H Aνάσταση Του Κυρίου μας - Το Α και Ω, η αρχή και το τέλος, το αιώνιο Φως.

ΠΡEΣΒΥΤΕΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΚΕΖΟΥ

Με τη γιορτή αυτή της Ανάστασης του Ιησού ξαναγεννιέται η φύση και η ίδια η ζωή.

Είναι η γιορτή της αγάπης, γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας θυσιάστηκε για τη σωτηρία τη δική μας. Είναι το καλύτερο δείγμα της αγάπης του για μας. 

    Το βάπτισμα είναι η αρχή

                           και η δραματοποίηση αυτής

της θανατοαναστάσιμης διαδικασίας

                                                          που πρέπει να κυριαρχεί

                                                          στου χριστιανού τη ζωή.

    Κάθε μέρα πρέπει να θάβουμε τον εγωισμό μας

             και να ξεπεταγόμαστε από τον τάφο ανανεωμένοι

                                              με την αγάπη για το Χριστό μας.

    Κάθε μέρα θα πρέπει να τη βλέπουμε σαν την πρώτη

και την τελευταία μέρα της ζωής μας.

Αλλά πολύ συχνά αντί να θάψουμε τον παλαιό άνθρωπο

θάβουμε Εκείνον που θα αναστήσει τον νέο

                                                         και θα σώσει την ψυχή μας.

    Όταν νεκρωθεί μέσα μας η αγάπη και δεν μπορούμε

       να αγαπάμε το Θεό και τον συνάνθρωπο πραγματικά,

τότε αδειάζει η ζωή μας

όσο κι αν προσπαθήσουμε να τη γεμίσουμε

                                                                         με υλικά αγαθά

και αναζητούμε γκουρού, εξορκιστές,

                                        μήπως κάποιος μας έκαμε μαγικά.

Ο Χριστός αναστήθηκε! Δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί

μέσα στην εξουσία της φθοράς ο αρχηγός της ζωής.

               Ο Χριστός αναστήθηκε,

 και φανέρωσε θριαμβευτικά

 ότι αυτός είναι ο νικητής του θανάτου,

                                                 του διαβόλου και της φθοράς,

 ο αιώνιος κυρίαρχος και παντοδύναμος Θεός,

                 το Α και Ω, η αρχή και το τέλος, το αιώνιο Φως.

            Αυτός είναι, της ζωής και της αθανασίας, η πηγή .

 Η δική του Ανάσταση έγινε ο πρόδρομος

                   της δικής μας αναστάσεως στην αληθινή ζωή.

Το «Χριστός ανέστη», αγαπητοί μου, πού ακούσαμε σήμερα,

είναι ή περίληψη αλλά και του χριστιανικού κηρύγματος

                                                                                             ή ουσία.

Το «Χριστός ανέστη» είναι βράχος ακλόνητος,

επάνω στον όποιο είναι κτισμένη ή αγία μας Εκκλησία.

Το «Χριστός ανέστη» είναι μία αλήθεια ιστορική.

                   Το «Χριστός ανέστη», σαν αστραπή και βροντή,

 κηρύττει ό απόστολος Παύλος

                   στο βορρά και νότο, στη δύση, και στην ανατολή.

Εφ' όσον επάνω στον πλανήτη μας θα υπάρχει

                                      έστω και ένας ζωντανός Χριστιανός,

                                                                            θα φτάνει αυτός

                                             ο ένας και μόνος του ν' απόδειξη

 ότι στις καρδιές μας ζει και βασιλεύει ό Χριστός

                            και εις τους αιώνας των αιώνων θα ζήσει.

    Αν δεν Τον ακολουθήσαμε στη χθεσινή ταφή

        και ανάσταση, ας Τον ακολουθήσομε στη σημερινή,

                           αλλά μην το αναβάλουμε για την αυριανή,

        γιατί, ας μην ξεχνάμε, κάθε ευκαιρία είναι μοναδική

και ανεπανάληπτη και δεν ξέρουμε ποια θα είναι

                                                            η ευκαιρία μας η στερνή.