Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πάντων

(Εβρ. ΙΑ΄ 33 – ΙΒ΄ 2) «Θα λάβετε δύναμη, όταν θα έλθει σ’ εσάς το Άγιο Πνεύμα

και θα είσαστε μάρτυρές μου,

ως την άκρη της γης».

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Μετά την Ανάσταση, μαζί με άλλα,

                                        ο Ιησούς Χριστός

      είπε στους Αποστόλους και τα εξής:

 «Θα λάβετε δύναμη, όταν θα έλθει

σ’ εσάς το Άγιο Πνεύμα

 και θα είσαστε μάρτυρές μου,

                            ως την άκρη της γης».

Χριστιανός είναι ο άνθρωπος,

που κάθε μέρα δίνει

«την μαρτυρία Ιησού Χριστού», για την

 οποία λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης

                                       στην Αποκάλυψη.

Αλλά στο γεγονός της μαρτυρίας

συμβαίνει μεγάλο μυστήριο

                                                 του Θεού,

που είναι μυστήριο αγάπης

                                              και δεσμού

μεταξύ όλων των Αγίων,

και εκείνων που μαρτύρησαν

             και εκείνων που μαρτυρούν.

Όλοι μαζί θα δοξαστούν

οι Άγιοι που δίνουν

             τη μαρτυρία Ιησού Χριστού,

κι αυτό είναι το μέγα μυστήριο

                                              του Θεού,

το μυστήριο της αγάπης

                                    και του δεσμού

των πιστών μέσα στην Εκκλησία,

την Εκκλησία

που είναι τώρα

                         στον ουρανό λαμπρή

κι εκείνη που βρίσκεται

                                      ακόμα στη γη.

Μέσα σ’ ένα κόσμο άδικο

                                        και βρώμικο,

 η φωνή του Θεού λέει:

«ο δίκαιος ας συνεχίσει να κάνει

                      το δίκαιο  δικαιοσύνη,

και ο άγιος την δική του

                                             αγιοσύνη».

Είναι ο ιερός κόσμος

                               της Εκκλησίας,

με τη ζωή και την παράδοσή της,

                               μέσα στην οποία

γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε

και γινόμαστε

                    «κατά δύναμη Θεού»

μάρτυρες των παθημάτων

                         και της ανάστασης

                              Ιησού Χριστού.

Και ο κόσμος αυτός

                   δεν είναι διανοητικό

 κατασκεύασμα, φτιαχτός

                            και ιδεολογικός,

αλλά πραγματικός  

                               και ζωντανός.

Στη συνέχεια ο απόστολος Παύλος

                                             μας καλεί

να εμπνευστούμε

                          από τους Αγίους μας

                    και έτσι μας τελειοποιεί.

Αυτός για τη χαρά που είχε

 μπροστά του,

               υπέμεινε σταυρικό θάνατο

            και περιφρόνησε τη ντροπή

και την ατίμωση

                           του θανάτου αυτού.

Και γι’ αυτό και έχει καθίσει τώρα

ένδοξος στα δεξιά

                       του θρόνου του Θεού.

Κάθε χριστιανός

                            καλείται να πράξει

κάτι παρόμοιο,

        αφού επιβάλλεται να πετάξει

από πάνω του κάθε τι

που θα τον εμπόδιζε

                     στην πνευματική ζωή.

Η μίμηση των Αγίων

               είναι μίμηση του Χριστού

     και συνταύτιση με τη ζωή Του,

αφού κάθε αναφορά μας

σε κάποια αρετή των αγίων

    είναι αναφορά στην αρετή Του.