εφημέριου του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιούλιος 2016, αρ.φ. 180)
Κυριακή Ι΄ Επιστολών, 28-8- 2016 (Αποστολικό Ανάγνωσμα, Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)
Ο πλούτος και η φτώχεια (1)
Μετάφραση του αποστολικού αναγνώσματος (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)
"9 Αλλά μου φαίνεται, ότι ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την τελευταία και πλέον ατιμωτική θέσι, σαν να είμεθα καταδικασμένοι να πεθάνωμε στο στάδιο, διότι γίναμε θέαμα στον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους.
10 Εμείς (οι απόστολοι) είμεθα μωροί εξ αιτίας του Χριστού, ενώ εσείς είσθε συνετοί χριστιανοί· Εμείς είμεθα αδύναμοι, ενώ έσεις είσθε ισχυροί· Εσείς είσθε τιμημένοι, ενώ εμείς είμεθα καταφρονημένοι· 11 Μέχρι αυτή την ώρα και πεινούμε, και διψούμε, και στερούμεθα ενδυμάτων, και δεχόμεθα άγρια και εξευτελιστικά κτυπήματα, και διωκόμεθα από τόπο σε τόπο, 12 και κοπιάζουμε για να ζήσωμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Ενώ μας υβρίζουν, απαντούμε με καλά λόγια. Ενώ διωκόμεθα, δείχνουμε ανοχή. 13 Ενώ δυσφημούμεθα, ομιλούμε ευφήμως. Καταντήσαμε σαν σκουπίδια του κόσμου, απορρίμματα όλων μέχρι τη στιγμή αυτή. 14 Δεν γράφω αυτά για να σας προσβάλω και να σας ταπεινώσω, αλλά για να σας συνετίσω ως τέκνα μου αγαπητά. 15 Και εάν έχετε μυρίους διδασκάλους ως χριστιανοί, όμως δεν έχετε πολλούς πατέρες. Διότι ως ανθρώπους του Ιησού Χριστού (ως χριστιανούς) εγώ σας γέννησα με το κήρυγμα του ευαγγελίου. 16 Σας παρακαλώ λοιπόν να μου μοιάζετε."
Δε θα ήθελα να χάσουμε την ευκαιρία σήμερα αδελφοί μου, αλλά να δώσουμε χώρο εδώ να εκφραστεί ο ιερός Χρυσόστομος που υμνεί τη Χάρη Του Θεού καθώς επλήρωσε τον μέγα εθναπόστολο Παύλο. Ένα απόσπασμα μίας διδαχής από τη συγκεκριμένη αναφορά, είναι αρκετό να φανερώσει το μέγεθος του ύμνου που είναι εγκώμιο στον απόστολο Παύλο με τον οποίον ο ιερός Χρυσόστομος διατηρούσε στενώτατους πνευματικούς δεσμούς με θαυμαστό τρόπο. Ο λόγος αυτός περιλαμβάνει τη διδαχή ότι δεν είναι κακός ο πλούτος, αλλά η μη χρησιμοποίησή του όπως πρέπει, και ότι ως προς τούτο οι πλούσιοι είναι χειρότεροι από τους φτωχoύς, ότι οι φτωχοί λαμβάνσυν από εκείνους που θέλουν να τους δώσουν, ενώ οι πλούσιοι από εκείνους που δεν θέλουν!
Αφήνω τον λόγο του να απλωθεί, ένας λόγος απαράμιλλος, σπουδαίος, ανεπανάληπτος. Τίθεται αμέσως μετά τον ύμνο προς τον απόστολο και αποδεικνύεται ιδιαιτέρως επίκαιρος. Λόγου του μεγέθους του, θα αποτελέσει κήρυγμα δύο Κυριακών. Της παρούσης ως πρώτο μέρος και της ερχομένης Κυριακής (Κυριακής ΙΑ' Επιστολών) ως δεύτερο μέρος.
"Πού είναι τώρα οι πλούσιοι, που υπερηφανεύοντο δια τα χρήματα των; Πού είναι οι αριθμούντες τα αξιώματα και τα πολυτελή ενδύματα των; Αν συγκρίνουν τους εαυτούς των με αυτά, θα ίδουν ότι όλα τα ιδικά των είναι πηλός και βούρκος. Και διατί αναφέρω τα ενδύματα και τα χρυσά κοσμήματα, διότι, αν κάποιος μου έδιδε την εξουσίαν όλης της οικουμένης, θα εθεώρουν το νύχι και μόνον του Παύλου ισχυρότερον εκείνης της βασιλικής εξουσίας, την πενίαν του ισχυροτέραν πάσης τρυφής, την αδοξίαν του ισχυροτέραν πάσης δόξης, την γύμνωσίν του ισχυροτέραν παντός πλούτου, το ράπισμα της ιεράς εκείνης κεφαλής ισχυρότερον πάσης αφοβίας, τους λίθους τους οποίους εδέχθη ισχυροτέρους παντός διαδήματος.
Αυτόν τον στέφανον, αγαπητοί μου, ας ποθήσωμεν, και αν δεν συμβαίνη τώρα διωγμός, ας προετοιμάσωμεν εν τω μεταξύ τους εαυτούς μας· διότι αυτός δεν ανεδείχθη λαμπρός άνδρας μόνον από τους διωγμούς, καθ’ όσον μάλιστα έλεγε· «Σκληραγωγώ το σώμα μου»· τούτο δε είναι δυνατόν να κατορθωθή και χωρίς διωγμόν. Προέτρεπεν επίσης να μη φροντίζωμεν δια την σάρκα έτσι ώστε να της αυξάνωμεν τας επιθυμίας. Και πάλιν έλεγεν· «Εάν έχωμεν τροφάς και σκεπάσματα, θα αρκούμεθα εις αυτά». Δι’ αυτά δηλαδή δεν απαιτούνται διωγμοί. Και τους απόρους επίσης προσεπάθει να τους σωφρονίση λέγων· «Εκείνοι που θέλουν να πλουτίσουν πίπτουν εις πειρασμόν». Εάν λοιπόν και ημείς ασκήσωμεν έτσι τους εαυτούς μας, αφού εισέλθωμεν εις τον αγώνα, θα στεφανωθώμεν, και, ενώ δεν είναι περίοδος διωγμού, θα λάβωμεν πολλά βραβεία δια τους εαυτούς μας· εάν όμως λιπαίνωμεν το σώμα και ζώμεν βίον χοίρων, ακόμη και εις περίοδον ειρήνης θα αμαρτήσωμεν εις πολλά και θα καταισχυνθώμεν.
Δεν βλέπεις εναντίον ποίων είναι η πάλη μας; Εναντίον των ασωμάτων δυνάμεων. Πως λοιπόν θα νικήσωμεν αυτάς, ενώ είμεθα σάρκες; διότι εφ’ όσον πρέπει να τρώγη με σωφροσύνην κάποιος, εάν παλαίη με ανθρώπους, πολύ περισσσότερον, όταν παλαίη με δαίμονας. Όταν όμως εκτός της πολυσαρκίας είμεθα προσδεδεμένοι και εις τον πλούτον, πως θα νικήσσωμεν τους αντιπάλους; διότι ο πλούτος είναι δεσμά, δεσμά βαρέα δι όσους δεν γνωρίζουν να τον χρησιμοποιούν καλώς, τύραννος ωμός και απάνθρωπος, του οποίου όλα τα προστάγματα καταλήγουν εις την κοιταστροφήν των δούλων του. Αλλ’ εάν θέλωμεν, θα ρίψωμεν από τον θρόνον του τον πικρόν αυτόν τύραννον και θα τον κάμωμεν να υπακούη εις ημάς και όχι να μας διατάσση. Πως λοιπόν θα γίνη τούτο; Όταν μοιράσωμεν τον πλούτον εις όλους. Διότι, εφ’ όσον είναι μόνος εις μεμονωμένους ανθρώπους, μηχανεύεται όλα τα κακά, όπως ένας ληστής, που ευρίσκεται εις ερημικόν τόπον· όταν όμως τον φέρωμεν εις το μέσον των ανθρώπων, δεν θα μας νικά πλέον, διότι όλοι από παντού θα τον κρατούν δέσμιον.
Και τα λέγω αυτά, όχι επειδή είναι αμαρτία τα χρήματα· αμαρτία είναι το να μη διανέμη κανείς αυτά εις τους πτωχούς και το να μη κάνη καλήν χρήσιν αυτών. Ο Θεός δηλαδή δεν έκανε τίποτε κακόν, αλλά όλα τα έκαμε πολύ καλά· επομένως και τα χρήματα είναι καλά, αλλ’ εάν δεν κυβερνούν τους κατόχους των, εάν εξαφανίζουν την πενίαν των πλησίον. Δεν είναι δηλαδή φως καλόν εκείνο που δεν εξαφανίζει το σκότος, αλλά και το επιτείνει, και ούτε θα ημπορούσα να ονομάσω πλούτον αυτόν που δεν εξαφανίζει την πενίαν, αλλά την αυξάνει· διότι ο αληθώς πλούσιος δεν ζητεί να λαμβάνη από άλλους, αλλά να βοηθή άλλους· εκείνος δε που επιζητεί να λαμβάνη από άλλους, δεν είναι πλέον πλούσιος, αλλ’ ο ίδιος είναι ο πτωχός. Ώστε δεν είναι κακόν τα χρήματα, αλλά η πενιχρά διάνοια, η οποία οδηγεί τον πλούτον εις πενίαν".
(Η συνέχεια του λόγου του ιερού Χρυσοστόμου, στην ανάρτηση του κηρύγματος της επόμενης Κυριακής).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας απλά με κόσμιο τρόπο.