Κυριακή των Βαΐων- Nα πάρωμε στα χέρια µας τα βάγια της νίκης για να νικήσωµε τους τρείς µεγάλους εχθρούς µας: Την σάρκα, τον κόσµο και τον διάβολο.

 

Ἄν θέλουμε νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸ Χριστὸ

πρέπει καὶ νὰ συσταυρωθοῦμε μ’ Αὐτόν.

του π. Παναγιώτη Γκέζου

    Ο Βασιλεύς της Σιών,

που είναι η προσδοκία των εθνών,

 έρχεται στην Πόλη την Αγία

 για να χαρίσει στους ανθρώπους τη σωτηρία.

    Το Φως φανερώνεται,

η πλάνη καταργείται,

 ανθίζει η Αλήθεια, η Εκκλησία των Ορθοδόξων

                                                                             χορεύει,

η Συναγωγή των Ιουδαίων χηρεύει,

οι δαίμονες ντροπιάζονται, η κατάρα του Αδάμ λύεται,

οι Εβραίοι ταράσσονται, τα έθνη ευφραίνονται

                                                    και ο Δαίμων συντρίβεται.

    Και όπως οι Ισραηλίτες τότε,

έτσι και εμείς τώρα τον υποδεχόμαστε με πολλές τιμές.

 Με λουλούδια, με κεριά, με τελετές,

με καινούργια ρούχα, με ατμόσφαιρα εορταστική

και με εκδηλώσεις ενθουσιασμού,

αλλά όπως και εκείνοι τότε, έτσι και εμείς τώρα,

δεν προχωρούμε πέρα από του πανηγυρισμού.

    Περιοριζόμαστε στις εκδηλώσεις τις εξωτερικές.

Δεν προχωρούμε πέρα απ’ αυτές

 κι έτσι, αν και τον είδαμε το Χριστό

για μιὰ στιγμή φευγαλέα, Τον χάνουμε,

                                                  γιατὶ Αυτός

δεν παραμένει στων Βαΐων την Κυριακή

.                                                        όπως εμείς.

Αυτός δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία

στις τιμές. Αυτός προχωρεί στο σταύρωμα.

 Αυτός επείγεται να σταυρώσει την αμαρτία,

για να θανατώσει τον θάνατο

και να αναστήσει τον άνθρωπο.

    Αν θέλουμε να συναντηθούμε με το Χριστό

 πρέπει και να συσταυρωθούμε μ’ Αυτόν.

Εξηγεί το Ευαγγέλιο σήμερα ότι ήταν τόσος κόσμος

                                              κατά την είσοδο του Ιησού,

γιατὶ είχαν μάθει το θαύμα

                                     της αναστάσεως του Λαζάρου,

η οποία προεικόνιζε και την Ανάσταση του Χριστού,

αλλά και την κοινή Ανάσταση.

      Ας πεθάνουμε. Υπάρχει  του Λαζάρου η ανάσταση

                                                και του Κυρίου η Ανάσταση,

που είναι εγγύηση και για την δική μας ανάσταση.

    Ο Χριστός μπήκε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα,

γνωρίζοντας τις δοξασμένες κραυγές του λαού

                                                              που τον αγαπούσε,

αλλά ήξερε καλά μέσα Του

πόσο γρήγορα αυτός ο ενθουσιασμός θα περνούσε.

 Κι αυτό γιατί δεν είχε έρθει,

 για να υποσχεθεί εύκολες λύσεις,

 δεν μίλησε για την πλατειά, αλλά για την “στενή πύλη”,

 δεν μίλησε για την εξουσία,

αλλά για του κόσμου τη διακονία.

Η ανθρώπινη ζωή χαρακτηρίζεται

                                           από την προσμονή του μεσσία.

Νιώθουμε την ανεπάρκειά μας,

                                                     μας φαίνεται κοπιαστικό

εμείς να αγωνιστούμε για την δική μας σωτηρία

 και προσμένουμε το πρόσωπο, τον χαρισματικό ηγέτη,

ο οποίος θα μας τραβήξει μέσα στην ανημποριά μας

και θα μας οδηγήσει εκεί που θέλουμε,

                                                   στην ουράνια Βασιλεία.

    Η μεγαλύτερη δυσκολία στη ζωή μας

 δεν είναι να είμαστε ελεύθεροι.

Είναι το πώς θα διαχειριστούμε την ελευθερία μας.

Έτσι, αναζητούμε τους μεσσίες στα πρόσωπα

                                                                των πολιτικών,

των αθλητών, των ηθοποιών, των καλλιτεχνών,

και οποιουδήποτε άλλου το κάθε σύστημα προβάλλει,

ώστε να έχουμε τον “ένοχο” έτοιμο στην αποτυχία μας

ή να μπορούμε να ξεχνούμε τα προβλήματά μας

ασχολούμενοι μ’ αυτούς, ξεχνώντας τον μοναδικό

                                                                              Μεσσία

                                               και την δική μας Σωτηρία.

    Η Κυριακή των Βαΐων αποτελεί

για εκείνους που έπεσαν

                                                                      ανάσταση,

 για τους αιχμαλώτους

                                                  ελευθέρωση,

 για τους τυφλούς

                                            ανάβλεψη,

 για τους πενθούντες

                                                παράκληση,

 για τους κοπιώντας

                                                    ανάπαυση,

για τους απεγνωσμένους παρηγοριά και λύτρωση

 και γενικά για όλους εκείνους που καταπονούνται

                                                                     είναι η ειρήνη

                                                                       και η γαλήνη.

Τα παιδιά και τα νήπια, με την αθώα παιδική τους ψυχή,

αναγνώρισαν τη Θεότητα του Ιησού,

                που χάρη των ανθρώπων έλαβε δούλου μορφή,

αλλά ουδέποτε χωρίσθηκε από τους πατρικούς κόλπους.

                 Ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους

                                                                      με σάρκα αληθινή.

    Ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας,

όχι όμως όπως τον φαντάζονταν ο κόσμος,

αλλά όπως ο ίδιος δίδασκε: Αυτός που θα πρόσφερε

                                                                            τη Σωτηρία.

Ας εξέλθουμε για να Τον προϋπαντήσουμε,

     ας τιμήσουμε την είσοδο Του στην πόλη την Αγία.

    Γι’ αυτό και εμείς που ήλθαμε στη σημερινή γιορτή,

 ας βγούμε για να Τον προϋπαντήσουμε

ακολουθούντες τον πώλο με ταπεινή καρδιά

                                                                    και πίστη ορθή. 

Όλοι μαζί, ας γονατίσουμε και ας φωνάξουμε·

                                     «Πάσα η γη προσκυνησάτω σοι».

Ας εισέλθουμε μαζί με τον Χριστό

                                           στην πνευματική Ιερουσαλήμ

                                                                        με πίστη ορθή,

                                                      με μετάνοια και συντριβή

καρδίας.  Ας αποτινάξουμε από πάνω μας

                                                                     κάθε είδος μίσος

                                                                                και κακίας

και ας δεχθούμε μέσα στην καρδιά μας την αγάπη

                                                                και τη φιλανθρωπία.                                                                                          Η Κυριακή των Βαΐων πρέπει να είναι

                                                          και η δική μας είσοδος

μέσα στην Αγία Πόλη των αρετών.

 Ας ανοίξουμε, λοιπόν, τις πόρτες της δικής μας Σιών

διότι η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση ανήκουν , σ’ Αυτόν.