Υπάρχει ελπίδα, Υπάρχει φως, αγωνιστείτε Κυρ ΙΒ’

Στο αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, στην προς τους Κολοσσαείς επιστολή, ο απόστολος Παύλος μας λέει; «νεκρώσατε οὖν τα μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἐπιθυμίαν κακὶν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἤτις ἐστὶν εἰδωλολατρία...». Δηλαδή, όπως ερμηνεύει ο Τρεμπέλας: «νεκρώσατε τα μέλη σας που επιθυμούν τας γηΐνας απολαύσεις και ηδονάς...».

Αναφορικά με την πορνεία, ποιός στοιχειωδώς έντιμος άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ποτέ στην ζωή του δεν εξεπόρνευσε ούτε κατά διάνοιαν; «Μή μοι εἴποις ὅτι οὐ πορνεύω. Τί γὰρ ὄφελος, ἄν μὴ πορνεύης μὲν, φιλοχρήματος δὲ ἦς»;(Ι. Χρυς. , Ὁμιλία ΚΘ’, Εἰς τὰς Πράξεις, ΕΠΕ, τόμ. 16^Α , σσ. 178,7 -178,15).Σε αντίθεση με την τακτική  εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι οι σύγχρονοι μαθητές του Χριστού, αυτόν τον ίδιο τον Χριστό δεν φαίνεται, μέσα από τα Ευαγγέλια, να τον απασχολούν μόνο οι ερωτικές παρεκτροπές.  Καθαρός θα μπορούσε να γίνει κανείς όχι αν αποφύγει μόνο την πορνεία, αλλά και την πλεονεξία και το φθόνο, την υποκρισία, την υπερηφάνεια, την ματαιοδοξία  - όπως χαρακτηριστικά αναφέρει για τους Φαρισαίους στο κατά Λουκά (ιστ΄ 15) - με τα οποία σχεδόν ποτέ δεν ασχολούνται οι σύγχρονοι «μαθητές» του. Σύμφωνα με αυτούς, ούτε η επιβολή κάποιων επιτιμίων προβλέπεται εναντίον εκείνων που τις διαπράττουν, ούτε οδηγήθηκε κανείς σε πνευματικό δικαστήριο γιατί είναι υπερήφανος, πλεονέκτης, η υποκριτής.

Μέσα από την γνήσια εκκλησιαστική παράδοση γίνεται σαφές ότι η σοβαρότερη αμαρτία δεν είναι η πορνεία, αλλά η υπερηφάνεια και η φιλαυτία, που είναι οι παραβάσεις των δύο εντολών του Ιησού Χριστού, της αγάπης για τον Θεό και τον συνάνθρωπο.

Ο αγώνας που ζητάει σήμερα από εμάς να κάνουμε ο απόστολος Παύλος: «νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» είναι δύσκολος γιατί μέσα μας υπάρχουν οι συγκρουόμενες τάσεις. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος εξηγεί τις τραγικές συνέπειες αυτής της διαμάχης των δυο θελημάτων, του θελήματος της σαρκός, δηλαδή της αμαρτίας και του θελήματος του Θεού ως εξής:· «βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου»(Ρωμ. ζ΄,23)

Ο Κωστής Παλαμάς περιέγραψε επίσης πολύ δραματικά αυτή τη σύγκρουση στο παρακάτω ποίημα του:

Και με πατεί κάθε αγριμιού κι ανθρώπου φτέρνα

κι είμαι μια χώρα που το φως τη λούει κι η δροσιά.

Σμίγουν αταίριαστες φωνές απάνω μου η ταβέρνα

πλάι πλάι κι η εκκλησία.

Είδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, σκυλιά

της νύχτας μέσα μου ο λαός κοιμάται και κουνιέται

και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά

κι ένας Χριστός γεννιέται

Για να μην μείνουμε στα δικά μας σφάλματα και να κάνουμε όλοι έναν αγώνα, χρειάζεται μια συνεχής προσπάθεια. Εάν το καταλάβουμε αυτό σαν πρόσωπα, σαν άρχοντες, σαν λαός, υπάρχει ελπίδα και θα προχωρήσουμε. Εάν μείνουμε όμως στο συμφέρον το δικό μας, καθένας στον εαυτό του, που θεωρεί το εαυτό του αυτό εικόνα κι όλους τους άλλους να τον προστατεύουν, αν μείνουμε σ’ αυτή τη νοοτροπία δεν υπάρχει σωτηρία , δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει φως.

Μόνο έτσι μπορούμε να πάρουμε απάντηση στα τωρινά ερωτήματά μας που είναι: «τι θα γίνει με την οικονομική κρίση, με τα παιδιά μας που έχουν προγαμιαίες σχέσεις, που παντρεύονται και χωρίζουν η που δεν παντρεύονται;».

Και όπως λέγει και ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος κ.  Ιερώνυμος: «Μη χάνετε την εσωτερική σας ελευθερία, μην σας πιάνει πανικός. Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως, αγωνιστείτε. Όχι μια φορά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, πάντοτε. Και στο τέλος η νίκη είναι δική μας. Ο Θεός το είπε: δεν μπορείτε χωρίς εμένα να κάνετε τίποτα. Και αυτός που στήριξε την ελπίδα του πάνω σε μένα βρέθηκε νικητής.»

Εν Βάρη, 15.01. 2012                 από τον πατέρα Π. Γκέζο