Σελίδες

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Οι προσδοκίες των ανθρώπων και η προσδοκία του Θεού.



Με την βοήθεια και την χάρη Του Θεού, φτάσαμε στη δύση άλλης μιας χρονιάς και ήδη αχνοφαίνεται η ανατολή μίας νέας.
Ένας χρόνος στο πλανήτη γη που είναι το σύνολο 365 ημερών (366 ημέρες για τα δίσεχτα έτη κάθε 4 χρόνια), που και αυτές με την σειρά τους, διαιρούνται σε 24 ώρες κάθε ημέρα, άρα συνολικά ολόκληρες 8.760 ώρες. Αν θα θέλαμε να ορίσουμε τις εβδομάδες ενός χρόνου, θα βλέπαμε ότι χοντρικά είναι 52 και τέλος αν θέλαμε να βρίσκαμε και τα δευτερόλεπτα που περνούν σε ένα χρόνο, ομιλούμε για εκατομμύρια δευτερόλεπτα, αφού ένα έτος των 365 ημερών διαθέτει ακριβώς 31.536.000 (ενώ σε ένα δίσεκτο χρόνο 366 ημερών, έχουμε ακόμη 86.400 δευτερόλεπτα,  που αθροιστικά μεγαλώνει το σύνολο σε 31.622.400).
Ένα έτος όταν το ζεις και το μετράς με τους δείκτες του ρολογιού καθημερινά, αυτό που ονομάζουμε "φυσικό χρόνο" είναι αρκετά  αργό και μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν όμως το έτος το κοιτάξουμε στο τέλος του, στη νέα χρονιά ή σε βάθος δεκαετίας, μας φαίνεται πολύ βραχύ και γρήγορο χρονικό διάστημα, με τον λεγόμενο "υπαρξιακό χρόνο".  Πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, ότι η ζωή είναι φωτογραφικές στιγμές που αποτυπώνονται στη μνήμη και την καρδιά του ανθρώπου. Όσο περισσότερες καλές στιγμές έχουν συμβεί σε ένα έτος, τόσο αυτό θεωρείται καλό και επιτυχημένο και το αντίθετο, όσο κακές στιγμές σε ένα χρόνο υπάρχουν, τόσο ο χρόνος αυτός αξιολογείται αρνητικά και ευχόμαστε συνήθως να μη ξαναγυρίσει και επαναληφθεί στο μέλλον ποτέ.
Οι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις, οι οργανισμοί, οι επιχειρήσεις, τα Μ.Μ.Ε., το διαδίκτυο κ.α, στο τέλος κάθε χρόνου, συντάσσουν απολογισμούς και προϋπολογισμούς, κάνουν απογραφές, βγάζουν στατιστικές. Αξιολογούν και καταμετρούν τα θετικά και αρνητικά, τα υπέρ και τα κατά, μετρούν κέρδη και ζημιές. Κυρίως όμως το ανθρώπινο έτος, εύχεται και έχει προσδοκίες. Αν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε τα 7,45 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν αυτή την στιγμή στο πλανήτη ( σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ), επί τόσες ευχές ανταλλάσει σε κάθε Πρωτοχρονιά, το νούμερο θα ήταν ασύλληπτο! Το σίγουρο είναι, ότι όλοι κάτι προσμένουν, μία αλλαγή, μία βελτίωση, μία κατάκτηση ενός στόχου που ακόμη δεν έχει επιτευχθεί, μία αναπλήρωση σε κάτι που έχει χαθεί κτλ. Ευτυχισμένος άνθρωπος θεωρείται, αυτός που δεν θέλει να αλλάξει ή να βελτιωθεί κάτι, αλλά να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται και να μη χαθεί κάτι ή κάποιος, γύρω από αυτόν.
Όλα τα παραπάνω τα εξετάσαμε ανθρωποκεντρικά. Είχαμε κέντρο τον άνθρωπο και τον χρόνο γύρω από αυτόν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ο Θεός είναι άχρονος. Ο χρόνος αφορά και επηρεάζει την κτίση και την δημιουργία Του, επομένως και την κορωνίδα της που είναι ο άνθρωπος. Επομένως, αν και αρκετά ρεαλιστική η περιγραφή μας, δεν είναι πλήρης και ούτε αντικειμενική, γιατί δεν εξετάσαμε θεοκεντρικά τον χρόνο. Δεν το είδαμε από τα μάτια και την σκοπιά του πνευματικού ανθρώπου και επειδή υπάρχει σύγχυση για το ποιος είναι ή δεν είναι πνευματικός άνθρωπος, καλύτερα να το ορίσουμε πιο συγκεκριμένα, από την σκοπιά ενός Αγίου.
Ένας Άγιος λοιπόν αξιοποιεί συνεχώς τον χρόνο, για να είναι ενωμένος με τον Θεό. Είτε μέσω της προσευχής, είτε μέσω της λατρείας και της ασκήσεως, είτε μέσω της μελέτης και της φιλανθρωπίας, πάντοτε αξιοποιείται ο χρόνος πνευματικά σε σχέση με το εδώ και τώρα. Ο Άγιος γνωρίζει πολύ καλά, ότι το χθες υπάρχει για να το βλέπουμε και να μετανοούμε, το σήμερα είναι δωρεά του Θεού για να πραγματοποιηθεί η μετάνοια μας και ταυτόχρονα να καλλιεργήσουμε τα χαρίσματα και τις αρετές και τέλος το μέλλον είναι μόνο του Θεού, αβέβαιο για εμάς επομένως πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι για την αναχώρησή μας από αυτόν τον κόσμο. Ο Άγιος ζει την κάθε μέρα ως μοναδική και τελευταία, γι αυτό πάντα φροντίζει κατά την Ακολουθία του Αποδείπνου αλλά και κάθε στιγμή, να συγχωρείται και να συγχωρεί βάζοντας μετάνοια, γιατί μπορεί την επόμενη χρονική στιγμή να βρίσκεται ήδη στην αγκαλιά Του Θεού. Βασική Προοπτική  του Αγίου είναι η Βασιλεία των Ουρανών, την οποία προγεύεται στο εδώ και τώρα.
Ο Άγιος λοιπόν δεν υποτιμά τα πράγματα και τις αγωνίες του κόσμου, ίσα-ίσα προσεύχεται και αγωνίζεται για αυτές. Προσωπικά όμως, φροντίζει να μεταμορφώνει εν Χριστώ τις προτεραιότητες του μέσα στην πορεία για κάθαρσή-φωτισμό-θέωση, στα απολύτως αναγκαία (αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και βιολογικά και οντολογικά) και απαλλάσσεται από τις χιλιάδες πλασματικές ανάγκες, που αποπροσανατολίζουν την πορεία μας, προς τον Ουρανό και μακροπρόθεσμα μας γίνονται "βαρίδια". Ο Άγιος γνωρίζει ότι οι επιθυμίες και οι ηδονές, φέρνουν οδύνες. Ενώ οι οδύνες, όταν γίνονται εν Χριστώ, είναι η δόξα και η τιμή, που μας ομοιάζουν με Εκείνον και μετατρέπονται ως χαρά και δοξολογία, όταν υπάρχουν στη ζωή μας και λογίζονται ως θλίψη και θεογκατάλειψη όταν περάσει έστω μία μέρα χωρίς αυτές!  
Κλείνοντας το άρθρο μας, διαπιστώνουμε ότι έχουμε πολλά να κερδίσουμε, όταν σκεπτόμαστε και μιμηθούμε τους Αγίους στη προσωπική μας πορεία, μέσα στο χρόνο, σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Αρκεί να διακρίνουμε ότι δεν φέρνει ο χρόνος τα αγαθά, άλλος είναι ο χορηγός, ο ίδιος ο Θεός και σε αυτόν πρέπει να καταφύγουμε και να τα ζητήσουμε, αφού προηγουμένως δοξολογήσουμε και ευχαριστήσουμε, για όλες τις ευεργεσίες έχουμε γευτεί μέχρι τώρα. Έχουμε να ωφεληθούμε πολύ, όταν ζητούμε κυρίως τον Θεό στη ζωή μας και όχι μόνο κάποιες  υλοποιήσεις υλικών επιθυμιών, όπως συνήθως κάνουμε. Έχουμε τον Θεό, έχουμε τα πάντα. Χάσαμε τον Θεό και όλα να τα κερδίσουμε δεν έχουμε τίποτα!
Αγαπητοί μας αναγνώστες, ευχόμαστε από καρδιάς, το 2018 μ.Χ. να είναι η χρονιά που οι αμαρτίες και τα πάθη μας θα υποχωρήσουν και οι αρετές και τα χαρίσματα θα μας κοσμήσουν. Αμήν!


ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Φωτεινά Μονοπάτια 2017 (Β’ κύκλος).




9.4.2017 Eπ.01 - Ιερουσαλήμ, η Αγία Πόλη

23.4.2017 Eπ.02 -Τα άγια προσκυνήματα της Βηθλεέμ

30.4.2017 Eπ.03 - Παναγία η Χοζοβιώτισσα Το άνθος της ερήμου

7.5.2017 Eπ.04 - Ιερά Μονή Βλατάδων Το βυζαντινό μοναστήρι της Θεσσαλονίκης

22.10.2017 Eπ.05 - Καππαδοκία Η αρχαία κοιτίδα του Χριστιανισμού

29.10.2017 Eπ.06 - Κωνσταντινούπολη Η έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί 17 αιώνες

12.11.2017 Eπ.07 - Ιερά προσκυνήματα της Αρκαδίας

19.11.2017 Eπ.08 - Καλάβρυτα, η γη των αγίων και των ηρώων

26.11.2017 Eπ.09 - Καβάλα Σέρρες Τα μοναστήρια της Μακεδονίας

10.12.2017 Eπ.10 - Τα μοναστήρια των Επτανήσων

17.12.2017 Eπ.11 - Τα μοναστήρια της Κρήτης

Περιγραφές στην επίσημη ιστοσελίδα ΕΡΤ:


Εόρτιο Μήνυμα επί τη Ενάρξει του έτου 2018, του Ποιμενάρχου μας κ. Παύλου

ελληνικη    δημοκρατια
ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ,
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ

Τηλ. 2109658849fax2109657210www: imglyfadas.gre-mail: imgl@hotmail.gr

  Ἀριθμ. Πρωτ. 1611                                                    Ἐν Βούλᾳ  τῇ  21ῃ  Δεκεμβρίου 2017



         
ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ  ΤῌΕΝΑΡΞΕΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2018

Πρός
τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

          Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἕνας χρόνος, ἀκόμα, πέρασε καί προστέθηκε στά προηγούμενα χρόνια τῆς ζωῆς μας. Ἕνας χρόνος ἀκόμα καί ἡ ζωή προχωρᾶ μπροστά ἀφήνοντας πίσω τά σημάδια της. Σημάδια τά ὁποῖα μᾶς δείχνουν, πώς ὁ χρόνος δέν μᾶς ἀφήνει ἀλώβητους, αλλά μᾶς παραδίδει στήν φθορά, ὅπως κάθε ὑλικό πρᾶγμα.
Ὁ χρόνος καί ἡ φθορά εἶναι δύο συνθῆκες ἀλληλένδετες, πού συνυπάρχουν ἡ μία στήν ἄλλη μέσα στήν φύση, ἀπό τό μικρότερο ἔντομο, ὡς τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο ἀπό αὐτά τά δύο κανένας δέν μπορεῖ νά ξεφύγει.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται δέος μπροστά σέ αὐτό τό τόσο καθοριστικό δεδομένο γιά τήν ζωή τους. Γιά τόν λόγο αὐτό προσπαθοῦν νά τό διασκεδάσουν διοργανώνοντας γιορτές καί ξεφαντώματα. Ἰσως θεωροῦν, ὅτι ξεχνῶντάς το, θά καταφέρουν καί νά τό ἀποφύγουν. Ὅσο ὅμως καί νά τό διασκεδάσῃ ὁ ἄνθρωπος, τό πέρασμα καί τά σημάδια τοῦ χρόνου δέν μπορεῖ νά τά ξεπεράσῃ. Εἶναι ἀναπόφευκτο.
Ὅλα αὐτά, βέβαια, συνθέτουν τήν εἰκόνα, πού ἔχουμε ἐμεῖς οἱ θνητοί ἄνθρωποι γιά τόν χρόνο, τή ζωή καί τήν φθορά. Ἔτσι ὅμως ἔχουν τά πράγματα, ἤ εἶναι κάπως διαφορετικά; Ἆρά γε, μπορεῖ κάποιος νά τά βάλῃ, μέ αὐτό πού φαίνεται ἀναπόφευκτο; Ὑπάρχει κάποιος, πού μπορεῖ νά ἒλευθερώσῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν φθορά, πού τοῦ προξενεῖ τό πέρασμα τοῦ χρόνου; Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κυριαρχήσῃ στόν χρόνο καί στήν φθορά ἤ εἶναι καταδικασμένος, νά ὑποστῇ τίς συνέπειες τῆς ὑλικότητός του;
Ἕνας νεώτερος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος  Πόποβιτς μᾶς διδάσκει καί μᾶς ἀποκαλύπτει τήν αἰτία τῶν δυσκολιῶν μας λέγοντας: «Ἡ πικρία τοῦ χρόνου προέρχεται ἀπό τόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία».  Πῶς λοιπόν, σώζεται ἕνας ἄνθρωπος ἀπό αὐτά; Ὁ Ἅγιος συνεχίζει: «Ὅταν ἀπό τόν χρόνο ἀφαιρεθεῖ ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος, τότε ὁ χρόνος γίνεται ἕνα θαυμάσιο προοίμιο, γιά τήν αἰωνιότητα, μιά ἔξοχος εἰσαγωγή εἰς τήν θεανθρωπότητα, σύμφωνα μέ τόν παναληθινό λόγο τοῦ Αἰωνίου, τοῦ Θεανθρώπου «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ἔχει ζωήν αἰώνιον».
Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν ἔχει περισσότερες δυνατότητες ἀπό αὐτές, πού νομίζουμε, ὅτι ἔχει. Μπορεῖ νά νικήσῃ τόν πανδαμάτορα χρόνο καί τήν φθορά. Μέ ἕναν μόνο τρόπο, μέ αὐτόν πού μᾶς εἰσάγει στήν αἰωνιότητα, μἐ τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Εὐλογημένη ἡ νέα χρονιά, παρά τοῦ Γεννηθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ.



                                             Μέ ἑόρτιες πατρικές εὐχές,
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

                                               

Ὁ  Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης,
ΠΑΥΛΟΣ Α'







Χριστουγεννιάτικα κάλαντα στον Μητροπολίτη Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β. κ. Παύλο.


Την Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017 παραμονή Χριστουγέννων, στο Κελί του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος-Αγίου Νεκταρίου Τερψιθέας Γλυφάδας,  όπως κάθε χρόνο, τον επισκέφθηκαν και είπαν τα κάλαντα  Χορωδίες, Παραδοσιακοί Χορευτικοί Σύλλογοι, παιδιά πολύτεκνων οικογενειών,  καθώς και παιδιά Κατηχητικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως, συνοδευόμενα από Ιερείς.

Ο Σεβασμιώτατος μαζί με τον Καθηγούμενο π. Νήφων, με πολλή στοργή χαρά και αγάπη, δέχθηκαν φιλόξενα όλους όσους παραβρέθηκαν κοντά τους αυτήν την ευφρόσυνη ημέρα και τους αντάμειψαν  με πνευματικές και υλικές ευλογίες όλους όσους προσήλθαν.



      
                        Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Ομιλία την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως.


"Αυτός γαρ σώσει το λαόν αυτού
απο των αμαρτιών αυτών".(Ματθ.α’, 21)

   
                       του π. Παναγιώτου Γκέζου


  Η ενανθρώπιση του Ιησού,
                                           αγαπητοί μου αδελφοί,
 έρχεται να επιβεβαιώσει την αγάπη του Θεού,
που μια ακόμη ευκαιρία μας παραχωρεί.
Ο Υιός του Θεού και Θεός μας
γίνεται όμοιος με εμάς. Παίρνει σάρκα
     από την αγία σάρκα της Παρθένου Μαρίας
για να αγιάσει και την δική μας σάρκα.
     Γίνεται όμοιος με εμάς, εκτός της αμαρτίας.
Το πνεύμα της Εκκλησίας μάς καλεί
        να διεισδύσουμε στα ενδότερα της εορτής,
να την προσεγγίσουμε με τρόπο πνευματικό
                      και να την βιώσουμε με το Χριστό.
Ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας ότι
               «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία".
Μη απατηθούμε ότι αλλού
     και όχι στον Σωτήρα Χριστό θα την βρούμε ,
   όπως φαντάζονται οι άνθρωποι της αμαρτίας.
   Συνεπώς τον Ιησού Χριστό,
            Αυτόν και μόνο οφείλουμε να δεχθούμε.
Ο Χριστός, αδελφοί μου,
                       γεννιέται και πάλι για να κηρύξει
κήρυγμα μετανοίας
                         και δρόμους σωτηρίας ν' ανοίξει.
 Γεννιέται για να ξαναχαρίσει
                              την ελπίδα και την αισιοδοξία
 σ’ ένα κόσμο που αναζητά σανίδα σωτηρίας.
Γεννιέται για να θυμίσει
                       ότι η επιστροφή στη δική Του ζωή,
που ξεχάσαμε, λοιδορήσαμε,
      υποτιμήσαμε, περιφρονήσαμε, είναι ικανή
να μετριάσει τον πόνο,
να ειρηνεύσει τις καρδιές,
                          να κάνει την αγάπη τρόπο ζωής,
να εμπνεύσει για την πνευματική αντίσταση
          που μπορεί να εδραιώσει την ανάκαμψη.
Και αυτή η επάνοδος,
                         η νέα Γέννηση, η Θεία επίσκεψη,
είναι ο πραγματικός λόγος
                   για τον οποίο η Εκκλησία μάς καλεί.
Δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει την εορτή
των Χριστουγέννων αν δεν αλλάξει νου,
αν δεν παύσει  να βλέπει
τα πράγματα από την στενή
                                              και φτωχή προοπτική
του αρρωστημένου
από τον εγωισμό ανθρώπου, για να τα δει
             μέσα στην άπειρη προοπτική του Θεού.
 Ότι, όμως, συντελείται στη Βηθλεέμ
                          δεν είναι μια ρομαντική ιστορία
 συμβολικού περιεχομένου,
                               ικανή να τρέφει τη φαντασία
των μικρών παιδιών, αλλά ένα πραγματικό
                                              και ιστορικό γεγονός,
μυστήριο πατρικής αγάπης που
         προσφέρεται στον άνθρωπο οικειοθελώς.
Μόνο που η σωτηρία της ψυχής
                                  από τον ρύπο της αμαρτίας
και της δήθεν πνευματικής αυτάρκειας,
δεν προσφέρεται με τρόπο μαγικό,
          αλλά κατακτάται με αγώνα πνευματικό.
Να αφήσουμε για λίγο στην άκρη
τα προβλήματα,
                            να παραβλέπουμε τις ελλείψεις,
να ονειρευόμαστε ξανά,
μετέχοντας στο Μέγα Μυστήριο
                             να διασκορπίζουμε τις θλίψεις.
Ας ανακαλύψουμε
                         μέσα στο σκοτάδι του εαυτού μας
το πρόσωπο του συνάνθρωπού μας
και ας το ψηλαφίσουμε
                              με κατανόηση και συμπάθεια
κάνοντας μία ακόμη προσπάθεια.


Όταν τελικά δεν "γεννήθηκε" ο Χριστός....


Σοκαριστικός, αιρετικός και σίγουρα βλάσφημος ο τίτλος μας και μάλιστα ανεπίτρεπτό να βγαίνει από γραφίδα Ορθόδοξου Κληρικού.
Πριν όμως ο αναγνώστης αγανακτήσει και ρίξει το ανάθεμα, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τις παρακάτω γραμμές και ίσως στο τέλος προσυπογράψει αυτό το άρθρο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:
 Φέτος εδώ και ένα μήνα, αλλά και κάθε χρόνο αυτό το χρονικό διάστημα, όλοι μιλούν για την γέννηση του Χριστού. Σε όποιο μέρος του κόσμου και αν είναι κανείς, ανεξάρτητα αν η χώρα αυτή είναι χριστιανική ή όχι, ιδιαίτερα παραμονή και ανήμερα της Εορτής 24η και 25η Δεκεμβρίου, θα ακούσεις, και θα δεις, κάτι που θυμίζει το γεγονός των Χριστουγέννων.
Βέβαια τα Χριστούγεννα για πολλούς, αν θέλουμε να  είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές, έχουν ξεφύγει και αποχρωματιστεί, από το αμιγώς τους εκκλησιαστικό-θρησκευτικό περιεχόμενο και διατηρείται περισσότερο ως εμπορικό γεγονός. Ο στίχος του γνωστού παραδοσιακού Χριστουγεννιάτικου τραγουδιού ¨Χιόνια στο καμπαναριό¨  « και όλοι παν στην Εκκλησία τον Χριστό να προσκυνήσουν...» μοιάζει ως πρακτική, να έχει εγκαταλειφθεί για την πλειοψηφία των Χριστιανών. Βέβαια αναμφισβήτητα τα Χριστούγεννα, μαζί με την Ανάσταση και μερικές άλλες μεγάλες εκκλησιαστικές γιορτές, έχουν το περισσότερο κόσμο στους Ναούς μας και στη προσέλευσή τους στη Θ. Κοινωνία, αλλά ας μη γελιόμαστε πλέον, πολύ προτιμούν να ξημερώνονται στα "Χριστουγεννιάτικα Ρεβεγιόν" εντός και εκτός σπιτιών (όπως π.χ. σε χώρους νυχτερινής διασκέδασης) και την ώρα που κτυπάει η καμπάνα των Εκκλησιών για την Χριστουγεννιάτικη Θ. Λειτουργία (συνήθως στις Ενορίες 5:30-6:00 το πρωί), να είναι η ώρα που ο πολύ κόσμος  γυρνά κατάκοπος για να πέσει για ύπνο, κάτι που στο παρελθόν ήταν ανήκουστο ή τουλάχιστον σε πολύ μικρότερο ποσοστό.
Παρόλα αυτά όμως, σίγουρα μέσα από τις γιορτές, μέσα από τον στολισμό, μέσα από τις συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, μέσα από την διάθεση φιλανθρωπίας, μέσα από την προβολή ταινιών και ανάλογης μουσικής, μέσα από τις ευχές, μέσα από τα ήθη και έθιμα για αυτή την ιδιαίτερη μέρα του χρόνου,  όπως είπαμε και στην αρχή, θα στραφούμε λεκτικά, προς τον ερχομό  του Χριστού και στη γη. Άλλωστε σε όλα τα παραπάνω, όπως αναφέραμε και σε άλλο άρθρο μας πριν ένα μήνα, τα προσδιορίζει ο όρος "χριστουγεννιάτικο". Επομένως αφού λέγεται, σίγουρα ήρθε ο Χριστός στη γη, αλλά τελικά μήπως "δεν ήρθε";
Φυσικά δεν αμφισβητούμε, την ιστορική έλευση του θεανθρώπου στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι υπάρχει μια γενική ανακολουθία, μία αντίφαση, μεταξύ έργων και πράξεων. Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να λέμε ότι ήρθε αλλά για να μας σώσει. Ο Θεός Λόγος "κατέβηκε" αυτός, για να "ανέβουμε" εμείς. "Φτώχυνε" ο Κύριος, για να "πλουτίσουμε" εμείς. Όσοι γιορτάζουν λοιπόν αληθινά Χριστούγεννα, σημαίνει ότι αυτό που λέω το ζω και το αντίστροφο.  Αναμφισβήτητα τα πρόσωπα που υπούργησαν το μυστήριο της Θ. Οικονομίας Του Θεού (Παναγία, Ιωσήφ, Άγγελοι, Ποιμένες, Μάγοι) ήταν λίγοι σαν την καλαμιά στον κάμπο και η επίδραση τους ήταν σταγόνα στον ωκεανό, σε σχέση με την άγνοια και το σκοτάδι των πολλών. Μη ξεχνούμε ότι η εξουσία της εποχής (ο Ηρώδης και οι στρατιώτες του), προσπάθησαν από την αρχή, να εξαφανίσουν μία και καλή την επέμβαση του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία. Το ίδιο και εμείς σήμερα με τα έργα μας  και τις πράξεις μας "σκοτώνουμε" συνεχώς τον Χριστό από την ζωή μας. Με τα λόγια πολύ μιλούν λοιπόν για Χριστό, λίγοι όμως θα προσεγγίσουν με έργα ψυχοσωματικά και κυρίως μεταμορφωτικά στην καρδιά θα κάνουν χώρο για να βρει κατάλυμα να σκηνώσει ο Χριστός.
Τι νόημα είναι όμως να λέμε ότι γεννήθηκε ο Χριστός και όμως ακόμη η ζωή και τα έργα μας, να μη το φανερώνουν; Τι νόημα έχει να μιλούμε για την γέννησή του Κυρίου, αλλά παράλληλα να γεννιούνται και να εκτρέφονται στη πορεία μας, αμαρτίες, πάθη και αδυναμίες; Πως γεννήθηκε ο Χριστός, "...επί γης ειρήνη" κατά τις υμνωδίες των αγγέλων και η ανθρωπότητα να βρίσκεται συνέχεια διαιρημένη, σε πόλεμο, ταραχή και εχθρότητα; Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ίδια την πόλη της Βηθλεέμ φέτος, ακυρώνονται όλες οι εκδηλώσεις των Χριστουγέννων, ως αντίδραση λόγω της πρόσφατης απόφασης του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως Πρωτεύουσα του Ισραηλιτικού Κράτους. Μια πόλη που οι Χριστιανοί είναι μόλις το 1/3 του πληθυσμού της!!!
Επομένως για να  συνοψίσουμε το θέμα σιγά σιγά και για να εξηγήσουμε για να μη παρεξηγήσουμε τον τίτλο του άρθρου μας: Είναι αδιανόητο να λέμε και να γιορτάζουμε Χριστούγεννα και να υπάρχουν ακόμη εθνικές εχθροπραξίες, κοινωνικές αδικίες, αιρέσεις, άλλες θρησκείες και άρνηση υιοθέτησης της αληθινής πίστης που αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, αθεΐα, ανθρώπους μέσα στη φτώχια, άστεγους στο κρύο, παιδιά να πεθαίνουν από πείνα, γονείς να κακοποιούν, βιάζουν και σκοτώνουν τα παιδιά τους, άνθρωποι με πρόφαση τα δικαιώματά τους και την πολιτιστική πρόοδο να καταστρατηγούν την διδασκαλία του Χριστού και τόσα άλλα. Στην πράξη τελικά δεν γεννήθηκε ο Χριστός (δεν κάναμε χώρο να γεννηθεί) τουλάχιστον στις  καρδιές, όλων των παραπάνω κατηγοριών ή στη καλύτερη, τον αναγκάσαμε να μεταναστέψει όπως έγινε και κατά τις σφαγές του Ηρώδη, κατά τη φυγή του στην Αίγυπτο.
Τι νόημα έχει λοιπόν να συμβαίνει κάτι αντικειμενικά, αλλά να μη συμβαίνει και υποκειμενικά; Τι νόημα να έχει ξημερώσει και εγώ να έχω κλειστά τα πατζούρια και τις κουρτίνες μου; Για εμένα πάλι σκοτάδι θα έχει και ας χαίρονται οι άλλοι έξω τον ήλιο. Όπως όμως το φως θα μπει, όταν εγώ ανοίξω το παράθυρό μου, γιατί πριν στο σκοτάδι και να το ανοίξω πάλι σκοτάδι θα είναι, έτσι και εδώ, ο Χριστός γεννήθηκε, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας και την αγίασε, αρκεί και εμείς ελευθέρως, να ακολουθήσουμε και μιμηθούμε, την πορεία του στη ζωή μας!
Τότε πραγματικά ο τεχθείς Χριστός δεν θα είναι μόνο στα χείλη μας, αλλά πραγματικά μέρος της καρδιάς και όλης της ύπαρξής μας. Ευχόμαστε λοιπόν σε όλους, Χριστούγεννα πνευματικά με Χριστό και με διάρκεια καθημερινή όλο το χρόνο, κάθε στιγμή. Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2017 ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΜΑΣ κ. κ. ΠΑΥΛΟΥ


ελληνικη    δημοκρατια
ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ
_______________________________

Τηλ. 2109658849  fax 2109657210 www: imglyfadas.gr  e-mail: imgl@hotmail.gr



Ἀριθμ. Πρωτ. 1585                              Ἐν Βούλᾳ τῇ  19ῃ Δεκεμβρίου 2017



ΕΟΡΤΙΟΝ   ΜΗΝΥΜΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ   2017



              Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

            Ὅταν ὁ Χριστός μας, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔλαβε σάρκα καί ἔγινε ἄνθρωπος, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν δοσμένη τήν καρδιά τους σέ ἄλλους θεούς, τά πάθη καί τούς φόβους τους.
          Οἱ θεοί αὐτοί ἦταν ἰσχυροί καί δυνατοί. Ζητοῦσαν ἀπό τούς ἀνθρώπους, πολλές θυσίες, ἀκόμα καί ἀνθρωποθυσίες. Ἦταν θεοί φοβεροί καί οἱ ἄνθρωποι, φοβούνταν νά τούς ἀντικρύσουν καί πολύ περισσότερο, νά τούς ἀντιμετωπίσουν. Οἱ θεοί αὐτοί ἦταν μακρυά, ἀπρόσιτοι ἀπό τούς ἀνθρώπους. Τούς ἐνέπνεαν τόν φόβο καί τούς κρατοῦσαν σκλαβωμένους, στίς ἐπιθυμίες τους. Ὅποιος ἔκανε τό λάθος νά ἀμφισβητήσει τήν ἐξουσία καί τήν δύναμη τους, τόν τιμωροῦσαν ἀμείλικτα, μέ σκληρό τρόπο.
          Οἱ ἄνθρωποι, παρασυρμένοι ἀπό τόν φόβο τους καί ἀπό τίς ἀδυναμίες τους, ἀκολουθοῦσαν αὐτούς τούς θεούς καί τούς προσέφεραν ὅ,τι νόμιζαν, πώς θά τούς ἐξευμενίση. Ἦταν κλεισμένοι, στό σκοτάδι τους, χωρίς ἐλπίδα κάποιος, νά τούς λυπηθῇ.
          Ὅταν εἶχεν ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁ κατάλληλος καιρός, διάλεξε ὁ Δημιουργός, νά κατέβῃ στήν γῆ καί νά ἐπαναφέρῃ τό πλάσμα του ἐκεῖ, ἀπ΄ ὅπου εἶχε φύγει. Κοντά Του, στήν ἀρχαία μακαριότητα. Σέ ἀντίθεση ὅμως, μέ τούς ψεύτικους θεούς, ὁ Ἀληθινός Θεός, δέν τρομάζει τούς ἀνθρώπους, οὔτε ἐκβιάζει τήν θέλησή τους. 
          Δέν ἔρχεται μέ τήν δόξα Του καί τήν μεγαλοπρέπειά Του, γιατί, ὅπως εἶχε πεῖ, πρίν αἰῶνες στόν Μωϋσῆ, δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος, πού θά δεῖ κατάματα τόν Θεό καί θά ζήσῃ.
          Γι’ αὐτό ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, μέ ἀπόλυτο σεβασμό καί ἀγάπη στό δημιούργημά Του, διαλέγει ἄλλον τρόπο νά ἔρθῃ ἐδῶ στή γῆ. Μᾶς τόν περιγράφουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος λέγει: «Ὁ Καθήμενος ἐπί τῶν Χερουβίμ Θεός, βρίσκεται σήμερα, ὡς βρέφος πάνω στή γῆ, καί αὐτός, πού εἶναι ἀθέατος ἀπό τά ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, πού δέν μποροῦν νά δοῦν, ὄχι μόνο τήν φύση Του, ἀλλ’ οὔτε τήν λαμπρότητα τῆς δόξης Του καί γι’αὐτό σκεπάζουν τά μάτια τους, μέ τίς φτεροῦγες τους, Αὐτός βλέπεται μέ αἰσθητά, μέ τά σαρκικά μάτια, ἐφ’ ὅσον ἔγινε σάρκα. Αὐτός πού ὁρίζει τά πάντα καί δέν ὁρίζεται ἀπό κανένα, περιλαμβάνεται, σέ μιά πρόχειρη φάτνη.  
          Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Χριστός, ἀλλάζει τόν κόσμο καί τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Τοῦ διώχνει κάθε φόβο καί ὑποταγή. Τόν κάνει φίλο, τόν κάνει ἀδελφό. Τόν κάνει νά εἶναι μέτοχος τῆς χαρᾶς, τῆς γαλήνης καί τῆς εὐφροσύνης.
          Ὁ ἄνθρωπος ὅμως εὔκολα ξεχνᾷ. Ἔτσι, ἀκόμα καί σήμερα, ἡ εἰδωλολατρεία συνεχίζει νά εἶναι κυρίαρχη ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νά μήν προσφέρουν, πλέον,  θυσίες στούς θεούς, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι, οἱ θεοί εἶναι ὅμως πολύ, πιό ἀπαιτητικοί τώρα. Οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται, ὄχι νά προσφέρουν θυσίες, ἀλλά νά θυσιαστοῦν οἱ ἴδιοι στούς θεούς τῆς νέας εποχῆς.
          Τά νέα εἴδωλα εἶναι πιό σκληροί δυνάστες, ἀπό ὅ, τι οἱ παλιοί θεοί. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλέον δοῦλός τους, γιατί ξέχασε τά δῶρα, πού τοῦ ἔκανε ὁ Θεός, μέ τήν ἐνανθρώπησή του. Τόν σαγηνεύουν τά πλούτη, ἡ δόξα, ἡ ἐπιτυχία. Θέλει νά αἰσθάνεται κυρίαρχος, παρόλο, πού εἶναι δοῦλος στά πάθη του. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὅμως, ἀντί νά εἶναι εὐτυχισμένος, εἶναι πολύ πιό δυστυχισμένος, ἀπελπισμένος καί φοβισμένος.
          Ἡ μόνη λύση στά προβλήματα, πού τοῦ φέρνουν ὅλες αὐτές οἰ περιπλανήσεις του, εἶναι καί πάλι τό μικρό Βρέφος, πού βρίσκεται γι’ αὐτόν στή Φάτνη. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, πού θέλει ὅλοι νά σωθοῦν καί νά ἔλθουν σέ ἐπίγνωση τῆς μόνης ἀλήθειας, τῆς δικῆς του Ἀλήθειας.
          Ἔτσι, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς λέει, ἄν γνωρίσουμε τήν Ἀλήθεια, αὐτή θά μᾶς ἐλευθερώση, ἀπό κάθε ψεῦδος, ἀπό κάθε πάθος, ἀπό κάθε τυραννία.
          Εὐφρόσυνα Χριστούγεννα, μέ παρόντα τόν Ἰησοῦν Χριστόν.

Ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν.
Ὁ  Ἐπίσκοπός Σας  καί  Ποιμενάρχης  Σας.


 


    Γλυφάδας, λληνικο, Βούλας, Βουλιαγμένης καὶ Βάρης
Π Α Υ Λ Ο Σ     Α΄