Ιστορίες γι’ αγρίους 2: «Ανώνυμος μοναχός», «γνώστης περί των πολεμικών τεχνών», κατά της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας.

πηγή : https://expaganus.wordpress.com/

Σεβαστοί αναγνώστες και σεβαστές αναγνώστριες,

Τον τελευταίο καιρό είδαμε μια μητρόπολη να παίρνει ξεκάθαρη θέση για τις πολεμικές τέχνες. Πρόκειται για την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης (Βαρκίζης), την ανακοίνωση της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ, με τον τίτλο «ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ Ι.Μ. ΓΛΥΦΑΔΑΣ Ε.Β.Β. & Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ». Βέβαια όλοι ξέρουμε ότι πίσω από τις πολεμικές τέχνες υπάρχουν διάφορα συμφέροντα, μεταξύ των οποίων και οικονομικά, οπότε οι αντιδράσεις απέναντι στον μητροπολίτη που είπε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη ήταν αναμενόμενες. Στα πλαίσια αυτών των αντιδράσεων, ένα κείμενο γεμάτο γραμματικά, συντακτικά και – αλλίμονο – θεολογικά λάθη, βρήκε το δρόμο του σε διάφορες σελίδες και ιστολόγια που ασχολούνται με χριστιανικά θέματα. Σύμφωνα με το «Πενταπόσταγμα», που το δημοσίευσε με τον τίτλο «Απαντήσεις – περί πολεμικών τεχνών από την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας», «το κείμενο γράφτηκε από κάποιον Ορθόδοξο χριστιανό ιερομόναχο π.Θ. ο οποίος παλαιότερα είχε συμμετάσχει και είναι γνώστης περί των πολεμικών τεχνών», και «αν και η άποψή τους είναι πιο κοντά στον Σεβασμιώτατο Γλυφάδας, το δημοσιεύουν με σκοπό να ακουστεί και αυτή η άποψη».

Το παραθέτω με δικά μου σχόλια, χωρίς καμμιά αλλαγή:

Είναι άδικο να συσχετίζονται απόλυτα οι πολεμικές σχολές και τέχνες με τον ψεύτικο βουδισμό και άλλες θρησκείες. Ανέκαθεν και απο αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχαν πολεμικές τέχνες και σχολές εκτός βουδισμού, που ΠΟΤΕ δεν καταδίκασε και δεν κατέκρινε στο παραμικρό εδώ και χιλιάδες χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το αντίθετο μάλιστα! Απο την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας εώς τις ημέρες μας, υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα αγιασμού και αγίων σε γνώστες πολεμικών τεχνών!!!

Από την αρχή του κειμένου λοιπόν, ο γράφων κατηγορεί τον μητροπολίτη Γλυφάδας ότι είναι άδικος, αφού καταπώς μας λέει, άδικα «συσχετίζει απόλυτα τις πολεμικές σχολές και τέχνες με τον ψεύτικο βουδισμό και άλλες θρησκείες». Βέβαια, ο μητροπολίτης Γλυφάδας ξέρουμε ποιος είναι, αφού δεν φοβάται να διατυπώσει εκκλησιαστικό λόγο επώνυμα και ενυπόγραφα. Οπότε, γεννώνται σοβαρά ερωτήματα:

• Ποιος είναι αυτός που ανώνυμα κατηγορεί τον μητροπολίτη Παύλο για αδικία; Σε ποια μονή μονάζει;
• Έχει ευλογία να μπαίνει στο διαδίκτυο; Είχε ευλογία του γέροντά του για να γράψει επιστολή, και μάλιστα ανώνυμη, και την στέλνει εδώ κι εκεί; Είχε την ευλογία του ηγουμένου του;
• Συμφωνούν οι παραπάνω με τα γραφόμενά του, και τι γνωρίζουν για τις πολεμικές τέχνες;
• Είναι θεμιτό στην εκκλησιαστική μας παράδοση, ένας μοναχός που άφησε τα εγκόσμια για να προσευχηθεί για τις αμαρτίες του και για όλους εμάς, να κάθεται και να αρθρογραφεί ανώνυμα, κατηγορώντας κι από πάνω έναν άξιο μητροπολίτη για «αδικία»;
• Μήπως τελικά, πίσω από αυτή την επιστολή δεν κρύβεται ένας μοναχός που φέρεται αμόναχα, αλλά κάτι άλλο;

Φοβάμαι ότι στο «Πενταπόσταγμα» και στις άλλες σελίδες που δημοσίευσαν αυτή την επιστολή όχι μόνο δεν την «απέσταξαν», αλλά ότι κανείς δεν κάθισε να διερωτηθεί γι’ αυτά τα πράγματα. Απλά παρουσίασαν τον ανώνυμο γράφοντα στους αναγνώστες τους ως Ορθόδοξο μοναχό, όπως δηλαδή τους παρουσιάστηκε και εκείνος μέσω e-mail, και το ανώνυμο πόνημά του ως «απαντήσεις» στην σοβαρή, υπεύθυνη και πλήρως τεκμηριωμένη ανακοίνωση της Ι. Μ. Γλυφάδας. Δεν μπορώ να μην θυμηθώ αυτήν εδώ την κραυγαλέα περίπτωση, όπου σοβαρές και δήθεν σοβαρές ιστοσελίδες αναπαρήγαγαν για μέρες μια ολοφάνερη φάρσα, οπότε η αφέλεια και η ανευθυνότητα όσων δημοσίευσαν αυτή την επιστολή χωρίς να δηλώσουν σε κάποιον δικό τους πρόλογο την παραμικρή επιφύλαξη σχετικά με την ταυτότητα του συντάκτη της, δεν είναι πρωτοφανείς. Εξάλλου, όπως πρωτοείπε ο Τζαβαλάς Καρούσος και διέδωσε ο Γιάννης Τσαρούχης, «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».

Λέει λοιπόν ο «μοναχός»:

Το ποιό τρανταχτό παράδειγμα στην Παλαιά Διαθήκη είναι ο Δαυίδ, ο οποίος εκτός ότι σε πολλές μάχες που είχε πάρει, σκοτώνοντας αρκετούς εχθρούς που ήθελαν να κατακτήσουν παρανόμως την χώρα τους, κατάφερε και σκότωσε σε προσωπική μάχη τον Σαμψών και μάλιστα του έδωσε την χαριστική βολή με το ίδιο το σπαθί του ειδωλολάτρη Σαμψών.

Προφανώς ο γράφων εννοεί τον Γολιάθ, αφού ο Σαμψών δεν ήταν «Φιλισταίος ειδωλολάτρης» αλλά Εβραίος ήρωας, αφιερωμένος στον Θεό «εκ κοιλίας μητρός του», και μάλιστα ένας ήρωας που έτρεμαν οι «Φιλισταίοι ειδωλολάτρες». Πολύ περίεργο λάθος για έναν μοναχό, από τον οποίο θα περίμενε κανείς να γνωρίζει αυτό το τόσο βασικό σημείο της Παλαιάς Διαθήκης… Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι το λάθος επαναλαμβάνεται δυο φορές, άρα δεν γίνεται εκ παραδρομής.

Προσέξτε όμως πώς το κείμενο ξεκινά με «πολεμικές τέχνες και σχολές εκτός βουδισμού» και «αγιασμό σε γνώστες πολεμικών τεχνών», δημιουργώντας την εντύπωση ότι θα μας τις παρουσιάσει. Στη συνέχεια όμως, δεν αναφέρει ΟΥΔΕΜΙΑ «πολεμική τέχνη και σχολή εκτός βουδισμού», παρά μας αναφέρει ως παράδειγμα αγιασμού «χρήστη πολεμικών τεχνών» τον Δαυίδ. Ο Δαυίδ όμως, όταν απάντησε στην πρόκληση του Γολιάθ κατά του λαού του, δεν εξασκείτο με τις ώρες για να συντρίψει φανταστικούς αντιπάλους, όπως κάνουν στις σχολές πολεμικών τεχνών. Ήταν ένας βοσκός που φρόντιζε τα κοπάδια του πατέρα του, και για να τα προστατέψει σκότωνε λύκους και αρκούδες που τους επιτίθονταν. Και δεν ήρθε στον τόπο της μονομαχίας ως μαχητής προετοιμασμένος να πολεμήσει τους Φιλισταίους, ήρθε για να φέρει φαγητό στους αδελφούς του που βρίσκονταν εκεί.

Και συνεχίζει ο «μοναχός»:

Το ίδιο αυτό πολεμικό όπλο του ειδωλολάτρη σαμψώνδεν το απέριψε ο δαυίδ επειδή ήταν ειδωλολατρικό, αλλά το χρησιμοποίησε αυτό το σπαθί και σε πολλές μάχες που είχε κάνει εν συνεχεία ο Δαυίδ! και όταν τελείωσαν οι μάχες δεν το πέταξε ο Δαυίδ αλλά το έβαλε ως τρόπαιο-έμβλημα μέσα στην κατοικία του!

Μισό λεπτό: Μπορεί ένα σπαθί να είναι «ειδωλολατρικό», να λατρεύει δηλαδή ένα άψυχο αντικείμενο τα είδωλα; Ή μήπως πρόβαλε κανείς την απαίτηση να μην χρησιμοποιήσει ο Δαυίδ το σπαθί του «Σαμψών» (τρίτη φορά το ίδιο λάθος…) επειδή τάχα ήταν «ειδωλολατρικό»; Όχι βέβαια… Οπότε μάλλον ο «μοναχός»

α) χρησιμοποιεί την τεχνική που λέμε «κατάρριψη αχυρανθρώπου», για να φανεί ότι έχει δίκιο έναντι ενός αντιπάλου που όμως, δεν υπάρχει και

β) παραλληλίζει το σπαθί του «Σαμψών», δηλαδή του Γολιάθ, με τις πολεμικές τέχνες, τις οποίες δήθεν, μπορεί ένας άγιος του Θεού να μην τις απορρίπτει αλλά να τις χρησιμοποιεί, κι ας είναι «ειδωλολατρικές».

Για την ιστορία, ας αναφέρουμε ότι ο Δαυίδ δεν είχε δικό του σπαθί σ’ αυτή τη μονομαχία, καθώς το σπαθί και η πανοπλία που του έδωσε ο Σαούλ του έπεφταν βαριά, οπότε τα έβγαλε και αντιμετώπισε τον Γολιάθ χωρίς αυτά. Έτσι, όταν τον νίκησε και ήρθε η ώρα να τον σκοτώσει, όπως γινόταν τότε σε αυτού του είδους τις μονομαχίες, καθώς δεν είχε σπαθί δικό του, χρησιμοποίησε αυτό του νικημένου. Πιο κάτω (Α’ Βασιλειών 21,2-10) που ο Δαυίδ έχει διαφύγει από τον Σαούλ, ρωτά τον Αβιμέλεχ εάν υπάρχει κάποιο ακόντιο ή ξίφος, γιατί δεν είχε όπλο, κι αυτός του λέει ότι έχει μόνο το ξίφος του Γολιάθ του Φιλισταίου, που ο ίδιος ο Δαυίδ  είχε σκοτώσει. Άρα ο Δαυίδ δεν πήρε από μόνος του το «ειδωλολατρικό σπαθί» του Γολιάθ για να το έχει ως τρόπαιο, αλλά το απέρριψε, αφού βρέθηκε στην κατοχή κάποιου άλλου. Και όταν ο Αβιμέλεχ του το έδωσε ως το μοναδικό όπλο που είχε, ο Δαυίδ το πήρε και συνέχισε τον δρόμο του μακριά από τον Σαούλ. Συνεπώς, αν δεν του έδινε ο Αβιμέλεχ το σπαθί του Γολιάθ αλλά κάποιο άλλο, πολύ απλά θα χρησιμοποιούσε το άλλο… Επίσης, αν ο «ανώνυμος μοναχός» παραλληλίζει το «ειδωλολατρικό» σπαθί του Γολιάθ με τις πολεμικές τέχνες, τις οποίες δήθεν μπορούν να χρησιμοποιούν οι χριστιανοί κι ας είναι ειδωλολατρικές, ας μου επιτραπεί κι εμένα να παραλληλίσω τη χωρίς πανοπλία και χωρίς ειδική πολεμική προετοιμασία νίκη του Δαυίδ επί του Γολιάθ με την ΜΗ ενασχόληση των χριστιανών με τις πολεμικές τέχνες και την εναπόθεση των ελπίδων τους στην πρόνοια του Θεού, η οποία αρκεί για να τους αναδείξει νικητές,.

Και συνεχίζει ο «ανώνυμος μοναχός»:

Επίσης αυτός ο μεγάλος πολεμιστής και γνώστης πολεμικών τεχνών προφήτης Δαύιδ δημιούργησε και το υμνολογικό βιβλίο και προσευχητάριο «το ψαλτήρι» που είναι το μοναδικό βιβλίο που οι προσευχές-ψαλμοί του υπάρχουν σε ΟΛΕΣ τις ακολουθείες και προσευχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας!

Βέβαια αυτό είναι επίσης άσχετο με τις πολεμικές τέχνες και μόνο χάριν εντυπωσιασμού θα μπορούσε να το αναφέρει κανείς , πρόκειται όμως για εντυπωσιασμό άνευ ουσίας: Σίγουρα, ο Δαυίδ είχε το χάρισμα να παίζει μουσική και να συνθέτει τραγούδια, όμως προφανώς αυτό δεν «πάει πακέτο» με την ενασχόληση με «πολεμικές τέχνες» και προφανέστερα, ο Δαυίδ θα αξιοποιούσε αυτό το τάλαντο που του έδωσε ο Θεός είτε ασχολιόταν με «πολεμικές τέχνες» είτε όχι. Εξάλλου στους Ψαλμούς του υμνεί τον Θεό, όχι τις πολεμικές τέχνες… Και βέβαια, το ότι «οι προσευχές-ψαλμοί του Δαυίδ υπάρχουν σε όλες τις ακολουθίες και προσευχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας» ούτε σχέση με την πολεμική του δραστηριότητα έχει, ούτε νομιμοποιεί τους χριστιανούς να ασχολούνται με πολεμικές τέχνες.

«Επίσης βλέπουμε πολλά τέτοια παραδείγμα μέσα στην Παλαιά Διαθήκη»συνεχίζει ο «ανώνυμος μοναχός», κι εδώ έχει επιτέλους εν μέρει δίκιο: Πραγματικά, στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης έχουμε παραδείγματα Εβραίων εκλεκτών του Θεού που πολεμούν με φυσικά όπλα εναντίον ειδωλολατρικών λαών, όπως έκανε ο Δαυίδ. Όμως, εκτός του ότι ο αγώνας των πιστών του Θεού πάντα ήταν κυρίως πνευματικός, η εποχή της Παλαιάς Διαθήκης έχει παρέλθει και δεν υπάρχουν οι ειδικές συνθήκες που υπήρχαν τότε. Και να υπήρχαν, αυτό δεν θα σήμαινε ότι μπορούν να πηγαίνουν σε σχολές πολεμικών τεχνών οι χριστιανοί. Ούτε θα σήμαινε ότι οι χριστιανοί πρέπει να επικροτήσουν όταν,

«ενώ επιχειρείται στα σχολεία η απορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών και η κατάργηση του κατηχητικού χαρακτήρα του, κάτι που στερεί από τους Ορθόδοξους μαθητές το δικαίωμα να μάθουν την πίστη τους, ταυτόχρονα εισάγεται, δια της πλαγίας οδού, η κατήχηση σε βουδιστικά και ανατολικά φιλοσοφικο-θρησκευτικά συστήματα, όπως είναι αυτό της γιόγκα και των πολεμικών τεχνών». (Βλ. Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας).

Και ο «μοναχός» συνεχίζει:

Ακόμα υπάρχουν πολλοί μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας πού ήταν (ορισμένοι άριστοι) γνώστες πολεμικών τεχνών. Τρανό και μεγάλο παράδειγμα είναι ο Άγιος Γεώργιος ο οποίος ανήκε στον Ρωμαϊκό Στρατό και ήξερε τόσο καλά τις πολεμικές τέχνες και είχε τέτοια επιτυχία σε μάχες, που άνηκε στην ομάδα των «αηττήτων» του Ρωμαϊκού Στρατού. Το ίδιο σχεδόν θα μπορούσαμε να πούμε και γιά τον Άγιο Δημήτριο, τον άγιο Κωνσταντίνο, τον άγιο Θεόδωρο, τον άγιο Μερκούριο αλλά και γιά πλειάδα πολλών χιλιάδων στρατιωτικών αγίων της Ορθοδοξίας.

Οι στρατιωτικοί άγιοι, τους οποίους ο «ανώνυμος μοναχός» αναγάγει σε «πολλές χιλιάδες», αγίασαν άραγε επειδή γνώριζαν να πολεμούν ή επειδή παραδόθηκαν ψυχή τε και σώματι στον Χριστό; Ή μήπως όλοι οι πολεμιστές που είχαν γίνει χριστιανοί αγίασαν; Διερωτάται καθόλου ο «μοναχός» αν κάποιοι χριστιανοί δεν ήθελαν να ασχολούνται με τον πόλεμο μετά τον εκχριστιανισμό τους, και πόσοι ήταν αυτοί; Στο κείμενο δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, ο «μοναχός» θεωρεί δεδομένο ότι

«όχι μόνο δεν ήταν εμπόδιο οι γνώσεις τους σε πολεμικές τέχνες, αλλάσχεδόν υποβοηθούσαν προς τον αγιασμό και προς την ετοιμότητα και αντιμετώπιση εναντίων των μαρτυρικών πόνων και στα σκληρά μαρτύρια που αντιμετώπισαν, νίκησαν και επιβλήθηκαν και είχαν ως τελικό αποτέλεσμα τον μεγάλο αγιασμό και το Θεϊκό παράδειγμά αυτών των μάχιμων αγίων σε όλο τον κόσμο.»

Φοβάμαι ότι εδώ ξεφεύγουμε πολύ από το νόημα της πίστης στον Χριστό αλλά και από αυτό που μας διδάσκει το παράδειγμα του Δαυίδ: Ότι η δύναμη του χριστιανού είναι ο Θεός, όχι οι όποιες γνώσεις και η όποια προετοιμασία για το μαρτύριο, και αυτή η δύναμη είναι που του δίνει την αντοχή και τη νίκη. Αλλιώς, ας μας πει ο μοναχός ποια γνώση σε πολεμικές τέχνες βοήθησε τον απόστολο Πέτρο και τον άγιο Εφραίμ, που μαρτύρησαν και δεν ήταν στρατιώτες, ας μας πει τι είδους εκπαίδευση σε πολεμικές τέχνες είχαν οι χιλιάδες γυναικών, παιδιών, υπερηλίκων, κηπουρών, αγροτών, αρτοποιών, τεχνιτών και τόσων άλλων, οι οποίοι βασανίστηκαν απάνθρωπα επί ώρες, ακόμα κι επί μέρες, κι ωστόσο άντεξαν τα σκληρά μαρτύρια και αγίασαν;

Αντί γι’ αυτό, ο «ανώνυμος μοναχός» μας λέει:

«Δυστυχώς ο αγαπητός μητροπολίτης Γλυφάδας επιρρεάστηκε από διάφορους «γνώστες» και «απόλυτους» που νομίζουν ότι αυτά που συμβαίνουν δυστυχώς σε διάφορες βουδιστικές πολεμικές σχολές, συμβαίνουν και σε όλες τις άλλες πολεμικές σχολές!»

Εδώ ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως μοναχός επιτίθεται εκ νέου προσωπικά στον μητροπολίτη Γλυφάδας και τον παρουσιάζει ως έρμαιο επηρεασμένο από «διάφορους» εντός εισαγωγικών «γνώστες», κοινώς, ανθρώπους που παριστάνουν ότι είναι γνώστες χωρίς να είναι… Μήπως τελικά δεν διάβασε καθόλου το άρθρο της μητρόπολης Γλυφάδας; Γιατί όποιος το διαβάζει βλέπει ότι στηρίζεται σε έγκυρη βιβλιογραφία σχετική με τις πολεμικές τέχνες και σε πορίσματα πανορθοδόξων συνδιασκέψεων, όχι σε «διάφορους» που «νομίζουν» και μάλιστα ανωνύμως. Όμως, παρακάτω ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως μοναχός μας παρουσιάζει κάποιον που είναι πραγματικός «γνώστης», και δεν είναι άλλος από τον εαυτό του:

«Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πώ ότι τουλάχιστον πάνω από το 90% των πολεμικών σχολών δεν συμβαίνει (όχι μονο) η παραμικρή προπαγάνδα του βουδισμού και άλλων θρησκειών αλλά αντίθετα στις περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών σε όλο τον κόσμο διδάσκονται από δασκάλους που οικειοθελώς έχουν Χριστιανική πίστη και θρησκεία! Σε πάρα πολλές σχολές οι δάσκαλοι των πολεμικών σχολών αυτοί έχουν και χριστιανικές εικόνες και σταυρούς, άλλοι είναι σε θέαση αλλά και άλλοι είναι τοποθετημένοι σε προσωπικά μέρη.»

Και εδώ μπορεί κανείς δικαιολογημένα να αναρωτηθεί, τι είδους «προσωπική εμπειρία» έχει ο «μοναχός» ώστε να γνωρίζει τι συμβαίνει σε «πάνω από το 90% των πολεμικών σχολών» και μάλιστα «σε όλο τον κόσμο»; Είναι υπεράνθρωπος, είναι διορατικός, έχει ξοδέψει δεκαετίες ταξιδεύοντας στην υφήλιο για να γνωρίσει πάνω από το 90% των σχολών και των δασκάλων πολεμικών τεχνών; Και είναι σοβαρό να υποστηρίζουμε ότι κάποιος έχει «χριστιανική πίστη και θρησκεία» επειδή έχει «σε θέαση» «χριστιανικές εικόνες και σταυρούς», τη στιγμή που τόσοι μάγοι και τσαρλατάνοι κάνουν το ίδιο για να μας πείσουν ότι τα έργα τους είναι σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη; Αυτή είναι η χριστιανική διάκριση, το να αποφαινόμαστε βάσει της επιφάνειας; Δεν του περνάει του «γνώστη» γράφοντος από το μυαλό ότι είναι λογικό και αναμενόμενο, σε μια χώρα που οι περισσότεροι γηγενείς αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί και είναι καχύποπτοι απέναντι σε μη-χριστιανικές κινήσεις, αυτοί που θέλουν να τους πιάσουν πελάτες και γνωρίζουν ότι εύκολα μπορεί να θεωρηθούν φορείς αντιχριστιανικών πρακτικών και ιδεών, να τοποθετούν στις επιχειρήσεις τους εικόνες και σταυρούς και να φέρνουν ιερείς για αγιασμούς, δημοσιοποιώντας στη συνέχεια το γεγονός; Ή δεν ξέρει ότι πολλές φορές οι άνθρωποι παρουσιάζονται ως φορείς κάποιας πίστης ή και ιδεολογίας επειδή νομίζουν ότι την πρεσβεύουν, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουν τι συνεπάγεται αυτή; Φαίνεται πως όχι. Φαίνεται πως για τον γράφοντα αρκεί το ότι κάποιοι δηλώνουν χριστιανοί. Εξάλλου όπως είπαμε, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.

«Μάλιστα αρκετοί είναι και οι ιερείς-παπάδες που αντέδρασαν σε ορισμένα κατηγορώ εναντίον των πολεμικών τεχνών της ανακοίνωσης που έβγαλε η μητρόπολη Γλυφάδας.»

Ώστε ο «ανώνυμος μοναχός» όχι μόνο γνωρίζει τι γίνεται στο «90% των σχολών σε όλο τον κόσμο» και σε «προσωπικά μέρη» δασκάλων πολεμικών τεχνών, γνωρίζει και τις αντιδράσεις «αρκετών ιερέων-παπάδων». Δεν γνωρίζει όμως ότι το να είναι κάποιος ιερέας, δεν σημαίνει και ότι είναι ειδικός σε συγκεκριμένα εξειδικευμένα θέματα ή ότι έχει οπωσδήποτε πνευματική διάκριση. Ας μάθει ότι και ένας ιερέας μπορεί να τρέφει πάθη και προσκολλήσεις σε παλιές ενασχολήσεις, όχι απαραίτητα χριστιανικές. Επίσης, μάλλον δεν γνωρίζει ούτε ότι οι «ιερείς» και οι «παπάδες» είναι το ίδιο, οπότε είναι λάθος το να γράφει «ιερείς-παπάδες». Κάποιος πρέπει να του το πει, για να μην εκτίθεται όταν γράφει επιστολές.

Και συνεχίζει:

«Ενώ ορθά και σωστά θα λέγαμε ότι εν συνόλο η Εκκλησία απέρριψε την γιόγκα διότι αυτή είναι ΚΑΘΑΡΑ θρησκευτική πρακτική των Ινδουϊστών, όπως λένε και οι ίδιοι οι ινδουϊστές και καθόλου δεν είναι γυμναστική όπως ομολογούν και αρκετοί αθλίατροι κ.α. σε όλο τον κόσμο. Δεν σημαίνει και δεν συμβαίνει ΚΑΘΟΛΟΥ το ίδιο με τις σχολές και τα συστήματα των πολεμικών τεχνών. Που πολλές (ίσως και οι περισσότερες) δεν έχουν σχέσεις με τον βουδισμό, και με άλλες ανατολικές θρησκείες. Ακόμα και σε ορισμένες λίγες πολεμικές σχολές και συστήματα ίσως να ξεκίνησαν από κάποιους βουδιστές κ.α. αλλά με τα χρόνια, αυτά τα ανατολικών θρησκειών στοιχεία απορρίφθηκαν και αφαιρέθηκαν από τις πολεμικές τέχνες.(αν όχι σε όλες, σχεδόν σε όλες τις πολεμικές σχολές).»

Πλέον ο «μοναχός» εγκαταλείπει την βεβαιότητα, την οποία εξέφραζε λίγο πριν ώστε να δημιουργήσει εντυπώσεις, και καταφεύγει στα «ίσως», συνδυασμένα με διάφορα κεφαλαία. Και για άλλη μια φορά δίνει την εντύπωση ότι ΔΕΝ διάβασε την ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας,ούτε άλλα σχετικά κείμενα, που δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτά που γράφει εκείνος δεν ισχύουν. Στη συνέχεια μας λέει «να πηγαίνει ο ενδιαφερόμενος σε ΑΛΗΘΙΝΗ σχολή πολεμικών τεχνών» για να αποφεύγει«σημάδια διαφήμισης και προσυλητισμού σε βουδισμό και άλλες ανατολικές θρησκείες σε πολεμικές σχολές όπως μπορεί να συμβαίνει με το σύστημα π.χ. shaolin kung-fu» «σε σπάνιες περιπτώσεις». Δηλαδή οι σχολές που δεν εγκαταλείπουν τις θρησκευτικές ρίζες του συστήματός τους είναι ψεύτικες; Και συνεχίζει:

Το ζίου ζίτσου και το τζούντο δεν δημιουργήθηκαν ΚΑΘΟΛΟΥ από Βουδιστές κ.α. αλλά δημιουργήθηκαν αυτές οι πολεμικές τέχνες το 12ο αιώνα από Ιάπωνες Σαμουράϊ επειδή οι σαμουράϊ φορούσαν βαριές πανοπλίες με αποτέλεσμα στα πεδία των μαχών όταν σε περιπτώσεις που βρισκοντουσαν άμεσα και κοντά στον αντίπαλο που πολεμούσαν επειδή οι πανοπλίες τους ήταν βαριές χρησιμοποιούσαν ειδικές λαβές και κινήσεις δηλαδή την πολεμική τέχνη ζίου ζίτζου και η μετέπειτα εξελιξή του το τζούντο κ.α. που μπορούσαν με αυτές να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο.

Προφανώς λοιπόν, σύμφωνα με τον γράφοντα, οι σαμουράι δεν ήταν βουδιστές. Τι ήταν λοιπόν; Ας μας πει εκείνος που ξέρει, τι θρησκεία πρέσβευαν και σε ποιους ναούς και μοναστήρια πήγαιναν για πνευματική καθοδήγηση.

Το Καράτε επίσης δεν δημιουργήθηκε καθόλου από βουδιστές και από άλλες ανατολικές θρησκείες. Το Καράτε δημιουργήθηκε το 17ο αιώνα από άοπλους χωρικούς στο Νησί Οκινάουα της Ιαπωνίας. Έπειτα στις αρχές του 20ου αιώνα απλώθηκε και σε όλη την υπόλοιπη Ιαπωνία και σε όλο τον κόσμο. Παρόμοιες ιστορίες μπορείτε να βρείτε και γιά αρκετές πολεμικές τέχνες.

Μάλλον ο «μοναχός» εννοεί πως ούτε και οι χωρικοί της Οκινάουα ήταν βουδιστές ή οπαδοί άλλων ανατολικών θρησκειών, και δεν είχαν τέτοιους ως καθοδηγητές τους… Τι κρίμα που τον διαψεύδουν οι «παρόμοιες ιστορίες» που βρίσκουμε «για αρκετές πολεμικές τέχνες».

Φυσικά όσον αφορά γιά το θέμα των χτυπημάτων και των τραυματισμών και εν σχέση με τα παλαιότερα χρόνια υπάρχει πολύ περισσότερη προσοχή από τους πολεμιστές-δασκάλους των πολεμικών τεχνών ώστε να μην υπάρχει ο παραμικρός τραυματισμός. Εάν ήταν έτσι (πώς;) δεν θα έπρεπε ούτε στρατό, αλλά ούτε και στην αστυνομία να κατάγονται ορισμένοι. Ακόμα περισσότερο δεν θα έπρεπε να ασχολούνται και με το ποδόσφαιρο και με άλλα αθλήματα όπου και εκεί υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι τραυματισμών και χτυπημάτων!

Το θέμα, που και ο ίδιος ο γράφων αναφέρει, είναι: Ο κίνδυνος τραυματισμού υπάρχει στις πολεμικές τέχνες, ναι ή όχι; Σε αυτό δεν απαντά ο «μοναχός», είναι φανερό όμως από τα συμφραζόμενα ότι ισχύει το «ναι». Τα άλλα προβλήματα που αναφέρει η ανακοίνωση της ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, ο «μοναχός» τα προσπερνά χωρίς να τα αναφέρει.

Αναφέρει όμως:

«Επίσης ΠΟΤΕ οι πολεμικές τέχνες και σχολές δεν πρέπει και δεν χρησιμοποιούν τα πολεμικά συστήματα τους επιθετικά και εναντίον των συνανθρώπων μας. ΠΟΤΕ ! Πάντοτε χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ γιά αναγκαία αυτοάμυνα, αυτοπροστασία από άμεσους κινδύνους και γιά προστασία των συνανθρώπων μας από διάφορους κινδύνους. Αυτός είναι (και πρέπει να είναι) ο απόλυτος και σεβαστός κανόνας όλων των πολεμικών τεχνών.»

Αν όντως τηρείται ο κανόνας αυτός, όλοι αυτοί που έμαθαν πολεμικές τέχνες σε σχολές και απασχολούνται ως σωματοφύλακες και εκτελεστές εντολών διαφόρων νονών της νύχτας, βαρώνων ναρκωτικών και μεγαλομαστρωπών, και διαπρέπουν στην προστασία μαγαζιών και άλλες παράνομες δραστηριότητες ή έχουν κλειστεί για τέτοιους λόγους στις φυλακές ανά τον κόσμο, πώς προέκυψαν; Αυτό ο «γνώστης» μοναχός το γνωρίζει να μας το πει; Φαίνεται πως όχι… Και συνεχίζει:

Επίσης ΠΟΤΕ καμία εκκλησιαστική σύνοδος όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια, αλλά ούτε ΠΟΤΕ κανένας άγιος της Εκκλησίας δεν επέκρινε και δεν καταδίκασε καμία πολεμική τέχνη (Καράτε, Κουνγκ φου κ.α.) αντιθέτως υπάρχει και ένα παράδειγμα στο βιβλίο του Νικ. Ζουρνατζόγλου γιά τον άγιο Παΐσιο που υπήρχε μιά χρονική περίοδος που κάποιοι κακοποιοί απειλούσαν να δολοφονήσουν τον άγιο Παϊσιο και εκείνη την στιγμή ήταν και ένα πνευματικοπαίδι του δίπλα στον άγιο Παϊσιο ο οποίος ήταν γνώστης (και μάλλον δάσκαλος) πολεμικών τεχνών. Και του λέει «εσύ ξέρεις Καράτε κάτσε κοντά για να με προστατεύεις.» Και λέει και αυτός «να ‘ναι ευλογημένο γέροντα». Μετά από λίγο άλλαξε γνώμη ο γέροντας και λέει στο πνευματικοπαίδι του, «άσε ρε παιδί μου, δεν χρειάζεται, θα φρονίσει (θα προστατεύσει) ο Θεός!» Δεν επέκρινε και ποτέ ο άγιος Παϊσιος δεν σταμάτησε αυτό το άτομο να μην κάνει πολεμικές τέχνες! Όπως κ.α. άγιοι!

Φαίνεται πως ο γράφων δεν γνωρίζει για τις πανορθόδοξες συνδιασκέψεις που αναφέρονται και στις πολεμικές τέχνες, όπως γνωρίζουν στην Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, στην ιστοσελίδα της οποίαςπαρατίθενται τα πορίσματά τους. Αν ο γράφων διέθετε έστω το μισό χρόνο που διέθεσε για τη διάδοση του πονήματός του στο Ίντερνετ, για να ψάξει στην ιστοσελίδα της Ι. Μ. Γλυφάδας με τις λέξεις-κλειδιά «πολεμικές τέχνες» θα μάθαινε κι εκείνος. Επίσης εγώ, που δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του κ. Ζουρνατζόγλου για τον άγιο Παΐσιο, από αυτά που παραθέτει αόριστα ο γράφων προς υπεράσπιση των πολεμικών τεχνών, βγάζω άλλο συμπέρασμα από εκείνον: Ότι ο άγιος δεν «άλλαξε γνώμη» αλλά προσπάθησε, εμμέσως πλην σαφώς, να δείξει στον δάσκαλο πολεμικών τεχνών, χωρίς να τον επικρίνει, ότι ακόμα και για κάτι τόσο επικίνδυνο όσο οι κακοποιοί που θέλουν να μας δολοφονήσουν ΔΕΝ χρειάζονται πολεμικές τέχνες , γιατί μας φροντίζει ο Θεός. Και καλό είναι ο «ανώνυμος μοναχός» να μάθει ότι πολλοί έμπειροι πνευματικοί δεν ζητούν από πνευματικά τους παιδιά να κάνουν κάτι, αν κρίνουν ότι δενείναι έτοιμα για αυτό. Κάποιος που κάνει πολεμικές τέχνες ή κάτι άλλο, μπορεί να έχει και άλλα σοβαρότερα θέματα στη σχέση του με τον Χριστό, τα οποία ο πνευματικός πρέπει να αντιμετωπίσει πριν φτάσει σε αυτό.

Και ο «γνώστης» που τόσα πράγματα αγνοεί, συνεχίζει:

Και το πιό τρανταχτό και μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Τίμιος Σταυρός και γενικώς οι σταυροί που η πρωτοδημιουργία τους έγινε από αλλόθρησκους προ Χριστού ως πολεμικό και φονικό όπλο και ενώ φτιάχτηκε από ειδωλολάτρες ο σταυρός γιά να στυρώσουν τον Χριστό, αυτός ο Κύριος Ιησούς Χριστός όχι μόνο εν συνεχεία δεν απέρριψε το όπλο αυτό, αλλά το πήρε και χρησιμοποίησε τον Σταυρό αλλά και την σταύρωση που υπέμεινε ως δικό του όπλο, καθιστώντας το ώς το υπέρατο πολεμικό όπλο εναντίων των αισχρών και πονηρών δαιμονικών δυνάμεων και υπέρ της νίκης των ανθρώπων στον κόσμο.

Παραλληλισμό της χρήσης πολεμικών τεχνών από χριστιανούς με τον σταυρό του Κυρίου δεν περίμενα να δω… Όμως, ανώνυμε που αυτοπαρουσιάζεσαι ως μοναχός, είναι γνωστό ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός θερίζει κι εκεί όπου έσπειρε ο διάβολος. Γι’ αυτό άλλωστε και άνθρωποι που επί πολλά χρόνια υπηρέτησαν πιστά τις πολεμικές τέχνες, τελικά τις παράτησαν ολοκληρωτικά κι ακολούθησαν τον Χριστό. Και αυτοί, οι πραγματικοί γνώστες, όχι μόνο γράφουν επώνυμα, αλλά λένε άλλα πράγματα από σένα για τις πολεμικές τέχνες.