Π. Παναγιώτης Γκέζος, Οι Αρβανίτες δεν είναι Βορειοηπειρώτες (απάντηση).

Προς το katanixis.blogspot.gr για τον Γέροντα Νεκτάριο Μοναχό Αγιορείτη

Γέροντα Νεκτάριε ευλογείτε, Είμαι ο πρεσβύτερος Παναγιώτης Γκέζος. από τη Χειμάρρα και εφημέριος στον Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Βάρης της Ι. Μ. Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης, Βάρης 

Με όλο το σεβασμού στο πρόσωπο σας και στον άγιο τόπο που ασκείτε το πνευματικό σας αγώνα θα μου επιτρέψετε να πω και εγώ την γνώμη μου για όσα γράφετε με πολύ αγάπη.
Διαβάζω το άρθρο σας: 

γ. Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης, Άλλο Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες (Βορειοηπειρώτες) 

Γέροντα αυτός ο τίτλος είναι πολύ λανθασμένος. Οι Αρβανίτες δεν είναι Βορειοηπειρώτες. Για να σας αποδείξω το λάθος πρώτα απο όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι οι Αρβανίτες. Οι Ιλλυριοί είναι απόγονοι των Πελασγικών και πρόγονοι των αλβανών.

«Απο τους Πελασγούς μόνο οι Δωριείς, οι Ίωνες, οι Αιολείς σαν τμήματα του μεγάλου Πελασγικού Έθνους φέρονται να έρχονται στην Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι, δηλαδή οι Ιλλυριοί, καθιστούν στην Β. Δ Βαλκανική.» Ας δούμε τώρα πιο συγκεκριμένες περιπτώσεις σύνδεσης των Δωριέων...με τους Ιλλυριούς.

«Έκτος απο τον Ύλλο που έδωσε το όνομα του στο Δωρικό γένος των Υλλέων, υπάρχει και άλλος ένας Ύλλος που λατρεύτηκε απο τους Ιλλυριούς σαν θεός του Φωτός ελθών μετά Ιλλυριών Φαιάκων εις Ιλλυριών, υπήρχε δε και χερσόνησος εν Ιλλυρία Ύλλις η Υλληίς και πόλις ομώνυμος εν αυτή (Π. Καρολίδου εισαγωγή στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» Κ. Παπαρρηγοπούλου σελ. 55-56). Ο ίδιος ιστορικός εξάγει το Αρβανίτικο Ύλλε (και σήμερα στα αλβανικά ylli δικό μου σημείωμα)= Άστρο, φως(εκ σου έρχεται και το όνομα «Ιλλυριοί» δικό μου σημείωμα). Απο την παραπάνω εκδοχή τα αστέρια οι Αρβανίτες τα λένε συνήθως Ύλλ'ζ yllëz (δικό μου σημείωμα) δηλ. φωτάκια, μικρά φώτα. (Ένα σημαντικό δείγμα αυτό που δείχνει ότι η σημερινή αλβανική γλώσσα είναι συνέχεια της Ιλλυρικής δικό μου σημείωμα).

Πολλοί νεώτεροι συγγραφείς υποστήριξαν πως το όνομα Υλλεις ειναι Ιλλυρικό και πως οι Υλλεις ήσαν Ιλλυριοί. Αν δεχτούμε τους Πελασγούς σαν κοινούς προπάτορες όλων των κατοπινών Ελληνικών φυλών και κοινούς προγόνους Ελλήνων και Ιλλυριών δεν υπάρχει καμία αντίφαση, κανένα ερωτηματικό, κανένα μπέρδεμα. Μονό με τους Πελασγούς μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί υπήρχε φυλή Υλλέων και στην Ιλλυρία και στην Πελοπόννησο, γιατί υπήρχε Ύλλος στην Ιλλυρία, Ελλάδα, Φρυγία και μάλιστα λατρεμένος σαν Θεός του Φωτός.

Ώστε υπάρχει και μάλιστα άμεση σχέση των Δωριέων και των Ιλλυριών. Και για να γίνουν πιο σαφές, αυτά που εξετάζουμε ειναι μόνον τα συμπεράσματα που βγαίνουν απο την μυθολογική και γλωσσολογική έρευνα. Όλα αυτά ειναι πράγματα που δεν απασχολούν διόλου τους ερευνητές αυτούς που θέλουν ισώνει και καλά να διαφοροποιήσουν τους δυο Λαούς). «akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2013/01/blog-post_2.htm».

«Οι Ιλλυριοί και όλες οι άλλες φυλές της Βαλκανικής εξελληνίζονται ή εκλατινίζονται μετά την Μακεδονική και Ρωμαϊκή κατάκτησή τους. Τα ονόματα των Ιλλυρικών φυλών με το πάροδος του χρόνου εξαφανίζονται όπως και τα ονόματα: Πελασγοί, Δωριείς, Αιολείς, Ίωνες, Αχαιοί, Χάονες, Μολοσσοί...όχι όμως οι άνθρωποι, οι λαοί. Κατά τον 11ο αιώνα σε ιστορικές πηγές οι άνθρωποι αυτοί, οι πρώην Ιλλυριοί (αρχικά μόνο σε μια περιοχή, Κρουγια) ονομάζονται arban (αρμπάν) που πάει να πει «κάνω χωράφι» δηλαδή αγρότης. Μετά το arban γίνεται arbëresh και μετά alban. Μετά το πέρασμα του χρόνου αυτό έγινε το όνομα του τόπου που μιλούσαν την ίδια αυτή γλώσσα Arbëria και ο λαός της Arbëresh. Η γλώσσα τους δεν αλλάζει, απλός δανείζεται με την πάροδο του χρόνου πολλές παρά πολλές λέξεις απο έλληνες και λατίνους.

Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτού του λαού των Arbëresh πέρασε στην Ελλάδα οπού το όνομα τους οι Έλληνες το πρόφεραν 

«Αρβανίτες». Είναι ιστορικό γεγονός πως οι Αρβανίτες κατέβηκαν στην Ελλάδα αιώνες τώρα μέχρις και σήμερα για δύο λόγους:

Πρώτον οι Έλληνες της εποχής εκείνης είχαν ανάγκη για πολεμιστές λόγο της μεγάλης απώλειας ανδρών απο τους συνεχείς πολέμους ώστε να αντιμετωπίσουν τους διάφορους και πολλούς εχθρούς και να οργώνουν τα χωράφια τους. Καθόλου όμως απίθανο η ονομασία Μπούρα (η λέξη burraστα αλβανικά πάει να πει άνδρες, σημείωμα δικό μου) να είναι αρβανίτικη και να οφείλεται στο διάσημο αρματολό της Αρκαδίας Πέτρο Μπούα του χωλού , που αναφέρεται και Μπούρας, των πρώτων Αρβανιτών που ήρθαν στη Πελοπόννησο το 1348, και χρησιμοποιήθηκαν απο το Δεσπότη του Μυστρά Μανουήλ Καντακουζηνό, για ν’ αποτελέσουν τη φρουρά των συνόρων και της υπαίθρου. (Σ.30 του βιβλίου του Διονυσίου Κ. Καραγιάννη ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΙΚΟΥ ΜΠΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΕΚΔΟΣΗ Γ) και στη σ. 46 του αυτού βιβλίου. Είναι η εποχή που η ερήμωση της Πελοποννήσου απο την πανούκλα και η αδιαφορία των Παλαιολόγων για τη διοργάνωση της Πελοποννήσου, εξανάγκασαν τον Μανουήλ να φέρει Αλβανικές οικογένειες για την αναπλήρωση των κενών». 
Δεύτερον σαν οικονομικοί μετανάστες.

Μερικοί άλλοι Arbëresh-Αρβανίτες μετανάστευσαν στη νότιο Ιταλία και εκεί τους είπαν «Albanesi» και αργότερα πολλοί άλλοι πήγαν στη Τουρκία και εκεί τους έλεγαν «arnaut». 

Όλοι τους όμως μιλούσαν τη γλώσσα τους, Arberishte, αρμπερίσιτε (αρβανίτικα). Μετά απο χρόνια έμαθαν και την γλώσσα του τόπου που κατοίκησαν. Οι γυναίκες άργησαν πάρα πολλά χρόνια να μη πούμε και αιώνες να μάθουν την γλώσσα του τόπου που τους φιλοξενούσε». (δικό μου σημείωμα)

«Ο Αρβανίτικος λαός αυτός, που ποτέ δεν αποτέλεσε «έθνος», ενίσχυσε τον πληθυσμό του ελλαδικού χώρου, ταύτισε τη μοίρα του με αυτή των ελληνόφωνων συμπατριωτών τους σε καιρούς δύσκολους, κράτησε την ορθόδοξη χριστιανική του πίστη και έπαιξε βασικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821.

Και αυτό γιατί οι Αρβανίτες ήταν ήδη Έλληνες. Η συνείδηση αυτή διαμορφώθηκε στη διάρκεια της μακράς ιστορικής τους πορείας στις ελληνικές χώρες, παράλληλα όμως με τη διατήρηση μιας λαλιάς διαφορετικής από τα «ρωμαίικα».«Κιο γκλιούχα Αρμπeρίστe ίστe γκλιούχ τριμeρίστε, Ε φλιτ ναυάρχοι Μιαούλη, Μπότσαρη εδέ γκιθ Σούλι». Μετάφραση: Αυτή η γλώσσα η Αρβανίτικη είναι γλώσσα παλικαρίσια. Τη μιλούσε ο Ναύαρχος Μιαούλης, ο Μπότσαρης κι όλο το Σούλι.

Και οι διασημότητες των Αρβανιτών είναι οι:

Μάρκος Μπότσαρης, αρχηγός των Σουλιωτών, υπερασπιστής του Μεσολογγίου, Νικόλαος Κριεζιώτης, αρχηγός της ελληνικής επανάστασης στην Εύβοια, Ανδρέας Μιαούλης, ναύαρχος και αργότερα πολιτικός, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα η μόνη γυναίκα μέλος της Φιλικής Εταιρίας, Παύλος Κουντουριώτης ναύαρχος και αργότερα πολιτικός,Θεόδωρος Πάγκαλος, στρατηγός και για λίγο στρατιωτικός δικτάτορας,Κίτσος Τζαβέλας πρωθυπουργός, Γεώργιος Κουντουριώτηςπρωθυπουργός, Αντώνιος Κριεζής υπηρέτησε στο Ελληνικό Ναυτικό στην επανάσταση, αργότερα πολιτικός, Δημήτριος Βούλγαρης πρωθυπουργός,Αθανάσιος Μιαούλης πρωθυπουργός, Πέτρος Βούλγαρης πρωθυπουργός,Αλέξανδρος Διομήδης πρωθυπουργός, Νίκος Εγγονόπουλος ζωγράφος και ποιητής 

Η γλώσσα των Αρβανιτών, τα αρβανίτικα (arvanitika, arvanite, arbërisht, arbërishtë), ή αλλιώς «γλώσσα των πουλιών» (gljuha e zogjvet ή gljuha e zogu[t]), επιβίωσε με αξιοθαύμαστο πείσμα μέχρι τις μέρες μας, κυρίως λόγω του έντονου συντηρητισμού των αρβανίτικων κοινωνιών». (ΔΙΑΣΙΜΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ !!! ΟΙ ΔΩΡΙΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Ειδικό Αφιέρωμα Του εκδότου του www.Apodimos.com Ξενοφώντα Φαφούτη).

Ένας άλλος αρβανίτης Ο Fan Noli ή αλλιώς Θεοφάνης Μαυρομάτης(1882 - 1965), γεννήθηκε σε ένα αρβανιτοχώρι της Ανατολικής Θράκης. 

Ως νέος Noli άνθρωπος περιπλανήθηκε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, στην Αθήνα , Αλεξάνδρεια , και την Οδησσό, τη Ρωσία, και υποστηρίζεται τον εαυτό του ως ηθοποιός και μεταφραστής.

Ανέπτυξε έντονο λογοτεχνικό, ποιητικό και μεταφραστικό έργο (από ελληνικά στα αλβανικά και αντίστροφα) ενώ ήταν ο πρώτος που μετέφρασε το Ευαγγέλιο και άλλα ορθόδοξα ιερά κείμενα στα Αλβανικά. 

Ο Fan Noli τιμάται στην Αλβανία ως υπέρμαχος της λογοτεχνίας, της ιστορίας, της θεολογίας, της διπλωματίας, της δημοσιογραφίας, της μουσικής και της εθνικής ενότητας. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση της αλβανικής ως εθνική γλώσσα της Αλβανίας με πολλές μεταφράσεις από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Για ένα διάστημα μάλιστα το 1924 διετέλεσε πρωθυπουργός της Αλβανίας. (Αναρτήθηκε από Βορειοηπειρώτης Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου 2012).

«Όσον αφορά το σημερινό όνομα Shqiptar (σικιπτάρ) και Shqipëri (Σκιπερί) είμαι της γνώμης: Shqipëri είναι η χώρα των αετών, όπως την λένε και οι ίδιοι Αλβανοί σήμερα. Κατάγεται απο την λέξη shqipe (αετός). Αυτήν την λέξη shqipe την έχουν δανειστεί απο την Ελληνική γύπες (στη Χειμάρρα έχουμε τοπωνύμιο Γυπέα». (δικό μου σημείωμα). 

«Ο Πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα, Ιωάννης Ζιρώ, σε έκθεσή του, έτους 1674, γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής: Οι Κλέφτες της υπαίθρου, τόσο εδώ (Ρούμελη), όσο και στο Μοριά, είναι όλοι Αρβανίτες. Και λίγο παρακάτω: Στους πενήντα Κλέφτες που παλουκώνουν στην Τουρκία, οι σαράντα εννιά θα είναι Αρβανίτες».

Αυτή είναι μια αλήθεια που δείχνει πάντα μέχρις και σήμερα την φιλική γειτονιά ανάμεσα στους δυο λαούς που δεν φταίνε σε τίποτα με όσα κάνουν οι πολιτικοί που τους εξουσιάζουν. Και το γεγονός που «:Στους πενήντα Κλέφτες που παλουκώνουν στην Τουρκία, οι σαράντα εννιά θα είναι Αρβανίτες» λέει πολλά και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε. 

(2) Την ίδια ακριβώς πληροφορία μας καταθέτει και ο Κώστας Καραστάθης στα «Πάθη του Γένους». 

Η περίοδος των «Ορλοφικών»

Αρχίζει με πολύ ενθουσιασμό από τους προγόνους μας Ρωμηούς το 1770, γιατί πίστεψαν στις υποσχέσεις της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας περί αποστολής ρωσικού πολεμικού στόλου προς βοήθεια των προγόνων ημών. Ο στόλος ήρθε, η επανάσταση άρχισε στον Μοριά και αλλού και ο στόλος δολίως απεχώρησε. Η επανάσταση κατεπνίγη, με την αποστολή από την Πύλη 60.000 χιλ. αγρίων Τουρκαλβανών, με αρχηγό τον Χατζή Οσμάν. Η σφαγή τελείωσε το 1779. 

Και αυτή επίσης είναι μια μεγάλη αλήθεια. Για την περίοδο των «Ορλοφικών» το λάθος είναι στην απιστία της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσία και πουθενά αλλού. 

Σε όλο αυτό το διάστημα, οι οπλισμένοι Αρβανίτες μας (οι Κλέφτες), έδωσαν όπως πάντα το καλύτερο εαυτό τους υπέρ της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως ημών και υπέρ της φιλτάτης (πολύ αγαπητής δικό μου σημείωμα) Πατρίδος. 

Εννοείτε αφού οι Αρβανίτες είχαν τον ίδιο απόστολο του Χριστού, τον Παύλο, οποίος κήρυσσε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην Χώρα τους. Είναι οι σημερινοί Αρβανίτες οι οποίοι εκατοντάδες κάθε Κυριακή εκκλησιάζονται σήμερα στην μεγάλη και σύγχρονη Εκκλησία του Ευαγγελισμού στα Τίρανα και σε όλη την Αλβανία.

Ένα πρώτο συμπέρασμα πριν την Αποκάλυψη

Είναι φανερό στον κάθε σώφρονα αναγνώστη, ότι ο αναφερόμενος συγγραφέας, με «ελαφρά καρδία», ταυτοποιεί τα αντίθετα, διότι τι σχέση μπορεί να έχη ο Τουρκαλβανός Χατζή Οσμάν, με τους Αρβανίτες Γεώργιο Καραϊσκάκη, Οδυσσέα Ανδρούτσο και Παύλο Κουντουριώτη;

Ναι γέροντα. Ο Γεώργιος, ο Οδυσσέας, ο Παύλος....με τον Χατζή Οσμάν είχαν τον ίδιο παππού. Οι πατεράδες τους όμως ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους. Ένας με τον Χριστό και ένας με τον Μοχάμεντ. Καθόλου παράξενο η όχι; Ας θυμηθούμε λίγο τον εμφύλιο στην Ελλάδα το 1945-49. 

ε. Η Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Η

Αντιγράφω από το βιβλίο «Αρβανίτες», του Υποστρατήγου α. Σπυρίδωνος Κασελίμη, σελ 87, Εκδόσεις Μπατσιούλας: «Στο τέλος της δεύτερης Βενετοκρατίας (1715), στην Πελοπόννησο έμειναν περίπου 50.000 Αρβανίτες. 

Γέροντα αν μόνο στην Πελοπόννησο έμεναν 50 χιλιάδες αρβανίτες φαντάσου πόσες εκατοντάδες χιλιάδες, να μη πούμε εκατομμύρια, έμεναν σε όλη την Ελλάδα. 

Το δια πολλών τεκμηρίων κακόδοξο βιβλίο, το συγγραφέν υπό Ιγνατίου Θ. Μανδελίδη (εφησυχάζοντος Αρχιερέως), με τίτλο «Ο ανυποχώρητος νεομάρτυς Λαρίσης άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης +1773», των εκδόσεων της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», πρέπει αμέσως να παύση να διακοινείται στα ορθόδοξα βιβλιοπωλεία, ως εξάπτον εμφιλιοπολεμικά πάθη και ως εκ τούτου βλάπτον το ελληνικό Έθνος. 

Θεωρώ άμεση την επέμβαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας, αλλά και την επέμβαση του Εισαγγελέως. 

Ευχαριστώ και πάλιν και πολλάκις τω Θεώ ημών.

Γέροντα κάνεις μεγάλο λάθος. Γιατί φοβάσαι την αλήθεια; Μη κρίνεις τους άλλους αλλά να παρακαλάς τω Θεώ να σε φωτίσει γιατί είσαι σε μεγάλο σκοτάδι για όσα μας είπες παραπάνω. Όσον αφορά το αν πρέπει κάτι που βλάπτει σήμερα ιδικά το ελληνικό Έθνος να παύση αμέσως να διακοινείται στα Μ.Μ.Ε είναι το «ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ (ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ)» 

Η Παναγία η Αρβανίτισσα να σας ευλογή πάντοτε. 

Η Παναγία είναι μια, η ΘΕΟΤΟΚΟΣ. Αγκαλιάζει, αγαπάει και βοηθάει και τους Αρβανίτες της Χίου, της Μπούρας...τους Πόντους της Σουμελάς τους Έλληνες, όλους, τους Χριστιανούς γενικά και όχι μόνο...οι οποίοι πιστεύουν στην αγάπη της και στις πρεσβείες της.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης 

Γέροντα με τούτα που σας έγραψα δεν έχω σκοπό να σας κρίνω αλλά σαν Βορειοηπειρώτης έχω χρέος να ομολογήσω την αλήθεια. Την αλήθεια που έχω εκφράσει και στο βιβλίο μου «Ένα κλωνάρι απο το μεγάλο δένδρο της Χειμάρρας» Αθήνα 2013 Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ 

Ταπεινός ευχέτης προς Κύριον. 
Πρεσβύτερος Παναγιώτης Γκέζος. 

Εν Βάρη 12/8/2013