Η γνώμη μου στο θέμα της κηδείας ή όχι, σε ανθρώπους που έχουν κάνει πολιτικό γάμο.

Το θέμα που τίθεται στην αντιδικία των δύο ανθρώπων, είναι πολυδιάστατο και πολύ δύσκολο. Δεν έκανα τον κόπο να ανατρέξω σε κανόνες της Εκκλησίας και απλά θα καταθέσω την άποψη μου, ως ένα απλό μέλος της.

Καταρχήν να διευκρινίσω κάτι : Στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα, λόγω ότι η κοινωνία είναι περιορισμένη και κλειστή. Ότι κάνει ένας το γνωρίζουν σχεδόν όλοι… Στην πόλη τα πράγματα είναι πιο απρόσωπα και ευρύτερα, δεδομένο ότι πλέον τα γραφεία κηδειών κάνουν τα πάντα (καλώς ή κακώς αυτοί έρχονται σε επαφή με τους συγγενείς και όχι άμεσα οι Ιερείς τις περισσότερες φορές) και στον Ναό απλά τελείται η Εξόδιος Ακολουθία, ίσως το θέμα δεν είχε προκύψει καν…(εκτός αν ήταν κανένας διάσημος και το ξέραμε από την δημοσιότητα για τον πολιτικό γάμο του). Δεν νομίζω καμιά Μητρόπολη της Εκκλησίας και αν δεν κάνω λάθος και του κόσμου να ζητάει και πιστοποιητικό ληξιαρχικής πράξης γάμου του θανόντος, για να ελέγξει τον γάμο και να αποφασίσει αν θα του κάνει κηδεία ή όχι. Αν το έκανε αυτό φοβάμαι ότι οι μισοί θα έφευγαν χωρίς ορθόδοξη κηδεία… . Άρα μήπως η Εκκλησία από φιλανθρωπία και σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο και την ελευθερία του δεν το απαιτεί; Μήπως μας πάει σε μια διαφορετική προοπτική;

Ας πάμε στο θέμα της Εξοδίου Ακολουθίας, είναι μυστήριο; Είναι απλή ακολουθία; Τι ακριβώς είναι και τι ακριβώς εκφράζει την Εκκλησία μας; Αυτά όλα πρέπει να τα δούμε και θέλει ένα σωρό αναλύσεις για να βγάλουμε άκρη. Γιατί προβλέπεται κηδεία από Ορθόδοξο Ιερέα σε ετερόδοξο σε στιγμή που δεν υπάρχει Ιερέας του δόγματός του, με μειωμένη και διαφορετική βέβαια διάταξη; Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο στην Θ. Κοινωνία, δηλαδή να χορηγεί την Θ. Κοινωνία σε ετεροδόξους που δεν έχουν κοντά δικιά τους Εκκλησία; Φυσικά και όχι …άρα κάτι διαφορετικό υπάρχει για να το επιτρέπει η Εκκλησία. Αφού το κάνει για έναν ετερόδοξο… δεν θα μπορούσε να δείξει έλεος σε ένα μέλος της έστω και εν αταξία;

Τι είναι για εμένα πρακτικά και απλά η Εξόδιος Ακολουθία; Λέμε στον Τριαδικό μας Θεό, ότι δεν υπάρχει μέρα που να ζήσει κάποιος άνθρωπος στη γη και να μην αμαρτήσει. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί ενώπιον Του…! Γι αυτό λοιπόν Αυτός που είναι ο μόνος αναμάρτητος και ο σωτήρας μας, ας συγχωρέσει τον θανόντα για ότι αμαρτία και αν έκανε και ας τον πάρει στη Βασίλεια Του. Δηλαδή με άλλα λόγια δεν είναι επιβράβευση κανενός για την αγιότητά του, αλλά έσχατη δέηση για το κάθε μέλος της. Άλλωστε δεν ξέρουμε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν φύγει κάποιος αν μετανόησε η όχι! Ο Θεός το ξέρει και σε Αυτόν ελπίζουμε! Ήρθε στην γη για να σώσει τον κόσμο και γι αυτό ίδρυσε και την Εκκλησία του. Θα έρθει στην Δευτέρα παρουσία να κρίνει τον κόσμο … την βιώνουμε μυστηριακά, αλλά μέχρι τότε, τα πράγματα είναι ρευστά και εκεί ελπίζουμε. Ο ίδιος είπε ότι όλα τα αμαρτήματα συγχωρούνται εκτός από την βλασφημία του Παναγίου Πνεύματος, δηλαδή την συνεχή αμετανοησία και γι’ αυτό ένας αυτόχειρας στερείται παραδοσιακά από την Εκκλησία την Ορθόδοξη κηδεία, αλλά και γι΄ αυτές τις περιπτώσεις μόνο τους συνειδητούς αυτόχειρες που άφησαν σημείωμα κτλ., όσοι δεν είχαν σώας τα φρένας κτλ, πάλι δείχνει φιλανθρωπία η Εκκλησία. Μήπως αυτό λέει κάτι πάλι;

Τέλος ορθόδοξη κηδεία δεν είναι δικαίωμα κανενός. Ακόμα και για τους πιο Αγίους. Εκκλησία φυσικά βάσει κανόνες για να οριοθετήσει τα πράγματα, το σωστό από το λάθος, την σωτηρία από την απώλεια. Προσπαθεί να αποτρέψει προβληματικές καταστάσεις και ενδεχομένως να γίνεται παραδειγματική σε αυτής της την προσπάθεια. Οι κανόνες όμως δεν είναι επιπλέον βάρη στην κεφαλή των ανθρώπων, ούτε στερεά πράγματα από «μπετόν». Είναι λάστιχο που για άλλους απλώνει και άλλους μαζεύει…! Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος που είναι ανεπανάληπτη προσωπικότητα, το βιώνει από κοινού αλλά με ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο και γι΄ αυτό υπάρχει και η προσωπική κρυφή εξομολόγηση.

Για να μην μακρηγορώ λοιπόν, πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται κατά την γνώμη μου στην μέση και αυτόν που είπε ο Γέροντας Ιερόθεος και σε αυτά που υποστηρίζουν και οι δύο άνθρωποι που ξεκίνησε το θέμα. Η Εκκλησία είναι «πακέτο» ή την ζεις συνολικά ή την απορρίπτεις συνολικά συμφωνώ απολύτως! Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ότι η Εκκλησία που δείχνει σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο και τον διακρίνει από την αμαρτία, όσο βουτηγμένος και ας είναι μέσα της. Άρα πιστεύω ότι χορηγεί ή πρέπει να χορηγεί την προσευχή της (Εξόδιος Ακολουθία) , σε ανθρώπους που την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη (από αυτούς που έζησαν ενάρετα).

Αυτή είναι η δικιά μου άποψη και την καταθέτω προς γόνιμό διάλογο. Δεν είναι δόγμα και ενδεχομένως να σφάλλω. Όμως έτσι βγαίνει η αλήθεια, από τον φωτισμό Του Θεού, στις πεπερασμένες γνώμες μας…!

Με σεβασμό και αγάπη

π. Αντώνιος Χρήστου