Το μόνο βέβαιο είναι η Νίκη της Εκκλησίας του Χριστού. (ποίημα π. Παναγιώτη Γκἐζου)

Παναγιώτη Γκέζου

πρεσβυτέρου

Κύριος μας και Θεὸ μας, είναι Αυτός

που δεν συμπάθησε ποτέ

τη ζήλεια, τον φθόνο και την υποκρισία.

Είναι Αυτός που σταυρώθηκε και αναστήθηκε

και με τον τρόπο αυτό μας ελευθέρωσε

από τα δεσμά της αμαρτίας,

οδηγώντας μας και πάλι κοντὰ στον Θεὸ  Πατέρα μας

και  στην ουράνια Του Βασιλεία.

Φυσικά, όταν ο Ιησούς

«ξεσκέπασε» τον φθόνο και την κακία

«κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ»

και ταυτοχρόνως «πας ο όχλος έχαιρεν

επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γενομένοις υπ’ αυτοί».

Στο ότι τελικώς καταισχύνονται,

νικώνται και καταντροπιάζονται

όλοι όσοι τολμούν να πολεμούν τον Χριστό.

Και για να μην νομίζουν ορισμένοι ότι αυτό

είναι μια αναπόδεικτη θεωρία,

ας ρίξουμε μια ματιά μέσα στην Ιστορία..

Δεν υπάρχει ούτε ένας που να τα έβαλε με τον Ιησού

                                                        και να νικήσει.

Όποιος αρνείται την παραπάνω αλήθεια,

                                                  ας μας το αποδείξει.

Πού είναι αλήθεια οι Νέρωνες και οι Διοκλητιανοί;

Πού είναι οι αιμοδιψείς διώκτες των Χριστιανών;

Τι θάνατο είχαν όλοι αυτοί,

μηδέ εξαιρουμένων βεβαίως και των σημερινών

που θέλησαν να νοθεύσουν και να ειρωνευθούν

την διδασκαλία τη Χριστιανική;

Ω, αδελφοί μου, το τέλος τους αξιοθρήνητο θα βρουν.

Ας κατανοήσουν ότι τελικώς,

ταπεινωμένοι και καταντροπιασμένοι, νομοτελειακός,

θα επαναλάβουν τους τελευταίους λόγους, που εξέφρασε

μέσα στα αίματά του, ο πατέρας τους ο πνευματικός,

ο παραβάτης ο Ιουλιανός:

«Νενίκηκάς με Ναζωραίε».

Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα,

δεν θα πρέπει να ταραζόμαστε ποτέ.

Όταν πολεμείται η Ευαγγελική διδασκαλία

και όταν κάποιοι εμφανίζονται να χτυπούν

                                         την Ορθόδοξη Εκκλησία,

το «πύλαι άδου, ου κατισχύσουσιν αυτοίς»

μας γεμίζει θάρρος και αισιοδοξία.

Το μόνο βέβαιο είναι η Νίκη της Εκκλησίας του Χριστού.

Μάλλον τη Νίκη εκ των προτέρων έχει εξασφαλίσει.

Επομένως, «θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτο λαός του Θεού».

Ο Κύριος Ιησούς ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει»,

Και εννοείται, ότι η νίκη του Χριστού

δεν μένει μόνο  Νίκη δική του.

Γίνεται και νίκη των οπαδών του

που αποτελούν και τα μέλη του Σώματός Του.

Μαζί με Εκείνον νικούν, δοξάζονται και λαμπρύνονται

                                                      όλοι οι συνειδητοί

και αγωνιζόμενοι πιστοί Χριστιανοί.

Ακριβώς για το θέμα αυτό στην κοινωνία μας

διασαλπίζει από τα βάθη των αιώνων

η χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας μας,

και του Ιερού Ιωάννου  Χρυσοστόμου.

«Η Εκκλησία:

Υβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται.

Δέχεται τραύματα και ού καταπίπτει.

Κλυδωνίζεται, αλλ’ ου καταποντίζεται.

Χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ούχ υπομένει.

Παλαίει, αλλ’ ουχ ηττάται.

Πυκτεύει, αλλ’ ου νικάται». 

 Το λοιπόν αδελφοί μου. Θάρρος, θάρρος

στον ηρωικό αγώνα της αμωμήτου πίστεώς μας

                              και προσευχή στο Θεό μας

ώστε να συνέλθουν από την ψυχασθένεια

μάλλον από τα δικά τους δαιμόνια

οι μαθητές του Ιούδα, του Διοκλητιανού και του Στάλιν

και όλου του συρφετού των «θαμώνων» του Άδη.

Εν Γλυφάδα 3/11/2013