Ἡ συμμετοχὴ στὴ ζωή, στὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση

www.profitilia-kormpivari.gr

Κυριακὴ των Ἁγίων Πατέρων (Ζ’ Οικ. Σύνοδος)

Ἀπὸ τὸν πατέρα Παναγιώτη Γκέζο.

Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκοῦσαμε εἶναι τὸ τέλος τῆς ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν μαθητή του Τίτο, ἐπίσκοπο της Κρήτης.

Ὅλα αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔχω γράψει, τοῦ λέει, ἀλλὰ καὶ ὅσα θὰ σοῦ προσθέσω εἶναι ἀλήθειες ἄξιες προσοχῆς καὶ ἐμπιστοσύνης. Γιὰ ὄλα αὐτὰ καὶ γενικὰ γιὰ τὶς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς μας πίστως ἐπιθυμῶ καὶ σὲ προτρέπω νὰ μιλᾶς μὲ βεβαιότητα καὶ μὲ κύρος στοὺς Χριστιανοὺς, γιὰ νὰ φροντίζουν νὰ πρωτοστατοῦν σὲ κάθε καλὸ ἔργο καὶ ἀκούραστα νὰ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ. Αὐτὰ τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ἀρεστὰ στὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα στοὺς ἀνθρώπους.

Πρόσεχε ὅμως. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀρέσκονται σὲ ἀνόητες συζητήσεις καὶ πολυλογίες γιὰ τοὺς ἀνύπαρκτους εἰδωλολατρικοὺς θεοὺς ἤ γιὰ ἄλλους ἐπιφανεῖς ἀνθώπους. Ἐσὺ ὅμως ὡς μαθητὴς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πρέπει ἐπιμελῶς νὰ ἀποφεύγεις τέτοιες συζητήσεις, ὅπως ἐπίσης νὰ ἀποφεύγεις καὶ τὶς φιλονικίες καὶ τὶς διαμάχες γιὰ τὶς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκού νόμου. Αὐτὲς οἱ ἀπασχολήσεις καὶ συζητήσεις δὲν φέρνουν καμιὰ ὠφέλεια καὶ εἶναι ἄσκοπες.

Ἀπὸ τὶς θεόπνευστες αὐτὲς ὁδηγίες ποὺ δίνει ὁ θεῖος Παῦλος, ἄς προσέξουμε ἰδιαιτέρως ὅσα λέει γιὰ τοὺς πλανεμένους αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι καὶ στὶς ἡμέρες μας προσπαθοῦν νὰ παρασύρουν τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς.

Ἰδιαιτέρως νὰ προσέχουμε στοὺς ἀντίχριστους χιλιαστές, οἱ ὁποῖοι σὰν ἄλλοι λύκοι γυρίζουν στὰ σπίτια καὶ διαδίδουν τὰ αἱρετικὰ φυλλάδια καὶ βιβλία τους. Ἄς μὴν ἀνοίγουμε καμιὰ συζήτηση μαζί τους. Νὰ τοὺς διώχνουμε ἀμέσως καὶ νὰ εἰδοποιοῦμε καὶ τοὺς ἄλλους Χριστιανοὺς νὰ προφυλάσσονται ἀπ’ αὐτούς. Οἱ χιλιαστὲς ἤ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἤ σπουδαστὲς τῶν Γραφῶν ἤ ὁποια ἄλλη ὀνομασία καὶ ἄν ἔχουν, δὲν εἶναι Χριστιανοί, διότι δὲν πιστεύουν στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ, ὅτι εἶναι ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Οὔτε στὸ Ἅγιο Πνεῦμα πιστεύουν οἱ χιλιαστὲς οὔτε στὴν Ἁγία Τριάδα, οὔτε τὴν Παναγία τιμοῦν, οὔτε τοὺς ἁγίους, οὔτε τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σέβονται οὔτε τὶς ἁγίες εἰκόνες. Ἐμεῖς, ἀγαπητοὶ μου, ἄς κρατήσουμε ὥς κόρη οφθαλμοῦ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καὶ ἄς ὁμολογοῦμε: «Προσκυνῶ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον».

Πηγὴ τῆς χριστανικῆς ζωῆς καὶ τοῦ χριστιανικοῦ συνδέσμου εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ στὶς ζωὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ παρουσία καὶ ἡ δράση τοῦ Πνεύματός Του μεταμορφώνει τὸ δικό μας πνεύμα καὶ δημιουργεῖ μιὰ καινούργια δυναμικὴ γιὰ τὴ ζωή μας. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι παύουμε νὰ εἴμεθα ἄνθρωποι. Οἱ παλιὲς συγκρούσεις συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ παλιὲς μάχες συνεχίζονται, ἀλλὰ μᾶς δίνεται μιὰ καινούργια δύναμη καὶ ἀγάπη ἀπὸ τὴν ἐνοίκηση τοῦ Πνεύματός Του.

Ως χριστιανοὶ θὰ πρέπει νὰ ζοῦμε μὲ τὴν πίστη ὅτι , ἄν δεχθοῦμε νὰ ταφοῦμε μὲ τὸν Χριστὸ στὸν θάνατό Του, θὰ συμμετάσχουμε καὶ στὴν ἀνάσταση Του, καὶ ὄχι στὸ μέλλον, ἀλλὰ τώρα, στὴν παροῦσα ζωή.

Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ συμμετοχὴ στὴ ζωή, στὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ μᾶς δώσει νέα ζωὴ μὲ θάρρος, πίστη καὶ ἐλπίδα. Αὐτὸς ὁ τρόπος ζωῆς δὲν θὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν ὀδύνη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ τὶς περιόδους ἀναποφασιστικότητος καὶ ἔλλειψης πίστης. Ὅμως θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε τὶς ζωές μας ἀντλώντας ἀπὸ τὴ θριαμβευτικὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ ὅπως βιώθηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο Ἰησοῦ.

Τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι ὁ Χριστιανὸς εἶναι ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ἔχει ἐνσαρκωθεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Πνεύματος συμμετέχει στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ ἔτσι ὥστε ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ Πνεῦμα Του νὰ ἔχουν στὴν ἐποχή μας δύναμη καὶ νόημα στὴν ἀρένα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι για τὸν κόσμο καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κόσμο εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀντανακλᾶται στὴν ἀφοσίωση τοῦ λαοῦ Του στὸ ἔργο Του στὸν κόσμο.

Πηγή: Ἀρχιμ. Χ. Ν. Παπουτσοπούλου.

Εν Βάρη, τὴ 14/10/2012