Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ-ποίημα

Παναγιώτη Κ. Γκέζου

πρεσβυτέρου

Λέμε ότι η κοινωνία μας έχει γίνει ζούγκλα,

και προσπαθούμε να εστιάσουμε γύρω μας,

περνάμε τα πάντα από το μικροσκόπιο,

κι όμως αφήνουμε έξω τους εαυτούς μας.

Στη σύγχρονη ζούγκλα οι πάντες είναι ένοχοι

εκτός από εμάς τους ιδίους.

Αν όμως όλοι μας πιστεύουμε ότι δεν   

                                            ευθυνόμαστε,

 τότε ή κατοικούν στη γη μόνο άγιοι

              ή φταίμε όλοι μας και κρυβόμαστε.

Συχνά ακούμε ότι χρειάζεται

                  να κάνει κάποιο θαύμα ο Θεός,

ώστε να διορθωθεί η κατάσταση της               

                                         κοινωνίας μας.

Να τιμωρήσει τους κακούς, ώστε να     

                                              φοβηθούν    

και οι υπόλοιποι να διορθωθούν.

Η σημερινή ευκαιρία μας υπενθυμίζει

ότι η οποιαδήποτε αλλαγή ξεκινά πρώτα

                                        από μέσα μας.

Ότι ο φόβος δεν οδηγεί πουθενά,

χρειάζεται πίστη, ελπίδα, αγάπη

          για να μη είναι τα επερχόμενα δεινά.

Κάθε ἡμέρα που περνά μας φέρνει πιο κοντὰ

πρὸς τον αιώνιο τόπο της δυστυχίας

                                             ή της χαράς.

Ώσπου κάποια μέρα, συγκλονιστική

                                          για όλους μας,

αποχαιρετάμε τον μάταιο αὐτὸ κόσμο

και αντικρίζουμε τις συνέπειες

                                     τῶν επιλογών μας.

Διότι, όπως ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης,

                                              μας έχει πει,

 η διάθεση και προθυμία για μετάνοια στον   

                                           Άδη απρακτεί.

 Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει:

 ότι η μετάνοια στον Άδη δεν είναι δυνατή,

 εφόσον η ψυχὴ των αμετανόητων

                        δεν μπορεί πλέον να τραπεί,

 να αλλάξει δηλαδή.

 Η κατάσταση των αμετανόητων αμαρτωλών

        είναι πλέον παγιωμένη και αμετάβλητη.

Είναι πλέον αργά για οποιαδήποτε αλλαγή

                                της καταστάσεώς τους

ή για οποιαδήποτε ανακούφιση τους.

Όπως μας λέγει ο λόγος του Θεού:

και οι μεγαλύτεροι Άγιοι τού ουρανού:

τους καταδίκους της Κολάσεως

με τους οποίους στην επίγεια ζωή τους

                                     είχαν κάποια φιλία

δεν μπορούν να τους σώσουν

                                       απο την τιμωρία.

Αντί να κλάψουμε αύριο για μια κατάσταση  

                                αφόρητη και ζοφερή,

ας κάνουμε ότι μας συμβουλεύει

                                ο ιερός Χρυσόστομος:

«Πρόλαβε την έξοδο της ψυχής σου με την  

                    μετάνοια και την επιστροφή,

 μήπως έλθει ξαφνικά ο θάνατος

και η θεραπεία της μετανοίας

                            δεν θα έχει πλέον ισχύ».

Αυτό όμως που χρειάζεται

 είναι η δική μας διάθεση και προθυμία

                                          για νέα ζωή,

ζωὴ μετανοημένη, αναγεννημένη,

                 ζωὴ εν Χριστώ Ἰησοῦ. Αδελφοί!

 Όλοι κάποτε θα πεθάνουμε.

                Δεν ξέρουμε το πότε και το πως.

 Αυτό όμως που ξέρουμε σίγουρα

είναι το ότι θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε

                                     για την ώρα αυτή

της αναχωρήσεως μας προς τον ουρανό.

Η ελεημοσύνη, η θεϊκή αυτή αρετή,

είναι ο μόνος βέβαιος δρόμος, που,

στην Βασιλεία των Ουρανών, οδηγεί.

"Μὴ  άποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου

                                   ἀπὸ παντὸς πτωχοῦ

καὶ ἀπὸ σοῦ οὐ μὴ ἀποστραφῆ τὸ

                                             πρόσωπον τοῦ Θεοῦ...

Γι’ αυτό όσο έχουμε καιρό,

 ας προετοιμασθούμε, ας αγωνισθούμε,

από την αιώνια κόλαση για να απαλλαγούμε, 

και έτσι στην αγκαλιά του Αβραάμ,

στην ουράνια βασιλεία του Θεού θα βρεθούμε.

Εν Βάρη τη 16/10/2013