Πασχάλιο Μήνυμα 2012 Μητροπολίτου Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης.

ελληνικη    δημοκρατια

ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

_______________________________

ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ΠΑΥΛΟΥ  2 – 166 73 – ΒΟΥΛΑ  Τηλ.  210-9658849   fax:  210- 9657210

Ἀριθμ. Πρωτ. 403                                                       Ἐν Βούλᾳ τῇ  09ῃ  Ἀπριλίου  2012

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ   ΜΗΝΥΜΑ   2012

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

 Χριστός ἀνέστη!

   «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει».

 Ἀνάσταση!

Ἐπιτέλους ἀκούεται ἡ λέξη Ἀνάσταση

μέ τό πραγματικό καί βαθύ περιεχόμενό της.

Ἐπειδή πολλοί παραχαράσσουν τήν οὐσία τῆς λέξεως,

προκειμένου νά ἐκτρέψουν τίς λαϊκές μάζες

πρός τά δικά τους συμφέροντα,

ἤ γιά νά ναρκώσουν τά πλήθη,

πρέπει νά προσδιορίσουμε τό οὐσιαστικό της νόημα.

 Ἀνάσταση!

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν ᾃδου τήν καθαίρεσιν»,

γράφει ὁ ἱερός ὑμνῳδός τοῦ ἑορταστικοῦ κανόνος,

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς ὁρίζεται μέ δύο λέξεις:

«Θανάτου νέκρωσις».

Τό περιεχόμενο πλέον τῆς ζωῆς, ὁρίζεται μέ δύο λέξεις:

«Θανάτου νέκρωσις».

Δισεκατομμύρια ἄνθρωποι πάνω στή γῆ

ἀγωνίζονται, γιά καλύτερες συνθῆκες ζωῆς.

Διεθνεῖς ὀργανισμοί, κράτη, πολιτικοί φορεῖς,

οἰκονομικές, περιβαλλοντολογικές

καί ἀνθρωπιστικές ὀργανώσεις

προσπαθοῦν, γιά ἕνα «καλύτερο αὔριο».

Πέρα ὅμως ἀπό τίς καλές προθέσεις

καί πέρα ἀπό τήν ἀξιολόγηση τῶν ἀποτελεσμάτων τῶν προσπαθειῶν τους,

πρέπει νἀ ὁμολογήσουν, πώς τό «καλύτερο αὔριο»,

εἶναι πολύ πενιχρό συγκρινόμενο, μέ τό αἰώνιο.

Τό αὔριο εἶναι πολύ λίγο, ὡς προοπτική ζωῆς σέ σχέση μέ τό αἰώνιο.

Δύνανται ὅλοι αὐτοί οἱ φορεῖς,

ἀκόμη κι’ ἄν καλύψουν

 τό «φάγωμεν καί πίωμεν» τῶν λαῶν,

νά ἀντιμετωπίσουν εἰλικρινῶς,

 τό «αὔριον γάρ ἀποθνῄσκομεν» (Α’ Κορ.  15.32);

Ποιός ἀπό τούς  «δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν» (Μάρκ. 10,42),

μπορεῖ νά δώσει στό λαό του, τό μήνυμα καί τήν ἐλπίδα,

γιά τή νέκρωση τοῦ θανάτου;

Ποιός ἀπό ὅλους τούς ίδεολόγους τῶν διαφόρων

καπιταλιστικῶν, φιλελευθέρων, σοσιαλιστικῶν, κομμουνιστικῶν,

μνημονιακῶν ἤ καί ἀντιμνημονιακῶν ἀντιλήψεων,

τολμᾷ νά θέσει τούς λαούς ἐνώπιον τῆς μνήμης τοῦ θανάτου;

Χωρίς τόν νικητή τοῦ θανάτου Χριστό,

ὅλες οἱ δυναμικές κινήσεις τῶν δομῶν τοῦ κόσμου,

κρύβουν μέσα τους μιά ἀπελπισία.

Ὅλοι γνωρίζουν τό σίγουρο τέλος,

κι’ ὅλοι τό ἀποσιωποῦν καί τό ἀπωθοῦν ἀπό τό νοῦ καί τήν καρδιά τους.

Ἐνῶ πάσχουν ἀπό τό σύνδρομο τοῦ Ἀδάμ,

πού εἶναι ὁ σκοτασμός τοῦ νοός καί ἡ ἁμαρτία,

δέν γίνονται συνοδοιπόροι Χριστοῦ.

«Ὥσπερ γάρ ἐν τῷ Ἀδάμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν,

οὕτω καί ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται» (Α’ Κορ. 15,22).

Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ αὐτό τό γνωρίζει

καί δέν ἐναποθέτει τίς ἐλπίδες του καί τή ζωή του,

στά συστήματα τοῦ κόσμου τούτου.                                                                                             Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, δέν αὐτοκτονεῖ ἀπό ἀπογοήτευση,

σέ κάποιες κεντρικές πλατεῖες,

γιατί αὐτό θα σήμαινε, πώς νίκησε ὁ θάνατος.

Ἀφοῦ ὅμως  ὁ Χριστός νίκησε τόν θάνατο,

ἐμεῖς στεκόμαστε ὄρθιοι κάθε μέρα,

γιά νά φανερωθεῖ ἡ ἀνάσταση, ὡς  καθημερινή  πράξη ζωῆς.

Τό δηλώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

«καί ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν» (Α’ Κορ. 15,30).

Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, βρίσκονται μέσα στόν κόσμο,

«ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16).

Διερωτᾶται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

«Θά ἄξιζε τόν κόπο, νά δώσω μάχη,

μέ τά θηρία στήν Ἔφεσο;

καί ποιό θά ἦταν τό ὄφελος;

ἄν οἱ νεκροί δέν ἐγείρονται;» (Α’ Κορ. 15,32).

Τό ἐρώτημα αὐτό ἀγγίζει τόν πυρῆνα,

τῶν πάσης φύσεως λαϊκῶν ἀγώνων καί ξεσηκωμῶν.

Καμμιά ἐπανάσταση δέν δικαιώνεται

καί δέν καταξιώνεται, χωρίς τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀντίδραση κατά τῆς ἀδικίας, τῆς καταπιέσεως,

της ἐκμεταλλεύσεως,  εἶναι ἀντίδραση κατά τῆς ἁμαρτίας,

πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν ψυχικό καί μετά στόν σωματικό θάνατο.

«Ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος»( Α’ Κορ.15,32).

Θά τολμήσουμε νά ἐπαναδιατυπώσουμε

τό ἐρώτημα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μέ σημερινή παραλλαγή:

«Θά ἄξιζε τόν κόπο νά δώσουμε μάχες,

μέ τά θηρία τοῦ παγκόσμιου καπιταλισμοῦ,

καί τῶν σύγχρονων ψευτολαϊκῶν ἀριστεροφανῶν διεθνῶν

καί ποιό θά ἦταν τό ὄφελος,

ἄν οἱ νεκροί δέν ἐγείρονται;»

Λέμε ναί στούς ἀγῶνες, προκειμένου να ἔρθει ἡ Βασιλεία Του,

«ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» (Ματθ. 6,10), καί ἐπειδή:

«Ἡ ἀνάσταση τοῦ σώματος ἀκολουθεῖ τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς»

(Γρηγορίου Παλαμᾶ, ΕΠΕ 3,224),

 μόνον ὁ ἀναστημένος κόσμος τοῦ Θεοῦ,

μπορεῖ νά δώσει ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί προοπτική,

στά πρόσωπα καί τίς δομές αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Ὁ ἀναστημένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ  ἀρχίζει ἀπό τώρα αὐτή τή βιοτή.

Τά τροπάρια τῆς ἑορτῆς προβἀλλουν τήν δυνατότητα αὐτή:

«ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως»,

«νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός»,

«συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι»,

«σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει».

Ὅταν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος,

βίωσε τήν δύναμη, πού δίνει

ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, στόν κάθε πιστό,

προκείμενου νά γίνει μέ τή ζωή του, μιά ζωντανή ἀναστάσιμη

 παρουσία, εἶπε:

«Σήμερα ἡ φωνή μου ἀντήχησε,

τά κλεισμένα ἀπό τή σιωπή χείλη ἐλευθερώνονται,

ἔγινα κιθάρα ὑμνητική,

θυσίασα τό νοῦ μου στό Νοῦ Χριστοῦ,

καί τόν λόγο μου στό Λόγο Χριστό» (ΕΠΕ 10,310).

Εὔχομαι ἐκ βαθέων πρός ὅλους  σας,

«ἐκτυπώτερον μετασχεῖν»

στό ἀναστάσιμο πανηγύρι τῆς ἀνεκλάλητου ἀγάπης,

τοῦ  Κυρίου μας, πού νίκησε τόν θάνατο καί ὅλες τίς «κρίσεις» τοῦ κόσμου.

                                     Ὁ   Ἐπίσκοπος  καί   Ποιμενάρχης  Σας.

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

†  Ο    ΓΛΥΦΑΔΑΣ  

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,  ΒΟΥΛΑΣ,  ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ 

ΠΑΥΛΟΣ ὁ  Α΄