Λίγες ώρες πριν φύγει το 2008 και έρθει το 2009, γράφω αυτές τις σκέψεις-ευχές :
Ο (φυσικός ) χρόνος είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι αμείλικτος, καθώς κάθε κλάσμα δευτερολέπτου που περνάει, δεν γυρνάει πίσω! Από την άλλη είναι και υποκειμενικός, γιατί ο (υπαρξιακός) χρόνος, μας κάνει μια δυσάρεστη στιγμή ή αναμονή, να μας φαίνεται αιωνιότητα και κάτι που μας έκανε να αισθανόμαστε ωραία και ευχάριστα, σαν να πέρασε μόνο μια στιγμή.
Με βάση τα παραπάνω, άλλο ένας χρόνος φεύγει και άλλος ένας έρχεται ή κατά άλλους, άλλος ένας προστέθηκε στην πλάτη μας και άλλος ένας έρχεται να φορτωθεί! Συνηθίζουμε αυτές τις στιγμές της χρονικής αλλαγής, να ευχόμαστε πράγματα που μας λείπουν ή που έχουμε και θέλουμε να διατηρηθούν. Λίγοι όμως αντιλαμβάνονται και αξιοποιούν ουσιαστικά αυτήν την στιγμή, καθώς είναι μια ευκαιρία να κάνουμε την αυτοκριτική μας, απέναντι στα πράγματα, στους στόχους και τα όνειρά μας.
Με ευχολογίες μόνο (δεν εννοώ την προσευχή, αλλά τις τυπικές ευχές) δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μια αρχή αλλαγής όμως θα ήταν αν κάναμε αξιολόγηση της ζωής και της πορείας μας σε βάθος, βλέποντας τα θετικά και τα αρνητικά που πιθανόν κάναμε. Απαραίτητο είναι επίσης να δούμε τι δεν κάναμε και θα μπορούσαμε να κάνουμε. Μπορούμε να πάρουμε απόφαση αλλαγής, για τα πράγματα φυσικά που μπορούν εκ μέρος μας να αλλάξουν!
Είναι ωραίο και εύκολο να ευχόμαστε για παγκόσμια ειρήνη, αλλά φαίνεται είναι πιο δύσκολο, εμείς να ειρηνεύσουμε προσωπικά, όταν κάποιος μας πειράζει τα πράγματά μας και έχουμε την ιδιοτροπία να μη μας τα πειράζουν. Είναι εύκολο να ευχόμαστε να μην υπάρχει φτώχια στον κόσμο, αλλά μας φαίνεται δύσκολο να στερηθούμε το πρωινό κολατσιό μας και να δώσουμε το αντίστοιχο ποσό που θα ξοδεύαμε στο παιδί των φαναριών ή τον κουρελή του δρόμου, που προσπεράσαμε βιαστικά, που πριν 5 λεπτά μας είχε απλώσει το χέρι με ύφος απελπισίας. Είναι εύκολο να μιλάμε για υγεία, αλλά είναι δύσκολο να κρατηθούμε μακριά από τις ανθυγιεινές συνήθειές μας (κάπνισμα, αλκοόλ, γρήγορο φαγητό) ιδιαίτερα τις εορταστικές μέρες, που όλοι λίγο πολύ κάνουμε και οι ειδικοί μας έχουν συμβουλεύσει να μη κάνουμε κτλ.
Αλλά τι κάθομαι και γράφω; Όλα αυτά δεν είναι ευχάριστα και αυτές τις μέρες, όλοι και όλα θέλουμε να μας φαίνονται ευχάριστα, ακόμα και αν δεν μας είναι ωφέλιμα! Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω απλά (για όσους θα έχουν την υπομονή και κάνουν τον κόπο να διαβάσουν αυτές τις γραμμές) είναι ότι όλα αυτά που θα ευχηθούμε και όλα όσα μας ευχηθούν, καλά είναι, αλλά χρειάζεται να αλλάξουμε όλοι! Αν ο καθένας αλλάξει προς το καλύτερο, τότε και συνολικά όλοι θα αλλάξουμε μεταξύ μας, είτε σαν, οικογένεια, είτε σαν γειτονιά, είτε σαν πόλη, είτε σαν νομός, είτε σαν χώρα, είτε σαν ήπειρος, είτε σαν κόσμος και ανθρωπότητα ολόκληρη.

Με βάση αυτές τις σκέψεις, σας εύχομαι από καρδιάς τελικά να μπορέσω να αλλάξω εντός του 2009, να βάλω μετάνοια και να μπορέσω να ελαττώσω τα πάθη μου, ώστε να γίνω δεκτικός της χάριτος Του Θεού!!!!

Αν πραγματοποιηθεί αυτό…πιστέψτε με, θα είναι η καλύτερη ευχή που σας είχαν ευχηθεί ποτέ…!:)


π. Αντώνιος Χρήστου

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ-ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«᾿Ιδών ὁ Κτίστης ὀλλύμενον, τόν ἄνθρωπον χερςίν ὅν ἐποίησε, κλίνας οὐρανούς κατέρχεται· τοῦτον δέ ἐκ Παρθένου, θείας ἁγνῆς, ὅλον οὐσιοῦται, ἀληθείᾳ σαρκωθείς· ὅτι δεδόξασται.»

Αγαπητοί μου επισκέπτες αυτού του Ιστολογίου,

Σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη για την πατρίδα μας, σας γράφω αυτές τις ευχές. Ζούμε σε μια χώρα που θρηνεί εδώ και μέρες, την απώλεια ενός παιδιού από σφαίρα οργάνου της τάξης. Μια χώρα που ταλανίζεται από κοινωνικές εντάσεις, καταστροφές και συγκρούσεις, λες και έχει κυρηχθεί εμφύλιος στην χώρα. Τέλος ζούμε σε μια αβεβαιότητα και κρίση, τόσο οικονομική, όσο και θεσμών, λόγω των πρόσφατων πολιτιοεκκλησιαστικών σκανδάλων και καταστροφών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η γέννηση του Σωτήρος μας Χριστού, φαίνεται ότι είναι αναγκαιότερη από ποτέ. Σε μια ανθρωπότητα που βιώνει συνεχώς απογοητεύσεις, παρ’ όλες τις σπουδαίες επιστημονικές της ανακαλύψεις, η μόνη λύση είναι να κάνουμε τις καρδιές μας, ταπεινές φάτνες για να σαρκωθεί ο Λόγος Του Θεού. Αυτός δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ, καθώς θα μας λυτρώσει από την αμαρτία, τα εσωτερικά μας αδιέξοδα και θα νοηματοδοτήσει εκ νέου, την ζωή μας, δίνοντας νέα ελπίδα-το Ευαγγέλιο (χαρμόσυνη είδηση) ότι υπάρχει, γεννήθηκε ανάμεσά μας και εντός μας.

Αυτά τα Χριστούγεννα, ας είναι με τον Χριστό, δηλαδή ουσιαστικά και αληθινά, όπως έχουμε ανάγκη εμείς, η πατρίδα μας, αλλά και όλος ο κόσμος.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ


π. Αντώνιος Χρήστου

Περί των γεγονότων του Σαββατοκύριακου 6-7/12/08.

Πραγματικά έλεγα να μη σχολιάσω τα γεγονότα, αλλά κάτι μέσα μου δεν μου αφήνει να τα κρατήσω εκεί! Είναι κάπως σαν την βρύση που έχει πρόβλημα και προσπαθείς να την κλήσεις με το χέρι και φυσικά δεν καταφέρνεις τίποτα, από το να βρεχτείς...και το νερό να μη σταματήσει! Κάπως έτσι είναι και τα συναισθήματα μου! Φυσικά είναι ανάμικτα, τόσο για τα γεγονότα καθαυτό, όσο και για τις καταστροφές στη συνέχεια.

Καταρχήν μια γενική επισήμανση, ως λαός χάνουμε το μέτρο και αυτό είναι δεδομένο. Αν τηρούσαμε την αρχή των προγόνων μας «παν μέτρο άριστον», τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, όχι μόνο προχθές, αλλά και από τότε που υπάρχει νέο Ελληνικό κράτος! Αν είχαμε το μέτρο στη ζωή μας, ο αστυνομικός δεν θα έβγαζε όπλο και θα σταματούσε την ζωή ενός νέου ανθρώπου, μόλις 16 χρονών! Αν υπήρχε μέτρο στην χώρα μας, δεν θα καιγόταν το κέντρο για 2 μερόνυχτα και οι άλλες πόλεις που ακολούθησαν! Δεν θα καταστρέφονταν περιουσίες, δεν θα υπήρχε βία πάνω στη βία, κακό πάνω στο κακό, μίσος πάνω στο μίσος, καταστροφή πάνω στη καταστροφή! Τα Μ.Μ.Ε. δεν θα μας βομβάρδιζαν εδώ και δύο μήνες για το σκάνδαλο του βατοπαιδίου και μέσα σε 2 μέρες εξαφανίστηκε από τις οθόνες «ως δια μαγείας» και στην θέση του μπήκαν τα τραγικά γεγονότα του σαββατοκύριακου. Αλλά τι θα αναρωτηθείτε; Αλλά εφαρμογή των νόμων και των κανόνων που προβλέπονται στην ζωή μας, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε πολιτισμένοι, σύγχρονοι και κοινωνικοί.
Υπάρχουν νόμοι και κανόνες που ορίζουν τι γίνεται σε περίπτωση εμπλοκής και πότε ο κάθε αστυνομικός χρησιμοποιεί το όπλο του. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν σε περίπτωση δολοφονίας ανθρώπου τι γίνεται. Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν τα δικαιώματα και τον σεβασμό στις περιουσίες του!
Άδικο είναι που χάθηκε το παιδί και όλοι πονάμε και θρηνούμε. Άδικο δεν είναι να γενικεύουμε όμως , εναντίον της αστυνομίας ως σύνολο ανθρώπων και θεσμού; Εναντίον της φθοράς της περιουσίας αθώων πολιτών, από τους «γνωστούς αγνώστους» και μάλιστα με τόση οικονομική κρίση που υπάρχει; Και όλες τις βιτρίνες να κατεβάσουμε της χώρας, γυρνάει πίσω το παιδί; Οι γνωστοί άγνωστοι δεν τα σπάζανε και πριν σκοτωθεί το παιδί; Μήπως ψάχνανε πάλι για αφορμές, μιας και στις 17 Νοεμβρίου δεν έγιναν φέτος και τόσες φασαρίες όσο άλλες χρονιές; Τέλος μήπως κάποιους υψηλά ιστάμενους, συνέφερε αυτή η αναταραχή, για να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης, από τα μέχρι σήμερα τρέχοντα και φλέγοντα ζητήματα;

Ποια είναι η ουσία του θέματος : Χάθηκε μια ζωή χωρίς λόγο. Μια οικογένεια ολόκληρη έπεσε στο πένθος χωρίς λόγο. Χάθηκε μια καριέρα ανθρώπου και στιγματίστηκε μια οικογένεια επίσης χωρίς λόγο. Ταραχές ξέσπασαν και περιουσίες χάθηκαν με λόγο μεν, αλλά με χάσιμο του μέτρου δε και τέλος μια γενική εικόνα αναρχίας της χώρας έκανε το γύρο του κόσμου, άλλη μια φορά, επίσης με λόγο, αλλά χωρίς μέτρο. Συμπέρασμα; Όλα τα άλλα θα διορθωθούν στο βάθος του χρόνου ή θα διαιωνίζονται, το παιδί όμως δεν γυρνάει πίσω! Το ανησυχητικό είναι ότι αν δεν αλλάξουν όλα τα παραπάνω....θα θρηνήσουμε και άλλα παιδιά....! Ας το καταλάβουμε πριν είναι αργά....

Στολισμός δέντρου σε μια "αποστολισμένη" πραγματικότητα....

Σήμερα, 2/12/08 και μετά από αρκετές αναβολές (λόγω χρόνου), στολίσαμε μαζί με την σύζυγό μου το δέντρο των Χριστουγέννων. Αξιωνόμαστε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να το στολίζουμε αν και φέτος τα πράγματα ήταν κάπως περίεργα σε σχέση με τις προηγούμενες δύο. Την ώρα που το στολίζαμε, έχοντας ανοικτή την τηλεόραση σε ειδήσεις τα πράγματα συναισθηματικά ήταν αντιστρόφως ανάλογα:
Καθώς προσθέταμε τα στολίδια πάνω στο δέντρο, κάπως έτσι παρέλαζαν και από την οθόνη μας τα νέα της επικαιρότητας : Στολίδια βάζαμε εμείς, "σκουπίδια" ,σήψη και οικονομική αβεβαιότητα παρέλαζε από την οθόνη μας. Χαρά προσπαθούσαμε να πάρουμε εγώ και η σύζυγος μου για την προσμονή των Χριστουγέννων που έρχονται, αντίθετα η τηλεόραση λες και προσπαθούσε να μα μας πάρει αυτή την χαρά...μας υπενθύμιζε την σκληρή πραγματικότητα! Τα θέματα; Λίγο πολύ γνωστά : Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, που αντί να οδεύει προς την λύση του, τα πράγματα όλο και θολώνουν περισσότερο, αφού ο ένας προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη από πάνω του και να την μεταφέρει στους άλλους.
Η Οικονομική κρίση που αγγίζει τον κόσμο και τις κοινωνικές τάξεις περισσότερο από ποτέ! Άλλες χρονιές είχαμε διαμαρτυρίες από τον κόσμο, σε δήμους και σε νομαρχίες, για να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερες "φιέστες' και στολισμούς στις πλατείες και τώρα έχουμε το αντίστροφο!! Αναφέρομαι στην χθεσινή (1 Δεκεμβρίου) φιέστα του δήμου Θεσσαλονίκης για τον στολισμό της πόλης και πολίτες να διαμαρτύρονται για την οικονομική τους κατάσταση από τα δάνεια και τα χρέη που όπως δήλωναν προτιμούσαν να τους δώσουν σε αυτούς βοήθεια, παρά να έχουν στολισμούς στις πόλεις τους.


Μετά τα θέματα υγείας και την υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν γιατρούς και φάρμακα μετρητοίς την ίδια ώρα που κατακρατούνται οι συνεισφορές τους στο μισθό κανονικά!
Κερασάκι στην τούρτα ο θάνατος γνωστού, μόλις 31 χρονών ηθοποιού που επέβαινε σε μηχανή και τον κτύπησε αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας...!
Αυτό ήταν η αντίθεση των συναισθημάτων, που ήθελα να καταγράψω! Σκεφτόμουν από την άλλη, πρώτη φορά είναι; Γιατί πείνα και δυστυχία πάντα υπάρχει στον κόσμο, απλά δεν είχα το μυαλό μας τόσο πολύ εκεί! Ίσως η δυστυχία δεν κτύπαγε τόσο απειλητικά και τις δικές μας πόρτες είτε έμμεσα είτε άμεσα!
Ύστερα το μυαλό μου πήγε πιο βαθιά, σε μια θεολογική προοπτική. Είπαμε με την σύζυγό μου ότι πρέπει να αγοράσουμε λίγα στολίδια ακόμα να γίνει και να δείχνει στολισμένο πιο πλούσιο. Αλλά σκέφτηκα τώρα πιο ψύχραιμα, αυτά είναι τα "στολίδια" που ζητάει ο Χριστός από εμάς; Είναι τα εξωτερικά στολίδια ή ζητάει από εμάς να είμαστε πνευματικά στολισμένοι; Θέλει να κάνει την καρδιά μας φάτνη να γεννηθεί και φέτος, αναλογίστηκα τι "στολίδια" λείπουν από την ψυχή μου, όσο ασχολήθηκα με το "εξωτερικό" και κατά τα άλλα "Χριστουγεννιάτικο" δέντρο; Αυτά είναι που με προβλημάτισαν στο φετινό στολισμό!
Βέβαια το ένα δεν αναιρεί το άλλο! Μακάρι να είμαστε πνευματικά στολισμένοι και να στολίζουμε το δέντρο διατηρώντας ένα έθιμο! Αλλά το θέμα είναι να μην μένουμε στο εθισμό δηλαδή τον τύπο και να χάνουμε την ουσία που είναι βαθύτερη και ουσιαστικότερη πάντα!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ (ΕΙΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΙΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ)