Ένα δίλλημα....δύσκολο και αμείλικτο...

Τελικά το δίλλημα είναι μεγάλο, να μιλάς και να λες την αλήθεια στον κόσμο με αποτέλεσμα να του κλονίζεις παλιές συνήθειες χρόνων ή να μη μιλάς για να μη ταράζεις τα ήρεμα νερά της περπατημένης και της συνήθειας, άσχετα αν δεν έχουν να κάνουν με την σωστή παράδοση της Εκκλησίας και της γραμμής που έχουμε πάρει από τις Ιερατικές Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως και των σεμιναρίων της;

Η απάντηση δεν έχει πισωγυρίσματα και η στάση του Κυρίου ήταν σαφής σε τέτοια φαινόμενα όταν ο τύπος των γραμματέων και των Φαρισαίων προσπαθούσε να υποκαταστήσει την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή το ίδιο το πρόσωπό του.

Βέβαια η ποιμαντική και η διάκριση που χρειάζεται σε τέτοια φαινόμενα θέλει ειδικό χειρισμό και δράση ανάλογα με την περίπτωση. Όμως θαρρώ ότι πρέπει οι ποιμένες να τονίζουν το σημείο αναφοράς που συνεχώς δεν είναι αυτονόητο στις μέρες μας, που συνεχώς λησμονείται επειδή η καταπάτηση της εκκλησιαστικής τάξεως και οικονομίας, έγινε κανόνας και τύπος! Μα έλα που το σωστό μετά από χρόνια πρακτική μοιάζει λανθασμένο και το λανθασμένο που έχει ριζώσει μοιάζει με το σωστό;

Σε τι αναφέρομαι; Μα για τις αρτοκλασίες που γίνονται στην δοξολογία και όχι στον Εσπερινό, για την πρακτική των πιστών να φεύγουν την ώρα του μνημόσυνου επειδή δεν ήταν συγγενής τους, για τα μνημόσυνα τις Κυριακές, για τους γάμους το Σάββατο, για τα ρύζια, το πάτημα του ποδιού στον Ησαία, για τις φανουρόπιτες που αναλίσκετε όλη η πνευματική  ζωή ορισμένων, για το αντίδωρο και τον άρτο που έχουν πιο προτίμηση και συμμετοχή από την ίδια την Θεία Ευχαριστία κτλ.

Η αλήθεια είναι ότι αν έχεις το φρόνιμα της πελατειακής σχέσεως (μην φύγουν οι πιστοί-πελάτες) δεν έχεις πολλές επιλογές και συνεχώς θα υποχωρείς για να μη φύγουν και πάνε δίπλα! Αν όμως έχεις την πεποίθηση ότι πράττεις το σωστό, τότε το σίγουρο είναι ότι και θα συκοφαντιθείς και απειλές θα δεχτείς και την δυσαρέσκεια του "βολεμένου"κόσμου να αντιμετωπίσεις...! Θα βρεθούν όμως και άλλοι που θα οικοδομηθούν και θα σου πουν ότι έχεις την στήριξή τους και προχώρα..!

Αυτά συμβαίνουν και στις οικογένειες πόσο μάλλον σε μια ενοριακή κοινότητα. Χρειάζεται διάκριση, υπομονή και επιμονή! Στο τέλος έρχεται η σταύρωση....αλλά μετά έρχεται και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!

Ο Θεός να δώσει...