ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ!! ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ!!

                                                                π. Αντώνιος  Χρήστου

H σκέπη και οι πρεσβείες της Παναγίας μας είναι πιο επίκαιρες και αναγκαίες από ποτέ….!

                                                             του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αξιωθήκαμε αδελφοί μου να φτάσουμε σε έναν ακόμη Αύγουστο, στον μήνα αυτόν, που είναι συνυφασμένος και ταυτισμένος με ένα πρόσωπο και ένα γεγονός, της μητρός του Κυρίου μας Παναγία και το γεγονός της τιμίας Κοιμήσεως της και της μεταβάσεως της «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».

  Το πρόσωπο της Παναγία μας, η παρηγοριά και η ιστορική καταφυγή του έθνους και της Πατρίδος μας, που το διατρανώνουν η εξαιρετική τιμή και η πάνδημη προσέλευσή μας στους εορτασμούς, αλλά και τα αναρίθμητα ονόματα που της αποδίδουν οι πιστοί ανά τους αιώνες, όχι μόνο ποιητικά και λατρευτικά, αλλά κυρίως ιστορικά, μετά από δικές της παρεμβάσεις και θαυμάσια στα οποία έχει επιτελέσει, προς ευεργεσία δική μας, αλλά και δοξολογία του Τριαδικού Θεού, Τον οποίον υπηρετεί και διακονεί ακόμη και σήμερα με την διακριτική της αλλά βέβαιη παρουσία της, σε όσους την επικαλούνται με πίστη.

  Έρχονται οι Ακολουθίες των Εσπερινών μαζί με τους ανυπολόγιστους σε κάλος, πνευματική ωφέλεια και παραμυθία, Παρακλητικοί Κανόνες της Παναγίας μας, τόσο ο Μικρός όσο και ο Μεγάλος, που ομολογούν την αμαρτωλότητα και τα αδιέξοδά μας, αιτούνται την θαυματουργική παρέμβαση της Παναγία μας, αλλά και διατρανώνουν τις ποικίλες ευεργεσίες της προς σε όλους μας, που την έχουμε μεσίτρια και ευεργέτιδα στον Υιό και Θεό της, και μοναδική ελπίδα μας στα προσωπικά μας αδιέξοδα, αλλά και στα παγκόσμια δεινά που αγγίζουν απειλητικά όχι μόνο τους δέκτες της τηλεοράσεώς μας, αλλά την ίδια μας την χώρα και πόρτα  μας…!

  Πώς να μείνει κανείς αδιάφορος στις δραματικές εξελίξεις στη μέση Ανατολή, την Ισλαμική απειλή και τις διώξεις ακόμη και θανάτους των αδελφών Χριστιανών μας; Πώς να κλείσει κανείς στα μάτια, στο θάνατο εκατοντάδων παιδιών στη Λωρίδα της Γάζας, την υποκρισία των Μεγάλων Δυνάμεων που από την μία καταδικάζουν την αιματοχυσία και από την άλλη πουλάνε όπλα στους Ισραηλινούς και τον Ο.Η.Ε. να είναι απλά θεατής και να μη επεμβαίνει, απλά να εύχεται για Ειρήνη; Πως μπορεί κανείς να μείνει αμέτοχος, στα σύννεφα πολέμου και στα καθημερινά περιστατικά ακόμη και σε βάρος αμάχων και επιβατικών αεροπλάνων, στην Νότια Ουκρανία και στη Κριμαία; Η Αργεντινή πάλι χρεοκόπησε και οι αλυσιδωτές κοινωνικές και διεθνής αλυσιδωτές εξελίξεις από αυτό το γεγονός είναι στα σπάργανα και αναμένονται απειλητικές και άλλα πολλά περιστατικά που θα μπορούσαμε να αναφερθούμε, αλλά περιορίζουμε για χάρις της συντομίας του παρόντος κειμένου.

   Για όλα τα παραπάνω, χρειάζεται βέβαια ευαισθησία, αλλά όχι ανησυχία σαν αυτούς που δεν έχουν ελπίδα. Φυσικά χρειάζεται αποφασιστικότητα και αλλαγή τρόπου ζωής, να ξεκολλήσουμε λίγο από τις ξαπλώστρες, τις διακοπές μας, τους υπολογιστές ή τον καναπέ μας! Τις ωραίες μας selfie και γενικότερα φωτογραφίες, που μας δείχνουν χαμογελαστούς, γεμάτους αυτοπεποίθηση και ευτυχισμένους, αλλά  η καρδούλα μας το ξέρει πόσο απέχουμε από αυτήν την εικόνα εσωτερικά! Να περιορίσουμε, αν όχι εξαλείψουμε τα μπαράκια με τα ποτά και τη μουσική ως το πρωί και τα σχεδόν ανύπαρχτα ρούχα που μας συνοδεύουν και να προστρέξουμε σε συνδυασμό με την πνευματική εγρήγορση της περιόδου, στους Ιερούς Ναούς και τα Ιερά Εικονίσματα της Παναγία μας και να κλείνουν γόνυ καρδίας, με πίστη αλλά και με πραγματική μετάνοια και συντριβή. Έχουμε μάθει να αντιδρούμε όταν θίγονται τα προσωπικά μας συμφέροντα και ο μικρόκοσμός μας, αλλά πότε θα αντιληφθούμε το χρέος μας, ως το «ἅλας τῆς γῆς…καί τό φῶς τοῦ κόσμου»; Πότε θα γίνουμε μια πραγματικά προσευχητική κοινότητα που δοξολογεί και μετά αιτείται για τα τρέχοντα και αναγκαία; Θα προτιμήσουμε να χάσουμε άλλη μια περίοδο Δεκαπενταυγούστου, να φύγει ανεκμετάλλευτη πνευματικά και ανεπιστρεπτή;

         Ας καταλάβουμε ότι η σκέπη και οι πρεσβείες της Παναγίας μας είναι πιο επίκαιρες και αναγκαίες από ποτέ! Είναι ανοιχτή η αγκαλιά της Παναγία μας, μας κάνει χώρο δίπλα από τον Υιό της που τον κρατά σφικτά, αλλά και μας το δείχνει επιβλητικά να ακολουθήσουμε και τέλος μας προτρέπει σαν το γάμο της Κανά : «Ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε», αλλά περιμένει και από εμάς να στραφούμε προς αυτήν…

       Τι περιμένουμε λοιπόν; Ας κατακλύσουμε τους Ναούς, ας καθαριστούμε με την νηστεία και την μετάνοια, ας εξομολογηθούμε και ας κοινωνήσουμε, ώστε το Πάσχα του Καλοκαιριού μα μην είναι απλά ένα επίγειο πανηγύρι, αλλά Επουράνιο, Σωτήριο, πραγματικό και ουσιαστικό!

          Σας το εύχομαι να το ζήσουμε έτσι ολόψυχα! Σας παρακαλώ ευχηθείτε το και προσευχηθείτε και εσείς για εμένα…

                         

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΄΄ΣΚΑΝΔΑΛΟ'' ;

Μια από τις ωραιότερες ιστορίες του Λαυσαϊκού περιγράφει το βίο ενός μοναχού, που αφού εγκατέλειψε το μοναστήρι, δούλευε σαν φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Και όπως από κάθε λιμάνι, ούτε απ’ αυτό έλειπαν οι πόρνες.

Ο «μοναχός» δούλευε όλη την ημέρα, και το βράδυ ξόδευε όλα όσα κέρδιζε, «αγοράζοντας» την συντροφιά μιας πόρνης για όλη τη νύχτα.

Ήταν η ντροπή των χριστιανών της πόλης, ήταν το σκάνδαλο της Εκκλησίας. Τα χρόνια πέρναγαν και παρά τις εκκλήσεις και τις συστάσεις, αυτός συνέχιζε την αμαρτωλή του ζωή.

Κάποτε, όπως σε όλους μας, ο θάνατος ήρθε σαν λύτρωση, σαν φάρμακο που θα τον έσωζε από τις αμαρτίες που δεν σταμάτησε να κάνει ακόμη και λίγο πριν πεθάνει. Και πώς να τον αφήσουν χωρίς ταφή για χριστιανό; Οι παπάδες της πόλης τον πήραν να τον κηδέψουν και μαζί του να θάψουν το σκάνδαλο. Το νέο μαθεύτηκε: Ο «γεροπόρνος» μοναχός πέθανε. Ποιος άραγε θα πήγαινε στην εκκλησία να τον αποχαιρετήσει;

Η εκκλησία στην κηδεία του γέμισε από γυναίκες της Αλεξάνδρειας, τίμιες γυναίκες, χριστιανές, που ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν, μα όχι σαν έναν οποιοδήποτε νεκρό, σαν άγιο! Κάποιος γνώρισε σε κάποια από αυτές το πρόσωπο μιας πόρνης, που είχε καιρό να δει στο λιμάνι… δεν ήταν όμως, όπως την θυμόταν. Κάποιες άλλες, απλά τους θύμιζαν κάτι απόμακρο.

Τότε η πόλη έμαθε πως ο «γεροπόρνος» μοναχός ήταν ένας άγιος, που με τα λεφτά που κέρδιζε, εξαγόραζε μια νύχτα χωρίς αμαρτία, αγόραζε το «δικαίωμα» στο σώμα τους για να κερδίσει την ψυχή τους.

Τότε η πόλη έμαθε, ότι αυτός που νόμιζαν ότι είναι το «σκάνδαλο» ήταν η αγνότητα, η άδολη αγάπη, η αυταπάρνηση, ο άνθρωπος, ο λόγος του Θεού, η προσευχή και η θέωση. Γιατί ο άνθρωπος  δεν κρίνεται στη διάρκεια της ζωής του, αλλά στο τέλος της. Γιατί ακόμη κι όταν ο ίδιος ζει «καθώς πρέπει», πρέπει να μαρτυρήσει, πρέπει να ζήσει την μαρτυρία και το μαρτύριο.

Τελικά ποιος είναι το σκάνδαλο, ο άλλος ή εμείς; Μήπως εγώ είμαι αυτός που θέτω στον άλλο το προσωπείο που μου ταιριάζει να τον βλέπω; Μήπως γιατί φοβάμαι μην αποκαλυφθεί το δικό μου προσωπείο;

Και τελικά τι κάνουμε με το σκάνδαλο, ποιος το κουβαλά, ποιος θα «σώσει» το σκάνδαλο; Το ερώτημα είναι ουσιαστικό, γιατί το σκάνδαλο του άλλου έχει μια θεμελιακή λειτουργία: Γεμίζει τα δικά μας κενά, τα κενά του εγωισμού μας. Είναι εύκολο να κατηγορήσουμε, είναι εύκολο να γκρεμίσουμε, αλλά είναι δύσκολο να πούμε τον καλό λόγο, να δουλέψουμε για το κοινό καλό!

Υιοθετούμε επιλογές απάνθρωπες καταρχήν για τον εαυτό μας, που οδηγούν στην κάθε μορφής κρίση, η οποία δεν είναι υπόθεση ιδεολογίας, θεωρίας ή δομών, είναι πρωτίστως το αποτέλεσμα της λειτουργίας χωρίς πραγματικό σκοπό, η είσοδος σε έναν μηχανισμό κατάρρευσης και φθοράς. Σήμερα ζούμε με μοναδική ένταση την ποιοτική απώλεια των εσωτερικών κριτήριων μιας κοινωνίας που δεν «κοινωνεί», αλλά μόνο «επικοινωνεί» τα αδιάλειπτα κενά της.

Η «πραγματική ζωή» δεν είναι η δική μας, αλλά του άλλου. Εντούτοις οφείλουμε να αναζητήσουμε την δική μας ζωή, γιατί στην τελική Κρίση το δικό μας βιβλίο, της ζωής μας, θα είναι αδειανό.

Τέλος μήπως είδατε στα ΜΜΕ την δικαίωση του ΄΄σκανδάλου Βατοπεδίου'' από τα διακαστήρια; (....)

Εμπειρίες αγγελικής παρουσίας στην Θεία Λειτουργία

Μια Κυριακή ο Άγιος Σπυρίδων λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο. 

Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί Σου».

Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή, έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστόν.

Είναι αυτό που ζούσε ο παπα-Τύχων ο Αγιορείτης ασκητής, (πνευματικός του π. Παϊσίου) στο Χερουβικό ύμνο. Άγγελοι τον άρπαζαν στον ουρανό, για μισή ώρα περίπου. Και κει πάνω ζούσε, βίωνε, την ουράνια Λατρεία της Βασιλείας του Θεού. Όταν συνήρχετο μονολογούσε θαμπωμένος, από τα Μεγαλεία του Θεού. 

Πω πώωω, παράδεισος. Πωπώωω, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Χαρά Θεού. Δόξα Θεού, πλούτος Θεού, άγγελος με ανεβάζει, άγγελος με κατεβάζει. Τι πλούτος, τι μεγαλείον Θεού. Ο παπα-Τύχονας είναι ένας από τους νεοτέρους οσίους λειτουργούς, και ασκητάς Αγιορείτας των ημερών μας, και εκοιμήθη οσιακώς μόλις το 1968. 

Αλλά μήπως το ίδιο δε συνέβαινε και με τον Άγιο Νεκτάριο, όταν ελούζετο στον Χερουβικό ύμνο και στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων από ανέσπερο, ολόλαμπρο, ολόλευκο, άκτιστο φως, μέσα σε αγγελικές ψαλμωδίες;

Και ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης ζούσε, όταν ζούσε στο μοναστηράκι έξω από τη Δράμα, ζούσε λειτουργικά με αγγέλους και αρχαγγέλους. Τα Λειτουργικά Πνεύματα πολλές φορές εθεάθησαν να θυμιάζουν την Μεγάλη Είσοδο ευλαβών ιερέων. Και άλλα πάλι να συνωστίζονται στο Άγιον Βήμα δια τα τελούμενα. Πολλές οι παρόμοιες αγγελικές και Χερουβικές συλλειτουργίες από ιερείς ασκητάς του Αγίου Όρους.

Ο ΦΩΣΤΗΡΑΣ της οικουμένης, ο ιερός Χρυσόστομος (40ς αί.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τούς αγίους αγγέλους νά επιτηρούν και νά φυλάνε ακατάπαυστα την εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.

Όταν αρχίζει ο ιερέας νά προσκομίζει, διηγήθηκε ο άγιος στους πνευματικούς του φίλους, "κατεβαίνουν αμέσως Αγγελικές δυνάμεις από τον ουρανό με λαμπρές και θαυμαστές ενδυμασίες. Με πόδια γυμνά και σκυμμένο πρόσωπο περιτριγυρίζουν το άγιο θυσιαστήριο, και στέκονται έκει ήσυχοι και σιωπηλοί μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας.

Ύστερα σκορπίζονται σ' όλο το ναό, β0ηθούν τούς κληρικούς πού μεταδίδουν στό λαό τ' άχραντα Μυστήρια, και τούς δυναμώνουν στην πίστη".

Στο βίο του άγίου Ευθυμίου τού μεγάλου (4ος αι) αναφέρεται μία εντυπωσιακή εμφάνιση θεϊκής φωτιάς σε ώρα θείας λειτουργίας.

Μια Κυριακή λειτουργούσε ο όσιος με το μαθητή του Δομετιανό. Κάποια στιγμή ο Τερέβωνας, πού ήταν πριν Σαρακηνός και στεκόταν εκεί κοντά, βλέπει νά κατεβαίνει φωτιά από τον ουρανό, ν' απλώνεται πάνω στο θυσιαστήριο σαν ένα μεγάλο λευκό ύφασμα και νά σκεπάζει τον μεγάλο Ευθύμιο και το Δομετιανό. Βλέποντας το εξαίσιο θαύμα ο Τερέβωνας φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Η θεϊκή φωτιά διατηρήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος τού τρισάγιου ύμνου.

Έκτός από τον μεγάλο Ευθύμιο και το Δομετιανό, πού βρέθηκαν μέσα ατή φωτιά, το θαύμα το είδε και ο μοναχός Γαβριήλιος, πού είχε τότε είκοσι πέντε χρόνια στο μοναστήρι και διακρινόταν για την ψυχική του καθαρότητα.

Πολλές φορές, όταν λειτουργούσε ο όσιος Ευθύμιος, έβλεπε αγίους αγγέλους νά συλλειτουργούν μαζί του. Συχνά επίσης, όταν μετέδιδε στους μοναχούς τη θεία Κοινωνία, έβλεπε άλλους νά φωτίζονται και άλλους νά κατακρίνονται απ' αυτήν σαν ανάξιοι τού θείου φωτισμού.

Ο όσιος Σέργιος του Ραντονέζ (1392) είναι ο ιδρυτής της περίφημης Λαύρας της Αγίας Τριάδος, στό Ζαγκόρσκ της Μόσχας, κι ένας από τούς πιο αγαπημένους αγίους του ρωσικού λαού.

Κάθε φορά πού λειτουργούσε, τον αξίωνε ο Θεός νά έχει συλλειτουργό έναν άγγελο. Κάποτε ο π. Συμεών, πού υπηρετούσε σαν εκκλησιαστικός, είδε μια φλόγα νά βγαίνει από την αγία τράπεζα και νά περιβάλλει τον όσιο τον είδε ολόκληρο λουσμένο σ' αυτό το υπερκόσμιο Φως.

Όταν ο όσιος ετοιμάστηκε νά μεταλάβει, η φλόγα υψώθηκε, μαζεύτηκε σαν ένα πέπλο και βυθίστηκε στό άγιο ποτήριο. Αφού κοινώνησε, απομακρύνθηκε από την αγία τράπεζα και ρώτησε τον κατάπληκτο μοναχό:

Γιατί, παιδί μου, φαίνεσαι τόσο ταραγμένος;

- Αξιώθηκα, γέροντα, νά δω τη χάρη του Αγίου Πνεύματος νά σε περιβάλλει!...

Τότε ο όσιος του είπε επιτακτικά: Όσο ζώ, νά μην φανερώσεις σε κανέναν αυτό πού είδες!

 

 

Επίσης ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης όταν έβγαινε στη Μεγάλη Είσοδο έλεγε:

Παραμερίστε άγιοι Άγγελοί μου να περάσω.. Τόσοι πολλοί ήταν δίπλα του.

Δεν υπάρχει τίποτε συγκρίσιμο στο κόσμο αυτό από τη Θεία Λειτουργία.

Είναι η μόνη Αλήθεια. Γεύσασθε και είδετε..

Διακοπές τέλος…δόξα τω Θεώ όλα καλά!!

Με την βοήθεια και τη Χάρη Του Θεού, ολοκληρώθηκαν σήμερα οι καλοκαιρινές διακοπές! Νιώθω ευνοημένος από το Θεό και για το γεγονός ότι αξιωθήκαμε για άλλη μια φορά να πραγματοποιήσουμε διακοπές, κάτι που στις μέρες μας δεν είναι καθόλου αυτονόητο για τους περισσότερους συμπατριώτες μας και για το γεγονός ότι πήγαμε και φτάσαμε καλά!

  Διανύσαμε σχεδόν 1500 χιλιόμετρα, είδαμε ελληνικές ομορφιές τόσο σε βουνό και πράσινες εκτάσεις μέσα στο έλατο, όσο και το βαθύ μπλε της θάλασσας της πατρίδας μας! Είκοσι ημέρες μέρα νύχτα με τις μικρές και την σύζυγο κάτι που στην αρχή χωρίς βοήθεια από συγγενείς φαινόταν τρέλα και όμως στη πράξη όλα κύλισαν ωραία και σωστά !

Πήραμε ευλογία από προσκυνήματα, αγιασμένους τόπους προσευχής και ασκητικών αγώνων και κλειστήκαμε και εμείς λίγο στο δικό μας «ταμείο», λίγο αποστασιοποιημένοι από τον δικό μας «στίβο μάχης», γιατί όσο είσαι μέσα εκεί δεν μπορείς να δεις τα πράγματα με την νηφαλιότητα και ψύχραιμη ματιά που χρειάζεται!

 Όπως και να έχει όλα καλά …και πλέον από αύριο που γυρνάμε στα καθήκοντά και στην καθημερινότητά μας, να γίνεται με περισσότερη όρεξη, μετά από την ξεκούραση που είχαμε! Βέβαια τώρα από μεθαύριο θα είμαι εγώ μόνος στην Ενορία συν τη Μητρόπολη κτλ, αλλά τον Αύγουστο η Αθήνα είναι πιο ανθρώπινη και πιο χαλαρή από όλους τους άλλους μήνες, οπότε δεν μας πειράζει!!

         Καλή δύναμη αδέλφια καλώς σας βρήκα πάλι! Όσοι είστε ή θα φύγετε για διακοπές καλές και ευλογημένες να είναι!!:)

             π. Αντώνιος  Χρήστου

Το προσωπικό μας blog θα παραμείνει "ανενεργό ¨ λόγω της καλοκαιρινής άδειας μας!

Αγαπητοί μου αναγνώστες αυτού το δικτυακού τόπου , σας ενημερώνουμε ότι δεν θα ανανεώνουμε και θα προσθέτουμε αναρτήσεις για λίγες μέρες λόγω της κανονικής μας καλοκαιρινής άδειας! Σας ευχόμαστε καλό υπόλοιπο καλοκαίρι! Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!

                       

                   
                                                                     π. Αντωνιος Χρήστου

KΥΡΙΑΚΗ Δ΄ Ματθαίου- «Οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, ἀλλὰ πάντες ὑμεῖς εἶς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄, 28).

    Δεν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι τὸ βλέμμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ διεισδύει στὰ μύχια τοῦ ἑαυτοῦ μας, στὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ὕπαρξής μας. Ἐκεῖ βλέπει τί ἔχουμε μέσα μας. Βρίσκει, ἄραγε, σὲ ἐμᾶς τὴν πίστη τοῦ ἑκατόνταρχου ἢ τὴν ἀπιστία τῶν κατοίκων τῆς Ναζαρέτ; Θαυμάζει γιὰ τὴν πίστη μας ἢ γιὰ τὴν ἀπιστία μας; Μᾶς βρίσκει φυλακισμένους στὴν λογική μας ἢ παραδομένους στὴν ἀγάπη τῆς παρουσίας Του; Ἡ ἀπάντηση ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν καθένα μας, ἀπὸ τὴν ζωή του καὶ ἀπὸ τὸν ἀγώνα του. 

του π. Παναγιώτη  Γκέζου

    Οι κοινωνικές διαβαθμίσεις δυστυχώς υποτιμούν

τους πολλούς και τους λίγους υπερεκτιμούν   .

Κριτήριο το χρώμα, η θέση, η μόρφωση, η καταγωγή.

Δεν ξέρουμε όμως ότι κάποια στιγμή της ζωή μας ποιός μπορεί

                                               να μας φανεί χρήσιμος, που και γιατί. 

    Αλλά δεν είναι μόνο η βαθειά πίστη του εκατόνταρχου,

                                                         που αμοίβεται από το Χριστό.

Είναι και η μεγάλη του αγάπη.

                                  Δεν παρακαλεί δια τον εαυτόν του το Θεό.

Ούτε δια την οικογένειά του.

 Έρχεται πλημμυρισμένος από πόνο και ενδιαφέρον

                                                        δια το δούλο του το σεβαστό.

     Η Αγάπη αυτή δια την εποχή του ήταν κάτι το ακατανόητο.

 Διότι οι δούλοι τότε εθεωρούντο ως απλά εργαλεία,

                                                               χωρὶς καμία ανθρώπινη αξία.

 Δι’ αυτό και χωρὶς κανένα έλεγχο μπορούσαν

 να τους πουλήσουν

           η να τους σφάξουν,

                           δια να διασκεδάσουν.

      Αισθάνθηκε τη μεγάλη χριστιανική αλήθεια

ο Ρωμαίος αυτός αξιωματικός:

 «οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος,

 ἀλλὰ πάντες ὑμεῖς εἶς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄, 28).

       Πότε άραγε, ο κόσμος θα θελήσει να σκορπίσει

γύρω του τους χυμούς της ·αγάπης, να ποτίσει

τις καρδιές μας με το ολόδροσο νεράκι της,·

να γλυκάνει την ψυχήν μας με το νέκταρ της,

που ζωντανεύει τη χαρά και στερεώνει στη ζωὴ

                                                                           την ευτυχία;

Όταν ο Κύριος είδε

την πίστη, την αγάπη του εκατόνταρχου την ευσπλαχνία,

 δεν περιορίσθηκε μόνο να τον επαινέσει.

                                                   Προχώρησε και στην αμοιβή.

«Και εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ·

                            ὕπαγε καὶ ὠς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι.

Καὶ ἰάθῃ ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνην"· (Ματθ. η΄13).

      Ὁ Κύριος δεν λέγει μόνον επαίνους.

                                                             Αμοίβει συγχρόνως.

Και η αμοιβή Του είναι πλούσια και γενναιόδωρος.

                                                                         Δίδει και υλικά.

Ικανοποιεί και αιτήματα, που έχουν σχέση με το σώμα.

                        Κυρίως όμως δίδει δωρήματα πνευματικά,

 που μένουν αιώνια και αναλλοίωτα.

       Αυτό παθαίνει σήμερα ο κόσμος. Γυρίζει για να βρει

 τη χαρά και την ευτυχία. Σκορπάει χρόνια και δυνάμεις.

                                                                   Και δεν μπορεί.

 Και θα μείνει πάντα χωρὶς χαρά,

                           αν δεν θελήσει να ρωτήσει τον Χριστό.

Τότε θα μάθει ότι η ευτυχία είναι πολύ κοντά (του).

 Σε μιὰ διπλανή πόρτα, που γράφει:

                                               Πίστη και αγάπη!

     Δύο στοιχεία, ουσιαστικά για την πνευματική ζωή,

διαθέτει ο εκατόνταρχος της σημερινής περικοπής.

Την Ταπείνωση και την Πίστη.

Παρόλο που είναι άνθρωπος υπεροχής,

                                        αναγνωρίζει και ομολογεί

ότι είναι ανάξιος για να πάει στην οικία του

                               ο Υιός του Θεού. να τον επισκεφθεί.

“Κύριε”, λέει, “δεν είμαι άξιος στο σπίτι μου να ΄ρθείς ”.

“Πες μόνο ένα λόγο, και ο δούλος μου θα θεραπευτεί”.

Αυτή η ταπείνωση και αυτή η πίστη πολλές φορές

                                                                            απουσιάζει

από τους ανθρώπους που θεωρητικά βρίσκονται

                                                                 πιο κοντά στον Θεό.

Ίσως επειδή θεωρούν τον εαυτό τους, του Θεού,

                                                                    “περιούσιο λαό”.

    Το ότι βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία,

δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε σωσμένοι

                                                                 από την αμαρτία.

    Γι αυτό και ο Χριστός τονίζει σε όλους μας σήμερα

                                                                        ότι δεν αρκεί

να είναι κανείς υιός του Αβραάμ, του Ισαάκ

                                                      και του Ιακώβ, δηλαδή

δεν αρκεί να είναι μέλος της Εκκλησίας,

 για να καθίσει ανάμεσα στους δοξασμένους

                                                  της Ουράνιας Βασιλείας.

      Απαιτείται πίστη. Πίστη απλή, άδολη, ταπεινή,

 σαν του εκατόνταρχου της σημερινής διήγησης

                      του Ματθαίου του ευαγγελιστή  (Ματθ. Η, 8).

     Μια πίστη η οποία, δυστυχώς,

                                                απουσιάζει στις μέρες μας

                                                                κι όμως αποτελεί 

το ζητούμενο της πορείας μας της πνευματικής.

    Αυτή η πίστη ήταν που γέννησε το θαύμα.

 Γι’ αυτό και ο Κύριος του είπε:

 «ὕπαγε καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι».

Καὶ πράγματι θεραπεύθηκε ο δοῦλος του

                                                                    εκείνη τη στιγμή.

  Μόνο όποιος συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του,

μόνο όποιος μετανοεί εμπράκτως, μπορεί

 να ελπίζει ότι το έλεος του Θεού θα τον επισκεφθεί

                                και θα θεραπεύσει την δική του ψυχή.

     Και ας μη λησμονούμε ποτέ ότι: «Κανεὶς δὲν μπορεῖ

νὰ απολαύσει τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ,

                                                   ἐὰν πρώτα δὲν αγωνιστεί

γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ευτυχία

 τῶν ταπεινών καὶ ανήμπορων συνανθρώπων του»

                          χωρίς πίστη στου Θεού την ευσπλαχνία.

Ομιλία για τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη.

O Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος πραγματοποίησε εκ νέου προσκύνημα, στο Άγιο Όρος. (Φωτογραφίες)

Προσκυνηματική πνευματική ανάβαση στο Άγιο Όρος πραγματοποίησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος, από τις 26/6 έως τις 2/7 του 2014,  απ’ όπου επέστρεψε πλήρης πνευματικών εμπειριών και ευλογιών.

Στο διάστημα παραμονής του στο Περιβόλι της Παναγίας,  κατόπιν ευλογίας και σχετικής αδείας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο Μητροπολίτης μας,  φιλοξενήθηκε και λειτούργησε στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου για την Εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, όπου εόρτασε και τα ονομαστήριά του μαζί με τους πατέρες της Μονής. 

Ο Σεβασμιώτατος είχε επίσης την ευλογία και ευκαιρία να υποδεχθεί και να προσκυνήσει την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, η οποία συνοδευόμενη από τον Καθηγούμενο της Γέροντα Εφραίμ, επέστρεψε πανηγυρικά στην Ιερά Μονή, από τις εορταστικές Εκδηλώσεις στα πλαίσια των Παύλειων της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας. Φυσικά ο Μητροπολίτης μας, είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει   και άλλα Ιερά κειμήλια της Μονής, ιδιαιτέρως της Παναγίας της Παραμυθίας.

Την 1 Ιουλίου με αγιορείτικη λαμπρότητα και κατάνυξη τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, όπου ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας τέλεσε μαζί με τον Σεβ. Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιο, τον Επίσκοπο Σβιτλοβόντσκ κ. Θεοπρέπιο από την Ουκρανία, τον  Ηγούμενο της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. Ελισαίο, τον  Ηγούμενο της Ι.Μ. Καρακάλου Αρχιμ. Φιλόθεο και άλλους ιερομονάχους και μοναχούς επισκέπτες, αγιορείτες και μη.  Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και του Ιερού Μνημοσύνου, στο τάφο του Γέροντα Ιωσήφ τελέστηκε τρισάγιο. Στο Συνοδικό παρετέθη αγιορείτικο κέρασμα, ενώ ο Μητροπολίτης Λεμεσού αναφέρθηκε στη μορφή του Γέροντα Ιωσήφ.

Στον Ιερό  Ναό του Πρωτάτου, ο Ποιμενάρχης μας, προσκύνησε την Παναγία  "Ἄξιον Ἐστίν" και τέλεσε Τρισάγιο στον Μακαριστό πλέον Γέροντα Μωυσή.  Στην Ιερά  Επιστασία συναντήθηκε με τον νέο Πρωτεπιστάτη Γ. Συμεών Διονυσιάτη. Στις Ιερές Μονές Σταυρονικήτα, Φιλοθέου και Καρακάλου ο Ιεράρχης είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει στα Καθολικά τους και να συναντήσει τους Καθηγουμένους τους, όπου αντάλλαξαν τον ασπασμό της αγάπης και συζήτησαν για διάφορα εκκλησιαστικά και πνευματικά θέματα.

Φυσικά, λόγω της χρονικής συγκυρίας της πνευματικής αυτής εξορμήσεως, ὁ Ποιμενάρχης μας δεν κατέστη δυνατόν να δεχθεί ευχές, για την ονομαστική του εορτή, αλλά λόγω της οικονομικής κρίσης συνειδητά επέλεξε κάτι τέτοιο. Όμως είναι Ευγνώμων,  για την ποικιλοτρόπως εκδηλωθείσα αγάπη κληρικών και λαϊκών ο Σεβασμιώτατος, μεταφέροντας την αδαπάνητη ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων Αποστόλων που την Σύναξή τους εορτάσαμε, στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Θεοσώστου Μητροπόλεώς του, εκφράζοντας τις εκ βάθους καρδίας ευχαριστίες του και βεβαιώνει, ότι η προσευχή του υπέρ του Ποιμνίου του αλλά και πάντων των χριστιανών, υπήρξε το βασικό αίτημα των πολλαπλών ευκαιριών προσευχής στο Αγιώνυμο Όρος, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε κάθε Θεία Λειτουργία, την οποία τελεί.

            Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως