ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2010 Μ.Χ.

Το 2009 έφυγε το 2010 έρχεται! Όλοι εμείς τέτοια εποχή, κάνουμε όνειρα και καταθέτουμε ελπίδες για κάτι καλύτερο τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και για την υφήλιο όλη! Είμαστε αισιόδοξοι και πρέπει να είμαστε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν! Ενώ όμως τα λέμε αυτά και περιμένουμε την αλλαγή των πραγμάτων, φροντίζουμε να κάνουμε απολογισμό και να οριοθετούμε αυτά που πρέπει να αλλάξουν από εμάς και σε εμάς; Αν όχι μήπως είναι αντιφατικό που περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι μόνο και όχι εμείς; Αν το κάνουν όλοι έτσι τότε τι θα αλλάξει, αφού κανείς δεν θέλει και δεν προσπαθεί να αλλάξει πραγματικά;

Οι ευχές πάνε και έρχονται, το ίδιο και οι στόχοι και τα όνειρα! Πολύ καλά…! Όμως αν μείνουμε μόνο εκεί, χωρίς να βάζουμε ένα λιθαράκι και στην πράξη τότε τι θα αλλάξει;

Κάνουμε αμαρτίες; Ας τις μειώσουμε! Έχουμε πάθη ας τα μειώσουμε! Έχουμε κάποιες αρετές; Ας τις αυξήσουμε! Έχουμε κάνει λάθη επίσης ας τα μειώσουμε και να τα διορθώσουμε! Το 2010 ας είναι πραγματικά ουσιαστικό έτος προς αυτή την κατεύθυνση!

Φυσικά μόνοι μας δεν μπορούμε τίποτα, χρειάζεται η βοήθεια και η χάρις του Θεού πρώτα! Όμως όταν κάνουμε τον δικό μας αγώνα και την δική μας προσπάθεια, γινόμαστε δεκτικοί και καλοί αγωγοί αυτής της απαραίτητης χάρης! Κάνουμε ένα βήμα και τα άλλα τα κάνει αυτός! Όταν δεν το κάνουμε, εμποδίζουμε την χάρη του Θεού, γιατί σέβεται την ελευθερία μας και τις επιλογές μας….!

Υπάρχουν βέβαια και πράγματα και καταστάσεις που δεν εξαρτόνται μόνο και από εμάς και χρειάζονται να αλλάξουν από αλλού και να διορθωθούν από άλλους…! Το σύνολο διορθώνει και το πρόσωπο, αλλά και το πρόσωπο διορθώνει και το σύνολο! Άρα αν ενισχυθούμε με υπομονή και ανοχή και επίσης ωφελούμαστε και αν δεν διορθωθούν τα πράγματα (π.χ πόλεμοι κτλ)

Ας ευχηθούμε λοιπόν ότι ευχηθούμε με πραγματική αίσθηση της δικιάς μας ευθύνης! Ότι εξαρτάται από εμάς μην το ευχηθούμε σαν κάτι που πρέπει να γίνει, αλλά σαν μια αφορμή για υλοποίηση! Από αυτό πάσχουμε όλα αυτά τα χρόνια από πολλά λόγια χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο!

Στην Εκκλησία όμως η πράξη της γίνεται προσευχή και η προσευχή γίνεται πράξη!

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΤΟ 2010 ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ…….!!!!!

π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2010 του ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ κ. ΠΑΥΛΟΥ

  

  

    Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἕνας νέος χρόνος προστίθεται ἤδη,

στίς ἀνοιχτές σελίδες τοῦ βιβλίου τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.

Ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς προσδοκοῦν καί ἐλπίζουν,

πώς οἱ ἄγραφες λευκές σελίδες αὐτοῦ τοῦ ἔτους,

θά συμπληρωθοῦν μέ εὐχάριστα γεγονότα.

Παρόμοιες ὅμως προσδοκίες ἔδιναν

τόν ἐναρκτήριο παλμό καί τῶν προηγουμένων ἐτῶν.

Ἀκολουθοῦσαν βέβαια, σχεδόν πάντοτε,

Οἱ ἀγωνιώδεις ἀνακοινώσεις γιά:

• τήν οἰκονομική κρίση

• τήν οἰκολογική καταστροφή

• τήν συρρίκνωση τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν καί

• τίς παγκόσμιες πανδημίες.

Καί τότε, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός:

«ἀποψυχούντων ἀνθρώπων ἀπό φόβου τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ» (Λουκ. 21.26),

ἐμφανίζονται πολυποίκιλοι ψευτοσωτῆρες,

πού ἐνῷ ἔχουν καίρια εὐθύνη, γιά τά γενεσιουργά αἴτια τῶν κρίσεων,

ἔρχονται πίσω ἀπό τό περίβλημα:

• διεθνῶν ὀργανισμῶν,

• ἐπιτροπῶν εἰδικῶν,

• παγκοσμίων οἰκονομικῶν φόρουμ,

• ἡγετικῶν ὁμάδων τύπου G20, G7 καί G15,

καί εὐαγγελίζονται ἀπαλλαγή ἀπό ὅλα τά δεινά.

Ἀρκεῖ νά πληρωθεῖ ὁ λογαριασμός:

ü μέ περιορισμό τῶν προσωπικῶν ελευθεριῶν

ü μέ ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καί

ü μέ ἐμπαιγμό τοῦ κόπου καί τοῦ μόχθου τῆς ἐργασίας τῶν λαῶν.

Αὐτό συμβαίνει πάντοτε.

Τρομοκρατοῦν τούς λαούς,

μέ ἐπαγγελίες ἐπερχομένων δεινῶν μέσα στόν χρόνο,

μετά δημιουργοῦν τίς κρίσεις,

καί ταυτόχρονα προσφέρουν «λύσεις»,

πού δῆθεν θά μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπό τίς δυσκολίες,

ἀρκεῖ νά γίνουμε δοῦλοι τῶν συστημάτων τους

καί νά προσφέρουμε σ’ αὐτά τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας.

Τό πολίτευμα ὅμως τῶν χριστιανῶν μᾶς καλεῖ,

νά ζήσουμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας

σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τονίζει:

«Θελήματι Θεοῦ τόν ἐπίλοιπον ἐν σαρκί βιῶσαι χρόνον» (Α΄ Πέτρου 4,2),

καί ἡ λειτουργική αἴτηση μᾶς ὑπενθυμίζει συνεχῶς:

«Τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσαι».

Ὁ Πανάγαθος Σωτήρ «συγκαταβαίνων....τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων»,

ἐνῷ εἶναι Ἄναρχος,

μᾶς κάνει δῶρο τόν χρόνο,

προκειμένου μέσα στόν χρόνο,

ἐργαζόμενοι θεϊκῶς,

νά βιώσουμε ἀνθρωπίνως τόν Ἄχρονον.

Ὁ Χριστός εἰσῆλθεν ἐντός τοῦ χρόνου καί,

χωρίς νά τόν καταργήσει,

τόν ἔκανε αἰώνιο.

Ὁ χρόνος χωρίς τόν Χριστό εἶναι μία ἀπατηλή ὀπτασία.

Ὁ Μέγας Βασίλειος τό σημειώνει:

«Ἤ μήπως ὁ χρόνος δέν εἶναι κάτι,

τοῦ ὁποίου τό παρελθόν ἐξαφανίστηκε,

τό μέλλον ἀκόμη δέν ἐμφανίστηκε,

τό δέ παρόν πρίν τό γνωρίσουμε διαφεύγει τήν ἀντίληψή μας;» (ΕΠΕ 4, 38-40).

Γράφει, καί πάλι, ὁ Οὐρανοφάντωρ Βασίλειος:

«Ὁ χρόνος τρέχει καί δέν περιμένει αὐτόν πού ἀργοπορεῖ.

Οἱ μέρες φεύγουν βιαστικά καί ξεπερνοῦν τόν ὀκνηρό.

Καί ὅπως κανείς δέν εἶναι δυνατόν νά σταματήσει τό ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ.....

ἔτσι οὔτε τόν χρόνο πού τρέχει...

ἐκτός ἄν κάποιος τόν προλάβει, ὅταν ἔρχεται» (ΕΠΕ 7,154).

   

 Τά αὐτά τονίζει καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος:

«Ὅταν ἔχουμε καιρό, νά ἁρπάξουμε τήν εὐκαιρία,

ὅταν φύγει ὅμως, εἶναι μάταιο νά τόν κυνηγᾷς» (ΕΠΕ 11,70).

Ὅταν ζοῦμε ἐντός τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου τοῦ Χριστοῦ,

πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία,

φανερώνεται σ’ ἐμᾶς ἡ ἀγάπη Του,

ὅπως τό σημειώνει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος:

«φανερωθέντος δέ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων δι’ ἡμᾶς» (Α΄ Πέτρου 1,20).

Κι ὅταν φανερωθεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,

δέν μπορεῖ καμμία κοσμική ἐξουσία,

οὐδείς παγκόσμιος  Ὀργανισμός,

νά ἐξαγοράσει τό νοῦ καί τήν καρδιά μας

μέ ἀφορμή τίς ἐπαπειλούμενες «δύσκολες μέρες».

«Τούς χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδῶν ὁ Θεός», (Πραξ. 17,30),

μᾶς χορηγεῖ χρόνους φωτισμοῦ, θεογνωσίας καί πλουτισμοῦ Θεολογίας.

Μέσα στόν χρόνο τοῦ Θεοῦ,

δέν ὑποκείμεθα στήν τραγῳδία τοῦ κόσμου,

πού δέν ἀποδέχεται τόν χρόνον τοῦ Θεοῦ.

Ἐδῶ οἱ «ἐκζητοῦντες τόν Κύριον», κάνουν τόν χρόνο τους πανηγύρι,

ἀφοῦ «χρόνος οὐκ ἔτι ἔσται» (Ἀποκ. 10,6).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ἡ νέα χρονιά, πού ἤδη ἀνέτειλε,

δέν εἶναι ἀρκετό νά ὁρίζεται, ὡς ἔτος 2010 μετά Χριστόν,

ἀλλά ὡς ἔτος 2010 ἐν Χριστῷ.

Τά χρόνια μας τά ὑπολογίζουμε, μέ μέτρο τόν Χριστό.

Εὔχομαι, ἐκ βαθέων, πρός Αὐτόν νά ὁδεύουν τά διαβήματά μας,

ὥστε τό ἔτος αὐτό νά γίνει πραγματικά σωτήριον,

γιά ὅλους καί τίς οἰκογενειές μας.

                                                                 

Ο  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ   ΚΑΙ   ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗΣ  ΣΑΣ

†  Ο    ΓΛΥΦΑΔΑΣ   ΠΑΥΛΟΣ

ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2009

«Νύμφης πανάγνου τὸν πανόλβιον τόκον,

ἰδεῖν ὑπὲρ νοῦν ἠξιωμένος χορός,

ἄγραυλος, ἐκλονεῖτο τῷ ξένῳ τρόπῳ

τάξιν μελωδούσάν τε τῶν Ἀσωμάτων,

Ἄνακτα Χριστόν, ἀσπόρως σαρκούμενον.»

«Ἀπό τόν κανόνα εἰς τήν Χριστού γέννησιν»

Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού

Αγαπητοί μας αδελφοί, φίλοι και φίλες

Σε μια εποχή, όπου προσπαθούν να κατεβάσουν από τα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες την εικόνα του Κυρίου μας. Σε ένα κόσμο που αδιαφορεί σε καθετί που συνδέεται μαζί με τον Χριστό και στο σώμα Του την Εκκλησία. Εν τούτοις ο Ίδιος έρχεται να σαρκωθεί και φέτος και να γεννηθεί, γνωρίζοντας ότι ήρθε για να διωχθεί και να σταυρωθεί, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα τον διώξουν και θα τον σταυρώσουν….

Σε εμάς δεν μένει, από το να διαλέξουμε με ποιους θα είμαστε και με ποιους θέλουμε να γίνουμε: Με τους ταπεινούς ποιμένες και τους ταξιδιώτες μάγους ή με τον Ηρώδη και τους στρατιώτες του; Με την ταπεινή φάτνη και την άλογη κτίση που τον αναγνωρίζει ή με τις πωρωμένες και σκληρόκαρδες ανθρώπινες καρδιές των Φαρισαίων και των Γραμματέων; Με τους Αγγέλους που τον δοξολογούν ή με τους Ρωμαίους στρατιώτες που τον υβρίζουν πριν τον Σταυρό; Επιλέγουμε και παίρνουμε….

                                    ΕΤΗ   ΠΟΛΛΑ   ΚΑΙ     ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

                                 π. Αντώνιος Χρήστου – Πρεσβυτέρα Ελπίδα

Επιμνημόσυνη δέηση για τον πατέρα Ευστάθιο Κοντοράβδη

Πάτερ καλησπέρα.

Ονομάζομαι Χρήστος Συλλιγαρδάκης και είναι μάλλον προφανές ότι δεν τα πάω καλά με τις αναρτήσεις κειμένων σε blogs.
Ως εκ τούτου, κι αφού δεν κατάφερα να αναρτήσω στο blog την ανακοίνωση για την επιμνημόσυνη δέηση, σας ενημερώνω μέσω e-mail, παρακαλώντας να την αναρτήσετε εσείς, ώστε να ενημερωθούν φίλοι που ενδεχομένως θα ήθελαν να παραστούν.
Δεν είναι κάποια καθορισμένη ημέρα μνημοσύνου, απλά κάποιοι φίλοι από το forum Acrobase.gr είπαμε να ζητήσουμε από τον π. Χρήστο, ενός εκ των ιερέων της Αγίας Βαρβάρας, να κάνουμε ένα τρισάγιο.

Ευλογείτε.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

---

Ανακοίνωση
Το απόγευμα του ερχόμενου Σαββάτου 19 Δεκεμβρίου, στον Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας (Τέρμα Πατησίων), μετά τον Εσπερινό, θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση για τον π. Ευστάθιο Κοντοράβδη.

Για όσους θέλουν και μπορούν να έρθουν, ο Εσπερινός ξεκινά στις 17:00,

Ο Ναός είναι ακριβώς στο σταθμό του ΗΣΑΠ - Άνω Πατήσια.

Οι Άγιοι Φανέντες προκαλούν...

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :  http://anastasiosds.blogspot.com/2009/12/blog-post_05.html

Πρόσφατα, φίλος καλός που έλαβε γνώση ορισμένων δημοσιευμάτων περί των Αγίων Φανέντων, εξέφρασε την έκπληξη και την απορία του προς τον υπογράφοντα, για την -όπως νόμιζε- αδιάφορη στάση του, προς τους συγκεκριμένους Αγίους. Με την προτροπή και άλλων αναγνωστών, προχωρούμε στην παρούσα δημοσίευση για να υπενθυμίσουμε τα γεγονότα και να σχολιάσουμε τα γραμμένα με ειρωνικό τρόπο κείμενα.

Στις 2 Μαΐου 2009 το Ναρκαλιευτικό Κίχλη μετέφερε από την Πάτρα στη Σάμη της Κεφαλονιάς, τα ιερά λείψανα των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, των γνωστών στο νησί του Ιονίου με την προσωνυμία Άγιοι Φανέντες. Η διάθεση τού πολεμικού πλοίου από το ΓΕΝ, έγινε κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας, προκειμένου να επαναπατρισθούν με τιμές τα αγνοούμενα από αιώνες ιερά λείψανα. Υπενθυμίζεται, ότι αυτά είχαν αφαιρεθεί από το νησί σε εποχές δίσεκτες και μέρος τους επέστρεψε ευγενικά προς την τοπική Εκκλησία του νησιού ο Καρδινάλιος της Βενετίας, στις 30 Ιανουαρίου. Το σημαντικό αυτό γεγονός έτυχε ευρύτατης δημοσιότητας στην εκκλησιαστική ειδησεογραφία και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ελληνικού αλλά και του διεθνούς έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου. Η επίσημη και πάνδημη υποδοχή στην Κεφαλονιά, πραγματοποιήθηκε με κάθε τιμή και μεγαλοπρέπεια με την παρουσία έξι Ορθόδοξων Μητροπολιτών, αντιπροσωπείας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σύσσωμων των Αρχών του νησιού και πλήθους κόσμου, ενώ άγημα από το πλήρωμα του ναρκαλιευτικού απέδωσε τις πρέπουσες τιμές.

Τα παραπάνω γεγονότα, δηλαδή ο εντοπισμός, η παραχώρηση και η επιστροφή των ιερών λειψάνων, σχολιάζονται απαξιωτικά και διακωμωδούνται σε δημοσίευμα της εφημερίδας 'Τα Νέα' (26-6-2009, σ. 8), το οποίο υπογράφει γνωστός για τα αντιεκκλησιαστικά του δημοσιεύματα συγγραφέας. Κάτω από τον τίτλο 'Άγιοι και εκμετάλλευση' και τον υπότιλτο ΄Πράματα και θάματα με σκοπό το χρήμα', επιχειρείται να υποβαθμισθεί η επανεμφάνιση των Αγίων Φανέντων στη ζωή των πιστών και να συνδεθεί με αθέμιτους τρόπους πορισμού χρημάτων. Στο κείμενο, αν και αναδημοσιεύεται ο βίος των τριών Αγίων από το σχετικό ενημερωτικό έντυπο που κυκλοφορήθηκε σε συνεργασία της Μητρόπολης και της Νομαρχίας του νησιού, εντούτοις αποσιωπάται τεχνηέντως η Κεφαλονιά ως ο τόπος της πνευματικής παλαίστρας, του θανάτου και της θαυμαστής φανέρωσης των τριών Αγίων.

Το αναγνωστικό κοινό πληροφορείται ανακριβώς τα γεγονότα (εσκεμμένα ή αθέλητα) αφού στο άρθρο γίνεται λόγος για …αντιτορπιλικό που πήγε στη …Βενετία να φέρει τα ιερά λείψανα ! Σε μια επιπλέον προσπάθεια αποπροσανατολισμού και δημιουργίας εντυπώσεων, γίνεται λόγος για 'νέους' Αγίους, μολονότι οι άγιοι έζησαν τον τέταρτο αιώνα και η μνήμη τους εορτάζεται για πάνω από χίλια χρόνια, με επίκεντρο το μοναστήρι τους στην Κεφαλονιά. Ειρωνικά επικρίνεται και η λόγια ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στην πρόσκληση των εκδηλώσεων. Κυρίως όμως -και αυτό είναι το σοβαρότερο όλων- ο βίος των τριών Ομολογητών Αγίων της Εκκλησίας μας, απογυμνωμένος από ορισμένα ιστορικά στοιχεία ώστε να αιωρείται ευάλωτος στην ανάγνωση, χαρακτηρίζεται από τον αρθρογράφο ως 'ένα ωραίο παραμύθι'.

Αίσθηση προκαλεί η ομολογία του πανεπιστημιακού συντάκτη του, πως 'ακούγεται παράξενο' να καταπιάνεται με τέτοιου είδους θέμα. Τόσο μάλιστα "παράξενο", που επανέρχεται στους Αγίους Φανέντες με δύο ακόμη δημοσιεύσεις του ("Βρώμισε πια ο τόπος", εφημ. Τα Νέα, 30-7-2009 και "Η Εκκλησία ως κράτος", εφημ. Τα Νέα, 20-8-2009 ) αντιμετωπίζοντας ειρωνικά την ιστορική υπόσταση των τριών Αγίων και την επανακομιδή των ιερών λειψάνων τους.

Απορίας άξιο επίσης, ότι ο κ. Κρεμμυδάς δεν επιτίθεται τώρα εναντίον προσώπων και καταστάσεων εκκλησιαστικών, όπως συνήθως πράττει, αλλά στρέφεται εναντίον Αγίων της Εκκλησίας. Το παράδοξο τού επιχειρήματος εδράζεται και αποκαλύπτεται στην αυτοβιογραφία του (εφημ. Αυγή, 17-5-2009) όπου ο ομότιμος πλέον κ. καθηγητής, κάνει σαφές ότι μετά από την περίοδο της Κατοχής, έχει ξεκόψει 'κάθε σχέση του με θεούς και δαίμονες'.

Τόσο πολύ άραγε, ενοχλήθηκε από τα γεγονότα ο κ. καθηγητής, ή κάποιοι άλλοι, εισηγήθηκαν σ΄αυτόν, με αιχμές πολιτικής εκμετάλλευσης, το θέμα; Εάν ισχύει το δεύτερο, τότε δημιουργείται η εντύπωση ότι δεν έγινε σωστά η ενημέρωση. Ας του προσκόμιζαν τα στοιχεία του βίου των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, όπως αυτά εξάγονται από τα χειρόγραφα λατινικά κείμενα του 14ου αιώνα, ή τις δημοσιεύσεις τους σε εκδόσεις του 18ου αιώνα, ή έστω τις ελληνικές μεταφράσεις τους, του έτους 2005. Ας του έκαναν γνωστό, ότι η αρχαιολογική σκαπάνη, η πλούσια βιβλιογραφία αλλά και η τοπική προφορική παράδοση της Κεφαλονιάς, επιβεβαιώνουν τα ιστορικά στοιχεία του βίου των τριών Αγίων. Ίσως προτιμούσαν να μην είχε πραγματοποιηθεί η εικοσιπεντάχρονη έρευνα στις Βιβλιοθήκες και τα Αρχεία της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Θα τους βόλευε, ίσως, το θολό τοπίο και η κρυμμένη αλήθεια.

Ίσως τότε, ο αρθρογράφος να είχε αντιμετωπίσει από άλλη οπτική γωνία το θέμα, αφού κατά την άποψή του, ακόμη και η επιστημονική έρευνα έγινε για να μεθοδευθεί η 'εκμετάλλευση΄ των Αγίων. Τώρα πόση επιστημονική βαρύτητα μπορεί να έχουν τα παραπάνω, όταν για παράδειγμα, και προφανώς για λόγους εντυπωσιασμού και μεγέθυνσης της επιχειρούμενης προκλητικότητας του κοινού αισθήματος, το Ναρκαλιευτικό 'αναβαθμίζεται΄ και μεγιστοποιείται σε Αντιτορπιλικό και η γειτονική Πάτρα 'μετατίθεται' και 'μετονομάζεται΄ σε μακρινή Βενετία, ας το κρίνουν οι αναγνώστες.

Αλλά για τον κ. καθηγητή της Οικονομικής Ιστορίας, η τιμητική προσκύνηση των Αγίων, εξαντλείται στην πεποίθησή του, ότι ο επαναπατρισμός των ιερών λειψάνων έγινε 'με σκοπό το χρήμα΄. Ο σχετικός με τα οικονομικά θέματα αρθρογράφος, επικεντρώνει το συλλογισμό του στην, όπως υπονοεί, κακόβουλη μεθόδευση για πορισμό χρημάτων από πλευράς Εκκλησίας. Μα, ποιος υποχρέωσε ποτέ χριστιανό να πληρώσει (!) για να προσκυνήσει τα ιερά των Αγίων Φανέντων λείψανα; Ποτέ, κανείς, με κανένα τρόπο. Δυστυχώς όμως, κοιτάζοντας κάποιος κοντόφθαλμα, ακόμη και οικονομικός αναλυτής αν είναι, δεν διαβλέπει πέρα από την μεγάλη ευλογία, τα πολλαπλά υλιστικά οφέλη της τοπικής κοινωνίας, του εργατικού δυναμικού του νησιού, των επαγγελματιών της περιοχής, με την παγκοσμίως αυξανόμενη κίνηση του θρησκευτικού τουρισμού.

Στους χριστιανούς είναι γνωστό, ότι η Χάρη του Θεού ενυπάρχει στα ιερά λείψανα των Αγίων και ότι η προσκύνησή τους είναι πρακτική αγιασμού. Αυτό σηματοδοτεί την ουράνια προοπτική των γεγονότων και την προβολή του ιστορικού παρελθόντος στο αγωνιστικό σήμερα. Αυτός ο τρόπος σκέψης και ζωής ανήκει σε όσους τιμούν τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ως αληθινούς φίλους του Θεού. Η επίκαιρη ανάδειξη στο ιστορικό γίγνεσθαι των Αγίων Φανέντων, τριών Αγίων των πρωτοχριστιανικών αιώνων, μπορεί να ερμηνευθεί ως μια διαχρονική απόδειξη της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Όσοι πιστεύουν, ζουν το θαύμα. Οι λοιποί εκφράζονται με χειρονομίες δυσνόητες.

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Αντζουλάτος

Κλίμα εχθρικό προς την Εκκλησία ....

Σήμερα που βρήκα λίγο χρόνο, σκέπτομαι να σχολιάσω ένα θέμα που με απασχολεί το τελευταίο μήνα...! Αυτό το καιρό, τις τελευταίες μέρες , έχω την αίσθηση ότι υπάρχει η καλλιέργια ενόςεχθρικού κλίματος κατά της Εκκλησίας μας ως θεσμό. Στην αρχή ξεκίνησε με το θέμα της φορολόγισης και την αύξηση του ΕΤΑΚ από την νέα κυβέρνηση. Στη συνέχεια με το θέμα των Ιερών Συμβόλων με αφορμή την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν κινήσεις και να ξεσπαθώσουν κατά της Εκκλησίας οι γνωστοί αντίθετοι που αποτελούν όμως την μειοψηφία . Γενικά υπάρχει ένα κλίμα ουδέτερο και προς εχθρικό, κάτι (ή καλύτερα κάποιοι) που θέλει να αναλλάξουν τους συσχετισμούς της επιρροής της ορθοδοξίας στον κόσμο. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο από ότι γίνεται στην Ρωσία...., χωρίς να διδασκόμαστε τίποτα ως κράτος από αυτό!

Με επιπόλαιη και ανθρωποκεντρική ματιά,  θα περίμενε κανείς να μας ποιάσει μια ανησυχία και να έχουμε το αίσθημα ότι κινδυνεύουμε (ως Εκκλησία) από αυτή την εξέλιξη!

Αν το δούμε πιο ψύχραιμα και πιο εκκλησιολογικά, τότε όλα αυτά είναι αναμενώμενα ! Άλλωστε η Εκκλησία πολεμουμένη είναι πάντα νικώσα γιατί πολύ απλά δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα!

Γι αυτό λοιπόν να είμαστε σε εγρήγορση, να έχουμε πίστη στο Θεό, εμπιστοσύνη στην Ιεραρχία μας κάνοντας υπακοή σε ότι αποφασίσει και μας πει! Ας έχουμε μετάνοια και αν έχουμε μετάνοια, τότε θα ζούμε όπως πρέπει ως Χριστιανοί και έτσι θα δείχνουμε το Φως μέσα στο σκοτάδι του κόσμου! Το κακό είναι η απουσία του καλού, γιατί το Φως διαλύει το σκοτάδι και όχι το σκοτάδι το Φως...!

Ας απαντήσουμε με αγάπη στην εχθρότητα....! Το πολύ πολύ να μας "σταυρώσουν", αλλά σταυρούμενοι εν Χριστώ έρχεται η Ανάσταση και η σωτηρία....

Το άλλο της μάτι

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…

Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε…
«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.

Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου».

Η μητέρα σου.

Πηγή: Περιοδικό «Όσιος Νικάνωρ»

Χρήσιμη ομιλία Bill Gates, που μπορούμε να πάρουμε χρήσιμα στοιχεία...

Ο  Bill  Gates σε  μια πρόσφατη ομιλία του σε ένα  γυμνάσιο,  μίλησε  για 11  κανόνες  ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν στο  σχολείο.  Μιλάει  για το πως οι «προοδευτικοί» δάσκαλοι  δημιούργησαν μια γενιά χωρίς αίσθηση της  πραγματικότητας και πως αυτή αντίληψη  προετοιμάζει τα παιδιά να αποτύχουν στον  πραγματικό κόσμο.

  

 Κανόνας  1:  Η ζωή δεν είναι δίκαιη –  συνήθισέ το!

Κανόνας  2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται  για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να  επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά  με τον εαυτό σου.

Κανόνας  3: Δεν θα κερδίσεις 60.000  ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν  πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν  αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να τα  κερδίσεις και τα δύο.

Κανόνας  4: Εάν νομίζεις ότι ο  καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να  δεις το αφεντικό.

Κανόνας  5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών  δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες  σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την  εργασία: την έλεγαν ευκαιρία.  

Κανόνας  6: Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ  ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι’ αυτό μην κλαψουρίζεις  για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από  αυτά.

Κανόνας  7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς  σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα.  Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαρισμούς σου,  καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να  λες πόσο «cool»  είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα  παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε  να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό  σου.

Κανόνας  8: Το σχολείο μπορεί να έχει  βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ  κερδισμένων και χαμένων, αλλά η  ζωή ΟΧΙ.  Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές  βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες  θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η  κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την  πραγματική ζωή.
Κανόνας  9:  Η ζωή δεν είναι χωρισμένη  σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια  διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι  διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν  να «βρεις» τον εαυτό σου.  Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο  σου.

Κανόνας  10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η  πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι  είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και  στα καφενεία.

Κανόνας  11: Να είσαι ευγενικός με  τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις  να δουλεύεις για έναν από αυτούς. 

Χρόνος μηδέν....! Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

Δυστυχώς αδελφοί μου δεν έχω πολύ χρόνο για να γράψω αυτά που ήθελα από την επικαιρότητα και γενικά σε θέματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ! Θα μείνω μόνο στις ευχές για όλους τους εορτάζοντες και εορτάζουσες στις ημέρες που πέρασαν (Ταξιαρχών, Αγ. Νεκταρίου) και αυτές που έρχονται (Μηνά, Χρυσόστομο κτλ) !

Καλή δύναμη

ΑΞΙΟΣ ΑΓΙΕ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!

                                             

  Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου την όμορφη και ιστορική Αργολίδα! Αξιώθηκα να είμαι ένας από τους χιλιάδες που παρέστησαν στην χειροτονία του βοηθού Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου   στον Καθερδικό Ιερό Ναό Αγίου Πέτρου Άργους. Όσοι ήμασταν εκεί πραγματικά συγκλονιστήκαμε τόσο από την κατάνυξη, όσο από την συγκίνηση του νεοχειροτονημένου αλλά και του Γέροντος Αργολίδος κ. Ιακώβου, όσο και από την αποδοχή του κόσμου και την πηγαία αναφώνηση του ΆΞΙΟΣ και Πανάξιος! Δοξάζω τον Τριαδικό μας Θεό δια πρεσβειών του Αγίου Δημητρίου που την μνήμη του εορτάσαμε σήμερα, για τις στιγμές που αξιώθηκα να ζήσω και να φέρω πλέον για πάντα στην μνήμη μου και την καρδιά μου! Άξιος πραγματικά! Εύχομαι να είναι ο πατήρ (για εμένα Καλλίνικος) και νυν Άγιος Επιδαύρου άξιος της αποστολής του και να ανταποκριθεί στις αυξημένες προσδοκίες της Αργολικής Εκκλησίας αλλά και της Ελλαδικής γενικότερα!

Παραθέτω τον εμπνευσμένο πραγματικά λόγο του :

ΛΟΓΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ  ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ  ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ κ. κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

«Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σεπτέ Πρόεδρε της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κύριε Ιερώνυμε, Σεβασμιώτατε Κυριάρχα Μητροπολίτα της κατ’ Αργολίδα Εκκλησίας κύριε Ιάκωβε, Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι της Εκκλησίας, Οσιώτατοι Μοναχοί τε και Μοναχαί, εντιμώτατοι εκπρόσωποι των Αρχών και ευλογημένε λαέ του Κυρίου, ταύτα τα ως προμετωπίδα τεθέντα λόγια, τα οποία απηύθυνε προς τον Κύριον ο Απόστολος Πέτρος επαναλαμβάνω και εγώ ο ελάχιστος σήμερον από βάθους καρδίας, καθώς η Εκκλησία με αναδεικνύει Ποιμένα της λογικής μάνδρας του Χριστού.
Όταν δε, ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος Πέτρος, διεβεβαίωσε λέγων «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17) τότε, συμφώνως προς την ευαγγελικήν διήγησιν, ο Αρχιποίμην Χριστός εξέφρασε την εμπιστοσύνην Αυτού προς εκείνον λέγων• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17). Σήμερον, η ταπεινότης μου επαναβεβαιούμαι δια του «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17), και προσμένω να ακούσω δια του στόματος Υμών Μακαριώτατε το αυτό κάλεσμα του Μεγάλου Ποιμένος Χριστού• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17) και να εισέλθω εις την ποιμαντορίαν των Μακαρίων Αποστόλων.

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε, με τα ίδια ταύτα λόγια εκφράζω την τιμήν, τον σεβασμόν και την αδιάπτωτον εν Κυρίω αγάπην μου προς Υμάς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον και σεπτόν Πρόεδρον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς τα τίμια Μέλη αυτής τα κατά πλειονοψηφίαν αναδείξαντά με εις Επίσκοπον, όλως δε ιδιαιτέρως εις τα συντρέξαντα ενταύθα κατά την σημερινήν ημέραν ως και εις τους λοιπούς αγίους Ιεράρχας τους συνελθόντας πανταχόθεν δια την εις Επίσκοπον χειροτονίαν μου. Χορηγών μοι Μακαριώτατε σήμερον δια των σεπτών Υμών χειρών την Χάριν της Αρχιερωσύνης δύνασθε ανεπιφυλάκτως να επαναλάβετε περί εμού «υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. 2,7).

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Με την Πέτρειον ταύτην φράσιν καταθέτω την ισόβιον αφοσίωσίν μου προς τον Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην μου κύριον Ιάκωβον, τον γεραρόν οιακοστρόφον της κατά Αργολίδα Ολκάδος του Χριστού, τον επιβλέψαντα ευμενώς και συμπαθώς επ’ εμέ. Καλώς γνωρίζω ότι «σιγή τιμώνται τα μεγάλα». Και μεγάλα είναι τα διακατέχοντά με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτόν. Αλλά η υπό της Σιωπής φυλασσομένη θύρα του Μεγάλου παραβιάζεται υπό της σφοδράς επιθυμίας όπως «ομολογήσω την χάριν, κηρύξω τον έλεον, ου κρύψω την ευεργεσίαν». Προς πάντα τα τιμαλφή δωρήματά του προς εμέ, αποδώσω ό έχω: την ψυχήν και την παλλομένην υπό ευγνωμοσύνης καρδίαν μου, την ευπείθειαν και την απόλυτον αφοσίωσιν του Βοηθού Επισκόπου, ίνα τα της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως πράγματα ως μέχρι σήμερον ούτω και εις το εξής, «ευσχημόνως και κατά τάξιν» γίνωνται, προς δόξαν και αίνον Θεού, κατακόσμησιν δε και λαμπρότητα της Εκκλησίας Αυτού, με τον εμπνεόμενον υπό του Σεπτού Μητροπολίτου Αργολίδος σεβασμόν προς τα Ιερά Θέσμια, προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς ! πάσας τας λοιπάς Ανωτάτας Εκκλησιαστι κάς Αρχάς, εξόχως δε, προς τον πρώτον της Ορθδόξου Εκκλησίας Θρόνον, τον της Κωνσταντινουπόλεως και την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην κύριον Βαρθολομαίον, προς Ον διαδηλώ την ειλικρινή, δια την προς με Πατριαρχικήν Αυτού ευλογίαν, ευγνωμοσύνην και την εν τιμή δια βίου πιστότητά μου. Σεπτέ Κυριάρχα Μητροπολίτα μου, Σεβασμιώτατε Αργολίδος κύριε Ιάκωβε, δεν θα παύσω καθικετεύων ημέρας και νυκτός τον εν ελέει πλούσιον Θεόν να περισκέπη την υμετέραν Σεβασμιότητα, πληθύνων τα έτη αυτής και τηρών αυτήν εν ακμή σώματος και πνεύματος μέχρι γήρως βαθέος και ολβίου.

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Η προς τον Κύριον αγάπη μου, δεν είναι αόριστος, αλλά απευθύνεται προς το «Σώμα Αυτού» δηλονότι προς την Εκκλησίαν. Την Εκκλησίαν εν πρώτοις ως στρατευομένην επί της γης. Προς πάντα, τουτ’ έστιν, αγωνιζόμενον Χριστιανόν της εις ην εγεννήθην, ανετράφην, έλαβα πάντας τους της Ιερωσύνης βαθμούς και ως Κληρικός απ’ αρχής έως σήμερον υπηρέτησα, κατά Αργολίδα Εκκλησίας και της ανά την οικουμένην, προς τους αναξιοπαθούντας «ελαχίστους αδελφούς του Κυρίου» (Ματθ. 25,40), προς τον Ιερόν Κλήρον, και τας Μοναστικάς Αδελφότητας της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως, προς τους κατά σάρκα γονείς, αδελφούς και συγγενείς μου και προς τους ποικιλοτρόπως συμβαλλόντας και συμμετέχοντας εις την σημερινήν πνευματικήν μου χαράν. Προς δε τούτοις μνημονεύω και «εκκλησίας πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. 12,23)• πάντων των προαπελθόντων κατά πνεύμα και κατά σάρκα οικείων, αναδόχων, διδασκάλων και ευεργετών μου, εξαιρέτως δε, του εις Χριστόν παιδαγωγού μου, μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Χρυσοστόμου Δεληγιαννοπούλου.

Μακαριώτατε, υπείκων τω θείω θελήματι, ουχί εκ βίας ή ανάγκης, αλλ' εξ αγάπης προς τον πάντας αγαπώντα, τον αθλοθέτην και συναγωνιστήν Κύριον, και επικαλούμενος την μεσιτείαν της Παναγίας Αυτού Μητρός, των φωτοειδών Αρχαγγέλων, του τιμίου Βαπτιστού, των αγίων θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, του αγίου ενδόξου μάρτυρος Καλλινίκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Πέτρου Επισκόπου Άργους του Θαυματουργού, του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Λεωνίδου του εν Επιδαύρω μετά της συνοδείας αυτού, εις το διαιωνίως, προς πάντας τους Ποιμένας της Εκκλησίας, απευθυνόμενον μειλίχιον ερώτημα• «φιλείς με;», κλίνων το γόνυ της καρδίας και του σώματος, αποκρίνομαι αδιστάκτως• «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε». Και δέει πολλώ συνεχόμενος, αναμένω να ακούσω της μακαρίας άμα δε και φοβεράς φωνής, της προσταζούσης με• «Βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιωάν. 21,17). Γένοιτο!

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ....!

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, είναι η μέρα μνήμης του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω. Ήταν για 10 χρόνια επίσης η μέρα που είχε τα ονομαστήριά του ο μακαριστός πλέον Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος. Ο δικός μας Χριστόδουλος όπως είπε ο ίδιος λίγες μέρες πριν φύγει από αυτή την ζωή. Θυμάμαι σαν τέτοια μέρα το πλήθος κόσμου που συνέρεε για να πάρει την ευχή του και να του ευχηθεί, περιμένοντας για ώρες στην ουρά, χωρίς να τον πειράζει...!

Μας λείπει πολύ ...ας είναι αιωνία του η μνήμη!

Θεοφιλέστατε ψηφισμένε Επίσκοπε κ. Καλλίνικε άξιος και πολλά τα έτη!

   Μεγάλη χαρά έλαβα και προέβει σε δοξολογία στον Τριαδικό Θεό μας, για την εκλογή του αγαπητού μου π. Καλλινίκου Κορομπόκη, σε βοηθό επίσκοπο της Μητροπόλεως Αργολίδος, κοινής πατρίδος και των δύο μας.  Τον γνωρίζω από διάκονο όταν ήταν διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Μητροπόλεως Αργολίδος και μου είχε αναθέσει εκπομπή στο πρόγραμμα του σταθμού. Ήμουν στην χειροτονία του ως Ιερέας και στην χειροθεσία του την ίδια μέρα με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Από τότε ως Ιεροκήρυκας είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Ενορία μας στην Νέα Κίο (ιδιαίτερης πατρίδος μου)  και γενικά αναπτύξαμε μια πνευματική σχέση ετών μέχρι σήμερα.

  Τα χαρίσματά του πολλά και πλούσια που όλοι από την Αργολίδα γνωρίζουμε και απολαμβάνουμε! Ταπεινός, μειλίχιος, πράος, άριστος λειτουργός, φωτισμένος, εμπνευσμένος και σύγχρονος ιεροκήρυκας που σου μιλάει απευθείας στην καρδιά.

Σήμερα 14/10 η Ιεραρχία των εξέλεξε βοηθό επίσκοπο, μια θέση που πραγματικά την αξίζει και σίγουρα θα ανταποκριθεί όπως τώρα 100%. Θα προσπαθήσω να είμαι στην χειροτονία του και θα τον παρακαλέσω να εύχεται συνεχώς για όλους μας στις αρχιερατικές του πλέον Θ. Λειτουργίες.

Επίσης σήμερα ο σεπτός Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος κλείνει 7 χρόνια αρχιερατείας (14/10/2009).

Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να του χαρίζει μακροημέρευση και δύναμη. Να τον έχουμε για πολλά-πολλά χρόνια και να μας εμπνέει όπως τώρα, ως πρωτεργάτης στον αμπελώνα της Μητροπόλεως μας.

H μάρτυς Ντανιέλα από το Βουκουρέστι!

Μας συγκλόνισε και το αναδημοσιεύουμε από το http://proskynitis.blogspot.com/2009_08_01_archive.html . Τις πρεσβείες της να έχουμε...:

Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι' αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά. «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Ενώ αυτή δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Στο σχολικό χορό, όταν τελείωσε το λύκειο, δεν ήθελε να πάει. Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη έλεγε «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, αλλά συγχωρήστε με, δεν μπορώ να έρθω στο τραπέζι». Είχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόνταν τη νύχτα και έγραφε γι' αυτούς. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της. Ήταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικου π. Σοφιανό από τη μονή Αντίμ. Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποία είχαν ξεχάσει όλοι, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ. Ήταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τις αγορές, της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς. Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα. Αφού υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριότητα την είχε χτυπήσει. Ήταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανεναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της. Κάποια προσωπα από την οικογένειά της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρευτεί. «Όχι, όχι, εγώ θέλω να μείνω με το Θεό» έλεγε. «Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη» της έλεγαν. Κι αυτή απαντούσε «Ναι, αλλά αν θα παντρευτώ σημαίνει ότι θα βάλω λίγο το Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να δώσω το παν στο Θεό». Τη νύχτα προσευχόταν πολλές ώρες. Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της. Τ΄ αδέλφια της της φώναζαν «Τι σου δίνει ο Θεός, τι μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου, τι σου δίνει η πίστη σου; Αφού ο πατέρας σού δίνει φαγητό. Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο, για να μπεις σε μοναστήρι;» Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι. Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρο και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά. Μια φορά, την τελευταία βραδιά πριν την τελευταία αναχώρησή της για το μοναστήρι, έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα. Έκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία. Ξημερώματα αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε πήρε την εικονίτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π. Σοφιανός. Έκανε το σταυρό της, φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πράγματά της κι έφυγε. Έπειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό. Να το περιεχόμενό του: «Πάτερ, είδα στο όνειρό μου την εικόνα της Παναγίας. Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγία με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω. Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο. Και είδα δάκρυα στο μάγουλό της. Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου. Όταν μ΄ ακούμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω. Κι έφυγε. Στο δρόμο του Σταυρού, στο δρόμο του Σωτήρος Χριστού. Όμως ο πατέρας της τη βρήκε και αυτήν την φορά. Όταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά. Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ ένα ψαλίδι και την πέταξε στα σκουπίδια. Της έβγαλε από το λαιμό το σταυρό και της φώναξε «Οι παπάδες σου και η εκκλησία.». Τότε εκείνη λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «Σε παρακαλώ άφησέ μου τις εικόνες, δεν μπορώ να ζήσω χωρις αυτές». Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω, τις πάτησε και τις πήρε όλες. Τότε αυτή του είπε «Καλά, μου τα πήρες, όλα αλλά την ψυχή δεν μπορείς να μου την πάρεις». Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι «Παναγία, βοήθησέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με αφήνεις». Βλέποντας ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή, σκέφτηκε κάτι διαβολικό. Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση «παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη από μυστικιστικό ντελίριο». Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα «για να ησυχάσει». Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη. Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη. Ο πατέρας της τη φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ στις 22.00-23.00, μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα. Η ακινησία της στο κρεββάτι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου. Έτσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αυτό έγινε περίπου στις 22.00. Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόταν να έρθει ιερέας, κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θάνατό της ο π. Κωνσταντίνος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους. Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε, αν και προηγουμένως τον είχαν δει στο νοσοκομείο. Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαΐου 2004, κάνοντας καλά ένα νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄ αυτήν ασθένεια. Το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος. Ο τάφος της οσίας Ντανιέλας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.

ΦΡΑΓΚΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΑΡΧΗΓΕ!!!

 

 

Φραγκίσκος Αλβέρτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Φραγκίσκος Αλβέρτης
Ημερ. γέννησης	11 Νοεμβρίου 1974 (1974-11-11) (34 ετών)
Ύψος	2.06
Εθνικότητα	Ελληνική
Θέση	Σμολ φόργουορντ
Προηγούμενη ομάδα	Γλυφάδα
Ένταξη στην ομάδα	1991
Τίτλοι	25
Διεθνής	135

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, γεννημένος στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1974, είναι Έλληνας καλαθοσφαιριστής που αγωνίζόταν στον Παναθηναϊκό.
Έχει ύψος 2.06 και αγωνίζόταν στη θέση Σμολ φόργουορντ. Είναι ο πολυνίκης του αθλήματος (έχει κατακτήσει 25 τίτλους) στην Ελλάδα και θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος Έλληνας shooter.

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη] 1 Καριέρα 2 Εθνική Ελλάδος 3 Εξωγηπεδικά 4 Τίτλοι 5 Παραπομπές 6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Καριέρα

Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Γλυφάδα και συνέχισε (από το 1990) στον ΠΑΟ. Έκανε το ντεμπούτο του με τον ΠΑΟ το 1990-91 και με το «τριφύλλι» κέρδισε τα πρωταθλήματα Ελλάδος των περιόδων 1997-98, 1998-99, 1999-2000, 2000-01, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09 και τα κύπελλα Ελλάδος του 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.
Σε διεθνές επίπεδο κέρδισε την Ευρωλίγκα το 1996, 2000, 2002, 2007 και 2009. Το 1996 κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ το 2007 πέτυχε για πρώτη φορά το Τριπλ Κράουν.
Συμμετείχε 9 φορές στο Ελληνικό All Star Game, ενώ νίκησε στο διαγωνισμό τρίποντων το 1996, 1997 και 1998 (και έκτοτε σταμάτησε να συμμετέχει στο διαγωνισμό).
Την 1η Ιουλίου του 2009, μετά την κατάκτηση από τον Παναθηναϊκό του πρωταθλήματος της περιόδου, κάνοντας έτσι το δεύτερο "Triple Crown" στην ιστορία του, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 35 ετών. ^[1]

[Επεξεργασία] Εθνική Ελλάδος

Υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας για πολλά χρόνια με 155 διεθνείς συμμετοχές. Πρωτοεμφανίστηκε το 1995 στην εθνική ομάδα. Το 1991 κατέκτησε με την Εθνική Παίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων και το 1992 με την Εθνική Ελπίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων.
Αγωνίστηκε σε Eυρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1995, 1997, 1999, 2001 και 2003.
Το 1996 πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα στην Ατλάντα, το 1998 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και το 2004 στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, όπου αναδείχθηκε πέμπτος ολυμπιονίκης. To 2005 αποχώρησε από την Εθνική ομάδα.

[Επεξεργασία] Εξωγηπεδικά

• Μέχρι το 2006 ήταν Πρόεδρος του ΠΣΑΚ πριν τον διαδεχθεί ο Δήμος Ντικούδης.
• Το προσωνύμιό του είναι Φράγκι.
• Σύζυγός του είναι Αντα Θωμά, πρώην παίκτρια του πόλο. Έχουν αποκτήσει έναν γιό, τον Κάρολο.
• Το 2008 έγινε μέλος της λίστας με τις 50 πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωλίγκα (50 Greatest Euroleague Contributors) ως ένας από τους 35 πιο σημαντικούς μπασκετμπολίστες που έχουν αγωνιστεί σε αυτή.

[Επεξεργασία] Τίτλοι

Με τον Παναθηναϊκό έχει κατακτήσει:

• 11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
• 8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
• 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
• 1 Διηπειρωτικό (1996)