ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ-Ἔτι ἕν σοι λείπει (ποίημα π. Παναγιώτη Γκέζου)

Ο πλούτος είναι
 όλα όσα μας δίνει η γη για να ζήσουμε.
Πίσω από τούς φυσικούς νόμους
τη σοφία του Θεοῦ να δούμε.
Δεν υπάρχει καμία φυσική τάξη,
που να χωρίζει τους ανθρώπους
σε πλούσιους και φτωχούς,
άλλοι χορτάτοι και άλλοι να πεινούν.
 Αυτά που μας δίνει η γη
δεν ανήκουν μόνο σε κάποιους,
που τα μαζεύουν με όποιο τρόπο μπορών.
Ὁ Χριστός καλεί τον άνθρωπο να καταλάβει
ότι αυτό που διέπει την κίνηση του κόσμου
 και τη ζωή του ἀνθρώπου,
δεν είναι τα κοσμικά.
Όταν το καταλάβει αυτό,
τότε μόνο θα μπορέσει να δει τα πράγματα
                                                                διαφορετικά.
Οἱ άνθρωποι μιλούμε για δικαιοσύνη,
για Ελευθερία καί ειρήνη
και πιστεύουμε ότι όλα αυτά,
μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε
στηριζόμενοι στους δικούς μας αγώνες
και στις δικές μας δυνάμεις
να τα αποκτήσουμε.
Η πνευματική αναπηρία του ανθρώπου  
και η ηθική του ανικανότητα
κάνει τον πλούτο εμπόδιο
για να ζήσουν οι άνθρωποι καλύτερα
                                                          την ισότητα.
Για τον κοινωνικό και ελεύθερο άνθρωπο
χαρά είναι αυτή η ίδια η εργασία,
 ο κόπος του γυρίζει σ’ αυτόν σαν
                                                    δίκαιη πληρωμή,
του Θεού η ευλογία.
Όταν όμως ο άνθρωπος  ζει για να δουλεύει
και να αποθηκεύει τον πλούτο,
όταν εξαρτά την ύπαρξή του από
                                               τα δικά του ἀγαθά
καί υποδουλώνεται σ’ αυτά,
τότε χάνει τον προορισμό του.
Ὁ άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί,
είναι πλασμένος για να ζήσει αιώνια.
Το ζήτημα είναι, τί νομίζουμε
                                          πως είναι ζωή.
Ο νέος του ευαγγελίου
με το ερώτημα του στον Ἰησοῦ Χριστό
εκφράζει την ἀγωνία και τον πόθο
                                               κάθε ανθρώπου:
«Τί να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;».
Η απάντηση του Ιησού είναι συγκλονιστικά πικρή .
Ο Χριστός δεν απορρίπτει τους πλούσιους
 δεν θεωρεί πως είναι αδύνατο να σωθούν,
 αλλά δύσκολο.
 Τόσο δύσκολο, που χρειάζεται η βοήθεια
                                                            του ίδιου του Θεού.

Και τούτο επειδή ο άνθρωπος που κατέχει

                                                                πολλά χρήματα

εύκολα προσκολλάται στα υλικά αγαθά

                                                  και εξαρτάται από αυτά,

σε βαθμό που να μη μπορεί πλέον να απεγκλωβιστεί

από το κυνήγι του χρήματος, της άνεσης

                                                                 και της ευημερίας.

Όταν όλα αυτά αποκτήσουν τόση μεγάλη σημασία

και γίνουν προτεραιότητα στη ζωή μας,

τότε και η καρδιά μας γίνεται σκληρή

απέναντι στο συνάνθρωπο και απέναντι

                                                                στον ίδιο το Θεό.

Άρα ο Χριστός δεν καταδικάζει αυτόν καθαυτό,

τον πλούτο, αλλά την προσκόλληση της καρδιάς μας

                                                                                  σ’ αυτόν.

Ίσως νομίσουμε ότι τα λόγια αυτά του Κυρίου

δεν μας αφορούν στην καθημερινότητα μας,

μιας που η πλειονότητά μας δεν είμαστε πλούσιοι.

Ωστόσο, ο κίνδυνος να προσκολληθεί η καρδιά μας

στα βιοτικά πράγματα και η φροντίδα μας ,

στην απόκτηση αγαθών και στην επιδίωξη

                                                                     της αφθονίας ,

είναι κοινός για τον κάθε άνθρωπο

                                                της σημερινής κοινωνίας.

Το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας,

με πόση αγωνία και άγχος ο σύγχρονος άνθρωπος

κυνηγά την ευημερία και γίνεται δέσμιος

                        του καταναλωτικού, άσωτος.

Ο αγώνας μας  για την εσωτερική μας τελείωση

 δεν είναι εύκολος να πετύχουμε,

 έχει ως εμπόδιο την ίδια μας τη διάθεση

να θέτουμε σε πρώτη προτεραιότητα τα βιοτικά,

 τα χρήματα, τα υλικά.

Να ξεχωρίσεις τον ἑαυτό σου από τα πράγματα,

να ελευθερωθείς από τον υλικό πλούτο.
Είναι δύσκολο, ακατόρθωτο για τον άνθρωπο
                                                          να ελευθερωθεί
 από τον υλικό πλούτο και τη χλιδή.
Για κείνον όμως πού το θέλει πραγματικά,
το μπορεί ο Θεός και κάνει τ’ αδύνατα δυνατά.
Εν Βάρη 25/10/2013