Η ΣΤΑΥΡΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ - Κυριακὴ Σταυροπροσκυνήσεως.

Του π. Παναγιώτου Γκέζου- Εφημερίου Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι

www.profitilia-kormpivari.gr

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δεῖ πραγματικὰ τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ δυσκολευθεῖ μετὰ πολὺ νὰ διακρίνει τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσως. Γιατὶ ὅποιος νιώσει τὴν ἀγάπη ποὺ σταυρώνεται ξέρει ὅτι γιὰ αὐτὴ τὴν ἀγάπη δὲν ὑπάρχει θάνατος. Ὁ Σταυρὸς ποὺ ἦταν τὸ σύμβολο τοῦ θανάτου ἔγινε ἠ ἐγγύηση τῆς ζωῆς γιατὶ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στὴν ἀγάπη νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ γίνει ἔτσι ἀθάνατη. Ὅταν εἶδε ὁ Ἄδης τὸ σταυρὸ τοὺ Χριστοῦ εἶπε τοῖς κάτω: «Ὤ λειτουργοί μου καὶ δυνάμεις μου, τίς ὁ ἐμπήξας ἦλον τῆ καρδία μου; Ξυλίνη μὲ λόγχη ἐκέντησεν ἄφνω, καὶ διαρρήσομαι» (Ὁ οἶκος Ὄρθρου Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως). Καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν σταυρώνει τὸ ναρκισσισμό του γιὰ νὰ δημιουργήσει χῶρο μέσα στὴν καρδιά του γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τὴς ἀγάπης γιὰ τὸ συνάνθρωπο, ὑφιστάμενος ἕνα θάνατο ζωοποιεῖται γιατὶ σκοτώνει τὴν αἰτία τοῦ θανάτου. Γιατὶ πραγματικὰ ὁ ναρκισσισμὸς ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸν ὁλοκληρωτικό του θάνατο. «Ἐν ξύλω τέθνηξας, ξύλον σε εὕρικα ζωῆς χριστοφόρε σταυρέ μου» (Ὡδὴ θ’ κανόνος Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως).

Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο τῆς πορείας πρὸς τὴ συνάντηση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστὸ τὴν Κυριακὴ τὴς Σταυρωπροσκυνήσεως ἠ Ἐκκλησία προβάλλει τὸ Σταυρὼ καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐνθαρρύνει, δείχνοντας ὅτι ἠ σταύρωση αὐτὴ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνας ζωηφόρος θάνατος καὶ μιὰ σταυρόμορφη ἀνάσταση.

Ὁ διάβολος κυρίευσε τὸν ἄνθρωπο προσφέροντας τὴ θανατηφόρα ἐγωκεντρικὴ ἱκανοποίηση σὰν τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀπολάμβανε πληθώρα ζωῆς καὶ ἔτσι τὸν ἀπέκοψε ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸ Θεό. Ὁ Χριστός, ὀ ἐνσαρκωμένος Θεός, μᾶς συνδέει καὶ πάλι μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ σταυρώνεται. Ἔτσι καὶ ὅποιος θέλει νὰ Τὸν ἀκολουθήσει, νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο ποὺ θὰ τὸν φέρει σ’ Ἐκεῖνον, πρέπει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ πάρει τὸ σταυρὸ πάνω στὸν ὁποῖο θὰ σταυρωσει τὸ ναρκισσισμό του. Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει πραγματικὰ πρέπει νὰ θανατώσει τὸν ζωόμορφο θάνατο ποὺ εἶναι ὁ ἐγωκεντρισμός του (Μάρκ. 8, 34-35).

Μᾶς συμφέρι, λοιπόν,κατὰ πάντα, νὰ εἴμεθα μὲ τὸ Χριστὸ, νὰ εἴμεθα μὲ τὴν Ἐκκλησία, νὰ εἴμεθα μὲ τὸ καλὸ καὶ ὡραῖο, ἔστω καὶ ἄν χρειαστεῖ νὰ σταυρωθοῦμε, - ποὺ πρέπει – καὶ νὰ ζοῦμε γιὰ τὸ Χριστὸ. Τότε, ὄντως, θὰ ζήζουμε αἰώνια κοντά Του.

Ἡ σημερινὴ μέρα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως εἶναι σημαντικὴ καὶ μεγάλη. Ἄς φρουρεῖ ὁ Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς τὶς ψυχές μας καὶ τὶς ὑπάρξεις μας, τὴν πατρίδα καὶ τὸν τόπο μας καὶ τὴν Οἰκουμένη ὁλόκληρη. Κι ἄς μᾶς βγάλει ἡ χάρις Του στὸν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ μας.

18.03.2012 Ἀπὸ π.Π. Γκέζο

Πηγὴ Αρχίμ. Φ. Φ. «Πρὶν καὶ μετὰ τὸ Πάσχα»

Αρχιμ. Ἀ Κουστένης