εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Απρίλιος 2016, αρ.φ. 177)
Το Κίνητρο
Μία ιδιαίτερη συνάντηση είχε ο Κύριός μας στην πηγή του Ιακώβ, με μία γυναίκα. Η γυναίκα αυτή ανήκε σε μία αίρεση του Ισραήλ, τη λεγόμενη αίρεση των Σαμαρειτών. Είχε πορευτεί από την Σαμάρεια με την υδρία της στην πηγή του Ιακώβ, για να πάρει νερό. Ο Κύριός μας ήταν κουρασμένος από την οδοιπορία Του και είχε καταφύγει στη δροσιά της πηγής αυτής και κάθισε να ξαποστάσει. Οι Μαθητές Του είχαν σταλεί να κάνουν διάφορες αγορές και ψώνια για τις περιοδείες τους.
Όταν είδε ο διψασμένος Κύριος τη γυναίκα αυτή, της ζήτησε να πιεί νερό. Εκείνη παραξενεύτηκε πολύ, γιατί ομιλούσε ο Κύριος σε μία γυναίκα, γιατί οι Ιουδαίοι δεν συναναστρέφονταν με τους αιρετικούς Σαμαρείτες. Απευθυνόμενη προς τον Κύριο είπε: «Πως εσύ ζητάς να πιείς νερό από μένα;». Τότε ο Κύριος της απάντησε: «Αν ήξερες ποιός είναι Αυτός που σου ζητάει νερό για να ξεδιψάσει, θα καταλάβαινες και θα Του ζητούσες εσύ να σου δώσει το νερό εκείνο, που δε θα διψούσες ποτέ πια!»
Είπε η γυναίκα: «Κύριε, αν μπορείς να μου δώσεις τέτοιο νερό, δωσ’ μου σε παρακαλώ να ξεδιψάσω μία και καλή, για να μην κάνω τον κόπο να πηγαινοέρχομαι στην πηγή και να παίρνω συνεχώς νερό». Ο Κύριος της απάντησε: «Εντάξει, θα σου δώσω αυτό το νερό, αλλά φώναξέ μου τον άνδρα σου!»
Τότε η Σαμαρείτιδα έχασε τα λόγια της: «Τον άνδρα μου; Δεν έχω άνδρα!». Ο Κύριος τότε της είπε: «Πολύ καλά είπες, που δεν έχεις άνδρα. Γιατί πέντε άνδρες είχες και κανένας δεν ήταν άνδρας νόμιμος. Και αυτός που έχεις τώρα, δεν είναι νόμιμος»
Η γυναίκα από τη Σαμάρεια συμπέρανε ότι ο άνδρας αυτός με τον οποίο συζητούσε, είναι Προφήτης, αφού γνώριζε το παρελθόν και το παρόν της. Του είπε ότι κάποια μέρα θα έρθει ο Μεσσίας και θα διδάξει την αλήθεια στον κόσμο. Τότε της αποκαλύφθηκε ο Χριστός μας, με έναν τρόπο που Εκείνος ξέρει και μιλάει στις καρδιές και στις ψυχές των ανθρώπων. Και της είπε: «Γι Αυτόν, για Τον οποίο μιλάς, είμαι εγώ, μπροστά σου τώρα που σου μιλάω!»
Η Σαμαρείτιδα τότε εγκατέλειψε την υδρία της, όπως λέγει το Ευαγγέλιο και έτρεξε γρήγορα στην πόλη της. Δεν την πήρε την υδρία μαζί της, για να κάνει γρήγορα, αλλά και γιατί ήπιε από το νερό εκείνο και δεν ξαναδίψασε. Και πήγε γρήγορα στη Σαμάρεια και διηγήθηκε τι είχε συμβεί. Και παρότρυνε τον κόσμο να πάει να γνωρίσει τον Κύριο.
Οι Μαθητές επιστρέφοντας από την αγορά, είδαν τον Κύριο να συνομιλεί με τη γυναίκα αυτή. Δεν τον ρώτησαν τι έλεγε μαζί της, παρά μόνο του είπανε ότι φέρανε φαγητό. Ο Κύριος τους απάντησε: «Εσείς δε μπορείτε να γνωρίζετε, το φαγητό που έφαγα Εγώ! Η βρώση η δική μου είναι να εκτελώ το θέλημα του Πατρός Μου! Βλέπετε τα στάχυα στον κόσμο που είναι λευκά, έτοιμα να θεριστούν; Γυρίστε τον κόσμο και δείτε να θερίζετε από τους καρπούς, που δεν σπείρατε εσείς!» Τα είπε αυτά, αναφερόμενος στην αποστολή που έχουν να διαδώσουν τον λόγο του Κυρίου σε όλο τον κόσμο.
Αδελφοί μου, αυτή η γυναίκα, η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις, η Μεγαλομάρτυς και Ισαπόστολος, δίδαξε στον κόσμο τον Χριστό και μαρτύρησε για την αγάπη Του! Αλήθεια, τι να ένιωσε για το ύδωρ το ζων, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον; Δηλαδή για αυτό το νερό, που αν το πιείς δεν διψάς ξανά και σε οδηγεί και σου προσφέρει την αιώνια ζωή; Ποιό να είναι αυτό το νερό, που δυστυχώς εμείς οι δυστυχείς δεν το έχουμε γευτεί; Και πάντοτε, από τις αμαρτίες μας, από τα πάθη μας, από τις ανάγκες μας, από τις μέριμνες αισθανόμαστε δίψα;
Δεν ξέρουμε πως να ξεδιψάσουμε τη φωτιά που καίει μέσα μας! Μακάρι κι εμείς να ανακαλύψουμε κάτι, όπως αυτό που ανακάλυψε η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις και δε δίψασε ξανά! Και δε ζήτησε πια τη βιοτική ανάγκη, αλλά έζησε ξεδιψασμένη, από τη Χάρη του Θεού.
Εμείς είμαστε προσκολλημένοι στα σκύβαλα του κόσμου, γιατί δε γευτήκαμε τη Χάρη του Θεού. Προσκολλημένοι στις βιοτικές ανάγκες, στην καθημερινότητα, λες και δε θα πεθάνουμε. Μα δεν είναι έτσι! Αυτόν τον μάταιο κόσμο θα τον εγκαταλείψουμε κάποια μέρα. Και τι θα πάρουμε μαζί μας; Προς τι τόση φιλαργυρία; Προς τι τόση προσκόλληση στα βιοτικά; Ποιό είναι αυτό το νερό που μας τάζει ο Κύριος κι εμείς δε μπορούμε να το γευτούμε; Δε μπορούμε τα χείλη μας να πλύνουμε με μία σταγόνα από το νερό που δίνει Εκείνος!
Μήπως πρέπει να αλλάξουμε διαγωγή απέναντι στο Θεό; Μήπως πρέπει να βάλουμε στην καρδιά μας την αγάπη απέναντι στο συνάνθρωπο, στους οικείους μας, στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας; Μήπως πρέπει να παραβλέψουμε τον εαυτούλη μας και να γίνουμε θυσία γι’ αυτόν που είναι δίπλα μας; Μήπως αυτός είναι ο δρόμος από τον οποίο θα γευτούμε το ύδωρ το ζων, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον;
Αδελφοί μου, ο Θεός με τη σταυρική Του θυσία, μας διδάσκει ότι ο δρόμος προς Εκείνον, προς τη γεύση του Χριστού είναι μαρτυρικός. Γι’ αυτό, όσοι γεύτηκαν Χριστό, εμαρτύρησαν. Δεν υπάρχει Άγιος η Αγία, που να γεύτηκε Χριστό και να μην έδωσε τα πάντα σε Αυτόν. Άλλος δίνει το αίμα του, άλλος τη ζωή του, άλλος τον ιδρώτα του, άλλος την προσευχή του, άλλος την διάνοιά του. Τη ψυχή του, το σώμα του, τα πάντα για την αγάπη του Θεού!
Τι είναι αυτό, το οποίο κάνει τον άνθρωπο, όπως τον Τελώνη να μοιράσει την περιουσία του; Όπως τη Σαμαρείτιδα, να εγκαταλείψει το νερό; Όπως τόσους και τόσους Μαθητές και Αποστόλους, που εγκατέλειψαν τα πάντα, οικογένεια, παιδιά, γυναίκες και προσέτρεξαν στην αγάπη του Χριστού; Τι είναι αυτό; Αυτό να μας δώσει ο Θεός. Ένα κίνητρο να Τον ακολουθήσουμε. Ένα κίνητρο να αθετήσουμε τις υποσχέσεις που δώσαμε στον διάβολο και στον κόσμο και να προστρέξουμε προς την αιώνια ζωή, που είναι το δώρο του Θεού. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας απλά με κόσμιο τρόπο.