Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Εισοδίων Θεοτόκου Τερψιθέας Γλυφάδας, ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος. Πλήθος κόσμου κατέκλυσε τον Ιερό Ναό για να λατρεύσει τον Θεό και να τιμήσει την Παναγία μας, τόσο ανήμερα της Εορτής, όσο και κατά τις προηγούμενες εφτά ημέρες που ξεκίνησαν οι εορταστικές εκδηλώσεις.
Κατά την διάρκεια της Θ. Λειτουργίας τελέσθηκε και η χειροτονία εις Διάκονον του κ. Ανδρέου Σάρρα, πατέρα δύο παιδιών και σπουδαστού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Στην ομιλία που προηγήθηκε της χειροτονίας ο Ποιμενάρχης τόνισε την σημασία της Ιερωσύνης στον σύγχρονο κόσμο και αναφέρθηκε και στο γεγονός της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου εις τα Άγια των Αγίων.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε ο εγκαινιασμός του Κωδωνοστασίου του Ιερού Ναού που έγινε με τη δαπάνη των Μεγάλων Ευεργέτων της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας και του Ιερού Ναού Αθανασίου και Μαρίνης Μαρτίνου. Προηγήθηκε σχετική ομιλία από τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Εισοδίων Θεοτόκου Γλυφάδας Πρωτ. π. Κωνσταντίνο Βαρθολομαίο, ο οποίος είπε τα εξής:
«Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί πατέρες, Ἀγαπητοί ἀδελφοί.
Ζοῦμε σέ μιά περίοδο μεγάλης κρίσεως πού οἱ πιό ὑλόφρονες ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί ἀπό ὅσους ἔχουν χάσει τήν πίστη τους, ἡ κρίση αὐτή εἶναι ὑλική, κανένας ὅμως πιστός δέν θά διακρίνει τήν πνευματική κρίση πού ζοῦμε. Ὠστόσο, σ’ αὐτόν τόν κόσμο τόν μεταβαλλόμενο καί στήν πνευματική αὐτή κρίση ὑπάρχουν καί τά σταθερά καί ἀμετακίνητα.
Ἀπό τά ἄκτιστα ἀμετακίνητα καί σταθερά καί ἀναλλοίωτα εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα. Ἀπό τά κτίσματα, ἔστω καί σέ σχετικό βαθμό, ἀποκτοῦν αὐτές τίς ἰδιότητες ὅσα ἑνώνονται, συνδέονται, μετέχουν, ὑπηρετοῦν καί ἁναφέρονται στόν ἀναλλοίωτο Τριαδικό Θεό. Σ’ αὐτόν ἁναφέρονται, τόσο τά λογικά ὄντα (Ἄγγελοι καί Ἄνθρωποι) ὅσο καί τά ἄλογα κτίσματα (οἱ Ναοί μέ ὅλο τό ἱερότατο περιεχόμενο τους). Ἀκόμη καί σάν κτίσματα, ἀνανεού-μενα, οἱ κώδωνες τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὑπάρχουν γιά νά ὑπηρετοῦν τούς κτιστούς ἀνθρώπους, νά ἑνωθοῦν καί νά μετέχουν τῆς ἀκτίστου Θεότητος. Θά μποροῦσαν νά χαρακτηρισθοῦν «ὑπηρετικά» κτιστά ἀντικείμενα τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
Εἶναι γνωστό πώς ἀπό τόν 6ο αἰώνα στή Δύση καί τόν 9ο στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή δέν ἔπαψαν νά κρούονται καί να διαχέουν τόν ἦχο τους, τόν γεμάτο μέ μηνύματα, στό εὐλογημένο χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Συμπλήρωσαν πρό πολλοῦ χιλιετία τοῦ ἔργου τους. Μπορεῖ κατά τήν Τουρκοκρατία μέ διατάγματα βέβηλα νά σιώπησαν, ἐπισήμως ὅμως σέ γενική θεώρηση δέν σιώπησαν ποτέ, γιατί ἀκούγονταν καί τότε, σέ πολλά νησιά, στό Ἅγιον Ὄρος καί στήν Ἤπειρο ἐπί Ἀλῆ Πασά.
Οἱ καμπάνες, με τίς κωδωνοκρουσίες τους, ἀσφαλῶς δέν ἀναφέρονται μόνο σέ μιά ἐκδήλωση τῆς ζωῆς μας καί ἐκτός ἀπό τή λατρευτική τους πλευρά, κάλυψαν τίς χαρές καί τίς λύπες μας, σέ νίκες τοῦ ἔθνους, σέ κηδεῖες καί πανηγύρια, ἀκόμη καί σέ ἐπερχόμενες συμφορές, ὅπως ἡ ἄλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, οἱ πυρκαγιές τῶν δασῶν, ἀλλά καί ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό κατακτητές, ὅπως ἀπό τούς Γερμανούς.
Καί φυσικά, ὅταν ἀναφέρουμε καμπάνες, καί μάλιστα Ἐνοριακῶν Ναῶν, πάντα ἐννοοῦμε καί τό κωδωνοστάσιο ἢ καμπαναριό. Ἀπό αὐτό τό ὑπερυψωμένο οἰκοδόμημα ξεκινοῦν οἱ ἥχοι τῆς καμπάνας πού πλημμυρίζουν τήν ἐνορία, προειδοποιώντας γιά τήν ἔναρξη τῶν ἀκολουθιῶν καί τῶν σημαντικῶν στιγμῶν. Μεταφέρουν, ἂν καί ἄψυχα, ρίγη συγκινήσεων γιά ὅσους εἶναι πραγματικά Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, δηλαδή μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, πού ἔχει κεφαλή της τόν Χριστό.
Γι’ αὐτό δίδεται τόση σημασία στό καμπαναριό πού εἶναι μέν πρόσκτισμα, ἀλλά εἶναι καί πραγματικά συνημμένο μέ τόν Ναό.
Καί γιά νά ἔλθουμε στα καθ’ ἡμᾶς, Σεβασμιώτατε, βρισκόμαστε σ’ αὐτό τό χῶρο γιά νά τελέσουμε τόν ἐγκαινιασμό τοῦ περικαλέστατου κωδωνοστασίου ὥστε οἱ ἥχοι τῶν κωδώνων του νά μεταφέρουν, μέ τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, τά ἱερά μηνύματα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅμως θέλω νά πῶ μιά σύντομη φράση: Τό καμπαναριό δέν οἰκοδομήθηκε ἀπό μόνο του, αὐτό εἶναι ἔργο τῶν μεγάλων εὐεργετῶν καί δωρητῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀλλά καί τοῦ Ἱεροῦ μας Ναοῦ, τοῦ κου Ἀθανασίου καί τῆς συζύγου του κας Μαρίνας Μαρτίνου πρός τούς ὁποίους ὀφείλονται καί ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς εὐχαριστίες πολλές.
Ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ μιά φράση ἀκόμη, πού νομίζω κανείς δέν μπορεῖ νά τήν διαψεύσει, θά ἔλεγα πώς ἕνας ἄνθρωπος, ὁ κος Μαρτῖνος, ἔκανε τό ἔργο, πού ἡ ἐνορία δέν θά τό ἔκανε σχεδόν ποτέ.
Πρόκειται γιά ἔργο μεγάλης ἀξίας γιά τή λειτουργικότητα του, μεγάλης ἀξίας γιά τήν ὀμορφιά του, μεγάλης ἀξίας χρηματικῆς.
Γι’ αὐτό, εἴμαστε ὅλοι κληρικοί καί λαϊκοί αὐτῆς τῆς ἐνορίας, εὐγνώμο-νες καί πλήρεις εὐχαριστιῶν πρός τόν κον Μαρτίνο, μέ τήν εὐχή ὁ Κύριος καί Λυτρωτής μας, ἐκτός ἀπό τήν ἐν τῇ Γῇ ὑγεία καί μακροημέρευση, νά χαρίζει σ’ ἐκεῖνον καί τήν οἰκογένειά του τήν αἰώνια ζωή, στήν ὁποία ἂν ὄχι τόν ἧχο τῆς ἐπίγειας καμπάνας, θά ἀκοῦει τόν ἀπόηχο τῆς οὐράνιας καμπάνας».
Κατόπιν έγιναν και τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης πλάκας, η οποία θα μαρτυρεί το γεγονός, εις αιώνας.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας απλά με κόσμιο τρόπο.