Ο λαός μας έχει μπολιαστεί βαθειά με τις μεγάλες Εορτές της Ορθοδοξίας και ρυθμίζουν και επηρεάζουν την ζωή μας, αιώνες τώρα! Ακόμα και σήμερα που υπάρχει θρησκευτική αδιαφορία και είναι μια εποχή συγχύσεως, ακόμα και πολεμικής εναντίον της Εκκλησίας, εν τούτοις όλοι, πιστοί και άπιστοι, συνειδητοί και μη Χριστιανοί, ενδιαφερόμενοι και αδιάφοροι, αναμφισβήτητα επηρεάζονται από τις Εορτές στη ζωή τους. (εμπορική κίνηση, δώρο στους μισθούς, έξοδος στην Επαρχία, γιορτινό τραπέζι, δώρα σε οικογένεια και φίλους κτλ). Οποίον άνθρωπο και αν ρωτήσεις να σου απαντήσει έστω και μονολεκτικά, τι φέρνει στο νου του η λέξη Πάσχα, θα απαντήσει σίγουρα αρνί, Χριστούγεννα σημαίνει γαλοπούλα. κτλ!
Όλα αυτά καλά και ανθρώπινα, αλλά είναι το μείζον και η ουσία της Εορτής ιδιαιτέρως του Πάσχα που αναφερόμαστε τώρα; Πως θα μας φαινόταν, αν π.χ. στο Σχολείο αντί για την απαραίτητη γνώση, εμείς μέναμε μόνο, στα μολύβια και τα τετράδια; Άλλο το μέσο και άλλο ο σκοπός! Δεν είναι αυτοσκοπός τα μολύβια και τα τετράδια, η γνώση μεταφέρεται και χωρίς αυτά! Θα μπορούσα να επικαλεστώ ένα σωρό άλλα παραδείγματα! Να πω άλλο ένα : Είναι σαν να μας χαρίζουν ένα δώρο...και εμείς να μένουμε στο περιτύλιγμα και όχι στο ίδιο το δώρο!
Η εποχή μας λοιπόν, έχει δυστυχώς αυτή τη σύγχυση σε όλους τους τομείς. Τι; Να μετατρέπει το μείζον σε ελάσσον ή πιο απλά, τα πρωτεύοντα σε δευτερεύοντα και τα δευτερεύοντα σε πρωτεύοντα! Το πως και γιατί γίνεται αυτό απαιτεί μεγάλη ανάλυση! Ας το επικεντρώσουμε ιδιαίτερα για το Πάσχα:
Η εβδομάδα που ακολουθεί πριν την Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα από την Εκκλησία, όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες, αλλά γιατί τα γεγονότα που προβάλλονται και βιώνονται (Το πάθος, η σταύρωση, η ταφή και η Ανάσταση του Χριστού) είναι κοσμοσωτήρια για την ανθρώπινη φύση! Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι στις Ιερές Ακολουθίες δεν υπάρχει μια απλή αναπαράσταση ή συμβολισμό των γεγονότων! Ο λειτουργικός χρόνος είναι εσχατολογικός, δηλαδή προσλαμβάνει τα γεγονότα που έγιναν το 33 μ.Χ. στο τώρα της κάθε εποχής, σαν ένα συνεχές παρόν και μας πηγαίνει μέχρι την συντέλεια των αιώνων στη Βασιλεία των Ουρανών! Το πως γίνεται αυτό, μόνο το ζεις με τη συμμετοχή σου και το νοείς Εκκλησιαστικά, μυστηριακά και Εκκλησιολογικά! Τις μέρες αυτές συνηθίζετε να προβάλλεται στην τηλεόραση η ζωή του Χριστού ...δεν βιώνονται όμως εκεί τα γεγονότα, γιατί δεν παρακολουθούμε απλά ...αλλά ζούμε τα γεγονότα! Αυτό γίνεται σε κάθε Θ. Λειτουργία, ιδιαιτέρως όμως το Πάσχα! Προσοχή χρειάζεται επίσης για τους ήδη πιστούς που προσέρχονται στους Ναούς! Δεν βιώνονται εξωτερικά και συναισθηματικά τα γεγονότα με το στυλ : «Τι έπαθε ο καημενούλης ο Χριστός, από τους κακούς Ιουδαίους!». Ο Χριστός έπαθε ότι έπαθε εκούσια με την θέλησή του! Αυτός ήταν σκοπός της αποστολής του στη γη, να χύσει το αίμα του στο Σταυρό και να ιδρύσει την Εκκλησία. Αν για κάτι πρέπει να μας στεναχωρεί είναι για τις δικές μας αμαρτίες, που μας χωρίζουν από την κοινωνία μαζί του! Ουσιαστικά και εμείς γινόμαστε σταυρωτές του Χριστού, όταν αμαρτάνουμε! Με την σταύρωση του Χριστού και την Ανάσταση του, άνοιξε αντικειμενικά ο δρόμος της σωτηρίας για όλους...σαν να λέμε ξεκλείδωσε η πόρτα του σπιτιού και άνοιξε! Για να μπούμε μέσα όμως, πρέπει εμείς να προχωρήσουμε και να μπούμε! Πρέπει δηλαδή και υποκειμενικά ο κάθε ένας προσωπικά να θέλει να σωθεί! Πως; Τηρώντας τις εντολές του Θεού και να αγωνιζόμαστε, καθημερινά, από τα πάθη και τις αδυναμίες μας!
Έχοντας όλα αυτά ως προϋποθέσεις...καταλαβαίνουμε ότι Πάσχα, (Εβραϊκή λέξη, που σημαίνει διάβαση ) είναι ουσιαστικό καίριο σημείο της διάβασης από την σκλαβιά της αμαρτίας, στην διάβαση της σωτηρίας. Πως; Όταν σταυρωνόμαστε με τον Χριστό, συναναστενόμαστε και εμείς μαζί του! Εμείς όμως τι κάνουμε; Ξεχνάμε ότι πριν την Ανάσταση ήταν ο Γολγοθάς, δηλαδή ο πνευματικός αγώνας και αμέσως ακούμε 5 λεπτά μόνο το Χριστός Ανέστη...και αμέσως φεύγουμε από το Ναό για να πάμε να φάμε τα Πασχαλινά, μαγειρίτσα κτλ και βεβαίως την άλλη μέρα αρνί ! Δεν καθόμαστε στην Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία, περιφρονώντας ουσιαστικά τον Αναστημένο Χριστό! Αφήνουμε το γάμο...και πάμε δηλαδή για πουρνάρια...! Αυτό είναι ουσιαστικό Πάσχα; Μια γαστριμαργική ευκαιρία; Ο Αληθινός αμνός είναι ο ίδιος ο Χριστός, που θυσιάστηκε για εμάς τους ανθρώπους! Αυτό συμβολίζει και ο αμνός του Πάσχα που τρώμε, όπως και οι Εβραίοι έφαγαν πριν βγουν από την Αίγυπτο, για την διάβαση της Ερυθράς θάλασσας! Έχει νόημα το Πάσχα χωρίς τον πραγματικό αμνό τον Χριστό; Είναι σαν τα Χριστούγεννα , χωρίς Χριστό που έχει καταντήσει στις μέρες μας, μόνο για την εμπορευματοποίηση και τίποτα άλλο! Στα Βλάχικα στην Βάρη και στη Χασία, σουβλίζουν κάθε μέρα...αυτό είναι το Πάσχα...; Μια ευκαιρία μόνο για μάσα; Για να το ξανασκεφτούμε...!
Όλα αυτά καλά και ανθρώπινα, αλλά είναι το μείζον και η ουσία της Εορτής ιδιαιτέρως του Πάσχα που αναφερόμαστε τώρα; Πως θα μας φαινόταν, αν π.χ. στο Σχολείο αντί για την απαραίτητη γνώση, εμείς μέναμε μόνο, στα μολύβια και τα τετράδια; Άλλο το μέσο και άλλο ο σκοπός! Δεν είναι αυτοσκοπός τα μολύβια και τα τετράδια, η γνώση μεταφέρεται και χωρίς αυτά! Θα μπορούσα να επικαλεστώ ένα σωρό άλλα παραδείγματα! Να πω άλλο ένα : Είναι σαν να μας χαρίζουν ένα δώρο...και εμείς να μένουμε στο περιτύλιγμα και όχι στο ίδιο το δώρο!
Η εποχή μας λοιπόν, έχει δυστυχώς αυτή τη σύγχυση σε όλους τους τομείς. Τι; Να μετατρέπει το μείζον σε ελάσσον ή πιο απλά, τα πρωτεύοντα σε δευτερεύοντα και τα δευτερεύοντα σε πρωτεύοντα! Το πως και γιατί γίνεται αυτό απαιτεί μεγάλη ανάλυση! Ας το επικεντρώσουμε ιδιαίτερα για το Πάσχα:
Η εβδομάδα που ακολουθεί πριν την Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα από την Εκκλησία, όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες, αλλά γιατί τα γεγονότα που προβάλλονται και βιώνονται (Το πάθος, η σταύρωση, η ταφή και η Ανάσταση του Χριστού) είναι κοσμοσωτήρια για την ανθρώπινη φύση! Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι στις Ιερές Ακολουθίες δεν υπάρχει μια απλή αναπαράσταση ή συμβολισμό των γεγονότων! Ο λειτουργικός χρόνος είναι εσχατολογικός, δηλαδή προσλαμβάνει τα γεγονότα που έγιναν το 33 μ.Χ. στο τώρα της κάθε εποχής, σαν ένα συνεχές παρόν και μας πηγαίνει μέχρι την συντέλεια των αιώνων στη Βασιλεία των Ουρανών! Το πως γίνεται αυτό, μόνο το ζεις με τη συμμετοχή σου και το νοείς Εκκλησιαστικά, μυστηριακά και Εκκλησιολογικά! Τις μέρες αυτές συνηθίζετε να προβάλλεται στην τηλεόραση η ζωή του Χριστού ...δεν βιώνονται όμως εκεί τα γεγονότα, γιατί δεν παρακολουθούμε απλά ...αλλά ζούμε τα γεγονότα! Αυτό γίνεται σε κάθε Θ. Λειτουργία, ιδιαιτέρως όμως το Πάσχα! Προσοχή χρειάζεται επίσης για τους ήδη πιστούς που προσέρχονται στους Ναούς! Δεν βιώνονται εξωτερικά και συναισθηματικά τα γεγονότα με το στυλ : «Τι έπαθε ο καημενούλης ο Χριστός, από τους κακούς Ιουδαίους!». Ο Χριστός έπαθε ότι έπαθε εκούσια με την θέλησή του! Αυτός ήταν σκοπός της αποστολής του στη γη, να χύσει το αίμα του στο Σταυρό και να ιδρύσει την Εκκλησία. Αν για κάτι πρέπει να μας στεναχωρεί είναι για τις δικές μας αμαρτίες, που μας χωρίζουν από την κοινωνία μαζί του! Ουσιαστικά και εμείς γινόμαστε σταυρωτές του Χριστού, όταν αμαρτάνουμε! Με την σταύρωση του Χριστού και την Ανάσταση του, άνοιξε αντικειμενικά ο δρόμος της σωτηρίας για όλους...σαν να λέμε ξεκλείδωσε η πόρτα του σπιτιού και άνοιξε! Για να μπούμε μέσα όμως, πρέπει εμείς να προχωρήσουμε και να μπούμε! Πρέπει δηλαδή και υποκειμενικά ο κάθε ένας προσωπικά να θέλει να σωθεί! Πως; Τηρώντας τις εντολές του Θεού και να αγωνιζόμαστε, καθημερινά, από τα πάθη και τις αδυναμίες μας!
Έχοντας όλα αυτά ως προϋποθέσεις...καταλαβαίνουμε ότι Πάσχα, (Εβραϊκή λέξη, που σημαίνει διάβαση ) είναι ουσιαστικό καίριο σημείο της διάβασης από την σκλαβιά της αμαρτίας, στην διάβαση της σωτηρίας. Πως; Όταν σταυρωνόμαστε με τον Χριστό, συναναστενόμαστε και εμείς μαζί του! Εμείς όμως τι κάνουμε; Ξεχνάμε ότι πριν την Ανάσταση ήταν ο Γολγοθάς, δηλαδή ο πνευματικός αγώνας και αμέσως ακούμε 5 λεπτά μόνο το Χριστός Ανέστη...και αμέσως φεύγουμε από το Ναό για να πάμε να φάμε τα Πασχαλινά, μαγειρίτσα κτλ και βεβαίως την άλλη μέρα αρνί ! Δεν καθόμαστε στην Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία, περιφρονώντας ουσιαστικά τον Αναστημένο Χριστό! Αφήνουμε το γάμο...και πάμε δηλαδή για πουρνάρια...! Αυτό είναι ουσιαστικό Πάσχα; Μια γαστριμαργική ευκαιρία; Ο Αληθινός αμνός είναι ο ίδιος ο Χριστός, που θυσιάστηκε για εμάς τους ανθρώπους! Αυτό συμβολίζει και ο αμνός του Πάσχα που τρώμε, όπως και οι Εβραίοι έφαγαν πριν βγουν από την Αίγυπτο, για την διάβαση της Ερυθράς θάλασσας! Έχει νόημα το Πάσχα χωρίς τον πραγματικό αμνό τον Χριστό; Είναι σαν τα Χριστούγεννα , χωρίς Χριστό που έχει καταντήσει στις μέρες μας, μόνο για την εμπορευματοποίηση και τίποτα άλλο! Στα Βλάχικα στην Βάρη και στη Χασία, σουβλίζουν κάθε μέρα...αυτό είναι το Πάσχα...; Μια ευκαιρία μόνο για μάσα; Για να το ξανασκεφτούμε...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας απλά με κόσμιο τρόπο.