ΤΟ ΠΙΟ ΓΕΡΟ ΘΕΜΕΛΙΟ-Κυριακή Θ’ Ματθαίου

www.profitilia-kormpivari.gr

Ἀπὸ τὸν πατέρα Παναγιώτη Γκέζο

Ὁ ἐπονομαζόμενος «περίπατος τοῦ Ἰησοῦ ἐπὶ τῶν κυμάτων» δὲν εἶχε ὡς σκοπό, ἀσφαλὼς, νὰ ἐντυπωσιάσει τοὺς μαθητές, ἀλλὰ νὰ τοὺς τονώσει τὴν πίστη καὶ νὰ τοὺς ὑπενθυμίσει πὼς μόνο κοντά του καὶ σὲ κοινωνία μαζί του εἶναι δυνατὴ ἡ σωτηρία. Αὐτὸς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ρεαλισμὸς τῆς πίστεως. Καὶ αὐτὸς δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὶς δικές μας ἐπιπόλαιες θρησκευτικὲς φαντασιώσεις.

Ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ επισημάνουμε, ὅτι καὶ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση στρέφει τὴν προσοχή μας.  Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἄκρως ρεαλιστὴς στὰ θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Δὲν ὑπάρχει πίστη καὶ δὲν νοεῖτε πνευματικότητα ἐκτὸς τοῦ Χριστοῦ. «Θεμέλιον ἔθηκα»,μᾶς λέει, ὅπου καλεῖτε ὁ κάθε πιστὸς νὰ οἰκοδομήσει τὴν πνευματική του ὑπόσταση. Καὶ τὸ «θεμέλιον τοῦτο ἐστὶν Χριστός». Ἐκεῖ, σ’ αὐτὸ τὸ σταθερὸ θεμέλιο μπορεῖ νὰ δομήσει κανεὶς τὴν πίστη του, τὴν ἐλπίδα του καὶ τὴν ὕπαρξή του καὶ μάλιστα μὲ ὑλικὰ ἄφθαρτα, ὅπως εἶναι ὁ χρυσός, οἱ τίμιοι λίθοι καὶ ὄχι τὰ ξύλα, τὰ χόρτα καὶ οἱ καλαμιές.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ θεμέλιο πάνω στὸ ὀποίο στηρίζεται ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν «τὰ πάντα καὶ ἐν πάσι». Δὲν εἶναι μόνο ὁ τέλειος καὶ ἀπαράμιλλος Διδάσκαλος ἀλλὰ καὶ ὀ μοναδικὸς Σωτὴρ καὶ Λυτρωτής  μας. Εὶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ θυσιάστηκε γιὰ χάρη τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Εἶναι ὁ ἔνδοξος Νικητὴς τοῦ θανάτου ποὺ ἀναστήθηκε καὶ μᾶς χάρισε τὴν αἰώνια ζωή. Εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς εὐτυχίας μας. Τὸ Α καὶ τὸ Ω. Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, τὸ πᾶν στὴ ζωή μας.

Αν εἴμαστε λοιπὸν Χριστιανοὶ ὄχι μόνο στὸ ὄνομα ἀλλὰ καὶ στὴν πράξη, τότε ὀφείλουμε νὰ οἰκοδιμοῦμε τὴ ζωή μας πάνω στὸ μοναδικὸ θεμέλιο: τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι Ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἐμεῖς ὡς μέλη τοῦ Σώμαατός του καλούμαστε νὰ μένουμε ἐνωμένοι μαζί Του διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων.

Ἐπιπλέον ἐὰν ἔχουμε θεμέλιο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ στὴ ζωή μας, ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε τὶς ἅγιες ἐντολές Του. Πολὺ ἐκφραστικὸς εἶναι ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλουμε στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία: «Στερέωσον, Κύριε, ἐπὶ τὴν πέτραν τῶν ἐντολῶν σου σαλευθεῖσαν τὴν καρδίαν μου...». τὴν καρδιά μου ποὺ ταλαντεύεται, στερέωσέ την, Κύριε, πάνω στὴν ἀσάλλευτη πέτρα τῶν ἐντολῶν σου. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ἐφαρμόζει τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ζεῖ μὲ ἀγνότητα, τιμιότητα καὶ δικαιοσύνη, ἔχει θέσει στὴ ζωή του γερὸ θεμέλιο καὶ κανεὶς πειρασμὸς ἤ δοκιμασία δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὸν νικήσει.

Ἄν θέλουμε λοιπὸν νὰ ζήσουμε μὲ ἀσφάλεια καὶ ἀληθινὴ ἐυτυχία στὸν πρόσκαιρο αὐτὸ κόσμο ἀλλὰ καὶ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰωνιότητα, τότε ἡ καλύτερη ἐπιλογή μας εἶναι νὰ θέσουμε ὡς θεμέλιο τῆς ζωής μας τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Σὲ κάθε ἄλλη περίπτωση διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο. Ποιὸς εἶναι ὅμως αὐτὸς ὁ κίνδυνος: Ἄς ρίξουμε μιὰ ματιὰ  γύρω μας κι ἄς ἀναρωτηθοῦμε: Γιατὶ ναυαγοῦν τόσες καὶ τόσες οἰκογένειες καὶ καταλήγουν στὸ διαζύγιο; Γιατὶ οἱ νέοι καταφεύγουν στὴ βία καὶ τὰ ναρκωτικά ; γιατὶ ἡ πατρίδα μας ὑποφέρει ἀπὸ τὴν κρίση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα;  Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ βροῦμε τὴν ἀπάντηση. Ὁταν λείπει ὁ Χριστός, τὰ πάντα γρεμίζονται. Άλοίμονο στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀπορρίπτει τὸν Κύριο ὡς ἄχρηστο τάχα θεμέλιο καὶ νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ κτίσει χωρίς Αὐτὸν τὴ ζωή του. Εἶναι σὰν νὰ κτίζει στὴν ἄμμο!

Κριτήριο τῆς σχέσης μας μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι ἄν τὸ οἰκοδόμημα τῆς ὑπάρξής μας καὶ τῆς πνευματικῆς ζωής μας δὲν καταρρεύσσει μέσα στὸ χρόνο καὶ κάτω ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε κλυδωνισμό.

Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι πρῶτο ἡ συνειδητοποίηση τῆς ζωντανῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας. Καὶ ἡ αἴσθηση αὐτὴ δὲν εἶναι μιὰ φαντασίωση θρησκευτική. Τὸ δεύτερο εἶναι ἡ ἐνεργοποίηση τῆς πίστεώς μας σὲ συνεργασία μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι μιὰ παθητικὴ ἔνοια. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπεσήμανε σήμερα μὲ τὴν ἐπιστολή του, ὅτι τελικὰ ἐμεῖς , παρὰ τὶς ὁποιεσδήποτε ἀδυναμίες καὶ ἀτέλιες, «συνεργοὶ ἐσμεν Θεοῦ». Ὁ χῶρος ὅπου δραστηριοποιεῖται ὁ Θεὸς καὶ ὅπου οἰκοδομεῖ τὸ σωτηριολογικὸ του ἔργο εἴμαστε ἐμεῖς  «ἡμεῖς Θεοῦ γεώργιον» καὶ «Θεοῦ οἰκοδομή». Αυτὸ εἶναι  τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Χριστοῦ στὴν τρικυμισμένη ὕπαρξή μας καὶ ἡ σωτήρια παρεμβασή του.

Εν Βάρη 5/8/2012,   πηγὴ: Γεωργ. Π. Πατρώνος