσεως και είναι απορίας άξιον, πως δεν έχει προβληθεί η κατεξοχήν εορτάζουσα και αντιπροσωπευτική περίοδος της Εκκλησίας τόσο πολύ; Είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει και να προβληματίσει….! Ας δούμε όμως συνοπτικά τι είναι αυτή η Περίοδος;
Οι 8 Κυριακές της Πεντηκοστής με τις αντίστοιχες Ευαγγελικές Περικοπές είναι :
(Από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι το Σάββατο της δικαινησίμου, θεωρείτε ως μία ημέρα έτσι κατανοούμε γιατί στην δικαινήσιμο καταργείτε η νηστεία, η γονυκλισία, συντέμνονται οι ακολουθίες και γενικότερα καταργείται οτιδήποτε θρησκευτικό! ) α) Κυριακή του Θωμά (Ιωάννη κ΄ 17-31) Η καλή απιστία στο γεγονός της Αναστάσεως, του Αποστόλου, που σημαίνει την αναζήτηση και την έρευνα που χρειάζεται για την συνειδητή πίστη! ,β) Κυριακή των Μυροφόρων (Μαρκ. ιε΄ 43-ιστ΄ Γιορτάζουν όλα τα δευτερεύοντα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στην Ανάσταση του Κυρίου και στην αποκαθήλωσή Του. : Οι Μυροφόρες Γυναίκες, ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος ο κρυφός Φαρισαίος μαθητής με την περίφημη νυκτερινή Θεολογική συζήτηση που σώζεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου. Μας δείχνουν την βεβαιότητα της Αναστάσεως με την μαρτυρία τους από την εμπειρία που είδαν με τα μάτια τους , γ) Κυριακή του Παραλύτου (Ιωάν. ε΄ 1-15) Παρουσιάζεται η θαυματουργική δύναμη του Κυρίου. (Την Τετάρτη αυτής της εβδομάδας είναι της Μεσοπεντηκοστής 20 μέρες μετά τα Πάσχα, τα μισά δηλαδή πριν γιορτάσομε την εορτή της Πεντηκοστής), δ) Κυριακή της Σαμαρείτιδος ( Ιωάν δ΄ 5-45), Αλλιώς της Αγίας Φωτεινής που ονομάσθηκε έτσι, αφού έγινε Απόστολος (γι΄ αυτό την ονόμασε Ισαπόστολος) μετά το περίφημο διάλογο που είχε με τον Κύριο στο φρέαρ του Ιακώβ και της αποκάλυψε την Μεσσιανική του ιδιότητα ε) Κυριακή του τυφλού (Ιωαν. θ΄ 1-38), Παρουσιάζεται η θαυματουργική δύναμη του Κυρίου, αφού δίνει το φως στο σκοτάδι, όπως έδωσε ζωή καταργώντας το θάνατο! (Την Τετάρτη αυτής της εβδομάδας είναι η Απόδοση του Πάσχα, την Πέμπτη αυτής της Εβδομάδας συμπληρώνονται 40 ημέρες από το Πάσχα γιορτάζεται η Ανάληψη του Κυρίου το τέλος δηλαδή της επίγειας δράσης του Κυρίου), στ) Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (Ιωάν. ιζ΄ 1-13) Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που ασχολήθηκε εκτός από το δόγμα ότι ο Χριστός δεν ήταν κτίσμα και για το πότε πρέπει να εορτάζεται το Πάσχα απαγορεύοντας ταυτόχρονα την γονυκλισία την Κυριακή ως ημέρα Αναστάσεως, ζ) Κυριακής της Πεντηκοστής (Ιωάν. ζ΄ 37-53, η 12) Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, η αρχή της Οικονομίας του Παρακλήτου, θεωρείται η επίσημη ίδρυση της Εκκλησίας, η) Κυριακή των Αγίων Πάντων (Ματθ. ι΄ 32-38, ιθ΄ 27-30) Η Εκκλησία στηρίχθηκε και επεκτάθηκε πάνω στο αίμα των Μαρτύρων και των Αγίων. Κριτήριο της Εκκλησίας είναι η Αγιότητα των μελών της και όλα αυτά στηρίζονται ακριβώς στην Ανάσταση του Κυρίου μας! Αλλιώς θα ήταν ένας απλά χαρισματικός διδάσκαλος, θα είχε απλά μια φιλοσοφία που οι μετέπειτα μαθητές του, θα την απολυτοποιούσαν και θα την έκαναν θρησκεία! Όπως όμως είδαμε στη κάθε Κυριακή της περιόδου του Πεντηκοσταρίου την Αναστάσιμο αυτή περίοδο έχει μεγάλο ιδιαίτερο θεολογικό βάρος καθώς Εκκλησία είναι ότι ο Θεός είναι αποκάλυψη στον άνθρωπο και όχι «ανακάλυψη» του ανθρώπου όπως είναι όλα τα άλλα…!
Φυσικά αναφέραμε επιγραμματικά στο άρθρο μας αυτή την περίοδο και θέλει ολόκληρα βιβλία για να την εξαντλήσουμε! Άλλωστε δεν μαθαίνεται αλλά βιώνεται και την ζει κυρίως κάποιος ! Ας την ζήσουμε λοιπόν…!
Παρασκευή 2 Μαΐου 2008
Μια πρωτομαγιά αλλιώτική από τις άλλες....
(Κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφία για να δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμα)
Χριστός Ανέστη! Για τον Γέροντα Νεκτάριο είχα ακούσει πολλά πράγματα, αλλά δεν είχα δει ούτε φωτογραφία του! Σήμερα όμως (Πρωτομαγιά 2008), αξιωθήκαμε να επισκεφθούμε το Μοναστήρι του και να τον γνωρίσουμε από κοντά με μερικά παιδιά από την Φοιτητική-Μεταλυκειακή Σύναξη του Ναού μας! Ασκητική μορφή σε κερδίζει από την πρώτη ματιά! Έκανε δέηση για όλους τους Προσκυνητές που ήμασταν εκείνη την στιγμή στο Μοναστήρι! Μετά μας είπε δύο απλά λόγια, αλλά γεμάτα φωτισμό και εμπειρία λόγια, που σε αγγίζουν αμέσως στην καρδιά! Όταν τελείωσε και το μικρό κήρυγμα, πάω να ασπασθώ τον Σταυρό που κρατούσε, και με ρωτάει τι είμαι Διάκονος η Ιερέας; -Απαντώ είμαι Διάκονος ακόμα! -Μου λέει μου κρατάς λίγο τον Σταυρό; και μου τον αφήνει στα χέρια! Εκείνη την στιγμή βγάζει το πετραχήλι που φορούσε και μου το δίνει...λέγοντας : Αυτό να το έχεις για να με θυμάσαι!!! Δεν τον ήξερα ποτέ, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ και όμως μου έδωσε κάτι τόσο δικό του!!! Φυσικά έμεινα έκπληκτος!
Στη συνέχεια μου έφερε και ένα κουτί και μου το έβαλε μέσα...! Μα καλά το πετραχήλι...ας πούμε το είχε....το κουτί του πως το είχε προβλέψει; Όταν το έβαλε στο κουτί και μου το δίνει, του φυλάω το χέρι...και από ταπείνωση...σκύβει και μου φυλάει το δικό μου...! Μα τι κάνετε Γέροντα του λέω; Εγώ είμαι διάκονος μόνο! Και μου λέει τι σημασία έχει; Έχεις και εσύ Ιερωσύνη...! Τι να πει κανείς; Δεν χρειάζονται πολλές θεολογίες...! Με δύο-τρεις απλές κινήσεις και αυτομάτως καταλαβαίνεις την αγιότητα! Μέχρι τότε είχα ακούσει...αλλά από σήμερα...το είδα με τα μάτια μου!
Δοξολογώ τον Αναστημένο Κύριό μας και τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου, που με αξίωσαν να προσκυνήσω τον ευλογημένο εκείνο τόπο και να γνωρίσω τον ευλογημένο εκείνο άνθρωπο! Όσοι δεν έχετε αξιωθεί να πάτε, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Επίσης επισκέφθηκα την ίδια ημέρα την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Πλάκας, κοντά στο Λαύριο και αυτή η Ιερά Μονή! Εκεί είναι ο τάφος, ενός άλλου φωτισμένου Μακαριστού πλέον Γέροντα που ήταν ο Κτίτωρας και ο Πνευματικός της Μονής και Ιεροκύρηκας επί χρόνια της Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής π. Δωσίθεος! Επίσης δεν τον ήξερα, αλλά άκουσα πάρα πολλά και γι΄ αυτόν! Την ευχή του να έχουμε!!
Στη συνέχεια μου έφερε και ένα κουτί και μου το έβαλε μέσα...! Μα καλά το πετραχήλι...ας πούμε το είχε....το κουτί του πως το είχε προβλέψει; Όταν το έβαλε στο κουτί και μου το δίνει, του φυλάω το χέρι...και από ταπείνωση...σκύβει και μου φυλάει το δικό μου...! Μα τι κάνετε Γέροντα του λέω; Εγώ είμαι διάκονος μόνο! Και μου λέει τι σημασία έχει; Έχεις και εσύ Ιερωσύνη...! Τι να πει κανείς; Δεν χρειάζονται πολλές θεολογίες...! Με δύο-τρεις απλές κινήσεις και αυτομάτως καταλαβαίνεις την αγιότητα! Μέχρι τότε είχα ακούσει...αλλά από σήμερα...το είδα με τα μάτια μου!
Δοξολογώ τον Αναστημένο Κύριό μας και τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου, που με αξίωσαν να προσκυνήσω τον ευλογημένο εκείνο τόπο και να γνωρίσω τον ευλογημένο εκείνο άνθρωπο! Όσοι δεν έχετε αξιωθεί να πάτε, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Επίσης επισκέφθηκα την ίδια ημέρα την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Πλάκας, κοντά στο Λαύριο και αυτή η Ιερά Μονή! Εκεί είναι ο τάφος, ενός άλλου φωτισμένου Μακαριστού πλέον Γέροντα που ήταν ο Κτίτωρας και ο Πνευματικός της Μονής και Ιεροκύρηκας επί χρόνια της Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής π. Δωσίθεος! Επίσης δεν τον ήξερα, αλλά άκουσα πάρα πολλά και γι΄ αυτόν! Την ευχή του να έχουμε!!
Πραγματικά πέρασα μια Πρωτομαγιά, αλλιώτικη από τις άλλες, γεμάτο ευλογίες!