Σελίδες

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΑΞΙΟΣ ΑΓΙΕ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!

                                             
  Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου την όμορφη και ιστορική Αργολίδα! Αξιώθηκα να είμαι ένας από τους χιλιάδες που παρέστησαν στην χειροτονία του βοηθού Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου   στον Καθερδικό Ιερό Ναό Αγίου Πέτρου Άργους. Όσοι ήμασταν εκεί πραγματικά συγκλονιστήκαμε τόσο από την κατάνυξη, όσο από την συγκίνηση του νεοχειροτονημένου αλλά και του Γέροντος Αργολίδος κ. Ιακώβου, όσο και από την αποδοχή του κόσμου και την πηγαία αναφώνηση του ΆΞΙΟΣ και Πανάξιος! Δοξάζω τον Τριαδικό μας Θεό δια πρεσβειών του Αγίου Δημητρίου που την μνήμη του εορτάσαμε σήμερα, για τις στιγμές που αξιώθηκα να ζήσω και να φέρω πλέον για πάντα στην μνήμη μου και την καρδιά μου! Άξιος πραγματικά! Εύχομαι να είναι ο πατήρ (για εμένα Καλλίνικος) και νυν Άγιος Επιδαύρου άξιος της αποστολής του και να ανταποκριθεί στις αυξημένες προσδοκίες της Αργολικής Εκκλησίας αλλά και της Ελλαδικής γενικότερα!

Παραθέτω τον εμπνευσμένο πραγματικά λόγο του :

ΛΟΓΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ  ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ  ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ κ. κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

«Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σεπτέ Πρόεδρε της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κύριε Ιερώνυμε, Σεβασμιώτατε Κυριάρχα Μητροπολίτα της κατ’ Αργολίδα Εκκλησίας κύριε Ιάκωβε, Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Πρεσβύτεροι και Διάκονοι της Εκκλησίας, Οσιώτατοι Μοναχοί τε και Μοναχαί, εντιμώτατοι εκπρόσωποι των Αρχών και ευλογημένε λαέ του Κυρίου, ταύτα τα ως προμετωπίδα τεθέντα λόγια, τα οποία απηύθυνε προς τον Κύριον ο Απόστολος Πέτρος επαναλαμβάνω και εγώ ο ελάχιστος σήμερον από βάθους καρδίας, καθώς η Εκκλησία με αναδεικνύει Ποιμένα της λογικής μάνδρας του Χριστού.
Όταν δε, ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος Πέτρος, διεβεβαίωσε λέγων «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17) τότε, συμφώνως προς την ευαγγελικήν διήγησιν, ο Αρχιποίμην Χριστός εξέφρασε την εμπιστοσύνην Αυτού προς εκείνον λέγων• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17). Σήμερον, η ταπεινότης μου επαναβεβαιούμαι δια του «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17), και προσμένω να ακούσω δια του στόματος Υμών Μακαριώτατε το αυτό κάλεσμα του Μεγάλου Ποιμένος Χριστού• «βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιω. 21,17) και να εισέλθω εις την ποιμαντορίαν των Μακαρίων Αποστόλων.

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Μακαριώτατε, με τα ίδια ταύτα λόγια εκφράζω την τιμήν, τον σεβασμόν και την αδιάπτωτον εν Κυρίω αγάπην μου προς Υμάς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον και σεπτόν Πρόεδρον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς τα τίμια Μέλη αυτής τα κατά πλειονοψηφίαν αναδείξαντά με εις Επίσκοπον, όλως δε ιδιαιτέρως εις τα συντρέξαντα ενταύθα κατά την σημερινήν ημέραν ως και εις τους λοιπούς αγίους Ιεράρχας τους συνελθόντας πανταχόθεν δια την εις Επίσκοπον χειροτονίαν μου. Χορηγών μοι Μακαριώτατε σήμερον δια των σεπτών Υμών χειρών την Χάριν της Αρχιερωσύνης δύνασθε ανεπιφυλάκτως να επαναλάβετε περί εμού «υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Ψαλμ. 2,7).

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Με την Πέτρειον ταύτην φράσιν καταθέτω την ισόβιον αφοσίωσίν μου προς τον Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην μου κύριον Ιάκωβον, τον γεραρόν οιακοστρόφον της κατά Αργολίδα Ολκάδος του Χριστού, τον επιβλέψαντα ευμενώς και συμπαθώς επ’ εμέ. Καλώς γνωρίζω ότι «σιγή τιμώνται τα μεγάλα». Και μεγάλα είναι τα διακατέχοντά με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς αυτόν. Αλλά η υπό της Σιωπής φυλασσομένη θύρα του Μεγάλου παραβιάζεται υπό της σφοδράς επιθυμίας όπως «ομολογήσω την χάριν, κηρύξω τον έλεον, ου κρύψω την ευεργεσίαν». Προς πάντα τα τιμαλφή δωρήματά του προς εμέ, αποδώσω ό έχω: την ψυχήν και την παλλομένην υπό ευγνωμοσύνης καρδίαν μου, την ευπείθειαν και την απόλυτον αφοσίωσιν του Βοηθού Επισκόπου, ίνα τα της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως πράγματα ως μέχρι σήμερον ούτω και εις το εξής, «ευσχημόνως και κατά τάξιν» γίνωνται, προς δόξαν και αίνον Θεού, κατακόσμησιν δε και λαμπρότητα της Εκκλησίας Αυτού, με τον εμπνεόμενον υπό του Σεπτού Μητροπολίτου Αργολίδος σεβασμόν προς τα Ιερά Θέσμια, προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και προς ! πάσας τας λοιπάς Ανωτάτας Εκκλησιαστι κάς Αρχάς, εξόχως δε, προς τον πρώτον της Ορθδόξου Εκκλησίας Θρόνον, τον της Κωνσταντινουπόλεως και την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην κύριον Βαρθολομαίον, προς Ον διαδηλώ την ειλικρινή, δια την προς με Πατριαρχικήν Αυτού ευλογίαν, ευγνωμοσύνην και την εν τιμή δια βίου πιστότητά μου. Σεπτέ Κυριάρχα Μητροπολίτα μου, Σεβασμιώτατε Αργολίδος κύριε Ιάκωβε, δεν θα παύσω καθικετεύων ημέρας και νυκτός τον εν ελέει πλούσιον Θεόν να περισκέπη την υμετέραν Σεβασμιότητα, πληθύνων τα έτη αυτής και τηρών αυτήν εν ακμή σώματος και πνεύματος μέχρι γήρως βαθέος και ολβίου.

«Κύριε, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε» (Ιω. 21,17). Η προς τον Κύριον αγάπη μου, δεν είναι αόριστος, αλλά απευθύνεται προς το «Σώμα Αυτού» δηλονότι προς την Εκκλησίαν. Την Εκκλησίαν εν πρώτοις ως στρατευομένην επί της γης. Προς πάντα, τουτ’ έστιν, αγωνιζόμενον Χριστιανόν της εις ην εγεννήθην, ανετράφην, έλαβα πάντας τους της Ιερωσύνης βαθμούς και ως Κληρικός απ’ αρχής έως σήμερον υπηρέτησα, κατά Αργολίδα Εκκλησίας και της ανά την οικουμένην, προς τους αναξιοπαθούντας «ελαχίστους αδελφούς του Κυρίου» (Ματθ. 25,40), προς τον Ιερόν Κλήρον, και τας Μοναστικάς Αδελφότητας της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως, προς τους κατά σάρκα γονείς, αδελφούς και συγγενείς μου και προς τους ποικιλοτρόπως συμβαλλόντας και συμμετέχοντας εις την σημερινήν πνευματικήν μου χαράν. Προς δε τούτοις μνημονεύω και «εκκλησίας πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. 12,23)• πάντων των προαπελθόντων κατά πνεύμα και κατά σάρκα οικείων, αναδόχων, διδασκάλων και ευεργετών μου, εξαιρέτως δε, του εις Χριστόν παιδαγωγού μου, μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Χρυσοστόμου Δεληγιαννοπούλου.
Μακαριώτατε, υπείκων τω θείω θελήματι, ουχί εκ βίας ή ανάγκης, αλλ' εξ αγάπης προς τον πάντας αγαπώντα, τον αθλοθέτην και συναγωνιστήν Κύριον, και επικαλούμενος την μεσιτείαν της Παναγίας Αυτού Μητρός, των φωτοειδών Αρχαγγέλων, του τιμίου Βαπτιστού, των αγίων θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, του αγίου ενδόξου μάρτυρος Καλλινίκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Πέτρου Επισκόπου Άργους του Θαυματουργού, του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Λεωνίδου του εν Επιδαύρω μετά της συνοδείας αυτού, εις το διαιωνίως, προς πάντας τους Ποιμένας της Εκκλησίας, απευθυνόμενον μειλίχιον ερώτημα• «φιλείς με;», κλίνων το γόνυ της καρδίας και του σώματος, αποκρίνομαι αδιστάκτως• «Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε». Και δέει πολλώ συνεχόμενος, αναμένω να ακούσω της μακαρίας άμα δε και φοβεράς φωνής, της προσταζούσης με• «Βόσκε τα πρόβατά μου» (Ιωάν. 21,17). Γένοιτο!

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ....!



Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, είναι η μέρα μνήμης του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω. Ήταν για 10 χρόνια επίσης η μέρα που είχε τα ονομαστήριά του ο μακαριστός πλέον Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος. Ο δικός μας Χριστόδουλος όπως είπε ο ίδιος λίγες μέρες πριν φύγει από αυτή την ζωή. Θυμάμαι σαν τέτοια μέρα το πλήθος κόσμου που συνέρεε για να πάρει την ευχή του και να του ευχηθεί, περιμένοντας για ώρες στην ουρά, χωρίς να τον πειράζει...!

Μας λείπει πολύ ...ας είναι αιωνία του η μνήμη!

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Θεοφιλέστατε ψηφισμένε Επίσκοπε κ. Καλλίνικε άξιος και πολλά τα έτη!





   Μεγάλη χαρά έλαβα και προέβει σε δοξολογία στον Τριαδικό Θεό μας, για την εκλογή του αγαπητού μου π. Καλλινίκου Κορομπόκη, σε βοηθό επίσκοπο της Μητροπόλεως Αργολίδος, κοινής πατρίδος και των δύο μας.  Τον γνωρίζω από διάκονο όταν ήταν διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Μητροπόλεως Αργολίδος και μου είχε αναθέσει εκπομπή στο πρόγραμμα του σταθμού. Ήμουν στην χειροτονία του ως Ιερέας και στην χειροθεσία του την ίδια μέρα με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Από τότε ως Ιεροκήρυκας είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Ενορία μας στην Νέα Κίο (ιδιαίτερης πατρίδος μου)  και γενικά αναπτύξαμε μια πνευματική σχέση ετών μέχρι σήμερα.
  Τα χαρίσματά του πολλά και πλούσια που όλοι από την Αργολίδα γνωρίζουμε και απολαμβάνουμε! Ταπεινός, μειλίχιος, πράος, άριστος λειτουργός, φωτισμένος, εμπνευσμένος και σύγχρονος ιεροκήρυκας που σου μιλάει απευθείας στην καρδιά.
Σήμερα 14/10 η Ιεραρχία των εξέλεξε βοηθό επίσκοπο, μια θέση που πραγματικά την αξίζει και σίγουρα θα ανταποκριθεί όπως τώρα 100%. Θα προσπαθήσω να είμαι στην χειροτονία του και θα τον παρακαλέσω να εύχεται συνεχώς για όλους μας στις αρχιερατικές του πλέον Θ. Λειτουργίες.
Επίσης σήμερα ο σεπτός Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος κλείνει 7 χρόνια αρχιερατείας (14/10/2009).

Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να του χαρίζει μακροημέρευση και δύναμη. Να τον έχουμε για πολλά-πολλά χρόνια και να μας εμπνέει όπως τώρα, ως πρωτεργάτης στον αμπελώνα της Μητροπόλεως μας.


Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

H μάρτυς Ντανιέλα από το Βουκουρέστι!

Μας συγκλόνισε και το αναδημοσιεύουμε από το http://proskynitis.blogspot.com/2009_08_01_archive.html . Τις πρεσβείες της να έχουμε...:

Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι' αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά. «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Ενώ αυτή δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Στο σχολικό χορό, όταν τελείωσε το λύκειο, δεν ήθελε να πάει. Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη έλεγε «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, αλλά συγχωρήστε με, δεν μπορώ να έρθω στο τραπέζι». Είχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόνταν τη νύχτα και έγραφε γι' αυτούς. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της. Ήταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικου π. Σοφιανό από τη μονή Αντίμ. Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποία είχαν ξεχάσει όλοι, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ. Ήταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τις αγορές, της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς. Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα. Αφού υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριότητα την είχε χτυπήσει. Ήταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανεναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της. Κάποια προσωπα από την οικογένειά της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρευτεί. «Όχι, όχι, εγώ θέλω να μείνω με το Θεό» έλεγε. «Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη» της έλεγαν. Κι αυτή απαντούσε «Ναι, αλλά αν θα παντρευτώ σημαίνει ότι θα βάλω λίγο το Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να δώσω το παν στο Θεό». Τη νύχτα προσευχόταν πολλές ώρες. Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της. Τ΄ αδέλφια της της φώναζαν «Τι σου δίνει ο Θεός, τι μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου, τι σου δίνει η πίστη σου; Αφού ο πατέρας σού δίνει φαγητό. Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο, για να μπεις σε μοναστήρι;» Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι. Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρο και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά. Μια φορά, την τελευταία βραδιά πριν την τελευταία αναχώρησή της για το μοναστήρι, έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα. Έκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία. Ξημερώματα αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε πήρε την εικονίτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π. Σοφιανός. Έκανε το σταυρό της, φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πράγματά της κι έφυγε. Έπειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό. Να το περιεχόμενό του: «Πάτερ, είδα στο όνειρό μου την εικόνα της Παναγίας. Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγία με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω. Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο. Και είδα δάκρυα στο μάγουλό της. Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου. Όταν μ΄ ακούμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω. Κι έφυγε. Στο δρόμο του Σταυρού, στο δρόμο του Σωτήρος Χριστού. Όμως ο πατέρας της τη βρήκε και αυτήν την φορά. Όταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά. Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ ένα ψαλίδι και την πέταξε στα σκουπίδια. Της έβγαλε από το λαιμό το σταυρό και της φώναξε «Οι παπάδες σου και η εκκλησία.». Τότε εκείνη λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «Σε παρακαλώ άφησέ μου τις εικόνες, δεν μπορώ να ζήσω χωρις αυτές». Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω, τις πάτησε και τις πήρε όλες. Τότε αυτή του είπε «Καλά, μου τα πήρες, όλα αλλά την ψυχή δεν μπορείς να μου την πάρεις». Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι «Παναγία, βοήθησέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με αφήνεις». Βλέποντας ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή, σκέφτηκε κάτι διαβολικό. Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση «παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη από μυστικιστικό ντελίριο». Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα «για να ησυχάσει». Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη. Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη. Ο πατέρας της τη φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ στις 22.00-23.00, μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα. Η ακινησία της στο κρεββάτι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου. Έτσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αυτό έγινε περίπου στις 22.00. Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόταν να έρθει ιερέας, κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θάνατό της ο π. Κωνσταντίνος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους. Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε, αν και προηγουμένως τον είχαν δει στο νοσοκομείο. Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαΐου 2004, κάνοντας καλά ένα νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄ αυτήν ασθένεια. Το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος. Ο τάφος της οσίας Ντανιέλας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

ΦΡΑΓΚΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΑΡΧΗΓΕ!!!





 

 

Φραγκίσκος Αλβέρτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Φραγκίσκος Αλβέρτης
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης
Ημερ. γέννησης 11 Νοεμβρίου 1974 (1974-11-11) (34 ετών)
Ύψος 2.06
Εθνικότητα Ελληνική
Θέση Σμολ φόργουορντ
Προηγούμενη ομάδα Γλυφάδα
Ένταξη στην ομάδα 1991
Τίτλοι 25
Διεθνής 135
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, γεννημένος στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1974, είναι Έλληνας καλαθοσφαιριστής που αγωνίζόταν στον Παναθηναϊκό.
Έχει ύψος 2.06 και αγωνίζόταν στη θέση Σμολ φόργουορντ. Είναι ο πολυνίκης του αθλήματος (έχει κατακτήσει 25 τίτλους) στην Ελλάδα και θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος Έλληνας shooter.

Πίνακας περιεχομένων

[Απόκρυψη]

[Επεξεργασία] Καριέρα

Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Γλυφάδα και συνέχισε (από το 1990) στον ΠΑΟ. Έκανε το ντεμπούτο του με τον ΠΑΟ το 1990-91 και με το «τριφύλλι» κέρδισε τα πρωταθλήματα Ελλάδος των περιόδων 1997-98, 1998-99, 1999-2000, 2000-01, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09 και τα κύπελλα Ελλάδος του 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009.
Σε διεθνές επίπεδο κέρδισε την Ευρωλίγκα το 1996, 2000, 2002, 2007 και 2009. Το 1996 κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ το 2007 πέτυχε για πρώτη φορά το Τριπλ Κράουν.
Συμμετείχε 9 φορές στο Ελληνικό All Star Game, ενώ νίκησε στο διαγωνισμό τρίποντων το 1996, 1997 και 1998 (και έκτοτε σταμάτησε να συμμετέχει στο διαγωνισμό).
Την 1η Ιουλίου του 2009, μετά την κατάκτηση από τον Παναθηναϊκό του πρωταθλήματος της περιόδου, κάνοντας έτσι το δεύτερο "Triple Crown" στην ιστορία του, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 35 ετών. [1]

[Επεξεργασία] Εθνική Ελλάδος

Υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας για πολλά χρόνια με 155 διεθνείς συμμετοχές. Πρωτοεμφανίστηκε το 1995 στην εθνική ομάδα. Το 1991 κατέκτησε με την Εθνική Παίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων και το 1992 με την Εθνική Ελπίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων.
Αγωνίστηκε σε Eυρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1995, 1997, 1999, 2001 και 2003.
Το 1996 πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα στην Ατλάντα, το 1998 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και το 2004 στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, όπου αναδείχθηκε πέμπτος ολυμπιονίκης. To 2005 αποχώρησε από την Εθνική ομάδα.

[Επεξεργασία] Εξωγηπεδικά

  • Μέχρι το 2006 ήταν Πρόεδρος του ΠΣΑΚ πριν τον διαδεχθεί ο Δήμος Ντικούδης.
  • Το προσωνύμιό του είναι Φράγκι.
  • Σύζυγός του είναι Αντα Θωμά, πρώην παίκτρια του πόλο. Έχουν αποκτήσει έναν γιό, τον Κάρολο.
  • Το 2008 έγινε μέλος της λίστας με τις 50 πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωλίγκα (50 Greatest Euroleague Contributors) ως ένας από τους 35 πιο σημαντικούς μπασκετμπολίστες που έχουν αγωνιστεί σε αυτή.

[Επεξεργασία] Τίτλοι

Με τον Παναθηναϊκό έχει κατακτήσει:
  • 11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
  • 8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
  • 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
  • 1 Διηπειρωτικό (1996)

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

"Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...."

Γνωρίζω ότι έχω καιρό να ανεβάσω κάποιο άρθρο στο προσωπικό μου blog και ο στίχος του τίτλου, από γνωστό τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου, νομίζω ότι εκφράζουν ακριβώς την σκέψη μου αυτό το διάστημα.

Σε εθνικό επίπεδο, έφυγε η παλιά Κυβέρνηση και ήρθε η νέα, η οποία και αυτή ήταν παλιότερη κυβέρνηση της χώρας από την απερχόμενη και πλέον παλιά κυβέρνηση! Ο νέος πρωθυπουργός, είναι επίσης απόγονος δύο παλαιότερων πρωθυπουργών με το ίδιο επίθετο. Το ίδιο και ο απερχόμενος πρωθυπουργός και πιθανόν να τον διαδεχτεί γυναίκα, επίσης γόνος παλαιότερου πρωθυπουργού και ούτω κάθ ΄ εξης....! 
Σε προσωπικό επίπεδο όλες οι δραστηριότητες της Ενορίας έχουν αρχίσει σε πλήρη ρυθμό, τα καθήκοντα πολλά σε ιερατικό επίπεδο, αλλά και παράλληλα στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον οι πάγιες "απαιτήσεις" μας συνοδεύουν. Είχαμε το θάνατο γνωστού μου οικείου προσώπου, τον θάνατο επίσης ενός γέροντα στην περιοχή, από την άλλη όμως είχαμε την γέννηση του παιδιού φίλων μου, τον γάμο άλλων φίλων, την είδηση ότι κάποιοι παντρεύονται και ότι κάποιοι επίσης φίλη περιμένουν παιδί.
Μια συνεχής κίνηση λοιπόν και εναλλαγή συναισθημάτων, που ουσιαστικά όμως είναι οι ίδιες καταστάσεις που εναλλάσονται βέβαια σ' αυτές, διαφορετικά πρόσωπα. Είναι σαν παράλληλες εικόνες που σου παιρνούν μπροστά σου ή πολλές φορές εμείς μπαίνουμε σ' αυτές.

Αναρωτίεσαι, τελικά τι μένει; Ποιά είναι η ουσία των παραπάνω; Τελικά όλα αλλάζουν; Όλα τελικά μένουν ίδια; Εμείς ως υποκείμενα μένουμε ίδιοι; Δύσκολα ερωτήματα και για να απαντήσεις θέλει ένα σωρό αναλύσεις.

Αυτό που έχω  να πω σε όλα τα παραπάνω, είναι ότι υπάρχει Κάποιος μέσα σε αυτά, που είναι ταυτόχρονα πέρα από αυτά και πάνω από αυτά! Ποιος; Ο ίδιος ο Θεός. Μας χαρίζει τις χαρές της ζωής, μας επισκέπτεται μέσα από τις θλίψεις και τις στεναχώριες. Μας ομιλεί πολλές φορές, μέσα από την συναναστροφή μας με τους άλλους ανθρώπους και περιμένει την βοήθεια μας σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τους αδελφούς Του τους ελαχίστους...! Επιτρέπει να γίνουν πράγματα και καταστάσεις και περιμένει την δική μας ωριμότητα και καλλιέργια μέσα από αυτές. Αυτός είναι ο προορισμός, στα δικά μας ταξίδια και διαδρόμους της ζωή μας. Αυτός και οι εντολές του, είναι τα φανάρια και οι πινακίδες για να έχουμε μια ασφαλή πορεία. Αυτός και η Εκκλησία του, είναι "το σέρβις" στις δικές μας βλάβες, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να περατώσουμε το ταξίδι!

Σε όλες τις εναλλαγές λοιπόν, υπάρχει μία σταθερότητα και σ΄ αυτήν την σταθερότητα την ζούμε με πολλές εναλλαγές...! Τελικά είναι οξύμωρο, αλλά "όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...! "

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Δραματική έκκληση της Μητρόπολης Χονγκ Κονγκ

Έκκληση ( Θερμή παράκληση να αναδημοσιευτεί από όλες τις ιστοσελίδες και τα μπλογκς και τα φόρουμ συζητήσεων).

Εν Χόνγκ Κόνγκ τη 2α Οκτωβρίου 2009

Έκκληση ( Θερμή παράκληση να αναδημοσιευτεί από όλες τις ιστοσελίδες και τα μπλογκς και τα φόρουμ συζητήσεων).

Τον παρελθόντα Σεπτέμβριο, στις περιοχές της Ιάβας και της Σουμάτρας στην Ινδονησία, καταστροφικοί και φονικοί σεισμοί προκάλεσαν το θάνατο σε 1500 ανθρώπους ( ίσως πάνω από 3000 οι εγκλωβισμένοι στα ερείπει α) ενώ άφησαν αστέγους δεκάδες χιλιάδες.
Τον ίδιο μήνα καταστροφικές και φονικές πλημμύρες έπληξαν τις Φιλιππίνες και κυρίως την περιοχή της Μανίλας. Τραγικός απολογισμός: 300 περίπου νεκροί και 250.000 άστεγοι.
Στη Μανίλα, λόγω της πλημμύρας, σημαντικές φθορές προξενήθηκαν στον Ορθόδοξο Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθώς και στους χώρους όπου στεγάζονται οι ιεραποστολικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η Ιερά Μητρόπολις Χόνγκ Κόνγκ και Άπω Ανατολής από την πρώτη στιγμή ευαισθητοποιήθηκε και απέστειλε στην περιοχή της Ιάβας ανθρωπιστική βοήθεια, η οποία διανεμήθηκε από τους Ορθοδόξους Κληρικούς σε 400 οικογένειες.
Οι ανάγκες όμως είναι πολλές και η Ιερά Μητρόπολις δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί. Γι' αυτό και απευθύνουμε έκκληση και ζητούμε την αρωγή όλων όσων μπορούν να βοηθήσουν, ώστε να ανακουφίσουμε τις ανάγκες των πληγέντων από τις φονικές φυσικές καταστροφές στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες.
Μπορούμε να χαρίσουμε αγάπη, ελπίδα και ζωή!
Όποιος επιθυμεί να βοηθήσει μπορεί να το κάμει με κατάθεση χρηματικού ποσού:



1. Κατάθεση χρηματικού ποσού σε Λογαριασμό στην Ελλάδα.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
103/296014-12
(Φίλοι Ιεράς Μητροπόλεως Χόνγκ Κόνγκ)



2. Με αποστολή χρηματικού εμβάσματος στους εξής Λογαριασμούς στο Χόνγκ Κόνγκ:

ORTHODOX METROPOLITANATE
OF HONG KONG AND SOUTHEAST ASIA
704 UNIVERSAL TRADE CENTER
3 ARBUTHNOT RD, HONG KONG
Tel. 00852 25738328-Fax.00852 25738379
Email: office@omhksea.org
Website: www.omhksea.org

Banks:
1. HSBC
S/A: 102-299344-838
Swift code: HSBCHKHHHKH
No 10 Harcourt Rd Hong Kong

2. Standard Chartered
S/A: 447-1-071056-1
Swift code: SCBLHKHHXXX
Central Branch, Shop No 16, GF New World Tower
16-18 Queen's Rd Central Hong Kong

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας.

Κάνουμε έκκληση σε ενορίες και μοναστήρια ή ακόμα και στην Εκκλησία της Ελλάδος, της Κρήτης, τις Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων, την Εκκλησία της Κύπρου και σε Ορθόδοξες ενορίες σε όλο το κόσμο να κάνουν έρανο κατά τόπους και να αποστείλουν το υστέρημα της αγάπης των ενοριτών στη Μητρόπολη Χονγκ Κονγκ για να αποσταλεί στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ας κινητοποιηθούμε όλοι συλλογικά. Η αγάπη του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας δεν έχει σύνορα.

πηγή:http://ierapostoli.wordpress.com/2009/10/03/ekklisi_xongkong/