Σελίδες

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010 Ι.Ν, ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΟΥΛΑΣ

  • Ἑσπερινός 6.00 μ.μ.
  • Όρθροι και Θ. Λειτουργίες (7.00 π.μ.)
Παρασκευῆ 1 Ὀκτωβρίου 2010.
Ἀνανίου ἀπ. ἐκ τῶν Ό, Ρωμανοῦ Μελωδοῦ, Ἰωάννου Κουκουζέλη Ὁσίου
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Σάββατον 2 Ὀκτωβρίου 2010.
Κυπριανοῦ & Ἰουστίνης μαρτ., Θεοφίλου Ὁσ. Ὀμολογητοῦ
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Κυριακή 3 Ὀκτωβρίου 2010.
Β΄ ΛΟΥΚΑ, Διουνυσίου Ἀεροπαγίτου Ἱερομ. Πολιούχου Ἀθηνῶν.
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 10:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Τρίτη 5 Ὀκτωβρίου 2010.
Χαριτίνης μάρτ. Μεθοδίας Ὁσίας τῆς ἐν Κιμώλ
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 9:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Τρίτη 5 προς Τετάρτη 6 Ὀκτωβρίου 2010 (ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ).
Θωμᾶ ἀποστόλου, Μακαρίου νέου Ὁσιομ ἐκ Κίου Βιθυνίας
Βράδυ: ώρα 20:30π.μ. έως 1:00 π.μ. Ἐσπερινός, Όρθρος καί θεία Λειτουργία.
Σάββατον 9 Ὀκτωβρίου 2010.
Ἰακώβου ἀπ. τοῦ Ἀλφαίου, Άνδρονίκου & Ἀθανασίας Ὁσίου
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία
Κυριακή 10 Ὀκτωβρίου 2010.
Γ΄ ΛΟΥΚΑ, Εύλαμπίου & Εὐλαμπίας μ., Θεοφίλου Ὁσ. Ὁμολογητοῦ
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 10:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Σάββατον 16 Ὀκτωβρίου 2010.
Λογγίνου Ἑκατοντάρχου, Μαλοῦ Ὁσίου & Λεοντίου μάρτυρος
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Κυριακή 17 Ὀκτωβρίου 2010.
Δ΄ ΛΟΥΚΑ, Θεοφ. Οατ, (Ζ΄ Οἰκ. Συν), Ὠσηέ προφήτου
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 10:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Δευτέρα 18 Ὀκτωβρίου 2010.
Λουκᾶ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, Μαρίνου τοῦ γέροντος μάρτυρος
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09: 15π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Τετάρτη 20 Ὀκτωβρίου 2010.
Ἀρτεμίου μεγαλομάρτυρος, Ὁσίου Γερασίμου Κεφαλληνίας, Ματρώνης Χιοπολίτιδος
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:15π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Σάββατον 23 Ὀκτωβρίου 2010.
Ἰακώβου Ἀποστόλου τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Ἀδελφοθέου, Ἰγνατίου Κωνσταντινουπολεως
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος και θεία Λειτουργία.
Κυριακή 24 Ὀκτωβρίου 2010.
ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ, Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος, Σεβαστιανῆς μάρτυρος
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 10:00π.μ. Όρθρος και θεία Λειτουργία.
Τετάρτη 26 Ὀκτωβρίου 2010.
Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Μυροβλήτου
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Παρασκευῆ 28 Ὀκτωβρίου 2010.
Ἁγ. Σκέπης Θεοτόκου, Στεφάνου Σαββατου (ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ)
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:45π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία. καί 10.00 π.μ Δοξολογία
Σάββατον 30 Ὀκτωβρίου 2010.
Ζηνοβίου & Ζηνοβίας μ., Κλεόπα & Ἀρτεμᾶ ἐκ τῶν Ο΄ ἀπ.
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 09:30π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.
Κυριακή 31 Ὀκτωβρίου 2010.
Ε΄ ΛΟΥΚΑ, Στάχυος, Ἀπελλοῦ, Ἀριστοβούλου ἐκ τῶν Ο΄ ἀπ.
Πρωί: ώρα 07:00π.μ. έως 10:00π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία.

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας




Το ενοριακό φιλόπτωχο ταμείο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Βουλας είναι ένα από τα 20 συνολικά ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας και είναι υπεύθυνο για κάθε ενορίτη που έχει οιανδήποτε ανάγκη σε υλική, ηθική ή άλλου είδους βοήθεια ή συμπαράσταση.

H Επιτροπή του Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου  Ναού μας αποτελείται:
1.    π. Σπυρίδων Αρβανίτης-Πρόεδρος
2.    κ. Ζωγραφίνα Πανάγου-Ταμίας
3.    κ. Χριστίνα Νινιού-Μέλος
4.    κ. Κωνσταντίνα Θεοχαρίδη-Μέλος

Η επιτροπή είναι υπεύθυνη για την συλλογή και καταμέτρηση των εισφορών των πιστών είτε από δωρεές είτε το κυτίο που είναι ειδικά γι αυτό τον σκοπό. Φυσικά έχει και την ευθύνη για την διεξαγωγή του εράνου  αγάπης στο Ναό μας που γίνεται κάθε χρόνο  με μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια εγκρίνει κάθε ποσό, μικρό ή μεγάλο, που θα δαπανηθεί από τα έσοδα του φιλόπτωχου ταμείου μας, και εγκρίνεται  και ελέγχεται από την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας.
Σκοπός του Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου είναι η πνευματική και υλική συμπαράσταση του ανθρώπου. Γι' αυτό το λόγο με πνεύμα συνέσεως και διακρίσεως προσπαθεί να απαντήσει στα καθημερινά αιτήματα εν ονόματι της πνευματικής και υλικής ωφέλειας των αιτούντων.
Οι κατηγορίες των αναξιοπαθούντων είναι πάρα πολλές και με διαφορετικές ανάγκες. Στην πρώτη κατηγορία είναι οι άεργοι και περιθωριοποιημένοι, ναρκομανείς-αθίγγανοι οι οποίοι ενισχύονται καθημερινά αλλά και έκτακτα σε βαθμό που καλύπτονται οι άμεσες βιοποριστικές τους ανάγκες.Συνάμα  παροτρύνει τους μεν άεργους να βρουν και ν' αγαπήσουν την εργασία, τους δε ναρκομανείς να ενταχθούν σε μονάδες απεξάρτησης.

Το Ενοριακό Φιλόπτωχο δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειες που κινδυνεύουν λόγω δυσβάσταχτων οικονομικών χρεών. Με προσωπικές επισκέψεις για ψυχολογική στήριξη και με γενναία οικονομική βοήθεια προσπαθεί να ενισχύσει και να στηρίξει τον ιερό θεσμό. Επίσης τα ορφανά παιδιά, τα παιδιά διαλυμένων και απόρων οικογενειών γίνονται αποδέκτες γενναίας οικονομικής ενίσχυσης καθ' όλη τη διάρκεια φοίτησής τους στο σχολείο και στο Πανεπιστήμιο καθώς και σε μεταπτυχιακές σπουδές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Γι΄ αυτό, κάθε μήνα και σε ετήσια βάση ανταποκρίνεται με διακριτηκόητα και αθόρυβα εκεί που χρειάζονται με βοηθήματα  οικογενειακά, ατομικά, και  φοιτητικά- μαθητικά
Ιδιαίτερα στις εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα δίνεται έκτακτη ενίσχυση στους ενδεείς αδελφούς μας, με χρήματα, διάφορα είδη πρώτης ανάγκης κτλ. Προσφέρει και εόρτια γεύματα σε άστεγους αδελφούς σε μαγαζιά της περιοχής.
Ιδιαίτερη επίσης μέριμνα το δείχνει στους φυλακισμένους με συλλογή και αποστολή ρουχισμού και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Ακόμα το ενοριακό φιλόπτωχο ταμείο μας διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων αδελφών, μερικές από αυτές είναι : 
Α) Προσκυνηματικές Εκδρομές σε Ιερές Μονές σε τακτά διαστήματα.
Β) Εκθέσεις Αγιογραφίας σε συνεργασία με την Σχολή Αγιογραφίας.
Γ)  Μουσικές Συναυλίες και Βραδιές σε συνεργασία με την χορωδία Νοτίων Προαστίων.
Δ) Χριστουγεννιάτικα και Πασχαλινά Μπαζάρ.
Ε) Λαχειοφόρες αγορές.
ΣΤ) Ομιλίες με προσφορά τσάι και βουτημάτων.
Ζ) Ψυχαγωγικές βραδιές  κ.α.
Παρακαλούμε τους αγαπητούς ενορίτες να συμμετέχουν ενεργά στις παραπάνω εκδηλώσεις και έτσι έμπρακτα να βοηθήσουν τον πλησίον.  Να μη πετάνε πράγματα που πιθανόν να είναι χρήσιμα και αναγκαία σε συνανθρώπους μας.

Στους στόχους του Ενοριακου Φιλόπτωχου Ταμείου είναι να δημιουργηθεί ένα καλά οργανωμένο δίκτυο εθελοντών για άμεση διερεύνηση και εντοπισμό των πραγματικά αναξιοπαθούντων.

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΩΝ ΚΙΟΥ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ ΣΤΗ Ν. ΚΙΟ!!



 

ΚΙΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

 

 

Πρώιμα χρόνια 2000-1000 π.Χ.
            Η ευρύτερη περιοχή της Βιθυνίας κατοικήθηκε αρχικά κατά την 2η χιλιετία π.Χ. από τους Χεταίους, οι οποίοι στην συνέχεια εκτοπίσθηκαν κατά τον 12ο αιώνα π.Χ. από τους Φρύγες και τους Μυσούς, ινδοευρωπαϊκές φυλές, που πέρασαν από την Ευρώπη προς την Μ. Ασία. Κατά τον 10ο αιώνα π.Χ. ένας άλλος λαός, οι Βιθυνοί, θρακικής καταγωγής επικράτησαν στην περιοχή μέχρι τον αποικισμό της από τους Μιλήσιους. Κατά την περίοδο αυτή, κτίστηκαν στα παράλια του Βοσπόρου πόλεις σπουδαιότατες, όπως Κίος, Χαλκηδών, Κύζικος, Ηράκλεια και Αστακός (αργότερα Νικομήδεια). 
1000 π.Χ.- Γέννηση Χριστού
            Η αποίκιση της Κίου από τους Μιλήσιους 625 π.Χ. μέχρι 553 π.Χ. είχε συμβάλει στην πρόοδο και την ανάπτυξή της και διακρίθηκε κυρίως για το εμπόριο από τα παράλια προς την ενδοχώρα. Κατά το έτος 553 π.Χ. όλοι οι λαοί της Μ. Ασίας υποτάχθηκαν στους εμφανισθέντες Ληδούς και αργότερα στους Πέρσες. Ευτυχώς οι νέοι κατακτητές παρείχαν στους κατοίκους ελευθερία και αυτονομία με μόνη υποχρέωση την καταβολή φόρων. ΄Ετσι συνέχισαν να ευδαιμονούν μέχρι την απελευθέρωσή τους από τους Αθηναίους το 459 π.Χ. Ο αθηναίος στρατηγός Κίμων νίκησε στην Κύπρο τον περσικό στόλο και απομάκρυνε για πολύ τον κίνδυνο των Περσών, τόσο από την ξηρά όσο και την θάλασσα. Από το έτος 466 π.Χ. η Κίος με πολλές άλλες πόλεις της Μ. Ασίας συμμετείχαν στην συμμαχία της Δήλου. Ακόμη η Κίος συμμετείχε και στην Ιωνική επανάσταση. Μετά την ήττα των Αθηναίων στην Σικελία, οι Πέρσες επανέρχονται καταλαμβάνοντας και την Κίο το έτος 412 π.Χ. μέχρι το 334 π.Χ., οπότε και απελευθερώνονται από τον Μ. Αλέξανδρο.
          Οι πόλεις της Μ. Ασίας, κατά την διάρκεια των διαφόρων κατοχών, ιδιαίτερα της περσικής, με τις συνεχείς εξεγέρσεις και αντιδράσεις κατάφερναν να εξασφαλίζουν καθεστώτα αυτονομίας και δεν εμποδίστηκαν να αναπτυχθούν και να διακριθούν. Από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου και μετά οι πόλεις ανέρχονται στον Κολοφώνα της δόξας, προόδου και ανάπτυξης σ’ όλους τους τομείς,(το 330 π.Χ. κόβονται τα πρώτα χρυσά νομίσματα της Κίου). Το εμπόριο αναπτύχθηκε μέχρι την Αίγυπτο και την χώρα των Φοινίκων, όπου και βρέθηκαν τα χρυσά νομίσματα της Κίου. Η Κίος συμμετείχε ακόμη και στην Αιτωλική συμπολιτεία. Οι έριδες όμως , οι ανταγωνισμοί και οι διαμάχες των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, οδήγησαν την Κίο και άλλες ελληνικές πόλεις σε διαδοχικές καταστροφές. Σπουδαιότατη βέβαια ήταν η εκ βάθρων καταστροφή της από τον βασιλιά  Προυσία τον Α΄ της Βιθυνίας, με την βοήθεια του Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας. Οι κάτοικοι εσφάγησαν, εκδιώχθηκαν ή εκρατήθηκαν δούλοι και νέα πόλη κτίστηκε με άλλο όνομα “Προυσιάδα η παραθαλάσσια”. Η καταστροφή αυτή της Κίου ξεσήκωσε διαμαρτυρίες πλήθους ελληνικών πόλεων, ιδίως των Ροδίων. Το θέμα έγινε γνωστό μέχρι την ρωμαϊκή σύγκλητο, που δυστυχώς είχαν αρχίσει να ζητούν σε βοήθεια και μεσολάβηση οι διάφορες ελληνικές πόλεις. Οι Ρόδιοι και ο ΄Ατταλος Α’, ζητώντας την βοήθεια των Ρωμαίων, αποφάσιζαν μοιραία υπέρ της δικής των καταστροφής και ολοκλήρου της Ελλάδας. Οι Ρωμαίοι δράττοντας την ευκαιρία αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν τον Φίλιππο τον Ε΄ στην μάχη της πόλης Κυνός Κεφαλαί της Θεσσαλίας (197 π.Χ. β΄ μακεδονικός πόλεμος) όπου και νικήθηκε και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει κάθε επιβουλή και διεκδίκηση συμφερόντων στις πόλεις του Βοσπόρου. Γρήγορα πετυχαίνοντας τα σχέδια τους οι Ρωμαίοι, κατά το έτος 74 π.Χ., μετά τον θάνατο του βασιλιά Νικομήδη Γ΄, με διαθήκη κληρονόμησαν και κατέλαβαν όλη την Βιθυνία και την Κίο μαζί. 

  
Ρωμαϊκή εποχή- Βυζαντινή εποχή
         Η Κίος υποταγμένη στους Ρωμαίους έτυχε καθεστώτος αυτονόμου πολιτείας με εποπτεία Ρωμαίου υπάτου. Διατήρησε τον ελληνικό χαρακτήρα , το εμπόριο, τις τέχνες και τα γράμματα (ομοίως η Κύζικος και η Απάμεια). Η περιοχή έγινε η πιο αγαπητή για τον παραθερισμό των Ρωμαίων αρχόντων. Επιφανείς φιλόσοφοι της Κίου όπως ο Ασκληπιάδης και ο Φλάβιος Άρχιππος, με κάθε τρόπο κατόρθωναν να εξασφαλίζουν προνόμια υπέρ της Κίου και να αποκαταστήσουν το όνομα της πόλης από Προυσία σε Κίο. 
        Από τις αρχές του β’ αιώνα (112 μ.Χ.), ο χριστιανισμός γνώρισε τόση μεγάλη διάδοση στην περιοχή της Βιθυνίας (την περιοχή επισκέφθηκε και ο Απόστολος Πέτρος), ώστε ο Ρωμαίος διοικητής Πλίνιος ζήτησε από τον αυτοκράτορα Τραϊανό οδηγίες για την αντιμετώπιση των άπειρων χριστιανών. Η Κίος έδωσε κι αυτή φόρο αίματος στους διωγμούς κατά των χριστιανών. Με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και την ανακήρυξη του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας, η Κίος αποκτά αρχιεπισκοπή με αρχιεπίσκοπο τον Κύριλλο που συμμετέχει στην Α’ Οικουμενική σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. κατά του Αρείου. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και την παρακμή των πόλεων, το Πατριαρχείο κατήργησε την αρχιεπισκοπή Κίου, η περιοχή υπήχθη στην Μητρόπολη Νίκαιας, της οποίας η έδρα ήταν η Κίος. Ο μητροπολίτης Νικαίας απέχτησε ισχύ και πανίσχυρος έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στην εκλογή του πατριάρχου και την αντιμετώπιση πολλών ζητημάτων. (Κατά την έναρξη της επανάστασης το 1821 η Κίος διέθεται πέντε ενορίες, η Νίκαια μία και δεκαέξι τα διάφορα χριστιανικά χωριά της περιοχής).
       Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η Κίος απέκτησε σημασία λόγω της θέσης της και αποτέλεσε το προσφιλές θέρετρο των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού ιδρύθηκε στη Κίο στρατιωτική σχολή που λειτούργησε για 37 χρόνια. Όμως πολλές φορές βρέθηκε στο θέατρο πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ των βυζαντινών και διαφόρων εχθρών. Δέχτηκε επιδρομές από Γότθους, Άραβες, καταστροφές και λεηλασίες από Σταυροφόρους και Σελτζούκους Τούρκους, που άρχισαν από το 1100 μ.Χ. να απειλούν την Κίο και τη γύρω περιοχή. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι, λαός ηπειρωτικός και νομαδικός, κατόρθωσαν να αποκτήσουν και ναυτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τους ντόπιους κατοίκους ΄Έλληνες, έμπειρους ναυτικούς. Στην Κίο τότε λειτούργησε το πρώτο τούρκικο ναυπηγείο, που γρήγορα κατέστρεψε ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ το 1092 μ.Χ. προσπαθώντας να διασώσει την περιοχή της Βιθυνίας από τους Τούρκους. Πολύ αργότερα, το 1789 μ.Χ. με την ολοκληρωτική επικράτηση των Οσμανιδών Τούρκων, επί σουλτάνου Σελήμ, ιδρύθηκε νέο τουρκικό ναυπηγείο πολεμικών πλοίων, που λειτούργησε μέχρι το 1860 μ.Χ.
Σταυροφορίες
       Δυστυχώς, κατά την εμφάνιση των Σταυροφόρων, πολλά ήταν τα δεινά και οι ζημιές που υπέστη η Κίος. Κατά την Α’ Σταυροφορία (1096 μ.Χ.) απετέλεσε στρατιωτική βάση των ιπποτών με το όνομα Κιβωτός (Civitot). Με συνεχείς επιδρομές οι Σταυροφόροι κατάφεραν να απομακρύνουν τους Τούρκους από τα παραθαλάσσια της Βιθυνίας και να υποχωρήσουν στο εσωτερικό, γύρω από το Ικόνιο. Κατά την Δ’ Σταυροφορία, επί αυτοκράτορος Αλεξίου Γ’ και την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, η Κίος κατελήφθη από τους Φράγκους (1207 μ.Χ.) και παραχωρήθηκε στην δικαιοδοσία των ιπποτών, μέχρι την ανακατάληψή της από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο (1261 μ.Χ.).

  
Μεσαίωνας
      Από το 1300 μ.Χ., οι επανεμφανισθέντες Τούρκοι, λεηλατούντες όλα τα παράλια της Προποντίδας, με αρχηγό τον Οσμάν Α’, κατόρθωσαν την άλωση της Προύσας (1326 μ.Χ.) και δέκα χρόνια αργότερα, μετά από δύο χρόνια πολιορκίας, κατέλαβαν και την Κίο (1336 μ.Χ.). Η Κίος κατεστράφη ολοσχερώς, εκ θεμελίων, οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν και κατέφυγαν στο Αργαθώνιο όρος, όπου ζούσαν πρόχειρα με την ελπίδα της επιστροφής. Μετά από 3 χρόνια τους επετράπη να εγκατασταθούν στην περιοχή της Κίου κάτω από τα τείχη την ονομαζόμενη “καστρινά”, γύρω από τον χώρο της κατεστραμμένης εκκλησίας της Θεομάννας. Επισκεύασαν την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου (Μητρόπολη) ή Παζαριώτισσα και άρχισαν τον εκκλησιασμό τους και την κοινωνική οργάνωση. Οι κάτοικοι της, κυρίως ψαράδες και αγρότες, στερήθηκαν κάθε μόρφωση και παιδεία, με επιβεβλημένη την τουρκική γλώσσα. Φτώχεια, ατιμώσεις, στερήσεις, παιδομάζωμα, ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της ζωής των. Ο ετήσιος έγγειος φόρος για τους φτωχούς κατοίκους ήταν 159000 γρόσια. Πολλοί κάτοικοι προτίμησαν να φύγουν γιατί δεν άντεχαν την τουρκική παρουσία και καταπίεση. Ακόμη και την καλλιέργεια της αμπέλου απαγόρευσαν καθώς και την κατανάλωση του κρασιού ( οι Κιώτες, όμως, αντί των αμπελιών καλλιέργησαν ροδιές και παρήγαγαν ένα είδος αναψυκτικού από τον χυμό του ροδιού που το κρύωναν με πάγο από τον Όλυμπο της Προύσας, που διατηρούσαν για το ζεστό καλοκαίρι). Επί σουλτάνου Μουράτ Δ’, 1656-1710 μ.Χ., άρχισε η χαλάρωση των αυστηρών μέτρων και συγχρόνως άρχισε να διαφαίνονται συνθήκες για ανάπτυξη και πρόοδο. Με την ίδρυση του πολεμικού ναυπηγείου αρκετοί έλληνες της Κίου και της Κυζήκου σαν έμπειροι ναυπηγοί βρήκαν δουλειά. Η Κίος αποτελούμενη από αμιγή ελληνικό πληθυσμό απέκτησε τότε το δικαίωμα να εκλέγει δικό της δήμαρχο, (τελευταίος πριν την καταστροφή ήταν ο Αναστάσιος Πινάτσης που πέθανε πρόσφυγας το 1938 στην Θεσσαλονίκη).
19ος αιώνας
       Επί σουλτάνου Μαχμούτ Β’, 1823-1839 μ.Χ., άρχισαν οι πρώτες μεταρρυθμίσεις και αργότερα επί Αβδούλ Μετζίτ βελτιώθηκε η κατάσταση των χριστιανών υπηκόων. Αποκαταστάθηκε η θρησκευτική, κοινωνική, εμπορική θέση της Κίου, επανήλθε η παιδεία με αύξηση του διδακτικού προσωπικού και ιδρύθηκε Αρρεναγωγείο και Παρθεναγωγείο, με έξοδα της Κοινότητας. Στα σχολεία συνέχισε πάλι να διδάσκεται το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, χώρας κατ’ εξοχή πολιτισμού και ελευθερίας. Όλες οι θρησκευτικές εκδηλώσεις και γιορτές (Ανάσταση, Θεοφάνεια, πανηγύρεις), οι σχολικές εορτές των Τριών Ιεραρχών, οι διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις όπως γάμοι, βαπτίσεις, Αποκριές, γινόντουσαν κανονικά με πλήρη ελευθερία. Όλα ήταν τόσο αγαπητά και από τον απλό τουρκικό λαό , ώστε με τυφλή πίστη συμμετείχαν και πολλές φορές προσκυνούσαν τους εορτάζοντας θαυματουργούς αγίους της Κίου. Το εμπόριο αναπτύχθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο γύρω τουρκικός πληθυσμός ήταν οικονομικά εξαρτημένος από τον ελληνικό πληθυσμό της Κίου. Με την ανακήρυξη του τουρκικού συντάγματος το 1908, όλοι πανηγύριζαν για την εξαγγελλόμενη ισότητα και ελευθερία μεταξύ όλων των υπηκόων της τουρκικής επικράτειας, ασχέτως εθνικότητας και θρησκείας. Δυστυχώς η εμφάνιση των Νεότουρκων, οπαδών του φανατικού Κεμάλ, σήμανε την αρχή της καταστροφής. Άρχισε η γενική επιστράτευση των μη μουσουλμάνων και ο συστηματικός διωγμός των Ελλήνων και Αρμενίων δεν έλειψε φυσικά, ούτε οι μεμονωμένες πιέσεις, διώξεις, συλλήψεις, κατηγορίες εναντίων εντίμων κατοίκων της Κίου. Φοβερότερη ήταν η εξόντωση (εξοντώθηκαν περίπου 300.000 ‘Ελληνες μικρασιάτες) με τα τάγματα εργασίας, τα αποκαλούμενα “αμελέ ταμπουρού”, αγριότερα ίσως και από τα φασιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεων.


20ος αιώνας



Ελ�νης-Μιχοπούλου-Κουνδή)
Είσοδος του ελληνικού στρατού στην Κίο 1920. (Συλλογή:Ελένης-Μιχοπούλου-Κουνδή)
        Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου πολέμου, η Τουρκία στο πλευρό της Γερμανίας, συνέχισε τις διώξεις, σφαγές και λεηλασίες του ελληνικού στοιχείου. Οι Κιώτες οργανώθηκαν για την αυτοάμυνά τους, εξοπλίζοντας τους περίφημους “νταήδες” τους με όπλα, αγορασμένα με χρήματα συγκεντρωμένα από τα εκκλησιαστικά ταμεία και την Φιλόπτωχο αδελφότητα. Με το τέλος του πολέμου οι σύμμαχοι και η Ελλάδα εισήλθαν στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κίο και στην γύρω περιοχή, επειδή δρούσαν Τούρκοι αντάρτες, τσέτες, με την βοήθεια του αγγλικού στόλου, εκδιώχθηκαν και η Κίος παρεδόθη στον ελληνικό στρατό στις 25 Ιουλίου 1920, με διοικητή τον συνταγματάρχη Δ. Σαμαρτζή. Η υποδοχή ήταν μεγαλειώδης και ενθουσιώδης, όλος ο λαός με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Νίκαιας και αργότερα Οικουμενικό Πατριάρχη Βασίλειο Γ’ και τον Δήμαρχο Α. Πινάτση, υποδέχθηκαν τον ελληνικό στρατό ( δες και σχετική φωτογραφία), ψάλλοντες όλοι αντί άλλου το “Χριστός Ανέστη”. Δυστυχώς ο εθνικός διχασμός και ο συμμαχικός εμπαιγμός οδήγησαν στην αποτυχία της ενδοξότατης εκστρατείας του στρατού μας στην Μ. Ασία και την εθνική συμφορά. Έγινε κάποια προσπάθεια αυτονόμησης της παραλιακής ζώνης με σκοπό να διασωθούν οι κάτοικοι και να μην ξεριζωθούν από τις εστίες τους. Η τότε Σοβιετική Ένωση προσφέρθηκε να μεσολαβήσει ανάμεσα στην Ελλάδα και Τουρκία, αλλά δυστυχώς η βασιλική κυβέρνηση της υποτέλειας απαξίωσε και ν’ απαντήσει στην ρωσική μεσολάβηση (καμιά ιστορία δεν αναφέρεται στην προσπάθεια των Ρώσων πλην του Γ .Κορδάτου, τόμος 5ος). ‘Άδικα ξεκίνησε η “Άμυνα” τόσο στην Σμύρνη όσο και σε κάθε πόλη της Μικρασίας. Στην Κίο έγινε μεγάλη συγκέντρωση με συμμετοχή και τούρκων κατοίκων των πέριξ χωριών που χαιρετούσαν την αυτονομία της Μικρασίας.
Τα σχέδια όμως των συμμάχων ήταν άλλα. Η μυρωδιά των πετρελαίων της Μοσούλης και της Μεσοποταμίας τους ανάγκαζαν να προχωρήσουν σε μοίρασμα των εδαφών που δεν τους ανήκαν χωρίς να λογαριάζουν το δικαίωμα τους για ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση και ακεραιότητα. Σύμφωνα με την απογραφή του 1912 στην Μ. Ασία σε σύνολο 10.755.774 κατοίκων ζούσαν 2.522.151 Έλληνες. Το δικαίωμα διατήρησης της δικής τους εθνικής ζωής δεν το σεβάστηκε κανείς από τους μεγάλους που διακήρυτταν σε διεθνείς συναντήσεις, ότι τάχα προστατεύουν τα μικρά και αδύναμα έθνη. Ήδη οι ίδιοι οι Γερμανοί οργάνωσαν τα περίφημα πογκρόμ εναντίων του μικρασιατικού Ελληνισμού. Η επίθεση του Κεμάλ, ενισχυμένου τώρα από τους συμμάχους αλλά και τους μπολσεβίκους, ήταν σφοδρότατη και οργανωμένη. Μάταια ο εγκαταλειμμένος από τους συμμάχους ελληνικός στρατός πότιζε με αίμα τα “δικά μας χώματα“. Ο στρατιωτικός υποτομέας της Κίου από 22 Αυγούστου 1922 δέχτηκε επιθέσεις και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κίο στις 28 Αυγούστου 1922. Ο πληθυσμός περίπου 30.000 πρόσφυγες πια, Κιώτες και άλλοι από τις γύρω περιοχές, στοιβαγμένοι στην παραλία, άδικα περίμεναν την άφιξη πλοίων. Γαλλικά πλοία στο λιμάνι των Μουδανίων, εμπόδιζαν με τους ισχυρότερους ασυρμάτους των την επαφή του αντιτορπιλικού “Πάνθηρα” με τον “Αβέρωφ” που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Τελικά έφτασαν 11 φορτηγά πλοία και από ώρα 2 μ.μ. της 25ης Αυγούστου 1922, άρχισε η επιβίβαση των προσφύγων, αφήνοντας πίσω γλυκύτατη πατρίδα, αγώνες, θυσίες, τάφους αγαπημένων, περιουσίες ……..
ΦΟΥΝΔΟΥΚΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ


 

 
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Διδώ Σωτηρίου, Μικρασιατική καταστροφή και στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, εκδ. Κέδρος
Encarta 96, εγκυκλοπαίδεια, Microsoft
Έπος Μικρασίας, εκδόσεις Μορφωτικού κόσμου
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.
ΚΙΑΝΑ, Ευρυσθ. Λασκαρίδη, 1966
Κουλιγκά Βασ., ΚΙΟΣ αναμνήσεις ενός Κιώτη, εκδ. Δωδώνη,1988
Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Γ. Ρούσσου
Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εγκυκλοπαίδεια
Στρατηγός Ξεν., η Ελλάδα στην Μικρασία, εκδ. Μπάυρον, 1986
Σιμόπουλος Κυριάκος, Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια,1990



Πηγή

ΦΟΥΝΔΟΥΚΑΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, www.musesnet.gr/pages/kios/

ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΟΥΛΑΣ

ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Η ενορία μας έχει πλούσια παράδοση στο Νεανικό Τομέα επί σειρά ετών. Η εγκατάσταση προσωρινά των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, δεν εμπόδισαν καθόλου το νεανικό έργο, που δραστηριοποιείται με συνέπεια στους περισσότερους νεανικούς τομείς .
Υπεύθυνος Νεότητος : Πρεσβύτερος Αντώνιος Χρήστου

1. Κατηχητικές Συνάξεις :
Λειτουργούν κατηχητικά μικτά τμήματα για παιδιά και εφήβους από υπευθύνους και κατηρτισμένους κατηχητές. Τα κατηχητικά τμήματα λαμβάνουν χώρα το Σάββατο μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στους χώρους του Πνευματικού μας Κέντρου καθώς και στο Κ.Α.Α.Π Βούλας για τα παιδιά που ζουν εκεί:.
Τα Τμήματα που θα λειτουργήσουν και φέτος στην Ενορία μας, είναι τα εξής :
Α1) ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΤΜΗΜΑ (ΠΑΙΔΙΑ ΝΗΠΙΟΥ ΑΠΟ 3 ΜΕΧΡΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 8 ΕΤΩΝ) κάθε Σάββατο 10.30-11.30 π.μ.
Α2) ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΤΜΗΜΑ (ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΠΟ 9 ΜΕΧΡΙ 12 ΕΤΩΝ)
κάθε Σάββατο 11.30-12.30 μ.μ.
Β) ΜΕΣΟ ΤΜΗΜΑ (ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΠΟ 13 ΜΕΧΡΙ 15 ΕΤΩΝ) κάθε Σάββατο 11.30-12.30 μ.μ.
Γ) ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΜΗΜΑ (ΠΑΙΔΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟ 16 ΜΕΧΡΙ 18 ΕΤΩΝ) κάθε Σάββατο 11.30-12.30 μ.μ.
Υπεύθυνοι Κατηχητές :
α) κ. Χαράλαμπος Λέλος, β) κ. Μαρία Ροδίτη, γ) κ. Αικατερίνη Σιπιτάνου,
δ) κ. Παναγιώτα Ροδιά , ε) κ. Κωνσταντίνα Ροδιά, στ) κ. Μαρία Tσαρμουτζή, ζ) κ. Σταυρούλα Παρνασσά, η) κ. Μιχαήλ Μαυρομμάτης θ) κ. Άγγελος Ασημινάκης ι) κ. Σπυρίδων Χορμοβίτης
Δ) ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΣΤΟ ΚΑΑΠ ΒΟΥΛΑΣ κάθε Παρασκευή 18.00-19.00 μ.μ.
Κατήχηση και λειτουργική ζωή παιδιών Κ.Α.Α.Π. (Π.Ι.Κ.Π.Α.) Βούλας :
Πρεσβ. Αντ. Χρήστου
κ. Σ. Χρυσοστόμου, κ. Ασπ. Καλογήρου, Πρεσβυτέρα Ελπίδα Μαμμωνά (Μεταφορά και προετοιμασία παιδιών)
Υπεύθυνοι Εκκλησιασμού παιδιών :
Ευ. Ανδρικοπούλου, Γ. Χατζής, Αρ. Κατερινόπουλος, Π. Φλοκάλης, Παν. Φλοκάλης, Κυβ. Χινοτοπούλου, Ελ. Ράμφου, Κ. Βεργάλης, Μαρ. Βεργάκη, Ανδ. Λινός, Ι. Ξακουστού, Σπ. Πονηρός, Παν. Παπαμακάριος, Δ. Σασμπασδιώτης, Παν. Φωτοπούλου, Φ. Παπαδογιάννης, Ιασ. Βασίλειος, Σωτ. Κωνσταντινίδης
Στις Κατηχητικές Συνάξεις μας, όλη τη διάρκεια της χρονιάς, περιλαμβάνονται :
1) Η Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας (σε τακτά χρονικά διαστήματα),
2) Η ενημέρωση και η βίωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Διδασκαλίας,
3) Η ατμόσφαιρα της παρέας και της αγάπης, όπου ο ένας νοιάζεται για τον άλλον.
4) Mε αφορμή το θέμα του μαθήματος της Συνάξεως, ενασχόληση με χειροτεχνία και με ζωγραφική.
5) Προβολή επιμορφωτικών ντοκιμαντέρ, σλάϊτς και ταινιών.
6) Άφθονη Ψυχαγωγία, με παιχνίδια, τραγούδια κ.α.,
7) Εκδρομές προσκυνηματικές (σε Μοναστήρια και προσκυνήματα) και επιμορφωτικές (σε Μουσεία, θέατρα, πλανητάριο κ.α) σε τακτά διαστήματα.
8) Συμμετοχή στις αθλητικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως και του αθλητικού της οργανισμού «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ» (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο).
9) Διοργάνωση χριστιανικών και εθνικών εορτών (με ύμνους, ποιήματα, τραγούδια και σκετς
10) Πλούσιο κέρασμα μετά από κάθε Σύναξη και αναμνηστικά στη λήξη της Κατηχητικής Χρονιάς.
2. Νεανική Σύναξη :
Για νέους και νέες, φοιτητές και μεταλυκειακούς από 18 μέχρι 40 ετών κάθε ΠΕΜΠΤΗ 9.00 μ.μ. - 11.00 μ.μ. (8.30 τελείται η Ακολουθία του Αποδείπνου).
Κυρίως ομιλητής- Υπεύθυνος π. Αντώνιος Χρήστου καθώς και καλεσμένοι ειδικοί ομιλητές στο τομέα της θεολογίας και διαφόρων άλλων τομέων και επιστημών. Προβάλλονται τακτικά ταινίες και διάφορα άλλα εποπτικά μέσα.
3. Αθλητικές Δραστηριότητες :
Συμμετοχή των παιδιών του κατηχητικού και των μεταλυκειακών νέων, στις αθλητικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως και του αθλητικού της οργανισμού «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ» (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο). Επίσης κάθε Σάββατο μετά το μάθημα έξω στο προαύλιο του Ιερού Ναού.
Υπεύθυνοι Αθλητικών : Αθ. Καλέντζος, Χ. Λέλος.

Εμπιστευτείτε στον Νεανικό Τομέα της Ενορίας μας τα παιδιά σας! Τα περιμένουμε με αγάπη!

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

η χειρότερη κρίση..

|




Απόγευμα. Διπλό λεωφορείο από Γλυφάδα για κέντρο. Φίσκα. Οι όρθιοι κρεμασμένοι από τις χειρολαβές. Οι καθισμένοι έκλειναν τα μάτια κατάκοποι από δουλειά και έγνοιες. Μέσα κατήφεια κι ιδρώτας. Από τα ανοιχτά παράθυρα αύρα και καυσαέριο...

Σε μια στάση επιβιβάστηκε μια μεγάλη παρέα εφήβων. Απλώθηκαν σπρώχνοντας άγαρμπα τους ήδη στριμωγμένους. Από την άμμο που σκόρπισαν σε κάθε τους κίνηση φαινόταν ότι επέστρεφαν από μπάνιο στη θάλασσα. 'Αρχισαν να φωνάζουν. Για την ακρίβεια να ουρλιάζουν. Η εθνική μας λέξη επανερχόταν σε κάθε φράση υποκαθιστώντας ονόματα, επίθετα, ουσιαστικά, ρήματα. Δεν ήταν κουβέντα αλλά παραλήρημα. Υστερία διανθισμένη με άναρθρες κραυγές που ξεσήκωναν τα εξωπραγματικά γέλια των υπόλοιπων της αγέλης.

Η μόνη αντίδραση στην εισβολή, απειροελάχιστες συσπάσεις ενόχλησης στα πρόσωπα των επιβατών. Και ερμητικό κλείσιμο στο καβούκι του ο καθένας. Καρτερικά. Ώσπου κάποιος δεν άντεξε. Ήταν γύρω στα εξηνταπέντε με εβδομήντα. Στον τόνο παράπονου κι όχι της επίπληξης, με χροιά απελπισίας, είπε χαμηλόφωνα στον έφηβο που στεκόταν δίπλα του και έκανε το μεγαλύτερο σαματά: "Βρε αγόρι μου κουφός είσαι και φωνάζεις έτσι; Πιο σιγά σε παρακαλώ, δεν αντέχουμε. Κουρασμένοι άνθρωποι είμαστε."

Οι επιβάτες αναθάρρησαν για μια στιγμή, πιστεύοντας ότι θα έπιαναν τόπο τα λόγια του. Τα ουρλιαχτά σταμάτησαν για δευτερόλεπτα για να συνεχίσουν επιδεικτικά εντονότερα από πριν. Στάση τη στάση η αγέλη άρχισε να αποδεκατίζεται. Τελευταίος έμεινε ο έφηβος που δέχτηκε την παράκληση του ηλικιωμένου. Επιτέλους ήσυχος. Το μόνο που έκανε ήταν κάποιες περίεργες, ανεξήγητες γκριμάτσες με το στόμα του.

Κάποια στιγμή πάτησε κι εκείνος το κουμπί για στάση. Όταν άνοιξε η πόρτα έσκυψε αστραπιαία στον επιβάτη που τόλμησε να μιλήσει, τον έφτυσε κατάμουτρα, πήδηξε έξω από το λεωφορείο και πριν εξαφανιστεί τέντωσε θριαμβευτικά τον μέσο του δεξιού του χεριού προς το παράθυρο που καθόταν ο αποδέκτης της γιγαντιαίας ροχάλας.

Ο ηλικιωμένος δεν είδε τη χειρονομία. Στεκόταν ακίνητος στη θέση του σαν να μην μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε συμβεί. Μόνο όταν έκλεισε η πόρτα και το λεωφορείο ξεκίνησε, έβγαλε από την τσέπη του με αργές κινήσεις ένα υφασμάτινο άσπρο μαντήλι. Όλοι τριγύρω που είχαν δει τη σκηνή στράφηκαν προς άλλες κατευθύνσεις, αφήνοντάς τον διακριτικά μόνο να σκουπίσει πρώτα το μάτι, μετά το μάγουλό του και τέλος το πουκάμισό του. Ύστερα το δίπλωσε προσεκτικά στα τέσσερα, στα οχτώ, στα δεκάξι. Μέχρι το τέρμα δεν σήκωσε το κεφάλι. Το βλέμμα του έμεινε προσηλωμένο στα δάχτυλα που τρέμοντας έστριβαν τις άκρες του υγρού μαντηλιού.

Κανένας δεν σχολίασε, κανένας δεν είπε κουβέντα. Μόνο μετά από αρκετή ώρα, ανηφορίζοντας πια τη Συγγρού κάποιος μουρμούρισε: "Αυτή είναι η χειρότερη κρίση..." Η φωνή του όμως σκεπάστηκε από τη σειρήνα ενός ασθενοφόρου.

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ




Κύριε,
Δῶσε μου ἁπλότητα καὶ βάθος.Κάμε νὰ μὴν εἶμαι περίπλοκος οὔτε κοινότοπος στὸ καθημερινό μου μάθημα. Κάμε νὰ ὑψώσω τὰ μάτια μου ἀπὸ τὸ πληγωμένο μου στῆθος, μπαίνοντας κάθε μέρα στὴν τάξη μου.Ἂς μὴ φέρω μαζί μου στὴν ἕδρα μου τὶς μικρές μου ὑλικὲς μέριμνες καὶ τὶς δικές μου λύπες.Κάμε τὸ χέρι μου ἐλαφρότερο στὴν τιμωρία καὶ ἁπαλότερο στὸ χάδι.Ἂς ἐπιπλήττω ἀπρόθυμα, γιὰ νὰ εἶμαι βέβαιος ὅτι τιμωρῶ ἀπὸ ἀγάπη.Τὸ πλινθόκτιστο σχολεῖο μου ἂς εἶναι καμωμένο ἀπὸ πνεῦμα.Οἱ φλόγες τοῦ ἐνθουσιασμοῦ μου ἂς καλύπτουν τὴν φτωχή του εἴσοδο καὶ τὴν γυμνὴ αἴθουσά του.Ἡ καρδιά μου ἂς εἶναι γιὰ τὸ σχολεῖο μου μία πιὸ ἰσχυρὴ στέγη καὶ ἡ καλὴ θέλησή μου ἕνας χρυσὸς καθαρότερος ἀπὸ τὸν χρυσὸ τῶν πλουσίων σχολείων».
 *Της Γαβριέλας Μιστράλ*Χιλιανή ποιήτρια καί δασκάλα, Βραβεί ο Νόμπελ 1946

1893 – 1912 Ἀπό τήν πτώχευση στήν Ἐθνική Ἀναγέννηση

Δέν εἶναι εὐχάριστο γιά τήν ἐθνική ἀξιοπρέπεια ἑνός λαοῦ νά ζεῖ μέ δανεικά ἀπό ἄλλα κράτη ἤ ἀπό διεθνεῖς ὀργανισμούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἐπιβάλλουν σκληρούς ὅρους.

¡

¡Ὅμως χειρότερη ἀπό τήν οἰκονομική πτώχευση εἶναι ἡ ἠθική, πνευματική καί ἐθνική παρακμή. Ἡ προσπάθειά μας ὡς Ἑλλήνων πρέπει νά στραφεῖ πρωτίστως στήν ἀνάδειξη τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν, οἱ ὁποῖες βοήθησαν τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας νά ξεπεράσει καί ἄλλες δύσκολες στιγμές στό παρελθόν.

¡

¡Εἶναι χρήσιμο, λοιπόν, νά ἀντλήσουμε διδάγματα ἀπό τήν περίοδο 1893-1912 ὅταν ὁδηγηθήκαμε ἀπό τήν οἰκονομική πτώχευση τῆς Ἑλλάδος στήν Ἐθνική Ἀναγέννηση τοῦ 1912-13.

¡

¡Μία μικρή Ἑλλάδα κατόρθωσε νά ἀνορθωθεῖ πνευματικά, πολιτικά καί στρατιωτικά καί μετά από λίγα χρόνια ἀπελευθέρωσε τή Νότιο Ἤπειρο, τή Μακεδονία, τά νησιά τοῦ Αἰγαίου καί τήν Κρήτη.

¡Εἶχε προηγηθεῖ τό 1893, ὅταν ὁ Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ὁμολόγησε δημοσίως: «Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν».

¡

¡Πάντως ὁ ἴδιος ἔκανε σαφές ὅτι δέν δικαιολογεῖ τίς ἐθνικές ὑποχωρήσεις μέ πρόσχημα τόν δανεισμό τῆς χώρας.

¡

¡Εἶχε μάλιστα δώσει καί τό μέτρο τῆς αἰσιοδοξίας του μέ τήν ἱστορική φράση: «Ἡ Ἑλλάς προώρισται νά ζήσει καί θά ζήσει»!

¡Τό 1897 εἴχαμε τόν ἐν μέρει ἀτυχῆ πόλεμο μέ τήν Τουρκία. Λέω ἐν μέρει, διότι ἡττηθήκαμε στρατιωτικῶς στό μέτωπο τῆς Θεσσαλίας ἀπό τούς Τούρκους, ὅμως σέ διπλωματικό ἐπίπεδο προεβλήθη γιά πρώτη φορά τό αἴτημα τῆς Κρήτης γιά Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα καί οὐσιαστικά ἡ Μεγαλόνησος ἔγινε ἡμιαυτόνομη.

¡

¡Τό 1898 ἐπεβλήθη στήν Ἑλλάδα ὁ προσβλητικός, ἀλλά ὑποχρεωτικός Διεθνής Οἰκονομικός Ἔλεγχος. Γιά νά εἶναι βέβαιες οἱ Μεγάλες Δυνάμεις ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά ἀποπληρώσει τά δάνεια πού πῆρε ἐγκατέστησαν ὑπαλλήλους τους στή χώρα μας, οἱ ὁποῖοι εἰσέπρατταν γιά λογαριασμό τῶν ξένων τραπεζῶν μέρος ἀπό τά ἔσοδα τῶν μονοπωλιακῶν ἐποιχειρήσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους.

¡

¡Μετεῖχαν ἐκπρόσωποι ἀπό τή Βρετανία, τή Γαλλία, τή Γερμανία, τή Ρωσία, τήν Ἰταλία καί τήν τότε Αὐστρουγγαρία. Ἡ Γερμανία ἀπεσύρθη τό 1914, ἀλλά ἡ δράση τοῦ Δ.Ο.Ε. τερματίσθηκε μέ τή λήξη τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.



¡Ποιές δυνάμεις βοήθησαν τήν Ἑλλάδα μετά ἀπό τόσες ταπεινώσεις νά φθάσει στήν Ἀναγέννηση τοῦ 1912; Πιστεύω ὅτι ἦσαν τέσσερις.
¡
1.Ἡ πίστη στόν Θεό.
2.Ἡ φιλοπατρία κάποιων ἀνθρώπων πού θυσιάσθηκαν.
3.Ἡ ἐθνική συνείδηση καί προσφορά ὁρισμένων ἐπιχειρηματιῶν καί
4.τό ἔργο τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τότε κήρυτταν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
¡ Τό Ἔθνος πίστευε στή διαχρονική του ἑνότητα ἀπό τήν Ἀρχαιότητα μέσῳ τῆς Βυζαντινῆς Ρωμηοσύνης μέχρι τό 1821 καί τή σύγχρονη Ἑλλάδα. Ἐνῶ σήμερα, δυστυχῶς, ἀκοῦμε ὁρισμένες φωνές νά ἀμφισβητοῦν αὐτή τή συνέχεια καί νά ἀγνοοῦν τίς ἱστορικές πηγές. Ἄς δοῦμε ἀναλυτικότερα αὐτούς τούς 4 παράγοντες.




1. Ἡ πίστη στόν Θεό.
¡
¡Κορυφαῖο παράδειγμα ὁ Μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης.
¡
¡Ἕνας φτωχός τσαρουχοφόρος νερουλᾶς ἀπό τό Μαρούσι κέρδισε τό 1896 τόν μαραθώνιο δρόμο στούς πρώτους Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες.
¡
¡Ἡ Ἀθήνα ἦταν ἡ πόλη πού φιλοξένησε τήν πρώτη σύγχρονη διοργάνωση καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἀνέβασε τό ἠθικό τῶν προγόνων μας καί ἔδωσε στή χώρα τή χαμένη της ἀξιοπρέπεια.
¡
¡Ὁ Λούης τό βράδυ πρίν ἀπό τόν ἀγῶνα νήστεψε καί προσευχήθηκε ὡς συνειδητός Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἐκφράζει τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων στόν Θεό πού εἶναι τό ἀπαραίτητο θεμέλιο τῆς ἐλπίδας καί τῆς πνευματικῆς ἀναγεννήσεως.


¡2. Ἡ φιλοπατρία καί ἡ αὐτοθυσία ἀποκρυσταλλώνονται στό πρόσωπο τοῦ Παύλου Μελᾶ.
¡
¡Ἕνας νέος Ἀνθυπολοχαγός, μέ πατέρα Δήμαρχο Ἀθηναίων καί πεθερό πρώην Πρωθυπουργό, ἄφησε τά σαλόνια τῶν Ἀθηνῶν καί μετέβη ἐθελοντικῶς στά βουνά καί στά λασπόνερα τῆς τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας. Πῆγε γιά νά βοηθήσει τούς ἐντοπίους Ἕληνες νά ἀντιμετωπίσουν τούς Βουλγάρους κομιτατζῆδες.
¡
¡Ὁ Μελᾶς σκοτώθηκε ἀπό τουρκικό ἀπόσπασμα στίς 13-10-1904 στό χωριό Στάτιστα (σημερινό Μελᾶς) τῆς Καστοριᾶς.
¡
¡Ὁ ἡρωικός θάνατός του ἀφύπνισε τήν ἀδρανῆ ἡγεσία τῶν Ἀθηνῶν καί ἔδωσε θάρρος στόν Ἑλληνισμό, ἐλεύθερο ἤ ὑπόδουλο.




3. Ὁ Γεώργιος Ἀβέρωφ κατήγετο ἀπό τό Μέτσοβο καί ἀπέκτησε περιουσία ἐκτός Ἑλλάδος.
¡
¡Ὡς πραγματικός Ἐθνικός Εὐεργέτης-καί δέν ἦταν ὁ μόνος- ἀπέδειξε τί μποροῦν νά προσφέρουν οἱ ἐπιχειρηματίες ὅταν ἔχουν ἐθνική συνείδηση καί συλλαμβάνουν σωστά τά μηνύματα τῶν καιρῶν.
¡
¡Ὁ Γ. Ἀβέρωφ χρηματοδότησε τό Παναθηναϊκό Στάδιο ὅπου τελέσθηκαν οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες τοῦ 1896 καί πλήρωσε κατά ἕνα μέρος τήν ἀγορά ἑνός μεγάλου θωρηκτοῦ γιά τόν Ἑλληνικό Στόλο.
¡
¡Τό θωρηκτό αὐτό φέρει τό ὄνομά του. Ὁ θρυλικός «Ἀβέρωφ» πρωταγωνίστησε στούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-13 καί ἔγινε ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ τουρκικοῦ ναυτικοῦ.






4. Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ἐκφράζει χαρακτηριστικά μία ὁλόκληρη γενιά διανοητῶν, ποιητῶν, συγγραφέων καί ἐπιστημόνων πού πίστευαν μέ θέρμη στίς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
¡
¡Ὁ Παλαμᾶς καί ἡ γενιά του προετοίμασαν τό ἠθικό τοῦ λαοῦ καί τοῦ στρατοῦ γιά τή μεγάλη ἐξόρμηση τοῦ 1912. Μίλησαν καί ἔγραψαν γιά τή διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί γιά τά διδάγματα πού μᾶς στέλνουν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, οἱ Βυζαντινοί καί οἱ Κλεφταρματολοί.
¡
¡Ὁ Παλαμᾶς ξεκίνησε τό 1902 νά γράφει τό ἐπικό ποίημά του «Η Φλογέρα τοῦ Βασιλιᾶ» πού ἀναφερόταν στόν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα Βασίλειο Β΄τόν Μακεδόνα. Τό ποίημα ἀρχίζει μέ ἕναν ἀνεξάρτητο πρόλογο, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ μέ τήν περίφημη φράση: «Σβησμένες ὅλες οἱ φωτιές οἱ πλάστρες μέσ’ στή χώρα» καί ἐξέφραζε τό κλῖμα τῆς ἐποχῆς. Ὅμως ὅταν τό ποίημα ὁλοκληρώθηκε τό 1908 (πρόκειται γιά ὁλόκληρο βιβλίο) κατόρθωσε νά ἀναστρέψει τό κλίμα πανελληνίως.
¡
¡Ὁ Παλαμᾶς περιγράφει πῶς ὁ Βασίλειος, ἀφοῦ νίκησε τούς Βουλγάρους τό 1014 καί πρίν ἐπιστρέψει στήν Κωνσταντινούπολη, πέρασε μέ ὅλο τόν στρατό του ἀπό τήν Ἀθήνα. Πρῶτον γιά νά προσκυνήσει στόν Παρθενῶνα πού εἶχε μετατραπεῖ σέ χριστιανικό ναό τῆς Παναγίας Ἀθηνιώτισσας. Καί δεύτερον γιά νά καταδείξει τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τόν σεβασμό τῶν Βυζαντινῶν Ρωμηῶν πρός τήν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Μέ τέτοια ἔργα οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι προετοίμασαν τή μεγάλη Ἐθνική Ἀναγέννηση.



¡
¡Ἄν θέλουμε καί σήμερα νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἀπαισιοδοξία καί νά βροῦμε τά ἐρείσματα γιά μία ἀνόρθωση τοῦ Ἔθνους μετά ἀπό τήν κρίση, ἄς μελετήσουμε προσεκτικά τά διδάγματα τῆς περιόδου 1893-1912.
¡
¡Σήμερα ἡ Ἐθνική Ἀναγέννηση δέν θά ἔχει πολεμική μορφή ὅπως τότε. Θά ἔχει εἰρηνικό περιεχόμενο, πολιτιστικό, ἠθικό, κοινωνικό. Ἀλλά θά βασίζεται καί πάλι σέ ἀξίες καί ἰδανικά.
¡

Ἡ Ἑλλάς μπορεῖ νά ζήσει χωρίς δανεικά.

Δέν μπορεῖ, ὅμως νά ζεῖ χωρίς ἰδανικά.
¡
¡Ἄς ξαναδώσουμε στά παιδιά μας τήν πίστη στόν Θεό, τήν φιλοπατρία, τήν τεκμηριωμένη πεποίθηση γιά τή διαχρονική πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί θά δοῦμε τή νέα γενιά νά δημιουργεῖ καί νά ἀνα-δημιουργεῖ μία καινούργια Ἑλλάδα. Ὀρθόδοξη, δημοκρατική, μαχητική, ταγμένη νά πρωτοπορεῖ πολιτιστικά καί οἰκουμενικά.
¡
¡Εἶμαι αἰσιόδοξος γιατί εἶμαι Ἕλληνας Ὀρθόδοξος!

Κωνσταντῖνος Χολέβας - Πολιτικός Ἐπιστήμων 
¡

Διδακτορική Διατριβή !‏

Είναι ένα κουνελάκι που χαίρεται τη ζωή του, έχει βγει έξω να ξεκουραστεί και όπως δεν πρόσεξε, πλησιάζει μια αλεπού και του ορμάει.

- Χα χα χα! Θα γίνεις ωραίο γεύμα!

- Δεν γίνεται να με φας! Όχι τώρα! Πρέπει να περιμένεις μερικές μέρες τουλάχιστον!

- Καλά, είσαι σοβαρός; Τώρα θα σε φάω!

- Μα σε λίγες μέρες τελειώνω τη διατριβή μου με τίτλο





"Η Υπεροχή των κουνελιών σε σχέση με τις Αλεπούδες και τους Λύκους"

- Α, δεν πας καλά, όλοι ξέρουν ότι τα κουνέλια δεν έχουν καμία τύχη απέναντι στις αλεπούδες!

- Ε, αν δεν πιστεύεις, έλα στη φωλιά μου να τη διαβάσεις και να πειστείς. Αν δεν πειστείς, να με φας. Πείθεται η αλεπού, πάει στη φωλιά του κουνελιού..... και δεν ξαναβγαίνει ποτέ...



Επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό, μόνο που ο κυνηγός αυτή τη φορά

είναι ένας λύκος που καταφέρνει και στριμώχνει εύκολα το κουνέλι σε μια γωνιά (Οξιάς και Πλατάνου γωνία, στο άνω Δάσος).

- Μμμμ, τι ζουμερό μεσημεριανό είσαι εσύ!

- Κάτσε, περίμενε, δεν μπορείς να με φας! Περίμενε μερικές μέρες!

- Πως δεν πρέπει να σε φάω; Φαίνεσαι πειραγμένος στο κεφάλι! Με δουλεύεις;

- Όχι, σε μερικές μέρες τελειώνω τη διατριβή μου



"Η Υπεροχή των κουνελιών σε σχέση με τις Αλεπούδες και τους Λύκους" και είναι κρίμα!

- Μα καλά, υπάρχουν εκτός από τρελές αγελάδες και τρελά κουνέλια; Ετοιμάσου, σου 'ρχομαι!

- Περίμενε! Περίμενε! Αν δε με πιστεύεις, έλα στη φωλιά μου να τη διαβάσεις και να πειστείς. Αν δεν πειστείς, να με φας.



Όπως και οι πιο μικροί μας φίλοι έχουν καταλάβει τι θα γίνει παρακάτω, πάνε στη φωλιά του κουνελιού μπαίνουν μέσα και πάει ο λύκος, δεν ξαναβγήκε ποτέ...





Σε κάποια άλλη χαζοχαρούμενη στιγμή του κουνελιού, περνάει μια φίλη του κουνέλα

- Τι νέα; Φαίνεσαι χαρούμενος!

- Καλά μωρέ, τέλειωσα τη διατριβή μου και ξελασκάρισα λίγο. Ήταν πολύ επιτυχημένη!

- Μπράβο! Τι θέμα είχε;

- «Η Υπεροχή των Κουνελιών σε σχέση με τις Αλεπούδες και τους Λύκους»!

- Εεεχμμμ.... είσαι σίγουρος;



Δεν μου ακούγεται πολύ σωστό αυτό!

- Ναι σου λέω! Αν θες έλα να τη διαβάσεις!



Πηγαίνουν στη φωλιά του κουνελιού, κατεβαίνουν, ήταν λίγο ακατάστατα βέβαια, αλλά ήταν μια γεμάτη εβδομάδα με την παρουσίαση κι όλα αυτά, οπότε κατά σειρά εμφανίσεως βλέπει η κουνέλα ένα κρεβάτι άνω-κάτω, έναν υπολογιστή ταλαιπωρημένο, χαρτιά παντού, ένα σωρό από κοκάλα αλεπούς, ένα σωρό από κόκαλα λύκου και ένα θεόρατο χορτασμένο λιοντάρι!





Ηθικόν Δίδαγμα της ιστορίας





Ηθικόν Δίδαγμα της ιστορίας

- Ο τίτλος του Διδακτορικού σου δεν έχει σημασία.

- Το αντικείμενο του Διδακτορικού σου δεν έχει σημασία.

- Τα αποτελέσματα της έρευνας του Διδακτορικού σου δεν έχουν σημασία.

- Αυτό που έχει σημασία είναι ο Επιβλέπων Καθηγητής...