Δύο μικρές ιστορίες για γέλια και για κλάματα!

                                              

                                

                                              του π. Αντωνίου Χρήστου

Άρθρο για Λογαριασμό της "Κιβωτού της Ορθοδοξίας" και αναδημοσίευση : eyxh.gr 

Είναι σίγουρο ότι οι Κληρικοί, γίνονται αποδέκτες διάφορων παράδοξων περιστατικών κατά την διάρκεια της ιερατικής τους διακονίας εντός της Εκκλησίας. Κάποια από τα περιστατικά δυναμώνουν την πίστη τους, κάποια άλλα τους προβληματίζουν, κάποια περιστατικά τους στεναχωρούν και κάποια είναι χαριτωμένα και προκαλούν γέλιο και μια χαρούμενη διάθεση.

Θα προχωρήσω στην σύντομη εξιστόρηση δύο πρόσφατων περιστατικών που βίωσα,  στην σύντομη σχετικά (11 χρόνια περίπου μέσα στο ράσο) διακονία μου μέσα στο ράσο. Έγιναν πρόσφατα, με την διαφορά μεταξύ τους, ενός περίπου μήνα και δείχνουν τελικά πολλά πράγματα για το τί πιστούς ποιμαίνουμε και έχουμε από κάτω στα καθίσματα και πολλές φορές ενθουσιαζόμαστε τόσο εύκολα εμείς οι ποιμένες με το πλήθος του κόσμου που γεμίζει τους Ναούς...!

Το πρώτο περιστατικό: Στο Ψυχοσάββατο σε υπηρεσία στο Κοιμητήριο, με φωνάζει ένας κύριος για τρισάγιο και ανταποκρινόμενος τον ακολουθούσα. Κατά την πορεία προς το μνήμα που θα τελούσαμε το Τρισάγιο μου λέει ο κύριος : «Ξέρετε Πάτερ πρόκειται για την πεθερά μου, δεν είναι ανάγκη να τα πείτε και όλα...Όπου μπορείτε κόψτε και μερικά..!!!» Ποιος "πεθερόπληκτος" σε αυτό τον κόσμο αρχικά δεν ξεκαρδιζόταν και στην συνέχεια δεν θα τον δικαίωνε για την ατάκα που ξεστόμισε ο εν λόγω κύριος;  Φυσικά από την πλευρά μου έμεινα στην αρχή άφωνος και στη συνέχεια του λέω: «Τι λέτε Κύριε; Δεν γίνονται αυτά που θέλετε..» και σταμάτησε το θέμα εκεί γιατί ήδη είχαμε φτάσει στον τάφο και ήταν παρόντες και άλλοι συγγενείς. Αν είχα περισσότερο χρόνο, θα του εξηγούσα ότι η προσευχή μας και η αγάπη μας για πρόσωπα που δεν συμπαθούμε ή που μας εχθρεύονταν έχει πιο μεγάλη αξία από εκατοντάδες προσευχές για ανθρώπους που τους αγαπούμε και μας αγαπούσαν. Ο Κύριος είναι σαφής στο συγκεκριμένο χωρίο της επί του Όρους ομιλίας Του, που παραθέτουμε σε νεοελληνική μετάφραση : «Ακούσατε ότι έχει λεχθεί· Ν’ αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου. Αλλά εγώ σας λέγω, ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται, να ευεργετείτε όσους σας μισούν, και να προσεύχεστε για όσους σας συμπεριφέρονται κακώς και σας διώκουν, για να γίνετε παιδιά του επουράνιου πατέρα σας, διότι ανατέλλει τον ήλιο του για κακούς και για καλούς και βρέχει για ευσεβείς και ασεβείς. Εάν δε αγαπήσετε όσους σας αγαπούν, ποιο μισθό θα έχετε; Δεν κάνουν το αυτό και οι τελώνες; Και εάν δείξετε στοργή στους φίλους σας μόνο, τι εξαιρετικό κάνετε. Δεν κάνουν έτσι και οι τελώνες; Να γίνετε λοιπόν τέλειοι, όπως ο πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος» (Ματθ. 5, 38-48). Ίσως ο συγκεκριμένος κύριος, αν είχα βέβαια χρόνο και την δυνατότητα να τον ρωτήσω διευκρινιστικά γιατί το είπε, να αναδιπλωνόταν και ισχυριζόταν ότι ίσως να μην το εννοούσε και να το εξέφρασε ως αστείο...αλλά δεν είναι αστείο το θέμα της σωτηρίας μας καθόλου αγαπητοί αναγνώστες μου, καλώς ή κακώς! Πρέπει να προσέχουμε τι λέμε, τι εκφράζουμε ακόμη και  τους ίδιους λογισμούς μας, που γνωρίζουμε μόνο εμείς να φιλτράρουμε και να καταπολεμούμε.

Το δεύτερο περιστατικό:  Στο Ναό, μετά το τέλος της Κυριακάτικης Λειτουργίας κατά την διανομή του αντιδώρου, μας πλησιάζει μια κυρία που την ξέρουμε χρόνια και αντιμετωπίζει είναι γεγονός κάποια οικονομικά προβλήματα και μου λέει με παρακλητική φωνή : «Πάτερ σας παρακαλώ, θέλω να μου διαβάζετε το καινούριο μου κινητό, γιατί το προηγούμενο που είχα δυστυχώς το έχασα και δεν θέλω να ξανά χάσω το νέο;» Αιφνιδιασμένος και αμήχανος ψελλίζω : «Δεν το εννοείτε έτσι; Πλάκα κάνετε..!» Συνέχισε όμως αυτή, μην συνειδητοποιώντας στην αγωνία της ανέχειά της, και το διάστημα που έμεινε χωρίς κινητό : «Όχι πάτερ μου, το εννοώ, δεν θέλω να το ξανά χάσω πάλι...»! Φυσικά της είπα, εμφανώς ενοχλημένος από την απάντηση: « Αυτό δεν γίνεται που ζητάτε...» και αποχωρήσαμε εντός του Ιερού Βήματος. Ποιος χλιαρός άνθρωπος εντός και εκτός Εκκλησίας δεν θα γελούσε με το αίτημα; Διαπιστώνεις πόσο τραγική έχει γίνει η εξάρτησή μας από τα κινητά, τα τάμπλετ και τους υπολογιστές, που έχουν γίνει προέκταση του αυτού μας και ότι πλέον πάμε να τους δώσουμε και "πνευματικό περιεχόμενο". Αν συνεχίζαμε την κουβέντα, πιθανόν να μας παρέθετε και επιχείρημα πως τότε εμείς διαβάζουμε ευχές για τα οχήματα, τα πλοία, τα σπίτια, τα χωράφια κτλ και γιατί όχι και το κινητό; Αυτό και αν ήταν μπλέξιμο μετά! Μια απάντηση μόνο σε μία πρόταση: Η Εκκλησία διαβάζει τους ανθρώπους που κατέχουν την κτίση και δι' αυτών και την ανάγκη αυτών, αγιάζεται η κτίση και όχι το αντίστροφο...!

Πάντως ένα έχει σημασία, όσοι γελάσουμε από τα περιστατικά, άλλο τόσο πρέπει να κλάψουμε για την σύγχρονη εκκοσμικευμένη "πνευματικότητά μας" που δεν ζητάει και αναζητεί, να είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό, αλλά απλά να χρησιμοποιήσουμε κάτι από Εκείνον. Στην ουσία τον θεωρούμε απλά έναν θαυματοποιό και του ζητούμε ασυνείδητα  να μπει ο ίδιος στα καλούπια, των δικών μας θέλω και γενικότερα της δικής μας λογικής...! Δεν κάνουμε στον κόπο να απαρνηθούμε τον ευατό μας, να σηκώσουμε τον Σταυρό του και να τον ακολουθήσουμε ψυχοσωματικά, με όλο μας το ΕΙΝΑΙ !  Ας το τολμήσουμε έστω τώρα στο τέλος της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. 

10η Συνάντηση Καταρτισμού μέχρι 45 ετών, Περί Μ. ΚΑΝΟΝΟΣ.

Ο Κύριος μας εξαφανίζεται από το Άγιο Δισκοπότηρο.

Σ΄ένα μικρό χωριουδάκι της Λέρου, πριν από 30 περίπου χρόνια έγινε το εξής θαυμαστό, που μας διέσωσε αφηγηματικά ένας Άγιος συγχωρεμένος από το 2010 ιερέας, ο παπά-Χρήστος. Διαβάστε διήγηση και φρίξτε με την απέραντη αγάπη που μας έχει ο Χριστός μας:

‘’Ήτανε πρωί Σαββάτου. Έκανα θεία λειτουργία και ήμουνα έτοιμος να καταλύσω την Θεία Κοινωνία από το Άγιο Δισκοπότηρο. Ξαφνικά μπήκε μέσα στο ιερό ένας νεαρός, γειτονόπουλο ο Κωστάκης, λαχανιασμένος, ιδρωμένος όλος αγωνία και μου είπε: «Παπά-Χρήστο μου σώσε μας. Ο πατέρας μου νιώθει ότι πεθαίνει και θέλει να τον εξομολογήσεις, να τον κοινωνήσεις».

Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ο πατέρας του παλληκαριού ήταν ο πιο δύσκολος, στριφνός, παράξενος άνθρωπος στο χωριό. Μ΄ όλους μαλωμένος. Σ’ εκκλησιά δεν πάταγε, ούτε σε κηδείες ή γάμους ή βαφτίσεις. Έκανα τον Σταυρό μου και θεώρησα κλήση Θεού να πάω αμέσως κοντά του με την Θεία Κοινωνία. Το σπίτι του ήτανε 40 μέτρα, δίπλα στην εκκλησία σχεδόν. Όταν μπήκαμε με το παλληκάρι στο σπίτι του ετοιμοθανάτου –κυρ. Γιάννη τον λέγανε-  τοποθέτησα το Άγιο Δισκοπότηρο, που είχε κανά πόντο Θεία Κοινωνία πάνω στο κομοδίνο, δίπλα στο κλινάρι του κυρ-Γιάννη. Του είπα αμέσως: ‘’Μπαρμπα-Γιάννη για να σε κοινωνήσω πρέπει πρώτα να σε εξομολογήσω και να σου διαβάσω συγχώριο (συγχωρητική ευχή).            -Θέλεις;                  -Θέλω!

‘’Βάζω πετραχήλι, μου ‘πε ό,τι τον βάραινε, του διάβασα συγχώριο και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Πάω να πιάσω το Άγιο Δισκοπότηρο, τι να δώ; Παντελώς άδειο, σταγόνα Θεία Κοινωνία. Μου λύθηκαν τα γόνατα. Λέω στον κυρ-Γιάννη: «πετάγομαι στο Ναό να πάρω από το Αρτοφόριο της Αγίας Τράπεζας Θεία Κοινωνία γιατί το Δισκοπότηρο δεν ξέρω πως είναι άδειο».

 Αρχίζει να κλαίει με λυγμούς ο κυρ-Γιάννης και να λέει: ‘’Για μένα το κάνει ο Χριστός παπά μου. Ό,τι σου ξομολογήθηκα πριν ήσανε όλα ψέματα γιατί ντρεπόμουνα να πω τα αληθινά μου αμαρτήματα που’ ναι πολύ βαρύτερα. Όμως, αν θέλεις, κάτσε να σου κάνω πραγματική, ειλικρινή εξομολόγηση’’.

Έτσι κι έγινε. Του διάβασα δεύτερη συγχωρητική ευχή και τον παρακάλεσα να περιμένει να πάω πίσω στο Ναό να φέρω Θεία Κοινωνία. ‘’Πήγαινε’’, μου απαντά ο κυρ-Γιάννης, ‘’σε προσμένω’’. Πάω να σηκώσω το Άγιο Δισκοπότηρο και, ακούστε θαύμα. Ένας πόντος Θεία Κοινωνία μέσα. Έκαμα τον Σταυρό μου. Κοινώνησα αμέσως τον ετοιμοθάνατο. Έλαμψε, γαλήνεψε το προσωπάκι του, πέθανε εκεί μπροστά μου, ολοφάνερα μετανοημένος. Δόξασα τον Χριστό μας και σκέφτηκα πόσο πάνσοφα, διακριτικά, αγαπητικά, συγχώρεσε και οικονόμησε τη σωτηρία του κυρ-Γιάννη.

Θεός συγχωρέσει τον. Αιωνία του η μνήμη. Να μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μας κι ας είμαστε οι αμαρτωλότεροι άνθρωποι του κόσμου. Καλή μετάνοια, καλό παράδεισο σε όλους μας με ειλικρινή και ταπεινή εξομολόγηση. ΑΜΗΝ!.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΛΑΒΕΤΕ ΜΕΡΟΣ

Είναι ερωτηματικό γιατί δεν δόθηκε μεγαλύτερη δημοσιότητα στο θέμα, το οποίο βεβαίως θα καταλήξει στη Βουλή για ψήφιση, όμως μόνο οι απόψεις των πολιτών που εκφραστούν για τις επόμενες 4-5 ημέρες θα προλάβουν να ενσωματωθούν.

Απαντήστε μέσω του εξής συνδέσμου. Θα χρειαστείτε τα στοιχεία (username / συνθηματικό) από το TAXIS για την εξακρίβωση των στοιχείων σας.

Δεν θα σας πάρει πάνω από 15-20 λεπτά. Συμμετέχετε και εκφραστείτε ελεύθερα. Υπάρχει και περιθώριο για σχόλια, ανά κατηγορία ερωτήσεων.

http://www.syntagma-dialogos.gov.gr/?page_id=20111

 

ΠΗΓΗ: http://www.antibaro.gr/article/16825

Ο Ε΄ Κατανυκτικός Εσπερινός στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.

Tην Κυριακή Δ΄ Νηστειών, 26  Μαρτίου 2017 και ώρα 7:00 μ.μ., στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Βούλας, τελέστηκε ο Ε΄ Κατανυκτικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας, Ε. Β. Β. & Β. κ. Παύλου.

Ομιλητής του Ε΄ Κατανυκτικού Εσπερινού ήταν ο  Ομότιμος Καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Αραβανής , ο οποίος με μαεστρία συνδύασε τον διπλό χαρακτήρας της Εορτής της 25ης Μαρτίου τόσο για την Εκκλησία μας με την Εορτή του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, με την οποία με τον ερχομό του Μεσσία, απαλλαχτήκαμε από την πνευματική δουλεία της αμαρτίας,  όσο και για το Έθνος και την Πατρίδα μας, με την εθνική παλιγγενεσία και την απαλλαγή από την σκλαβιά και την τυραννία των Οθωμανών.

Η ιστορική μνήμη, τόνισε ο κ. Αραβανής,  είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την συνέχεια ενός έθνους και εμείς ως λαός έχουμε πολλά να κερδίσουμε αν εμπνευστούμε από τα γεγονότα του 1821, τα οποία άλλαξαν όχι μόνο την πορεία μας ως έθνος με την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους, αλλά και την Ευρώπη ως Ήπειρό, αλλά και την παγκόσμια ιστορία η οποία εμπνεύστηκε από τα κατορθώματα του έθνους μας. Ολόκληρη η ομιλία του καθηγητού βρίσκεται εδώ .

Στο τέλος του Κατανυκτικού Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Παύλος, ευχαρίστησε θερμά τον κ. Καθηγητή, οποίος μας δίδαξε όλους, Επίσκοπο, Ιερείς, λαϊκούς, λέγοντας αλήθειες, οι οποίες δυστυχώς έχουν ξεχαστεί και παρασιωπηθεί. Παρακάλεσε τον κ. Καθηγητή να μας αφήσει την ομιλία του για να την ανεβάσουμε στην σελίδα της Μητροπόλεως, γιατί πρέπει να διαβαστεί από όλους και μάλιστα πρέπει να "ξεστραβωθούν κάποιοι" οι οποίοι προσπαθούν να αποδομήσουν την εθνική μνήμη και τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις του λαού μας.

Μετά το "Δι'ευχών" , όπως πάντα,  κληρικοί και λαϊκοί, πέρασαν και έλαβαν την ευχή του Σεβασμιωτάτου και από ένα εικονάκι ως ευλογία.

             Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Η Ενθρόνιση του Νήφων Βατοπαιδινού στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου (βίντεο)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ 26/3 ΕΩΣ 1/4 2017

Γεώργιος Αραβανής Ε΄ Κατανυκτικός Εσπερινός

Επίσημο Δελτίο Τύπου της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. και Β., Ενθρονίσεως του Νέου Καθηγουμένου της Ι. Μ. Αγίας Τριάδος-Αγίου Νεκταρίου Τερψιθέας Γλυφάδας

ελληνικη  δημοκρατια

 

 

ΙΕΡΑ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ,    ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, 

ΒΟΥΛΑΣ,   ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  &  ΒΑΡΗΣ

                                                                                                                       

                                                 ΒΑΣΙΛΕΩΣ  ΠΑΥΛΟΥ  2   -   16673  ΒΟΥΛΑ

Τηλ. 2109658849  fax 2109657210 www: imglyfadas.gr  e-mail: imgl@hotmail.gr

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

       

            Χθές, Σάββατο 25ῃ Μαρτίου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου, τελέσθηκε ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀποδόσεως τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στήν μοναδική Ἱερά Μονή τῆς Μητροπόλεώς μας, ἡ ὁποία εὑρίσκεται στήν Ἄνω Γλυφάδα καί τιμᾶται στό ὄνομα τῆς Ὁμοουσίου Τριάδος καί τοῦ Θαυματουργοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.

Πρίν ἀπό τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔλαβε χώρα ἡ Ἐνθρόνισις τοῦ νέου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτου κ. Νήφωνος Βατοπαιδινοῦ, ὁ ὁποῖος ἐξελέγη παμψηφεί κατά τήν Σύναξη τῆς μοναστικῆς Ἀδελφότητος τῆς 7^ης Ἰανουαρίου τρ. ἔ.

Στήν τελετή Ἐνθρονίσεως παρευρέθησαν ὁ Δήμαρχος Γλυφάδας κ. Γεώργιος Παπανικολάου ἐπικεφαλῆς μελῶν τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, ὁ κλῆρος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, μοναχοί καί μοναχές ἀπό ἄλλες μοναστικές Ἀδελφότητες καί πλῆθος προσκυνητῶν.

Στήν ὁμιλία του ὁ Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος, ἀναφέρθηκε στίς πνευματικές καταβολές του καί ἐξέφρασε τις εὐχαριστίες του πρός ὅσους ἕως σήμερα τοῦ συμπαραστάθηκαν καί ζήτησε τίς προσευχές τῶν χριστιανῶν (τό κείμενο ἀκολουθεῖ).

Κατά τήν ἀντιφώνησή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, μεταξύ τῶν ἄλλων, τόνισε:

«Εἶναι ἡ πρώτη φορά, κατά τήν ὁποίαν τήν πνευματική καθοδήγηση τῆς Μονῆς, ἀναλαμβάνει ἐκλεγμένος ἀπό τήν Μοναστική Ἀδελφότητα Καθηγούμενος. Εἶναι ἡ πρώτη φορά, κατά τήν ὁποίαν ὁ ἐκλεγμένος παμψηφεί Καθηγούμενος, ἐνδύεται τόν Ἡγουμενικόν Μανδύαν καί παραλαμβάνει τήν ράβδον τοῦ Ἡγουμένου»… «Ἠμποροῦμεν λοιπόν νά εἰποῦμεν, ὅτι σήμερον ἡ Μονή μας ἑορτάζει ἕναν δικόν της Εὐαγγελισμόν»…

        «Χάριτας, λοιπόν, ὀφείλομεν πολλάς, καί ἐκ βάθους ψυχῆς εὐχαριστίας, εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἡ Ὁποία μᾶς ἐχάρισεν ἕνα ἄνθος ἀπό τό δικό Της περιβόλι, τό Ἅγιον Ὄρος, καί τό ἐφύτευσεν εἰς τήν Μητρόπολίν μας»....

            «Εὐγνωμοσύνην ἀναπέμπομεν τήν προσήκουσαν, εἰς τόν τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου Καθηγούμενον, τόν Πανοσιολογιώτατον καί πολυσέβαστον Γέροντα Ἐφραίμ, διά τήν πατρικήν ἄδειαν καί εὐλογίαν, προκειμένου ὁ προερχόμενος ἐκ τῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς του, πατήρ Νήφων Βατοπαιδινός, νά συγκαταριθμεῖται πλέον εἰς τήν δύναμιν τῆς Μητροπόλεώς μας»...   

 «Πανοσιολογιώτατε, ἅγιε Καθηγούμενε»  … «Ἡ ἐκλεκτή Συνοδεία σας, μία εὐλογημένη χορεία ἐπιστημόνων καί λογίων μοναχῶν, ἀποτελεῖ μικρόν μόνον δεῖγμα τοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ἐπιτελεῖται εἰς τά ψυχάς τῶν χριστιανῶν»…  «Ἡ χάρις τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, οἱ μεσιτείες τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, καί τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἀλλά καί οἱ ταπεινές προσευχές μας, θά σᾶς συνοδεύουν ἐσαεί.  Ἄξιος !  

Μετά τό πέρας τῆς τελετῆς, ὁ Καθηγούμενος δέχθηκε τίς εὐχές τῆς Ἀδελφότητος, τοῦ κλήρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τοῦ Δημάρχου καί τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος.

Ὁμιλία τοῦ νέου Καθηγουμένου,

Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος

            Σεβασμιώτατε, σεβαστοί μου πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, 

          Αυτή ἡ ευλογημένη ημέρα του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, συνδέεται με την πορεία της Μοναχικής μου ζωής· Ευαγγελισμός το κελί μας στην Καψάλα, Ευαγγελισμός στη Νέα Σκήτη, Ευαγγελισμός στο Βατοπαίδι, και σήμερα που αναλαμβάνω μέ τήν εὐχή σας και την ψήφο των αγαπητών πατέρων, την Ηγουμενία της Μονής, πάλιν Ευαγγελισμός. Για αυτό μετά τον Τριαδικό Θεό, Τον οποίο δοξάζω και προσκυνώ, επικαλούμαι τις πρεσβείες της Γλυκυτάτης μας Μάνας και Γερόντισσας του Αγίου Όρους, μέσα στο οποίο γεννήθηκα και ανδρώθηκα ως μοναχός και μέσα στο οποίο την παρακαλώ να με αξιώσει να τελειώσω το βίο μου.

       Σήμερα Σεβασμιώτατε που για πρώτη φοράν ενθρονίζεται εψηφισμένος Ηγούμενος στη Μονή μας, είμαι βέβαιος ότι αγάλλονται οι ψυχές των Μακαρίων κτητόρων, Νεκταρίου μοναχού και Πολυτίμης της ελεήμονος, των οποίων επικαλούμαι τις ευχές.

          Ὁ Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει ότι, Ποιμήν στην κυριολεξία είναι εκείνος που μπορεί να αναζητήσει και να θεραπεύσει τα απολωλότα λογικά πρόβατα με την ακακία του, το ζήλο του και την προσευχή του. Ακόμα Κυβερνήτης είναι αυτός που από τον Θεόν και τους κόπους του απέκτησε πνευματική δύναμη και μπορεί όχι μόνο από την τρικυμία αλλά και μέσα από την άβυσσο να ανασύρει και να σώσει το πλοίο. Παρακαλώ όλους σας να εύχεσθε να μου δώσει ο Θεός πνευματική δύναμη να είμαι καλός ποιμένας και σωστός κυβερνήτης τόσο στην ψυχή μου όσο και σε αυτούς που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός.

        Την ευλογημένη αυτή στιγμή που με την πρόνοια του Θεού, χωρίς εμείς να το σκεφτούμε ή να το προγραμματίσουμε, βρεθήκαμε στον θρόνο της Ηγουμενίας της Μονής ταύτης, θυμάμαι τα λόγια του Χριστού μας που είπε ότι : «Εί τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος». Αλλά  ενθυμούμαι και το "Λέντιον" το οποίον εζώστηκε και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, εύχεσθε πάντοτε να το θυμάμαι και να το πράττω. Ιδίως σήμερα στις δύσκολες ημέρες που ζούμε, να μπορέσω να μεταφέρω το πνεύμα της ερήμου του Αγίου Όρους στην έρημο των Αθηνών και να φανώ άξιος των προσδοκιών Σας και της τοπικής μας εκκλησίας.

         Ζητώ τις ευχές των μακαριστών γονέων μου και ιδίως της μακαριστής Μοναχής μητέρας μου, που έβαλε μέσα στην καρδία μου, το φόβο του Θεού.  Ζητώ τις ευχές του πρώτου μου πνευματικού, σεβαστού και πολιού Γέροντος Αθανασίου, Ηγουμένου της Μονής Σταυροβουνίου στην Κύπρο.

       Ευχαριστώ τον Θεό για την μεγάλη ευλογία που μου έδωσε στα φοιτητικά μου χρόνια να γνωρίσω εναρέτους ανθρώπους, όπως τον μακαριστό Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κυρό Μελέτιο, τον  οποίο είχα πνευματικό και ο οποίος με στήριξε παντοιοτρόπως, καθώς και τις σύγχρονες άγιες μορφές του αιώνα μας, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Ιάκωβο, και τον Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη και να λάβω την ευχή τους. Όσο μεγάλη είναι η ευλογία άλλο τόσο μεγάλη είναι και η ευθύνη.

      Να δοξάσω τον Θεό που με αξίωσε να βρεθώ μέσα στην αγιασμένη συνοδεία του Οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού και να επικαλεστώ τις ευχές του, ως ο έσχατος των εγγονών του, καθώς και του πολυσέβαστου αγαπημένου μου Παπά Εφραίμ του Κατουνακιώτου.

      Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, τον οποίο γνώρισα ως Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, όταν ερχόταν στο Βατοπαίδι και πάντοτε η αγάπη και το ενδιαφέρον του με περιβάλλει.

       Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο μας κ. Ιερώνυμο, τον οποίο γνώρισα ως Αρχιγραμματέα της Συνόδου, απεσταλμένος από καθηγητές μου, οι οποίοι τον είχαν συμφοιτητή, και στου οποίου την αγάπη και το ενδιαφέρον στηρίχθηκα για να κατέβω στην Αθήνα, με την ευλογία του Ηγουμένου μου. Ζητώ την ευχή και την ευλογία του.

      Τον παραδελφό μου Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο που πάντοτε με περιβάλλει με την αγάπη του και τους Μητροπολίτες Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ και Εδέσσης κ. Ιωήλ, από τα χέρια των οποίων έλαβα την ιερωσύνη και την πνευματική πατρότητα.

      Τον μακαριστό Γέροντα Πολύκαρπο κτήτορα της  Μονής στη Σουρωτή και της μονής στη Μάκρη της Αλεξανδρούπολης, την Γερόντισσα και όλη την αδελφότητα, καθώς και όλες τις αδελφές που βρίσκονται σήμερα μαζί μας. Την μακαριστή Μοναχή Μαρία την Ψηλή, της οποίας τις ευχές επικαλούμε.

      Ζητώ τις ευχές των αγαπητών μου Βατοπαιδινών πατέρων  και όλων των αγιορειτών πατέρων, Ηγουμένων και Γερόντων, ιδιαιτέρως του Γέροντος Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου καθώς και του Γέροντος  Θεοκλήτου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου Χαλκιδικής, που με τιμά απόψε με την παρουσία του και  του Γέροντος Στέφανου στο Δρυόβουνο που με στηρίζουν με την πολλήν τους την αγάπη.

            Τους Θρακιώτες αδελφούς μου που είναι σήμερα κοντά μου, με τους οποίους για μια δεκαετία συμπορευθήκαμε στο Μετόχι του Πόρτο Λάγους. Τους εκ Κύπρου αδελφούς μου, που απόψε με πολύ κόπο ήρθαν κοντά μου, όπως και τους  φοιτητές και τους νέους των συνάξεων μας. Τους κατοίκους της Γλυφάδας που με αγκάλιασαν με την αγάπη τους.

      Τους προ εμού Ηγουμένους της Μονής ταύτης, τον μακαριστό πατέρα Κάλλιστο, τον π. Κλαύδιο, τον π. Χριστόδουλο. Επίσης και τον Πρωτοσύγκελλό μας π. Αλέξιο, ο οποίος με την ιδιότητα του Ηγουμενοσυμβούλου με στηρίζει στο έργο μου, καθώς και τον Γενικό Αρχιερατικό και όλους τους κληρικούς της μητροπόλεως μας και τους υπολοίπους αγαπητούς μου κληρικούς, που απόψε ήρθαν να με τιμήσουν με την παρουσία τους, των οποίων ζητώ τις προσευχές και την αγάπη τους.

       Ζητώ την ευχή, του πολλά παθόντος Σεβαστού και αγαπημένου μου Γέροντος και Ηγουμένου πατρός Εφραίμ, με τον οποίο συνδεθήκαμε από τα νεανικά μας χρόνια και συμπορευθήκαμε από τη αρχή της μοναχικής μας ζωής κοντά στον μακαριστό μας Γέροντα Ιωσήφ.  Όλοι μας χαρήκαμε για την πρόσφατη ανθρώπινη δικαίωση του.

      Και τώρα ο λόγος προς εσάς Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, που αν και δεν σας γνώριζα, αναδειχθήκατε προστάτης και πατέρας μου. Ευχαριστώ για την αγάπη σας που σε δύσκολες στιγμές, όταν φίλοι και πλησίον μου από μακρόθεν έστησαν, εσείς με αγκαλιάσατε και με στηρίξατε κάτω από τις πτέρυγες της πατρικής αγάπης Σας. Ως ευεργέτη μου, εγώ και η αδελφότητα μας, θα σας μνημονεύουμε στις ταπεινές προσευχές μας. Να σας έχει ο Θεός καλά, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.

        Στρέφω τέλος την σκέψη μου στον νοητό μου Μωυσή, τον άνθρωπο που αγάπησα και ακολούθησα από τα 15 μου χρόνια, τον πολυσέβαστό μου Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό, στον οποίο μετά Θεόν οφείλω τα πάντα. Τον Γέροντα ο οποίος πολεμήθηκε, συκοφαντήθηκε και στο τέλος ο Θεός τον δόξασε με το αιώνιο χαμόγελό του. Πατέρα μου και Γέροντά μου πρέσβευε υπέρ του αχρείου τέκνου σου.

      Τέλος, προτρέπω όλους να συνδεθούμε με την αγάπη του  Χριστού μας και όλοι μαζί να βαδίσουμε αδελφοί μου  τον δρόμο της μετάνοιας και των δακρύων και να αξιωθούμε να εορτάσουμε και το επίγειο και το ουράνιο Πάσχα.

      Άγιε μου Νεκτάριε, προστάτη μου από τα παιδικά μου χρόνια, σε ικετεύω πρέσβευε υπέρ εμού, σκέπασέ με, φρούρησέ με, με την αγάπη που τόσα χρόνια με περιβάλλεις.

      Υπεραγία Θεοτόκε, Παντάνασσα και Παραμυθία, βοήθει μοι.

      Ευχαριστώ όλους όσους είστε απόψε εδώ και παρακαλώ να εύχεστε να με σκεπάσει η Χάρις Του Θεού, να μου χαρίσει ταπείνωση και σύνεση για να ποιμαίνω τα λογικά πρόβατα του Χριστού μας. Αμήν.

Ομιλία την Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ.

Κήρυγμα την Κυριακή Δ’ Νηστειών: Είναι σημαντικό να νηστεύουμε Ουσιαστικά και αληθινά.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Πῶς, πάτερ Ἰωάννη, μπόρεσες νά στήσῃς αὐτή τήν κλίμακα

 τοῦ Παραδείσου ἀνάμεσα στήν γῆ καί στόν Οὐρανό;

Η δυνατότητα που υπάρχει

         για να ενωθεί ο άνθρωπος με το Θεό

δεν εξαντλήθηκε και δεν θα εξαντληθεί

ποτέ από κανέναν

                    ούτε στη γη ούτε στον ουρανό.

Στα μάτια του Θεού μικρότερα

αποτελέσματα, όπως ο οβολός της χήρας,

έχουν μεγαλύτερη αξία

                         από άλλα εντυπωσιακότερα.

 Ο λόγος της Αγίας Γραφής

                                              και η διδασκαλία

των πατέρων της Εκκλησίας,

θεωρεί την προσευχή

                       φυσική εκδήλωση της ψυχής.

Όποιος δεν νοιώθει την ανάγκη

        αλλά και τη δύναμη της προσευχής,

επιβεβαιώνει τον λόγο

της Αποκάλυψης «όνομα ἔχει ὅτι ζει» (Ἀπ. 3,1),.

 Είναι καρδιά χωρίς παλμούς,

                                            ψυχή χωρίς πνοή.

 Η προσευχή, που ζητάει ενίσχυση

                     της πίστεως σε ώρες σκληρές,

  είναι από τις πιο υπέροχες αιτήσεις,

                                              τις καθημερινές.

    Ο Κύριος, ο σπλαχνικός Πατέρας

                      περιμένει αυτή την προσευχή.

Και όσοι

       αμφιβάλλουμε για την αλήθεια αυτή,

δεν έχουμε παρά στη δύσκολη στιγμή,

      που θα νοιώσουμε κάποια αμφιβολία,

να πούμε :

« Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία !» (Μαρκ. θ, 23)

Ας οδηγούμε λοιπόν τα παιδιά μας

                                    στον Σωτήρα Χριστό,

ας προσπαθούμε

             να τους υποδεικνύουμε το σωστό

με αγάπη και διάκριση και κυρίως

                  με το παράδειγμά μας το καλό.

Γονείς και παιδαγωγοί ας προσπαθούμε

 να τα θωρακίζουμε από τη μικρή ηλικία,

να τα μάθουμε

                   να πηγαίνουν στην εκκλησία.

 Παράλληλα,

         ας αναπέμπουμε εμείς αντί γι’ αυτά

θερμή προσευχή,

                 για να γλυτώσουν από τα νύχια

του διαβόλου

            και να επιστρέψουν στον Λυτρωτή.

Ο πατέρας του δαιμονισμένου νέου  είχε

ελλιπή πίστη ωστόσο δεν είχε και

     που αλλού την ελπίδα του να στηρίξει.

Στρέφεται λοιπόν στον Κύριο και με  λόγια

που φανερώνουν την απελπισία

και την ολιγοπιστία του, του ζητάει να

           σώσει το παιδί του από τη δυστυχία.

Ο Θεάνθρωπος 

                         έχει τη δύναμη να βοηθήσει

και τον βασανισμένο νέο να αναγεννήσει.

 Αυτό που στέκεται εμπόδιο

                  είναι του πατέρα η ολιγοπιστία.

Γι’ αυτό, πριν θεραπεύσει το παιδί,

ο θείος Διδάσκαλος βοηθάει

                     τον πατέρα να συναισθανθεί

την δική του αδυναμία

και να ομολογήσει μετά δακρύων:

  «Πιστεύω, Κύριε βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ».

Η Τεσσαρακοστή είναι η κατ' εξοχήν

περίοδος που καλούμαστε

        για εντονότερη πνευματική εργασία,

για πιο πολλή προσευχή

                        και για ουσιαστική νηστεία.

 Η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός,

       δεν πρέπει να γίνεται μηχανικά

                          ούτε επίσης αναγκαστικά.

 Πρέπει να αγαπήσουμε την άσκηση,

 να νηστέψουμε συνειδητοποιημένοι,

                                 με ζωντάνια και χαρά,

όχι μίζερα και καταναγκαστικά.

Πολλοί νηστεύουν γιατί έτσι πρέπει

και άλλοι από φόβο.

Ουσιαστικό είναι να κάνω τη νηστεία

    από αγάπη και με πλήρη ελευθερία.

Εκείνα που η Εκκλησία μας

                                 και οι Θείοι Πατέρες

όρισαν αιώνες πριν, έρχονται τώρα

να επιβεβαιώσουν και

     να επικυρώσουν οι διάφοροι ειδικοί

που ασχολούνται με θέματα υγείας

και διατροφής. Είναι σημαντικό

να νηστεύουμε ουσιαστικά

 και αληθινά. Έτσι θα ανακαλύπτουμε

στην καθημερινότητά μας

       οφέλη πνευματικά και σωματικά.