Πασχάλιο Μήνυμα 2016, του Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β. κ. Παύλου

ελληνικη    δημοκρατια

ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

_______________________________

ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ΠΑΥΛΟΥ  2 – 166 73 – ΒΟΥΛΑ  Τηλ.  210-9658849   fax:  210- 9657210

Ἀριθμ. Πρωτ. 613                                  Ἐν Βούλᾳ τῇ  25ῃ  Ἀπριλίου  2016

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ   ΜΗΝΥΜΑ   2016

      Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι,  

                                                                               

«Ἀναστάσεως ἡμέρα και λαμπρυνθῶμεν λαοί!»

          Χαίρεται σήμερα ἡ οἰκουμένη καί λαμπρύνεται, γιατί αἰῶνες ὁλόκληρους περίμενε αὐτήν τήν μεγαλειώδη στιγμή, πού οἱ ὀδύνες τοῦ θανάτου και τῆς ἀσθένειας θά ἔχαναν τήν δύναμή τους.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποφάσισε νά αὐτονομηθεῖ καί  νά φύγει ἀπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία εἶχε, ὅταν βρισκόταν μέσα στόν Παράδεισο τῆς Τρυφῆς, ὅλα ἔγιναν πιό δύσκολα γι’ αὐτόν. Ὁ Θεός μέ πόνο τόν ἐνημέρωσε «μέ κόπο θά βγάζεις τό ψωμί σου, μέ πόνο θά γεννᾶς τά παιδιά σου».

Ἐκάθισε λοιπόν ὁ Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, κλαίγοντας γιά τήν γύμνωσή του, μήν μπορώντας νά συνειδητοποιήσει τήν αἰφνίδια ἀλλαγή στήν κατάστασή του. Ὁ διάβολος τόν παραπλάνησε καί ἐνῷ τοῦ εἶχε τάξει μεγαλεῖα, τόν παρέσυρε στήν φθορά καί στόν Θάνατο.

Πῶς, ὅμως, ἦταν δυνατόν ὁ Πολυεύσπλαχνος Πατέρας νά ἀντέχει νά βλέπει τό πλάσμα Του, μέσα στόν πόνο, τήν ἀρρώστια καί τήν φθορά; Πῶς ἦταν δυνατόν νά βλέπει τόν ἄνθρωπο, μακριά ἀπό τήν κοινωνία Του;

Μέ τήν πολλή ἀγαθότητά Του καί τήν ἀνεξικακία Του δέχθηκε κάτι τό πρωτόγνωρο. Νά θυσιάσει τόν Μονογενῆ Του Υἱό, προκειμένου νά ἐπαναφέρει τό πλάσμα Του κοντά Του, στήν ἀρχαία του μακαριότητα.

Ἔτσι, μέ τήν συγκατάβαση τοῦ Πατρός καί τήν συνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἄνθρωπος καί ἀκολουθεῖ μέ ακρίβεια τό προαιώνιο σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Προδίδεται ἀπό τόν μαθητή Του, συλλαμβάνεται ἀπό τόν ὄχλο, δικάζεται καί καταδικάζεται ὁ Ἀθῶος ἀπό ἀνόμους κριτές, ὑβρίζεται καί ἐμπτύεται ἀπό τό πλάσμα Του καί τέλος, στό ἀποκορύφωμα, δέχεται θάνατο φρικτό, τόν σταυρικό θάνατο.

Ὁ Χριστός πίνει τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου μέχρι τέλους. Αὐτός ὁ Θάνατος ὅμως, έμελλε νά εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Τά χέρια τά ἁπλωμένα στό Σταυρό, ἐπαναφέρουν τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.  Τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ  Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. Ὁ Θάνατος, δέν μπορεῖ νά κρατήσει, φυλακισμένο τόν Ἀρχηγό τῆς Ζωῆς. Κατεβαίνει στόν Ἅδη καί ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ τήν Μεγαλειώδη Του πορεία.

Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός Ἀνέστη!

Πληροῦνται τά σύμπαντα φωτός, διαλύονται τά δεσμά τοῦ Θανάτου, ἡ φύση θεραπεύεται καί θεραπευμένη χαίρεται μαζί μέ τόν Πλάστη της. Ὁ φόβος καί ἡ λύπη δραπετεύουν καί ἡ χαρά ἐπικρατεῖ, σέ ὅλη τήν πλάση. «Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν γῆ δέ, ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος· Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος», ψέλνουν ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἀναγγέλλοντας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ ἴδιος  ὁ Χριστός μᾶς εἶπε: «καί ἄν ὁ κόσμος σᾶς μισεῖ, γιατί δέν εἴσαστε δικοί του, ἔχετε θάρρος, ἐγώ τόν νίκησα τόν κόσμο». Κανείς λοιπόν, δέν πρέπει νά φοβᾶται. Ἐφ’ ὅσον ὁ Χριστός Ἀνέστη, καί ἐμεῖς ἀναστηθήκαμε. Στίς δύσκολες στιγμές, ἄς στρέφουμε τό βλέμμα μας, στόν Ἀναστημένο Κύριο, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι στόν ὑψωμένο ὄφι στήν ἔρημο. Ἄς μήν ἔχουμε καμμία ἀμφιβολία, γιά τήν Ἀνάστασή μας. Ἡ ἐλπίδα θά λάμπει καί θά φωτίζει πάντα τίς καρδιές μας.

                                Μέ Ἀναστἀσιμες εὐχές καί πολλές εὐλογίες,

                                    Ὁ   Ἐπίσκοπος  καί   Ποιμενάρχης  Σας.

 

†  Ο    ΓΛΥΦΑΔΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,  ΒΟΥΛΑΣ,  ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

ΠΑΥΛΟΣ ὁ  Α΄