Ωσαννά - Γραπτό Κήρυγμα Κυριακής των Βαΐων.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Μάρτιος 2016, αρ.φ. 176)

Ωσαννά

Καλούμαστε σήμερα αδελφοί μου, να προϋπαντήσουμε τον Κύριο μετά βαΐων και κλάδων και να κράξουμε κι εμείς μαζί με τους προπάτορες αγίους μας πνευματικούς Πατέρες: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Μία φωνή η οποία έμεινε στους αιώνες, η οποία απευθύνεται στο δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, στο σαρκωθέντα Λόγο, που πήρε την ανθρώπινη φύση κι έγινε Θεάνθρωπος και εσαρκώθη υπό Μαρίας της παρθένου. Αυτός ο Χριστός, ο προσδοκώμενος, το ποθούμενο της ανθρώπινης καρδίας, Αυτός που εδημιούργησε τον άνθρωπο κατά την ημέρα της Δημιουργίας κι έκτισε τον κόσμο ως πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έρχεται να χαράξει το δρόμο προς τα Πάθη και προς την Ανάσταση.

Καλούμαστε κι εμείς τη σημερινή Κυριακή των Βαΐων, να σείσουμε τους κλάδους και να προϋπαντήσουμε τον Ερχόμενο. Να μας αξιώσει ο Θεός να μην φανούμε ως όπως εκείνοι, οι οποίοι από την υποκρισία τους, τον φαρισαϊσμό τους, τον εγωισμό τους, την υπερηφάνειά τους και την κενοδοξία τους, τη μία Κυριακή φώναζαν «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» και λίγες ημέρες μετά φώναζαν «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν». Ας μην φανούμε μιμητές αυτών των ανθρώπων αλλά μιμητές των αγίων, που πάντοτε κραυγάζει η καρδιά τους «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Και προσκυνούν το Θεό της Δόξης, τον πολυαγαπημένο και πολυλατρεμένο Ιησού Χριστό.

Μία εβδομάδα παθών θυμάται η εκκλησία μας και βιώνει τα πάθη του Κυρίου μας. Για κάθε πονεμένη ψυχή, για κάθε άνθρωπο, που έχει βάσανα, προβλήματα, είναι ένα παράδειγμα προς μίμησιν ο Χριστός. Διότι αν ο άνθρωπος δεν πονέσει, δεν πάθει, δεν υποφέρει, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τη χαρά της Ανάστασης. Μα και ποιά ψυχή όσο πονεμένη και να είναι ποιό σώμα όσο χτυπημένο κι αν είναι, την ημέρα της Ανάστασης δεν θα αναστηθεί με το Χριστό; Αυτό το ίδιο μας το σώμα, το οποίο με το διαζύγιο ψυχής και σώματος κατά την ημέρα του θανάτου θα λιώσει, θα καταστραφεί, την ημέρα της Αναστάσεως θα ανασυνταχθεί. Θα γίνει πάλι το σώμα που έχουμε τώρα με τα ίδια βλέφαρα, τις ίδιες φλέβες τα ίδια κύτταρα. Θα αναστηθεί θα επανενωθεί με την ψυχή και θα έχουμε την ανάσταση των νεκρών. Αυτή την ανάσταση των νεκρών την προσδοκούμε με ελπίδα. Θα είναι μία ανάσταση, που εξαιτίας της σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας,  φέρνει μία ουσιαστική, μία σπουδαία κατάσταση ελπίδας προς σωτηρία: να ενωθεί η ψυχή με το σώμα και να αναστηθούν μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών, να απολαύσουν αιώνια το αΐδιο δώρο του Θεού, τη Βασιλεία των Ουρανών.

«Ευλογημένος ο Ερχόμενος!» να κράξουμε και να μην φανούμε σαν τον έναν εκ των Δώδεκα, τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, που επρόδωσε τον Κύριόν μας. Που εδαιμονίσθη όταν κατά την ώρα του Μυστικού Δειπνου μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων χωρίς να εξομολογηθεί. Το προσέξατε αυτό ποτέ; Είναι ο Κύριός μας και οι Δώδεκα Απόστολοι τριγύρω από την τράπεζα που παραθέτει ο Κύριος και λέγει «αυτό είναι το σώμα μου κι αυτό είναι το αίμα μου. Από αυτό να φάτε όλοι και να πιείτε πάντες». Και προφητικά είπε «ο πρώτος που θα βουτήξει το ψωμί στο κρασί και θα το φάγει, αυτός και θα με προδώσει». Ο Ιούδας τόλμησε να απλώσει το χέρι του και να βουτήξει το ψωμί μέσα στο κρασί, που ευλόγησε ο Κύριός μας και μετάλαβε κι εδαιμονίσθη κι έφυγε από την τράπεζα και πήγε και πρόδωσε τον Χριστό. Να προσέξουμε να μην μιμηθούμε αυτόν, ο οποίος αυτήν τη στιγμή δεν βρίσκεται στη Βασιλεία των Ουρανών.

Να μη μιμηθούμε τον Ιούδα, αλλά να προσέξουμε, προσερχόμενοι στα Άγια Άχραντα και Ζωοποιά Μυστήρια του Κυρίου μας, τη Θεία Κοινωνία, να είμαστε όσο το δυνατόν καθαρότεροι, αφού έχουμε εξομολογηθεί. Να μη μιμηθούμε -ούτε κατα το μισόν της πράξεώς του- ούτε τον αρνητή τον Πέτρο, που αρνήθηκε τρεις φορές το Χριστό, στην αυλή του Καϊάφα, πριν λαλήσει ο πετεινός. Να μιμηθούμε όμως την πράξη του μετά, την μετάνοιά του, που έκλαψε πικρώς, να έχουμε δάκρυα μετανοίας προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αμήν!