Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Β΄ Κυριακής των Νηστειών.

Εβρ. α' 10- β' 3: Ο Απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί

               ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη σωτηρία μας,

εάν δεν δείξουμε την ανάλογη προσοχή

του π. Παναγιώτη Γκέζου

Σωτηρία στην γλώσσα της Αγίας Γραφής και της Εκκλησίας

ονομάζουμε την ελευθερία μας

από τον τύραννο και απάνθρωπο διάβολο,

την ελευθερία μας από την αμαρτία,

Ο Θεός με την σοφία του και την δική του παντοδυναμία

 βρήκε ένα τρόπο για να μην τιμωρηθούμε αιώνια,

γιατί παραβαίνουμε το θέλημά του και ζούμε την ασωτία.

Μένει όμως και για μας κάτι. Να δεχθούμε την σωτηρία μας.

Να πιστέψουμε κατ’ αρχάς σ’ όσα είπε και έκανε ο Κύριός μας

και στην συνέχεια να δείξουμε την πρόθεσή μας

και την θέλησή μας

 για να σωθούμε υπακούοντας

στο θέλημα του Χριστού, τον Σωτήρα μας.

 Ο Χριστός δηλαδή μας άφησε σαφείς εντολές

για τον τρόπο της σωτηρίας μας.

Τι πρέπει να κάνουμε για να γλιτώσουμε την τιμωρία

για τις αμαρτίες μας

και να αποφύγουμε τις συνέπειες

 της αμαρτωλής ζωής μας.

 Μερικές από αυτές τις παραγγελίες του Χριστού είναι:

Να βαπτισθούμε.

Το Σώμα και το Αίμα Του να κοινωνούμε.

Τις αμαρτίες μας να εξομολογηθούμε.

Σύμφωνα με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας

                                                                            να ζούμε.

Κάθε επιθυμία και σκέψη αμαρτίας να πολεμούμε.

Τους ανθρώπους σαν τον εαυτό μας, να αγαπούμε.

Αυτό μας βεβαιώνει ότι όπως ο Ουράνιος Πατέρας μας

 φρόντισε κι έκανε τα πάντα για να σωθούμε

έτσι οφείλουμε κι εμείς να μην αμελούμε.

 Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την σωτηρία.

Να εφαρμόζουμε τις εντολές του Θεού.

Να αποφεύγουμε την κάθε κακία.

Κι ερωτά ο Απόστολος Παύλος:

πως θα αποφύγουν την τιμωρία

με ποιό τρόπο δηλαδή θα γλυτώσουν από την κόλαση

όσοι αμελούν αυτή την μεγάλη υπόθεση της σωτηρίας;

Ο Ουράνιος Πατέρας μας για να μας παρακινήσει

να θελήσουμε την δική μας σωτηρία

 βοήθησε με διαφόρους τρόπους και σημεία,

ώστε βλέποντες αυτά να εργαζόμεθα την σωτηρία μας.

 Έτσι θ είναι αναπολόγητος εκείνος ο άνθρωπος

που ενώ είχε τόση βοήθεια να γλιτώσει από την κόλαση

 δεν θέλησε να σωθεί

και να ελευθερωθεί.

Ο διάβολος τους έχει αποκοιμίσει

ή το χειρότερο τους έχει πείσει

ότι δεν πρέπει ο άνθρωπος,

 γιά τήν σωτηρία, νά φροντίσει.

 Και έτσι  ο άνθρωπος δεν μπορεί

να δείξει στο Θεό ότι θέλει και ποθεί.

Πως εμείς θα ξεφύγουμε την τιμωρία,

εάν αμελήσουμε μία τόσο σπουδαία σωτηρία;

Όποιος αμελεί την εξομολόγηση και

                                             την θεία Κοινωνία

ας μην ελπίζει, στου Κυρίου την σωτηρία.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμά αγωνιζόμενος

να κρατηθεί η Εκκλησία σ’ αυτό που αποκάλυψε ο Κύριος,

έγινε μέτρο πίστης και κήρυκας της χάριτος του Θεού.

 Στο αποστολικό ανάγνωσμα αυτής της μέρας βλέπουμε

την ανάγκη πιστότητας στο λόγο του Χριστού.

Ο Απόστολος Παύλος διατυπώνει επιγραμματικά

 ένα μεγάλο μυστήριο της πίστης μας:

ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός

 δεν είναι μόνο άνθρωπος,

αλλά είναι και ο προαιώνιος και αναλλοίωτος Θεός.

 Και τεκμηριώνει τη μεγάλη αλήθεια την δογματική:

Και πάλιν, περί του Υιού, λέγει η Γραφή

Συ, Κύριε εν τη αρχή

της δημιουργίας στήριξες τη γη

σαν επάνω εις θεμέλιο στερεό

και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί.

Αυτοί θα εξαφανιστούν και το σχήμα τους θα αναλώσει.

Εσύ όμως παραμένεις αμετάβλητος.

 Όλος ο κόσμος σαν ένδυμα θα παλιώσει,

κι’ Εσύ θα τον περιτυλίξεις σαν ρούχο

 και θα γίνει καινούργιος.

Τα έτη σου θα είναι ατελείωτα,

εσύ όμως είσαι πάντοτε ο ίδιος

Αλλά και η ιστορία των ανθρώπων

 διαρκώς μεταβάλλεται.

Βασιλείες και αυτοκρατορίες εμφανίζονται,

 ακμάζουν, παρακμάζουν

και τελικά εξαφανίζονται.

Ας μην αφήνουμε λοιπόν την καρδιά μας

να προσκολλάται στα επίγεια και φθαρτά,

 που φεύγουν και χάνονται.

 Αλλά να ζούμε με τον πόθο και την αγάπη

για τον ασυγκρίτως ανώτερο εκείνο κόσμο

 που θα ανατείλει, τον αιώνιο

και άφθαρτο και αληθινό.

Να ποθούμε τη Βασιλεία του Θεού, τον ουρανό.

Εκεί να στρέφουμε τη σκέψη μας και τη ζωή μας,

εκεί να είναι τα όνειρά μας και οι προσδοκίες μας.

Στο ιερό αυτό κείμενο ο Απόστολος Παύλος

                                                 μας προειδοποιεί

ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη σωτηρία μας,

 εάν δεν δείξουμε την ανάλογη προσοχή