Σελίδες

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Σκέψεις για την Κρίση στην παιδεία, αλλά και για το μάθημα των θρησκευτικών.

                         

                          του κ. Ιωάννη Βραχνάκη
                         Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού   

«H παιδεία απoτελεί βασική απoστoλή τoυ Kράτoυς και έχει σκoπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τoυς σε ελεύθερoυς και υπεύθυνoυς πoλίτες». Αυτά επιτάσσει το σύνταγμα της Ελλάδας στο σχετικό με την παιδεία άρθρο του.
Λαμβάνοντας αυτά υπόψη και ακούγοντας πολλές φορές για την κρίση που περνάει η παιδεία μας, έχω την εντύπωση ότι η κρίση της παιδείας δεν αφορά τόσο την επαγγελματική και φυσική αγωγή, αν και η τελευταία ψυχορραγεί, όσο την ηθική και πνευματική. Δηλαδή η κρίση στην παιδεία είναι κρίση της αγωγής που δίνεται στα παιδιά μας. Γι αυτό και δεν σχετίζονται με την κρίση τα μαθήματα που λίγα προσφέρουν από παιδαγωγικής άποψης, όπως τα μαθηματικά, η φυσική και η χημεία, η γεωγραφία και η αστρονομία, η βιολογία, τα αγγλικά και τα γαλλικά, η τεχνολογία, η πληροφορική κλπ, τα οποία αναμφίβολα διευρύνουν την σκέψη, τους ορίζοντες, διευκολύνουν και χρησιμεύουν τα μέγιστα στη ζωή. Παρόλο που, αυτά εν μέρει ή πολλοίς βασανίζουν τους μαθητές με άχρηστες γνώσεις που αποστηθίζουν σε δυσανάγνωστα βιβλία, εν τούτοις αυτά τα προβλήματα σιγά-σιγά αντιμετωπίζονται και μπορούμε να πούμε ότι γίνονται κατά περίπτωση πολλές βελτιώσεις.
Μας απασχολούν κυρίως άλλα μαθήματα που έχουν να κάνουν με την γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό και την κοινωνία, επειδή αυτά είναι τα κατ’ εξοχήν παιδαγωγικά και συμβάλλουν στην πνευματική αγωγή του ανθρώπου. Γι αυτό και λέμε αμόρφωτους, όχι αυτούς που δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά και τη φυσική, αλλά αυτούς που δεν μπορούν να μιλήσουν, να γράψουν, να εκφραστούν, να σκεφθούν, αυτούς που δεν γνωρίζουν την ιστορία των προγόνων τους, αλλά και των άλλων λαών, που δεν αναγνωρίζουν την ομορφιά του πολιτισμού τους, ακόμα και αυτούς που απορρίπτουν τους δεσμούς της κοινωνίας.
Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας την πιο πλούσια κληρονομιά από όλους τους λαούς. Μας προίκισαν με μια μοναδική και ανεπανάληπτου πλούτου γλώσσα, που μέτρησε όλο τον κόσμο και του έδωσε νόημα, που έδωσε όνομα σε όλες τις επιστήμες και ώθησε τη σκέψη σε ύψη και πέραν του κόσμου τούτου με τη φιλοσοφία. Μας δίδαξαν τι σημαίνει ελευθερία, ανδρεία και αρετή με Θερμοπύλες. Ανέδειξαν τι είναι πολιτισμός και τι ευνομία και δημοκρατία.
Χάρις σε αυτά γνωρίσαμε την ακμή μα απεμπολώντας τα, βιώσαμε την  παρακμή. Τι συμβαίνει; Είμαστε θύματα ενός εχθρικού σχεδίου για το μέλλον μας, ή ιδανικοί αυτόχειρες, ή επικρατεί τρικυμία εν τω κρανίω μας;
Κακοποιήσαμε και φτωχύναμε τη γλώσσα μας καταργώντας πνεύματα και τόνους, κλίσεις ονομάτων, μετοχές και απαρέμφατα, χρόνους και εγκλίσεις ρημάτων, μα κυρίως στην εποχή μας εκτοπίζουμε καθημερινά λέξεις για τα πιο απλά πράγματα και υιοθετούμε λέξεις άλλων λαών, μεταλλάσσοντας την γλώσσα μας σε σπαστή αγγλοελληνική.
Υποτιμούμε όσα πρόσφεραν οι πρόγονοι σε εμάς και στην ανθρωπότητα. Δεν νοιώθουμε ευγνωμοσύνη σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας, και παρόλο που πήραμε από αυτούς, δεν έχουμε διάθεση να παραδώσουμε και εμείς κάτι στα παιδιά μας.
Ενίοτε λοιδορούμε τον Κολοκοτρώνη και πάντοτε υποτασσόμαστε στα πάθη και τα ελαττώματά μας, εθελοτυφλούμε στις προδοσίες μας για να επαναλάβουμε τα λάθη μας.
Ο πολιτισμός μας αφελληνίστηκε και έγινε μια μαλθακή κουλτούρα, δυσνόητη και ακατανόητη, βασανισμένη, βυθισμένη στο άγχος και αποπροσανατολισμένη από τις αξίες της ζωής.
Η δημοκρατία έγινε μια κλεμμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η δικαιοσύνη κοιμάται στα συντάγματα και τις μεγαλοστομίες τους, και στην πράξη βιάζονται.

Διαβάζοντας πάλι το σύνταγμα: «H παιδεία… έχει σκoπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων…» παρατηρεί κάποιος ότι δεν έγινε η παραμικρή αναφορά στην ηθική αγωγή των Ελλήνων, παρόλο αναφέρεται σαν πρώτος σκοπός της παιδείας.
Και αν είναι τόσο σημαντική αυτή η ηθική αγωγή με ποιο τρόπο παρέχεται; Μέσα από τα βιβλία; Όπως κάποτε που υπήρχε και σαν μάθημα; Δίνονται γραπτές εξετάσεις, ή απορρίπτεται κάποιος αν δεν έχει το απαιτούμενο ήθος;
Τι παράξενο! Την στιγμή που κανείς δεν αμφισβητεί ότι η ηθική αγωγή των παιδιών είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της παιδαγωγικής, όμως αυτό δεν διδάσκεται, παρά την σημασία του. Και δεν διδάσκεται γιατί βιώνεται.
Όπως το παιδί βιώνει τις ηθικές αξίες μέσα στην οικογένεια, έτσι διαπαιδαγωγείται και μέσα στο σχολείο. Παιδαγωγός στην οικογένεια είναι ο γονιός του, παιδαγωγός στο σχολείο είναι ο δάσκαλός του.
Και δεν αρχίζει η παιδαγωγική με το κτύπημα του κουδουνιού στην τάξη, ούτε κάνει διαλείμματα. Αρχίζει στην αρχή με το πρώτο κουδούνι και τελειώνει με το τελευταίο.
Και ποια είναι η «διδακτέα ύλη» του μαθήματος αυτού; Στη μικρή κοινωνία του σχολείου, καθημερινά, ζωντανά, άμεσα, μαθαίνουν οι νέοι συμπεριφορά.
Ποιος δάσκαλος δεν νουθετεί τους μαθητές καθημερινά, μέσα και έξω από την τάξη, στο μάθημα και στο διάλειμμα;
Να σέβεται ο ένας μαθητής τον άλλο. Να μην κάνει διάκριση φύλου, ή εθνικότητας, να μην πειράζει τους συμμαθητές του, να μην κάνει κόλαση τη ζωή τους αν τυχόν μειονεκτούν, ή για να σπάσει πλάκα. Στο σχολείο μπορεί να αποκτήσει τους φίλους μιας ζωής και όχι να κάνει μια ευχάριστη αλλά εφήμερη παρέα, που διαρκεί όσο γεμίζει την ώρα της με καλαμπούρια.
Μαθαίνει ότι μπορεί εύκολα να καταστρέφει και δύσκολα να δημιουργεί, εύκολα να περιγελάει και δύσκολα να σέβεται.
Να ομορφαίνει το σχολείο και όχι να γράφει παντού άσχημα και υβριστικά συνθήματα. Να παίρνει πρωτοβουλίες σε δημιουργικές εκδηλώσεις και να εκπλήσσει τους άλλους με κρυμμένα χαρίσματα που έχει. Μπορεί να μην είναι καλός στα μαθηματικά, ή στην έκθεση, αλλά να τον χειροκροτούν σε μια μικρή θεατρική παράσταση του σχολείου του, ή στην οργάνωση και συμμετοχή μιας σχολικής γιορτής.
Να καταλάβει ότι κι αν δεν τα καταφέρνει σε πολλά, πάντα υπάρχουν κάποια που τα πάει καλά, και ότι μπορεί χάρις σε αυτά να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία και όχι ένας ισόβιος αποτυχημένος μαθητής.
Μαθαίνει να είναι ειλικρινής, να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του. Όταν παραδέχεται τα λάθη του συμφιλιώνεται με τους συμμαθητές του, με τους δασκάλους του και κυρίως με τον εαυτό του.
Στο σχολείο πρωτομαθαίνει τι θα πει ωράριο και ευθύνες, ότι τα αγαθά κερδίζονται με προσπάθεια. Ότι ο δάσκαλος στέκεται με επιείκεια, τους βοηθάει σ’ αυτή την προσπάθεια για να τελειώσουν το σχολείο και να συνεχίσουν μετά από αυτό.
Ο δάσκαλος θα τους μαλώσει, θα τους τιμωρήσει, αλλά και θα τους συγχωρήσει. Θα συζητήσει μαζί τους, θα γελάσει, αλλά θα τους επαναφέρει στην τάξη. Θα δείξει κατανόηση σε τυχόν προβλήματα στην οικογένειά τους ή προσωπικά, θα τους στηρίξει.
Ο δάσκαλος μπορεί να μην είναι φίλος με το μαθητή, ούτε μια ευχάριστη παρέα. Είναι όμως κάτι παραπάνω. Είναι όλα αυτά που περιμένει και ελπίζει ο γονιός να βρει το παιδί του, όταν το στέλνει στο σχολείο. Δεν είναι ο ήρωας που τα κάνει όλα, ούτε ο ιδανικός, ο ξεχωριστός, ο σπάνιος. Είναι ο καθημερινός, ο συνηθισμένος δάσκαλος, που έχει χίλια δυό προβλήματα να αντιμετωπίσει στην οικογένειά του, στη ζωή του.
Θα οργισθεί, θα φωνάξει, θα τιμωρήσει, θα τεντωθούν τα νεύρα του, θα απογοητευτεί, θα υποφέρει. Αλλά θα συγχωρήσει, θα ξεχάσει, θα βρει τη δύναμη και θα συνεχίσει. Γιατί αγαπάει τα παιδιά και σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι πρέπει να τα αγαπάει ακόμα περισσότερο, ιδιαίτερα όταν δεν το αξίζουν. Ναι, ιδιαίτερα όταν δεν το αξίζουν, όπως μας αγαπάει και εμάς κάποιος παρόλο που δεν το αξίζουμε.
Αλλιώς δεν κάνει για δάσκαλος και αλλιώς η παιδεία δεν είναι παιδεία.
Ακόμα περισσότερο ο δάσκαλος τους δίνει ελπίδα να τα καταφέρουν, απέναντι σε μια κοινωνία που απελπίζει. Ας αναλογιστούμε ποιες αξίες μπορεί να πάρει ένας νέος σήμερα από την κοινωνία; Από την τηλεόραση θα μάθει τη βία, θα έρθει σε επαφή με κάθε τι ρηχό και χυδαίο. Από τους πολιτικούς θα μάθει τη ψευτιά και θα ακούσει τα μεγάλα λόγια. Θα γυρέψει δουλειά και θα μάθει τι θα πει ανεργία και προσκύνημα στον κάθε αφέντη. Θα γνωρίσει την αδικία και την ανισότητα, θα οργισθεί, θα απογοητευθεί, αλλά στο τέλος μάλλον θα συμβιβαστεί. Θα επιδιώξει το βόλεμα, το εύκολο χρήμα, θα δικαιολογήσει την απάτη για τον εαυτό του και θα αδιαφορήσει για την αδικία, αν αυτή αφορά τους άλλους. Κατανάλωση και καλοπέραση θα είναι τα ιδανικά του, γιατί αυτά είναι όλων. 

Ξεμάκρυνε ο λόγος για την κρίση της παιδείας και έφτασε στην κρίση της ηθικής διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου. Έφτασε στην κρίση της οικογένειας χωρίς ηθική, του σχολείου χωρίς ηθική και της κοινωνίας χωρίς ηθική. Αντί  όμως να μιλάμε για έλλειμμα ηθικής διαπαιδαγώγησης, πιο σωστό είναι να μιλάμε για την απουσία του θεού, δηλαδή για μια κοινωνία χωρίς θεό, για ένα σχολείο χωρίς θεό, για μια οικογένεια χωρίς θεό, για τον άνθρωπο χωρίς θεό.
Και χρειαζόμαστε έναν τέλειο παιδαγωγό, έναν θεό που να μας γεμίζει ελπίδα, να μας δίνει δύναμη, να μας οδηγεί με σοφία και να μας πλημμυρίζει με τόση αγάπη που να την προσφέρουμε κι εμείς στους συνανθρώπους μας.
Αλλά ποιον θεό να διαλέξουμε; Κάποιον από τους πολλούς που έφτιαξαν οι άνθρωποι, ή τον θεό που έφτιαξε τον άνθρωπο; Να μην ξεχωρίσουμε κανέναν λένε μερικοί. Να τους βάλουμε όλους μαζί στο μυαλό των παιδιών, να τους γνωρίσει όλους και ας διαλέξει όποιον θέλει. Να καλλιεργήσουμε στην ψυχή των παιδιών την αυταπάτη ότι είναι όλοι αξιοσέβαστοι, ότι έχουν ο καθένας ίσα δικαιώματα και μερίδιο σε πιστούς και οπαδούς, να δημιουργήσουμε μια δημοκρατία θεών, όπου θα συνυπάρχουν ειρηνικά.
Να αποστηθίσουν τα παιδιά τις εκατοντάδες θεότητες του ινδοϊστικού πανθέου, που ούτε για την ελληνική μυθολογία δεν αποτολμήσαμε και να πιστέψουν στις άπειρες ευκαιρίες που έχουν με την μετενσάρκωση μέχρι να φθάσουν στην τελείωση;
Να τους υποσχεθούμε ότι μπορούν να βιώσουν την άκακη, άπραγη και μακάρια νιρβάνα, ότι θα απελευθερωθούν μέσα στην ανυπαρξία του μηδενός, όπου δεν θα έχουν τίποτα ανάγκη, όταν περισσότερο από όλα ο άνθρωπος έχει ανάγκη και σκοπό και ζει «ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ»;
Να επαινέσουμε τον σεβασμό που τρέφει ο πιστός στο Ισλάμ, την καρτερία του σαν αποδιωγμένος απόγονος του Ισμαήλ απέναντι στις αδικίες που υφίσταται, αλλά να αποσιωπήσουμε ότι, καθώς παύει με την θέλησή του να είναι ελεύθερος και είναι υποταγμένος στο θεό, με περισσό φανατισμό θέλει να καταργήσει και την ελευθερία των άλλων; Ότι όποιος αρνείται τον Αλλάχ και τον νόμο της Σαρίας θεωρείται άπιστος, και πρέπει και να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος;
Να μάθουμε στα παιδιά την ιστορία του περιούσιου λαού και για τον θεό που ακόμα τον περιμένουν επί γης, αλλά να κρύψουμε την υπερηφάνεια και την σκληρότητα με την οποία ερμήνευσαν τον Μωσαϊκό νόμο και να αγνοήσουμε ότι αρνήθηκαν τον Ιησού τον Ναζωραίο σαν Βασιλέα των Ιουδαίων και είπαν στον Πιλάτο «οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα»; Να αποσιωπήσουμε ότι οι άρχοντές του διάλεξαν την εξουσία και τον πλούτο που ο καίσαρας συμβολίζει και έκτοτε αυτά επιδιώκουν, κρυφά ή φανερά;
Να δώσουμε λόγο και αιτία ύπαρξης στους ψεύτικους θεούς, προβάλλοντας τις ιδέες τους για ειρήνη στον κόσμο και αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, αλλά να μην τολμούμε να διακηρύξουμε τον θεό που όταν τον αρνιόμαστε, αυτός μας περιμένει και μας συγχωρεί; Που όταν αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας όπως τον εαυτό μας, μας διαβεβαιώνει ότι λατρεύουμε τον ίδιο αυθεντικά; Που μας δίνει δύναμη να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας και αυτούς που μας καταριούνται; Που είναι παντοδύναμος, αλλά ταπεινώθηκε, μας έπλυνε τα πόδια και θυσιάστηκε για εμάς; Που δεν θέλει να τον υπερασπιζόμαστε βγάζοντας την μάχαιραν από τη θήκη της; Που τον υβρίζουμε, αγανακτούμε για τα δεινά μας, δεν τον καταλαβαίνουμε, αλλά αυτός μας συγχωρεί όταν μετανοούμε και μας καταλαβαίνει; Που ακόμα και τα βάσανά μας τα μεταλλάσσει με την χάρη του σε ευεργεσίες; Που τον αποζητούμε όταν τον έχουμε ανάγκη, κι ας τον ξεχνάμε μετά; Που είναι παρών και στην πίστη μας και στην ολιγοπιστία μας;
Έναν τέτοιο θεό έχουν ανάγκη οι άνθρωποι και περισσότερο τα παιδιά να γνωρίσουν, και όχι άλλους θεούς. Αλλά ας μάθουν μετά και για τους άλλους θεούς χωρίς να χαθούν στην απεραντολογία του ψεύδους τους. Γιατί τέλειος παιδαγωγός δεν είναι άλλος από τον τριαδικό θεό. Τους άλλους θεούς δεν οφείλει να τους σέβεται, οφείλει όμως να σέβεται και να αγαπά αυτούς που πιστεύουν σε αυτούς τους θεούς. Δεν πρέπει να αγνοούμε τον λόγο τους και τις πεποιθήσεις τους, ούτε να τους βάζουμε σύνορα, ούτε να τους φοβόμαστε, γιατί έτσι θα δικαιολογήσουν τα σύνορα που βάζουν και αυτοί για μας και θα φοβόμαστε να τα διαβούμε. Από την άλλη όμως δεν πρέπει να αφήσουμε τον εχθρικό και κακόβουλο λύκο να μπει μέσα στο ποίμνιο και να κατασπαράξει τα πρόβατα. Ας αναδείξουμε τον πλούτο και την αλήθεια του Λόγου του Χριστού μας απέναντι στον φτωχό αντίλογό τους. Ας διαλεχθούμε θεολογικά, ας δούμε πράξεις και λόγο, ο δικός μας ταπεινός θεός απέναντι στον δικό τους βασιλέα και εξουσιαστή θεό, οι δικοί μας άγιοι απέναντι σε αυτούς που τους κατέσφαξαν.
Κι όμως αυτά που θέλουμε να μαθαίνουν τα παιδιά μας, πολλοί από εμάς δεν τα θέλουν και τα πολεμούν. Βαπτισμένοι χριστιανοί, αλλά στην πραγματικότητα άθεοι, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τους άλλους θεούς, για τα δικαιώματα των οποίων κόπτονται, για την συνύπαρξή τους με τον Χριστό, αποσκοπούν ουσιαστικά σε μια διαπαιδαγώγηση των παιδιών χωρίς θεό. Εμποδίζουν τα παιδία ελθείν προς τον Κύριο, δεν θέλουν ο σπόρος του λόγου του να καρπίσει στις ψυχές τους, αλλά να γίνουν άνυδροι οδοί και πέτρες, να πνιγούν από τα ζιζάνια των παθών τους, να τους υφαρπάξουν τον καλό σπόρο έπεα πτερόοντα άλλων θεών. Δέρουν το πρόσωπο του θεού χωρίς να μπορούν να δικαιολογήσουν αν κακῶς ἐλάλησε, και να μαρτυρήσουν περὶ τοῦ κακοῦ. Απορρίπτουν την κοινωνία της αγάπης προς τον πλησίον μας και θέλουν μια κοινωνία που να μαθαίνει στα παιδιά τη δικαιοσύνη του καίσαρα. Μιας δικαιοσύνης που καθοδηγείται και εκφράζεται από την λαγνεία της εκάστοτε εξουσίας. Όμως εθελοτυφλούν και ματαιοπονούν, γιατί τίποτα δεν στέκει πάνω από την δικαιοσύνη του θεού.
Θέλουν να καταργήσουν την πρωινή προσευχή στα σχολεία, να βγάλουν την εικόνα του Χριστού από τις τάξεις, να κάνουν το μάθημα των θρησκευτικών προαιρετικό και διαθρησκειακό μέχρι να καταργηθεί, να διδάσκεται από φιλολόγους, να αποκόψουν κάθε δεσμό του σχολείου με την εκκλησία.
Μπορεί να έχει καταντήσει η προσευχή στα σχολεία μια μονότονη διαδικασία, όπου λίγοι μαθητές προθυμοποιούνται να την πουν, μπορεί να μη αποδίδει κανείς τον δέοντα σεβασμό και σημασία μέσα στην τάξη μπροστά στην εικόνα του Χριστού, μπορεί το μάθημα των Θρησκευτικών να τους σπρώχνει στην τυπική αποστήθιση για τον καλό βαθμό, που ούτως ή αλλιώς παίρνουν τελικά, μπορεί στον εκκλησιασμό να μην καταλαβαίνουν τίποτα, να βαριούνται και να προτιμούν να καλαμπουρίζουν απέξω με του συμμαθητές τους, αλλά όλα αυτά, αντί να τα καταργήσουμε πρέπει να τα αναβαπτίσουμε.
Ας μιλήσει στα παιδιά κάποια μέρα, κάποιος λυκειάρχης για την Κυριακή προσευχή, για τον πλούτο, τη σοφία, την αλήθεια και την αγάπη κάθε λέξης του. Ας το κάνει ο καθηγητής μέσα στην τάξη. Γιατί δεν είναι δουλειά μόνο του θεολόγου.
Ο θεολόγος ας τους εμπνεύσει με την ουσία του θείου λόγου, ας τους δείξει τους λόγους για τους οποίους η ζωή μας μετατράπηκε σε μια θλιβερή πραγματικότητα, βυθισμένη στο κυνήγι του πλούτου, στην ματαιότητα της δόξας και της υπερηφάνειας, στον σφετερισμό της εξουσίας με βία. Ας αφιερώσουμε μια ώρα του μαθήματος των θρησκευτικών για να επισκέπτονται το σχολείο φωτισμένοι πνευματικοί μας και να απαντούν στις ερωτήσεις όλων των παιδιών και των καθηγητών για κάθε θέμα που θέλουν.
Ας γνωρίσουμε πρώτα στα παιδιά το θεό μας, για να καταλάβουν την παρουσία του στο σχολείο και να τον λατρεύσουν μετά στην εκκλησία.

Ας καταλάβουμε ότι ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες είμαστε δεμένοι με αυτόν τον θεό. Διάλεξε την γλώσσα μας για να εκφραστεί ο λόγος του και να φτάσει στις άκρες της γης και όχι την γλώσσα στην οποία μίλησε επί γης. Γι αυτόν τον λόγο η γλώσσα μας δεν πρόκειται ποτέ να νεκρωθεί, παρά μόνον αν νεκρωθεί ο λόγος του θεού μέσα στους Έλληνες. Ότι ο θεός μας δώρισε πολύ περισσότερα. Διέσωσε την ελληνική σκέψη των προγόνων μας και μετουσίωσε την φιλοσοφία σε θεολογία. Μεταμόρφωσε τον Παρθενώνα, από χώρο λατρείας ανύπαρκτων θεών, σε μνημείο πολιτισμού και τέχνης. Τις επιστήμες που εμείς θεμελιώσαμε τις οδηγεί στα χνάρια της σοφίας του για να μεγαλουργήσουν. Την υποταγή μας στους άλλους λαούς, την έκανε αγώνα για την ελευθερία, δικαίωση και αναγέννηση. Έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε χριστιανοί επειδή είμαστε Έλληνες, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε Έλληνες επειδή είμαστε χριστιανοί. Αλλιώς θα είχαμε χαθεί από προσώπου γης.
Είμαστε Έλληνες λοιπόν. Σαν Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για τις ρίζες μας, αλλά σαν χριστιανοί αγκαλιάζουμε όλα τα έθνη. Υπερασπιζόμαστε τα χώματά μας, αλλά προσφέρουμε ειρήνη σε όλους. Υπηρετούμε την δικαιοσύνη των ανθρώπων, αλλά επιδιώκουμε την δικαιοσύνη του θεού.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε με λιγότερα, δεν μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας λιγότερα.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Όταν το χιόνι δεν είναι καιρικό φαινόμενο, αλλά τοπίο και θερμοκρασία της καρδιάς μας...!

            

Όλοι στη πατρίδα μας, από το τέλος του προηγούμενου έτους, μέχρι και τα μέσα σχεδόν του πρώτου μήνα του νέου χρόνου, είδαμε το περισσότερο χιόνι των τελευταίων ετών. Ως  σπάνιο φαινόμενο σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, στην αρχή όλοι χαρήκαμε με την πρώτη χιονόπτωση, γρήγορα όμως οι συνέπειές της, μας προσγείωσαν απότομα. Στο πέρασμα του χιονιά είχαμε δυστυχώς ακόμη και νεκρούς! Πολλές περιοχές αποκλεισμένες για μέρες από το χιόνι, με πολικές θερμοκρασίες. Το δίκτυο της Δ.Ε.Η. κατέρρευσε σε αρκετές περιοχές, κάνοντας την δοκιμασία ακόμη πιο δύσκολη. Οδηγοί αποκλείστηκαν στους εθνικούς και επαρχιακούς οδούς της χώρας για πολλές ώρες ή και μέρες, σχολεία και μαγαζιά κλειστά ή να υπολειτουργούν. Τα αυτονόητα πραγματικά έγιναν ζητούμενα τόσο για τους ντόπιους άστεγους, όσο και για τους μετανάστες που περνάγανε δύσκολα ήδη πριν την έλευση του χιονιά, πόσο μάλλον μετά από την έλευσή του.
Πραγματικά η παραθαλάσσια και συνήθως ζεστή πατρίδα μας, δείχνει να είναι "έξω από τα νερά της" σε τέτοιες καταστάσεις, που για πολλές βόρειες περιοχές και χώρες του πλανήτη μας είναι ρουτίνα και καθημερινότητα. Το δε γνωστό τραγούδι του συγκροτήματος Locomondo "Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...κρύο δεν έκανε ποτέ", έμοιαζε τόσο αντιφατικό και παραπλανητικό αυτές τις ημέρες. Ακόμη και τα μικρά παιδιά που βρίσκουν ευκαιρία με κλειστά σχολεία να το ρίξουν στο χιονοπόλεμο, ευχήθηκαν να μη ξαναδούμε τέτοιες καταστάσεις ποτέ!
Τι γίνεται όμως όταν το χιόνι δεν έχει να κάνει με το εξωτερικό κλίμα του καιρού, αλλά αποτελεί κατάσταση της ανθρώπινης καρδιάς; Ως γνωστόν όταν έρθει ο βιολογικός θάνατος, μία από τις συνέπειές του είναι ο άνθρωπος να παγώνει. Όμως  πολλές φορές μπορεί ο άνθρωπος βιολογικά να ζει κανονικά, πνευματικά όμως να είναι νεκρός και το κύριο χαρακτηριστικό του πνευματικά νεκρού ανθρώπου, είναι ψυχρότητα της καρδιάς, η παντελής έλλειψη της θέρμης που δίνει η αγάπη στην τριαδική της οντολογική της προοπτική, δηλαδή προς τον Θεό, τον συνάνθρωπο και την κτίση! Στην ουσία όταν στην καρδιά δεν κατοικεί ο Σωτήρας και αληθινός Θεός Χριστός!
Τότε είμαστε μεν άνθρωποι που στην ουσία έχουμε μεταλλαχθεί σε χιονάνθρωπους! Υπενθυμίζουμε ότι μπορεί ο χιονάνθρωπος να έχει μεν ωραία μεν εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά με υλικό σχεδόν αποκλειστικά από το χιόνι δεν μπορεί να ζεστάνει ούτε τον ευατό του, ούτε τους γύρω του και όταν έρθει η θέρμη, λιώνει σαν το κερί στο μανουάλι...! Ο Χιονάνθρωπος όμως πλάσθηκε χιονάνθρωπος και δικαιολογείται, τι δικαιολογία όμως έχουμε εμείς οι άνθρωποι που πλασθήκαμε άνθρωποι αλλά καταντήσαμε χιονάνθρωποι; Κρύα στενόκαρδη καρδιά, κρύο υπεροπτικό βλέμμα, κρύα χωρίς παραμυθία λόγια, κρύα και ανούσια έργα, κρύα ψυχρή παρουσία σαν  το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν "Η Βασίλισσα του Χιονιού" που ο σπασμένος καθρέπτης άλλαζε την οπτική γωνία των ανθρώπων και έβλεπαν όλα τα αρνητικά.
Ας τα συγκρίνουμε όλα τα παραπάνω με την θέρμη της προσευχής των επί γης αγωνιζομένων Αγίων, στην στρατευομένη Εκκλησία. Τι πραγματικά αντίθετη εικόνα; Θερμή ευρύχωρη καρδιά, ζεστό και γεμάτο συμπόνια βλέμμα, θερμά και γεμάτα παραμυθία λόγια, ζεστά και γεμάτο ουσία και φιλανθρωπία έργα, θερμή και καλόκαρδη υπόσταση, γεμάτο αγάπη και συμπόνια. Τι αντίθετες καταστάσεις και εικόνες;
Θα περίμενε κανείς η μία εικόνα να είναι για τους πολλούς προς μίμηση και η άλλη να είναι προς αποφυγή και όμως και εδώ γίνεται το αντίθετο. Η αγάπη και η καλοσύνη θεωρούνται πλέον αδυναμία και διέξοδο για μερικούς ρομαντικούς-γραφικούς. Ενώ η δύναμη το κρύο αίμα και η ψυχρότητα (που συναντάμε στους ύπερ ήρωες των ταινιών ή στα ρομπότ της σύγχρονης τεχνολογίας) τα θεωρούμε δυνατότερα, καλύτερα, ελκυστικότερα και σωστότερα. Το ακούμε συχνά και στις αθλητικές αναμεταδώσεις, όταν κάποιος αθλητής ιδιαίτερα σε εκτός έδρας παιχνίδια, πετυχαίνει γκολ ή καλάθι, λένε "Δείχνει κρύο αίμα και ευστοχεί ή σκοράρει"! Χρησιμοποιείται καμιά φορά και η θερμότητα ως κάτι καλό, αλλά και πάλι με διαστρεμμένη και αμαρτωλή έννοια  π.χ. λένε "Αυτός είναι θερμός εραστής", αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την θέρμη του πνευματικού ανθρώπου που περιγράψαμε παραπάνω.
Όπως το χιόνι και ο πάγος, ξηραίνουν και θανατώνουν τα φυτά και στο τέλος με τις πρώτες ζέστες λιώνουν και τα ίδια, έτσι και ο άνθρωπος χωρίς Χριστό αφού νεκρωθεί πνευματικά ο ίδιος, σκορπά και τον "θάνατο-παγωνιά" σε ότι αγγίζει και συναναστρέφεται μαζί του. Όπως επίσης οι δρόμοι που είναι γεμάτο πάγο, γλιστρούν τα αυτοκίνητα και εκτροχιάζονται, έτσι και τα διαβήματα αυτών των ανθρώπων, είναι ολισθηρά και θανατηφόρα σε όσους τους ακολουθούν, εκτός αν βάλουμε τις "αλυσίδες μας", που με την πνευματική έννοια είναι οι εντολές Του Θεού και η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Μόνο με αυτά τα όπλα και ιδιαιτέρως της προσευχής και της νηστείας, μπορούμε να συναναστραφούμε μαζί με αυτούς τους ανθρώπους και να μη περικλείνουμε της πορείας μας (τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ Ματθ. 17,21).
Ίσως στο τέλος γι αυτούς τους ανθρώπους να είμαστε σαν τον ήλιο, που θα λιώσει τους πάγους, θα διαλύσει το χιονιά και θα φέρει πάλι πίσω την κίνηση και τη ζωή. Αυτό θα συμβεί όταν ζει ο Χριστός στη καρδιά μας, τότε ο Κύριος θα μετατρέψει και τα φυσικά και τα πνευματικά στοιχεία του ψύχους, από χειμώνα σε άνοιξη και καλοκαίρι! Ζει κανείς τότε, αυτό που ονομάζουμε όλοι "σε χαρά Θεού"! Τι ακριβώς είναι αυτή η χαρά όμως ,  κανείς δυστυχώς δεν μπορεί στο βάθος της να καταλάβει γιατί είναι εντελώς αποξενωμένοι  από αυτή, όλοι οι σύγχρονοι, αλλά και διαχρονικά "χιονάνθρωποι", κάθε εποχής! Όταν πάρει κανείς αυτή λίγη μυρωδιά από αυτή τη χαρά τότε όπως αναφέρει ο ύμνος των τριών παίδων : Ευλογείτε.....ψύχος.....πάχναι και χιόνες και...νεφέλαι τον Κύριον, Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας!!!

Κλείνοντας αδελφοί μου, με το εξωτερικό χιόνι και το ψύχος αν πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και έχει το πλεονέκτημα ότι είναι αισθητό και φαίνεται και γι αυτό μας απασχολεί. Το πνευματικό χιόνι φυσικά και αυτό αντιμετωπίζεται, έχετε το μειονέκτημα όμως ότι δεν φαίνεται και κυρίως δεν απασχολεί τον σύγχρονο άνθρωπο και γι αυτό περνά ή απαρατήρητο ή "βαπτίζεται" ως καλό! Όμως το δεύτερο είναι χειρότερο, γιατί δυστυχώς ζει...βασιλεύει...και κινείται και στα πιο ζεστά και θερμά μέρη του πλανήτη και κυρίως στους ανθρώπους που έχουν κυρίως καλή θέρμανση στα σπίτια τους. Όμως η θέρμη της καρδιάς, την συναντάς συνήθως στους φτωχούς και παραθεωρημένους και χωρίς θέρμανση στα σπίτια τους ανθρώπους! Ας διαλέξουμε ποιά θέρμη προτιμάμε και πιο ψύχος και χιόνι πρέπει να καταπολεμήσουμε...!       

 του π. Αντωνίου Χρήστου : Άρθρο για λογαριασμό της Εφημερίδας "Κιβωτός της Ορθοδοξίας¨.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Κοπή πίτας Κατηχητών-Κατηχητριών Ι.Μ.Γλυφάδας Ε.,Β.,Β. & Β.


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας Ελληνικού Βούλας Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος, σήμερα Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017 το απόγευμα, στην αρχή ευλόγησε και έκοψε την βασιλόπιτα του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως με την παρουσία των Ιερέων Νεότητος και των περισσοτέρων Κατηχητών-Κατηχητριών αυτής.



Στην εκδήλωση στη συνέχεια, που πραγματοποιήθηκε στο νέο Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας, παρουσιάστηκε σε διαφάνειες ένα οδοιπορικό στους Αγίους Τόπους από το περσινό προσκύνημα που πραγματοποίησε η Ιερά Μητρόπολη εκεί, εμπλουτισμένο με πλούσιο φωτογραφικό, ιστορικό και θεολογικό υλικό. Ακολούθησαν παρεμβάσεις και ερωτήσεις από τους Κατηχητές.

Την εκδήλωση έκλεισε ο  Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος ο οποίος αναφέρθηκε σύντομα στην αξία του χρόνου και πως εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να τον αξιοποιούμε προς όφελος δικό μας αλλά και των γύρω μας. 

Τέλος, ο Μητροπολίτης κ. Παύλος, μετά τις ευχές του και τις ευχαριστίες του για την παρουσία όλων, μοίρασε στους Κληρικούς, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες από ένα κομμάτι Βασιλόπιτα και ένα βιβλίο ωφέλιμο ως ευλογία. 

Στους δε τρεις κατηχητές που βρέθηκαν στα κομμάτια τους τα αντίστοιχα 3 φλουριά που υπήρχαν, έλαβαν μία ιδιαίτερη υλική και πνευματική ευλογία από το χέρι του Μητροπολίτου.



Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως 

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Κοπή Βασιλόπιτας των Μεικτών Ομάδων Ενηλίκων της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας Ε. Β. Β. και Β. και του Αθλητικού Κέντρου του Αγίου Κοσμά Ελληνικού.


Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017, στις 5.30 μ.μ. στο Αθλητικό Κέντρο Star SportsClub Βούλας, διεξήχθη ο Αγώνας Πρωταθλήματος κατηγορίας αρρένων Αποφοίτων-Ενηλίκων, μεταξύ της Μεικτής Ομάδος  της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.,Β., Β., & Β. και της ομάδος του Αθλητικού Κέντρου Αγίου Κοσμά στο Ελληνικό. Νικήτρια ομάδα με σκορ 1-2 αναδείχθηκε η ομάδα του Αγίου Κοσμά.

Στις 6.30 μετά την λήξη της αναμέτρησης , ήρθε στο γήπεδο ο π. Αντώνιος Χρήστου, ο Γραμματέας του Γραφείου Νεότητος και Υπεύθυνος του Αθλητικού Οργανισμού "Ο Άγιος Νέστωρ" της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε. Β. Β. και Β.,  ο οποίος ευλόγησε από κοινού και τις δύο Βασιλόπιτες των ομάδων, για το νέο έτος 2017 μ.Χ. .

Μετά την Ακολουθία, ο π. Αντώνιος μετέφερε τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου και στη συνέχεια υπογράμμισε το γεγονός, ότι οι δύο ομάδες από κοινού κάθονται στο ίδιο τραπέζι και γιορτάζουν μαζί σε αυτή την Εκδήλωση. Μακάρι συνέχισε ο π. Αντώνιος,  οι μεγάλοι αθλητικοί επαγγελματικοί σύλλογοι να υιοθετούσαν αυτή την πρακτική, τότε τα πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό αλλά και γενικότερα στον πολιτισμό, θα ήταν τα πράγματα πολύ καλύτερα. Κλείνοντας, τον λόγο του ο Ιερέας, κόβοντας ταυτόχρονα  τα πρώτα  κομμάτια των δύο Βασιλόπιτων, ευχήθηκε υγεία, πνευματική προκοπή και κάθε καλό προς όλους και τις οικογένειές τους.

 Η Εκδήλωση έκλεισε με τους Αρχηγούς των δύο ομάδων, να κόβουν τα υπόλοιπα κομμάτια της βασιλόπιτας και να τα μοιράζουν στα μέλη των παικτών τους.


                  Εκ του Αθλητικού Οργανισμού της Ιεράς Μητροπόλεως    

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Κοινή Κατηχητική Σύναξη των παιδιών του ΚΑΑΠ Βούλας και των παιδιών του Ιδρύματος Κόκκορη.



Την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017, τελέσθηκε η 2η Σύναξη της Κατηχητικής Συνάξεως του Ιδρύματος Κ.Α.Α.Π. Βούλας για το νέο έτος 2017 μ.Χ. . Κατά την σημερινή συνάντηση μας περίμενε μία έκπληξη, καθώς μας επισκέφθηκαν παιδιά από το Ίδρυμα Σ.Υ. Δ.  Κόκκορη, το οποίο εδρεύει στην Γλυφάδα, αλλά Εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.


Μετά την Προσευχή και τις απαραίτητες συστάσεις και γνωριμίες, ο π. Αντώνιος  Χρήστου αναφέρθηκε στο θέμα της σημερινής συνάντησης που ήταν η Παραβολή των 10 Παρθένων. Μετά την διήγηση, ο Κατηχητής κ. Μιχάλης Παπαργύρης μαζί με τα παιδιά του Ιδρύματος Κόκκορη, έπαιξαν ένα μικρό Θεατρικό με βάση την παραβολή και το νόημα της Παραβολής των δέκα παρθένων. 

Ο π. Αντώνιος μετά και από τον εποπτικό τρόπο της παραβολής μέσα από το σκετς, έδωσε την απαραίτητη θεολογική ανάλυση και την Ορθόδοξη ερμηνεία της παραβολής.  

Στη συνέχεια η Κατηχήτρια κ. Φανή Τριπολιτσιώτου διηγήθηκε μια σχετική, ψυχοφέλιμη και παρεμφερής ιστορία και ολοκληρώνοντας το μάθημα ακολούθησε άφθονο παιχνίδι. Στο τέλος όπως πάντα, ακολούθησε το κέρασμα και όλα τα παιδιά και από τα δύο Ιδρύματα αποχώρησαν ευχαριστημένα.

Εκ του Ιερού Παρεκκλησίου του Ιδρύματος Κ.Α.Α.Π. Βούλας

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ νὰ περάσει ὁ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΣ στὰ σχολεῖα [ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ]



Ἡ πρόσφατη (23-12-2016) ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πρὸς τὶς Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης καὶ ὅλα τα Γυμνάσια τῆς χώρας, μὲ βαθμὸ προτεραιότητας "Ἐξαιρετικὰ Ἐπεῖγον" (γιατί ἄραγε;), προωθεῖ σαφέστατα στὰ παιδιὰ τῶν 12-15 χρονῶν Σοδομισμὸ πολὺ χειρότερου τύπου ἀπὸ τὴ γνωστὴ ὁμοφυλοφιλία.
Σύμφωνα μὲ τὴν ἐγκύκλιο αὐτὴ οἱ μαθητὲς καθὼς καὶ οἱ γονεῖς τοὺς καλοῦνται μὲ εἰδικὰ σεμινάρια ποὺ θὰ λάβουν χώρα μέσα στὰ πλαίσια τῶν διδακτικῶν ὡρῶν μιᾶς σχολικῆς ἑβδομάδας ὑπὸ τὸν τίτλο "Σῶμα καὶ Ταυτότητα" νὰ ἐνημερωθοῦν σχετικὰ μὲ τὸ φύλο τους. Τί ἄραγε ἐνημέρωση θὰ λάβουν; Μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ περιλαμβάνει ὁ θεματικὸς ἄξονας τῶν "Ἔμφυλων Ταυτοτήτων" εἶναι: "Βιολογικὸ καὶ Κοινωνικὸ Φύλο", "Ἀποδομώντας τὰ Ἔμφυλα Στερεότυπα", "Φύλο, Σεξουαλικὸς Προσανατολισμὸς καὶ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα", "Ὁμοφοβία καὶ Τρανσφοβία στὴν Κοινωνία καὶ στὸ Σχολεῖο".
Οὐσιαστικὰ καλοῦνται τὰ παιδιὰ νὰ διαλέξουν αὐτὰ τὸ φύλο τους (gender), ἀνεξαρτήτως ἀπὸ τὸ ἐὰν ἔχουν γεννηθεῖ ἀγόρια ἢ κορίτσια (sex). Δηλαδὴ, ἐὰν κάποιο παιδὶ "δέν αἰσθάνεται καλὰ" μὲ τὸ ὅτι γεννήθηκε ἀγόρι ἢ κορίτσι, νὰ μπορεῖ νὰ δηλώνει τὸ ἀντίθετο καὶ νὰ τὸ κατορθώνει μὲ τὴ βοήθεια συγκεκριμένων ἰατρικῶν ἐφαρμογῶν. Οἱ δὲ γονεῖς νὰ ἔρχονται ἀρωγοὶ στὶς ἐπιλογὲς αὐτὲς τῶν παιδιῶν τους, ἀφοῦ θὰ μάθουν νὰ "ἀποδομοῦν" μέσα τους τὰ "ἔμφυλα στερεότυπα" καὶ νὰ ἀντιτίθενται σὲ κάθε προσπάθεια ἀποτροπῆς, ἀφοῦ κάτι τέτοιο ἀποτελεῖ "ὁμοφοβία καὶ τρανσφοβία".
Γονεῖς!
Ἡ κατάσταση ἔχει φτάσει στὸ ἀπροχώρητο! Σκεφθεῖτε τί ψυχολογικὰ προβλήματα θὰ προξενηθοῦν στὸ μέλλον στὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ θὰ θελήσουν νὰ ἀλλάξουν τὸ φύλο τους, ἀλλὰ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν θὰ μποροῦν τὰ παιδιὰ αὐτὰ νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια καὶ νὰ φέρουν στὸν κόσμο ἀπογόνους. Ἔγκριτοι ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν τὸν κίνδυνο σοβαρῶν ψυχολογικῶν διαταραχῶν καὶ ἄλλων προβλημάτων σὲ περίπτωση ποὺ διαταραχθεῖ ἡ φυσικὴ ταυτότητα τοῦ φύλου.
Θὰ θέλατε ποτὲ τὰ παιδιά σας νὰ ζοῦν χωρὶς νὰ ξέρουν ἂν εἶναι ἄνδρες ἢ γυναῖκες καὶ νὰ ἔχουν ὑποστεῖ ἐκφυλιστικὴ στείρωση;
Ἀντιδράστε μέσα ἀπὸ τοὺς Συλλόγους Γονέων καὶ Κηδεμόνων, Ἐπιστημονικοὺς Φορεῖς, Ἑνώσεις Γονέων στὰ ἐκφυλιστικὰ φαινόμενα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.
ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΑΙΣΧΙΣΤΗ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ!
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ – ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
 
Καλούμαστε ὅλοι, πρόσωπα, Σύλλογοι καί Φορείς, νά συστρατευθοῦμε σέ μία ἔννομη, δημοκρατική, ὅσο καί βροντερή διαμαρτυρία στέλνοντας mails fax , ἐπιστολές, μηνύματα στόν κο Ὑπουργό καί τούς ἄλλους ἁρμόδιους. Οἱ ἀπόψεις μας μποροῦν νά δημοσιευθοῦν, ἄν θέλουμε, στά μέσα μαζικῆς Ἐπικοινωνίας, στά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στόν τῦπο, εἴτε τοπικό, εἴτε πανελλήνιο, ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό κλπ.