π. Αντώνιος Χρήστου

Λίγες ώρες πριν φύγει το 2008 και έρθει το 2009, γράφω αυτές τις σκέψεις-ευχές :
Ο (φυσικός ) χρόνος είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι αμείλικτος, καθώς κάθε κλάσμα δευτερολέπτου που περνάει, δεν γυρνάει πίσω! Από την άλλη είναι και υποκειμενικός, γιατί ο (υπαρξιακός) χρόνος, μας κάνει μια δυσάρεστη στιγμή ή αναμονή, να μας φαίνεται αιωνιότητα και κάτι που μας έκανε να αισθανόμαστε ωραία και ευχάριστα, σαν να πέρασε μόνο μια στιγμή.
Με βάση τα παραπάνω, άλλο ένας χρόνος φεύγει και άλλος ένας έρχεται ή κατά άλλους, άλλος ένας προστέθηκε στην πλάτη μας και άλλος ένας έρχεται να φορτωθεί! Συνηθίζουμε αυτές τις στιγμές της χρονικής αλλαγής, να ευχόμαστε πράγματα που μας λείπουν ή που έχουμε και θέλουμε να διατηρηθούν. Λίγοι όμως αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν ουσιαστικά αυτήν την στιγμή, καθώς είναι μια ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας, απέναντι στα πράγματα, στους στόχους και τα όνειρά μας.
Με ευχολογίες μόνο (δεν εννοώ την προσευχή, αλλά τις τυπικές ευχές) δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μια αρχή αλλαγής όμως θα ήταν αν κάναμε αξιολόγηση της ζωής και της πορείας μας σε βάθος, βλέποντας τα θετικά και τα αρνητικά που πιθανόν κάναμε. Απαραίτητο είναι επίσης να δούμε τι δεν κάναμε και θα μπορούσαμε να κάνουμε. Μπορούμε να πάρουμε απόφαση αλλαγής, για τα πράγματα φυσικά που μπορούν εκ μέρος μας να αλλάξουν!
Είναι ωραίο και εύκολο να ευχόμαστε για παγκόσμια ειρήνη, αλλά φαίνεται είναι πιο δύσκολο, εμείς να ειρηνεύσουμε προσωπικά, όταν κάποιος μας πειράζει τα πράγματά μας και έχουμε την ιδιοτροπία να μη μας τα πειράζουν. Είναι εύκολο να ευχόμαστε να μην υπάρχει φτώχια στον κόσμο, αλλά μας φαίνεται δύσκολο να στερηθούμε το πρωινό κολατσιό μας και να δώσουμε το αντίστοιχο ποσό που θα ξοδεύαμε στο παιδί των φαναριών ή τον κουρελή του δρόμου, που προσπεράσαμε βιαστικά, που πριν 5 λεπτά μας είχε απλώσει το χέρι με ύφος απελπισίας. Είναι εύκολο να μιλάμε για υγεία, αλλά είναι δύσκολο να κρατηθούμε μακριά από τις ανθυγιεινές συνήθειές μας (κάπνισμα, αλκοόλ, γρήγορο φαγητό) ιδιαίτερα τις εορταστικές μέρες, που όλοι λίγο πολύ κάνουμε και οι ειδικοί μας έχουν συμβουλεύσει να μη κάνουμε κτλ.
Αλλά τι κάθομαι και γράφω; Όλα αυτά δεν είναι ευχάριστα και αυτές τις μέρες, όλοι και όλα θέλουμε να μας φαίνονται ευχάριστα, ακόμα και αν δεν μας είναι ωφέλιμα! Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω απλά (για όσους θα έχουν την υπομονή και κάνουν τον κόπο να διαβάσουν αυτές τις γραμμές) είναι ότι όλα αυτά που θα ευχηθούμε και όλα όσα μας ευχηθούν, καλά είναι, αλλά χρειάζεται να αλλάξουμε όλοι! Αν ο καθένας αλλάξει προς το καλύτερο, τότε και συνολικά όλοι θα αλλάξουμε μεταξύ μας, είτε σαν, οικογένεια, είτε σαν γειτονιά, είτε σαν πόλη, είτε σαν νομός, είτε σαν χώρα, είτε σαν ήπειρος, είτε σαν κόσμος και ανθρωπότητα ολόκληρη.

Με βάση αυτές τις σκέψεις, σας εύχομαι από καρδιάς τελικά να μπορέσω να αλλάξω εντός του 2009, να βάλω μετάνοια και να μπορέσω να ελαττώσω τα πάθη μου, ώστε να γίνω δεκτικός της χάριτος Του Θεού!!!!

Αν πραγματοποιηθεί αυτό…πιστέψτε με, θα είναι η καλύτερη ευχή που σας είχαν ευχηθεί ποτέ…!:)


π. Αντώνιος Χρήστου