Λίγες σκέψεις σκόρπιες...πριν τον ύπνο

Τώρα που ξημερώνει....σκέψου πριν ανατείλει ο ήλιος, όλα αυτά που σου άφησε η μέρα που έφυγε και η νύχτα που ήρθε και ετοιμάζεται να φύγει και αυτή....μαζί με τις πρώτες σκέψεις σου και τις πρώτες αποτιμήσεις και αξιολογήσεις των στιγμών που σου χάρισε η μέρα που φεύγει....! Ίσως να μην ήταν πολλές ή να μην ήταν καλές, αλλά στο βάθος χρόνου αυτό που ονομάζουμε ζωή, είναι και η μέρα αυτή ένας σταθμός, ένα πέρασμα από το παρόν στο παρελθόν, αλλά και μια κρυφή ελπίδα για την μέρα που ξημερώνει και έρχεται...! Και κάπου εκεί...έρχεται ο ύπνος και το όνειρο...τα μάτια κλείνουν, η ψυχή όμως ακόμα ζει και κινείται...μέχρι να ανοίξουν τα μάτια και πάλι το άλλο πρωί....το πρωί που καλείσαι να βελτιώσεις το χθες...στις ευκαιρίες του σήμερα για να γίνει το αύριο εκπλήρωση ονείρου...και όχι απλά επιβίωση...! Άλλοι θα το αποδώσουν στην ποίηση αυτές τις γραμμές, ἀλλοι στη φιλοσοφία...και άλλοι σαν προσευχή που δεν θα ειπωθεί στο Θεό ποτέ...ίσως γιατί δεν χρειάζεται...αφού ο ίδιος τα γνωρίζει όλα, πριν ειπωθούν και όταν ειπωθούν, πριν γίνουν σκέψη και συναίσθημα και κυρίως θυμάται..όταν εμείς ξεχάσουμε ή μεταβάλουμε τις σκέψεις που διατυπώσαμε και τα συναισθήματα που μας κυριάρχησαν και πάνε να σβήσουν στο χρόνο και στο θόρυβο της ημέρας...!

Έχετε καλό ξημέρωμα αδέλφια...αδράξτε την ημέρα , τον χρόνο και τις στιγμές, γιατί  γι αυτό υπάρχουμε για να παλέβουμε στο έξω και στο μέσα μας, η ισορροπία ζητούμενο, αλλά  ίσως και απατηλό όνειρο που οι ανισότητες της ζωής που εμείς δημιουργήσαμε και συμβιβαστήκαμε, αποδίδοντάς τες στον Θεό, που συνήθως επικαλούμαστε στα δύσκολα και ξεχνάμε στις χαρές και κυρίως όταν οι πράξεις μας δεν μας βολεύουν με αυτά που μας δίδαξε...και περιμένει να ζήσουμε, γιατί αν δεν πράξουμε...απλά θα είμαστε ήδη νεκροί και ηττημένοι ...απλά θα έχουμε μάτια ανοιχτά, αλλά όχι ψυχή ζωντανή για να κοιτάει, θα έχουμε χέρια και πόδια σε κίνηση, αλλά όχι ζωή για να κινείται και να απολαμβάνει, σαν ένα πτώμα που ξυπνά από νεκροφάνεια.. απλά ένας άναρχος θόρυβος στη μελωδία της ζωής , της στιγμής και της ημέρας....

π. Αντώνιος Χρήστου