«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον υμάς …τους αμαρτωλούς».

Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση τελέσαμε τον Πανηγυρικό Εσπερινό, επί την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγία μας. Πλήθος κόσμου και φέτος συνέρευσε και θα κατακλύσει και αύριο κάθε Ιερό Ναό για να δοξολογήσει τον Θεό και να τιμήσει την Παναγία μας.

Ότι και να γράψουμε σ’ αυτές τις γραμμές, είναι τόσο φτωχό στο μεγαλείο και την αξία της Παναγία μας, καθώς αξιώθηκε να βρίσκεται κάτω από την Τρισυπόστατη Θεότητα, αλλά και πάνω από όλους τους Αγίους και τους δικαίους της πίστεως μας. Αυτή που έγινε το άσμα των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων, αυτή που έγινε πιο πλατυτέρα από τον ουρανό, αφού δέχθηκε και χώρεσε στα σπλάχνα της, τον Υιό και Θεό της, Ιησού Χριστό.

Η Παναγία μας, που έγινε η σκάλα μεταξύ ουρανού και γης, καθώς εσκήνωσε ο Θεός Λόγος ανάμεσά μας, αλλά και δι’ αυτής ανέβηκαν και ανεβαίνουν άνθρωποι προς την σωτηρία…τον παράδεισο!

Ποιος πιστός δεν έχει προφέρει το όνομά της, ποιος ασθενής δεν την επικαλέστηκε με πίστη και δεν βρήκε την ίαση, ποιος πεινασμένος δεν προσέφυγε σ’ αυτήν και εχόρτασε πνευματικά και υλικά! Ποιος πονεμένος δεν ακούμπησε τα δάκρυά του και δεν βρήκε την παραμυθία και την χαρά, ποιος παραστρατημένος δεν προσέφυγε σ’ αυτήν και δεν βρήκε τον δρόμο της επιστροφής και της λύτρωσης;

Είναι τυχαίοι τόσοι Ιεροί Ναοί και Παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Χάρη της; Είναι τυχαίοι αναρίθμητα ονόματα και χαρακτηρισμοί, από τις θαυματουργικές επεμβάσεις της; Είναι τυχαία που η ίδια εκφράζει ενσαρκωμένες όλες τις αρετές που θα μπορούσαν να στολίσουν έναν άνθρωπο που αγωνίζεται για τις αρετές; Είναι τυχαίοι τόσοι και τόσοι ύμνοι που στολίζουν την υμνογραφία και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη του πιστού λαού προς το πρόσωπό της;

Όποιον άνθρωπο και αν ρωτήσουμε που είναι συνειδητός Χριστιανός, θα έχει και κάτι να διηγηθεί για όσα η καρδιά του βιώνει από την σχέση του με την Μητέρα όλου του ανθρωπίνου γένους, αφού γέννησε τον Σωτήρα Χριστό που ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, που πήρε όλη την ανθρώπινη φύση που μετέχουμε και την αγίασε.

Τι απομένει ποια; Τι ζητάει άραγε από εμάς η ίδια, από τον άνθρωπο του 2009; Μήπως αυτό που είπε και στους διακόνους στο γάμο της Κανά; «Ότι αν λέγη υμίν ποιήσατε» . Δηλαδή να υπακούμε και να εφαρμόζουμε όσα ο ίδιος ο Κύριος δίδαξε και έζησε! Δεν είναι τυχαίο, ότι η Παναγία μας κρατάει τον Χριστό μας στην αγκαλιά της και τον δείχνει με το χέρι της! Δεν προβάλει τον ευατό της, αλλά τον Υιό και Θεό της.

Ας την επικαλούμαστε αδελφοί μου συνεχώς να πρεσβεύει για όλους τους ανθρώπους προς τον Θρόνο της Μεγαλειότητος του Κυρίου μας και να είμαστε βέβαιοι ότι το δικό μας βήμα θα το κάνει άλμα, την μικρή μας καλή προαίρεση θα την κάνει πίστη και βεβαιότητα. ΑΜΗΝ

π. Αντώνιος Χρήστου
14/8/09