Κήρυγμα τη Κυριακή των Αγίων Πάντων

 του π. Μάριου Χανόπουλου

Δεῡτε πιστοί, σήμερον χορείαν ἐπικροτήσαντες, εὐσεβῶς πανηγυρίσωμεν, καί τῶν Ἁγίων πάντων τήν ἒνδοξον, καί σεβάσμιον μνήμην, ἐνδόξως τιμήσωμεν.

     Κυριακή των Άγιών Πάντων, μια Κυριακή που ακολουθεί την μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής ως απόρροια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Οι άγιοι πάντες, φωτίσθηκαν από την χάρη του Αγίου Πνεύματος και οδηγήθηκαν στην αγιότητα, είτε οσιακώς, είτε με μαρτυρικό θάνατο, ασκήθηκαν στην αρετή και βίωσαν στον κόσμο αυτόν σταγόνες της εμπειρίας της θεογνωσίας και της αιώνιας μακαριότητας. Η σημερινή εορτή μας δίνει την ευκαιρία, να τιμήσουμε αγίους ανθρώπους, που μας είναι άγνωστοι και αφανείς, ανάμεσα στους γνωστούς που εορτάζουν όλο το εκκλησιαστικό έτος και κοσμούν την Εκκλησία.

     Όταν ο άνθρωπος έχει εγωισμό και τάση υπηρηφάνειας, απομακρύνεται από τον Θεό. Ο ταπεινός είναι ο άγιος, εκείνος που υπομένει και αναμένει. Οι άγιοι μας που βρίσκονται στον ουρανό, γνωστοί και άγνωστοι, αφού στεφανώθηκαν από τον Κύριο, δεν τα απολαύουν όλα στον παράδεισο ακόμη. Περιμένουν και εμάς. Είναι ξεκάθαρος ο λόγος τους Αποστόλου σήμερα: «ἳνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι». Αναμένουν και εμάς, για να εορτάσουμε αιωνίως στην Βασιλεία του θεού, ἒνθα ο χορός τῶν Ἁγίων.

     Η μίμηση τους βέβαια διαφέρει. Η γνησιότητα της χριστιανικής ζωής, δεν ευρίσκεται στην απομίμηση κάποιων πράξεων, ιδιαίτερα κάποιων ασκητικών κατορθωμάτων. Οι Άγιοι πάντες είναι σε όλους τους αιώνες και από όλα τα επαγγέλματα, και από όλες τις ηλικίες, επομένως μίμηση στον τρόπο με τον οποίο ακολούθησαν το Ευαγγέλιο.  Οφείλουμε όχι μόνο να τους τιμάμε αλλά και να τους μιμούμεθα στο ερώτημα που θέτουμε σήμερα για το θεό και τον άνθρωπο. Ο προβληματισμός αυτός ας μην μείνει μόνο στην πανηγύρι, και σε μια ανάμνηση τους, ας προχωρήσει πιο πέρα, ας μας οδηγήσει στην ανακάλυψη του εαυτού μας ως πιστού, ας μας δώσει αφορμές να δείξουμε στους συνανθρώπους μας ότι αξίζει πολλά να ακολουθείς τους αγίους

     Οι Άγιοι Πάντες περιλαμβάνουν τους προφήτες της παλαιάς Διαθήκης, που προφήτευαν την επί γής παρουσία του Χριστού, οι δίκαιοι, που έζησαν κάτω από τον μωσαϊκό νόμο και αναμένουν την εκπλήρωση των επαγγελιών του Θεού. Κατεξοχήν όμως, περιλαμβάνονται η Παναγία Θεοτόκος, ο Τίμιος Πρόδρομος, οι Απόστολοι, μάρτυρες, Άγιοι και όσιοι, που πρόσφεραν την Ζώη τους στον Χριστό. Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των αγίων, είναι η καρτερία και υπομονή, είναι η άσκηση και η ταπείνωση, είναι η σιωπή και απομάκρυνση από τις ηδονές του βίου. Οι ιεράρχες και διδάσκαλοι αγωνίσθηκαν για το ανόθευτο της πίστης και στήριξαν τον λαό του θεού με τα έργα τους.

     Επομένως, αγαπητοί μου, όλοι οι άγιοι αγωνίστηκαν για τον ίδιο σκοπό. Όλοι είχαν το ίδιο έπαθλο, γιατί είναι το ίδιο για όλους αλλά και για εμάς. Το έπαθλο του αγώνος και της εν Χριστώ μαρτυρίας είναι η θέα του προσώπου του Χριστού, και για αυτό στεφανώθηκαν από τον ίδιο τον Κύριο της δόξης. Η ελπίδα τους να προσπαθήσουν να αγωνιστούν έναντι των εξουσιών και των πονηρών δυνάμεων, η πίστη στην άσκηση πνευματικών αθλημάτων, τους γέμισε με χάρη και φώς του Αγίου Πνεύματος.

     Γι’ αυτό και οι Άγιοι δεν είναι μόνο φίλοι του θεού, αλλά και του Χριστού θεράποντες, είναι αυτοί που δια αυτών και των ιερών τους λειψάνων μεταφέρεται η χάρης και η ευλογία και σε εμάς. Οι αγώνες και τα φρικτά μαρτύρια, δεν ήταν ικανά να τους λυγίσουν, να τους οδηγήσουν στην άρνηση του Χριστού. Αυτοί μας παρέχουν χαρίσματα, ακούνε την δέηση και την προσευχή μας, γιατί και αυτοί περπάτησαν και έζησαν σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτοί γνωρίζουν την ζωή και του πειρασμούς της. Σε αυτούς τους πρέσβεις προς τον Κύριο, απευθυνόμεθα.

     Άξιος ακόλουθος και μαθητής είναι αυτός που πάνω από όλα αγαπά τον Κύριο της Δόξης, ακόμα και από τους γονείς τους, πάνω από τους συγγενείς τους. Αλλά γιατί όμως; Δεν θέλει ο Χριστός να αγαπάμε τους γονείς μας και τους συγγενείς μας;. όχι αγαπητοί μου. Η αγάπη του Χριστού δεν είναι πρόσκαιρη, δεν είναι φυσική. Είναι εκείνη που θυσιάζεται για τους άλλους. Οι Άγιοι Πάντες μας φέρνουν μπροστά μας την δυνατότητα να γευτούμε και εμείς από τις σταγόνες της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Λέγει ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ότι ψυχή που δεν ποτίσθηκε, έστω μια σταλιά από αυτήν την χάρη, πάντα θα είναι διψασμένη και θα προσπαθεί με χίλιους δύο τρόπους να ξεδιψάσει, αλλά δεν θα μπορεί. Μας καλούν λοιπόν να ακολουθήσουμε τον δρόμο της αγιότητας, σε κάθε μέρος, σε κάθε τόπο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι. Γιατί  ο Χριστός πάντα υπάρχει στην εκκλησία να δώσει και να προσφέρει από αυτήν την αιώνια μακαριότητα. Ας μην λησμονούμε όλους αυτούς του αγίους, γνωστούς και αγνώστους, που η εκκλησία ως πορφύρα είναι καταστολισμένη. Ας αιτούμεθα την παράκληση τους, ένα κερί, ένα κανδήλι, μια προσευχή, ακόμα και στους αγνώστους αγίους είναι εις βοήθεια μας. Αμην.

π. Μάριος Χανόπουλος