Ο Θησαυρός - Ευαγγέλιο Κυριακής της Τυροφάγου (Γραπτό Κήρυγμα).

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Φεβρουάριος 2016, αρ.φ. 175)

Ευαγγέλιο Κυριακής της Τυροφάγου (Ματ. στ' 16-21)

Ο Θησαυρός

Η Κυριακή της Τυροφάγου, λέγεται και της Τυρινής, διότι μέχρι αυτή την Κυριακή γίνεται κατάλυσις των τροφών που επιτρεπόταν όλη την εβδομάδα. Αμέσως μετά από την Κυριακή της Τυρινής, αρχίζει η αυστηρά νηστεία. Είναι η ευχάριστη αυτή περίοδος για όσους την προσμένουν να αγωνιστούν, να απολαύσουν από τους κόπους τους και από τη χάρη του Θεού και στο τέλος να ευφρανθούν με την Ανάσταση του Χριστού.

Μας καλεί η Εκκλησία όλους τους χριστιανούς, να αγωνιστούμε και να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, να επικαλεστούμε τη βοήθεια του Θεού, όταν δεν θα σταματούν οι πειρασμοί να μας χτυπούν. Ειδικά αυτή την περίοδο, που ο πειρασμός λέγεται και «σαρακοστιανός», ο διάβολος είναι ειδικός, και βάζει πολλά εμπόδια στους χριστιανούς. Πολλή έχθρα εκδηλώνει απέναντι στον αγώνα μας και οπωσδήποτε χρειάζεται από τη μεριά μας να έχουμε πάρει απόφαση να αγωνιστούμε.

Να αγωνιστούμε ώστε να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό. Να κατανοήσουμε περισσότερο τι έχουμε μέσα  στην καρδιά μας, τι αντιπροσωπεύουμε, που αποσκοπούμε και για ποιόν λόγο κάνουμε τον αγώνα.

Σ’ αυτή την γνώση του εαυτού μας και στη γνώση της πορείας μας, θα ξεσηκωθεί ο πειρασμός, ο διάβολος δηλαδή, και θα μας σταθεί εμπόδιο να μη κατανοήσουμε ούτε τον ρόλο της νηστείας, ούτε τον ρόλο της ασκήσεως και της εγκρατείας. Από σήμερα πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι θα αγωνιστούμε. Αφού συγχωρέσουμε τους αδελφούς μας για τα παραπτώματα που ενδεχομένως έχουν διαπράξει εις βάρος μας και ζητήσουμε κι εμείς συγχώρεση.

Έτσι, με αναπαυμένη τη συνείδηση να ξεκινήσουμε τον σκληρό αγώνα της νηστείας, της αυτοσυγκέντρωσης, της περισυλλογής. Ώστε όταν θα έρθει ο πειρασμός, εμείς να είμαστε αποφασισμένοι να τον αντιμετωπίσουμε. Διότι αλλιώς είναι όταν κανείς υπολογίζει πως θα τον αντιμετωπίσει και αλλιώς είναι πάνω στον αγώνα, πάνω στο «τετ α τετ» να αντιμετωπίσει το διάβολο κι εκεί να φανεί παλληκάρι.

Και θα πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεράσει ο άνθρωπος τη φιλαυτία του και τον εαυτούλη του, που λυπάται συνήθως να τον υποβάλλει σε κόπους, να ξεπεράσει το θέλημά του. Γιατί θα του πει για παράδειγμα να μη νηστέψει, να μην εγκρατευθεί, να μην ασκηθεί, να μην αγρυπνήσει, να μη προσευχηθεί, να μην εξομολογηθεί, να μη κοινωνά.

Αυτό για να το αντιμετωπίσει ο καθένας, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσει κάτι μέσα του, σε ποιό σημείο του εσωτερικού του κόσμου βρίσκεται το σπουδαιότερο πράγμα για αυτόν. Βρίσκεται κοντά στο στομάχι του και όλη η αγωνία του είναι το τι θα φάγει; Βρίσκεται στο μυαλό του και όλη η αγωνία του είναι να φανεί πιο έξυπνος; Η βρίσκεται όπως μας λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, στην καρδιά του; Και όπου είναι ο θησαυρός, εκεί μένει και η καρδιά σου, μας λέγει.

Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ποιός είναι ο θησαυρός μας; Σε ποιόν θησαυρό αναφερόμαστε; Μήπως σε κάποιον υλικό θησαυρό; Μα ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο μας αναφέρει αυτό το παράδειγμα, μέσα από την πράξη της ζωής. Όπου έχει ο άνθρωπος τα χρήματά του, όπου έχει το χρυσό, τις λίρες, όπου έχει το πιο ακριβό αντικείμενο, υλικό δηλαδή, εκεί είναι η σκέψη του, εκεί είναι η καρδιά του. Κι αν συμβαίνει να το έχει πουθενά μέσα στο σπίτι του, και μία φορά και δύο φορές και τρεις φορές την ημέρα θα περάσει από εκεί να το εξετάσει, να το δει, αν είναι εκεί, αν είναι φυλαγμένο, αν κινδυνεύει, του δίνει δηλαδή την προσοχή του και τη φροντίδα του.

Παίρνοντας λοιπόν ο Χριστός, αυτό το παράδειγμα από τους επίγειους θησαυρούς, μας λέγει όσον αφορά τον ουράνιο θησαυρό, έχουμε καταλάβει ποιός είναι; Ποιό είναι το ποθούμενο και το προσδοκώμενο; Δεν είναι ο Χριστός; Τον Χριστό ως θησαυρό της καρδιάς μας τον φροντίζουμε; Τον σκεφτόμαστε; Του μιλάμε; Προσέχουμε να μη μας κλαπεί ο Χριστός από την καρδιά μας, να μη συλήσει κανένας εχθρός την καρδιά μας και μας τον κλέψει; Τον φυλάγουμε σαν τον πιο πολύτιμο μαργαρίτη ώστε κανένας να μη τολμήσει να πλησιάσει και να απλώσει χέρι πάνω του γιατί έχουμε πάρει την απόφαση, στερεά και κραταιά, να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε εχθρό;

Η Εκκλησία σου δίνει όπλα για να τα χρησιμοποιήσεις ώστε να μπορέσεις να απολαύσεις την ημέρα εκείνη της Λαμπρής. Τα όπλα αυτά μας τα λέγει το Ευαγγέλιο. Είναι η νηστεία. Είναι το ταπεινό φρόνημα. Είναι ο αληθινός άνθρωπος και όχι ο υποκριτής. Όχι να νηστεύουμε και να το δείχνουμε και να υπερηφανευόμαστε για τα πνευματικά μας δήθεν επιτεύγματα, αλλά να έχουμε ταπεινό φρόνημα. Κι αν έχεις τον θησαυρό που λέγεται Χριστός πραγματικά στην καρδιά σου, Αυτός θα είναι το πρότυπό σου. Η πραότητα και η ταπείνωσή Του, σου δείχνουν το δρόμο αυτόν, πως θα πορευθείς όπως Εκείνος δια του Σταυρού Του. Αμήν!