Από τη στιγμή που δεχθήκαμε το άγιο Βάπτισμα έχουμε καταστεί «κτίσις καινή».

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Από τη στιγμή που δεχθήκαμε

το άγιο Βάπτισμα έχουμε καταστεί

                                                  «κτίσις καινή».

Είναι το μόνο πράγμα,

για το οποίο πρέπει να καυχόμαστε

                               ως αληθινοί Χριστιανοί.

Λοιπόν μαζί Του

              διά τού βαπτίσματος έχομε ταφή

και όπως ο Χριστός αναστήθηκε

εκ νεκρών με τη δόξα του Πατέρα,

      έτσι και εμείς να ζήσομε μια νέα ζωή.

“Ο Χριστός μάς εξαγόρασε

                                             από την κατάρα

 του νόμου, γενόμενος

                                       υπέρ ημών κατάρα” (Εφεσ. 3, 13),

 και εάν ο Θεός ο ίδιος δεν ντράπηκε

                                                να σταυρωθεί,

 θα ντραπώ εγώ του Κυρίου τον Σταυρό;

Κόσμο ονομάζει όχι την γη

                                                  ή τον ουρανό

ή την δημιουργία εν γένει,

             αλλά το κοσμικό φρόνημα,

                             τα πράγματα τα βιοτικά,

 την δόξα,

          τον πλούτο και όλα όσα ο κόσμος

                 θεωρεί λαμπρά και σημαντικά.

 Όλα αυτά, για μένα, είναι νεκρά

         γιατί δεν με προάγουν πνευματικά,

γιατί με απομακρύνουν

          από την αγάπη του Θεού,

και από τη στιγμή που δεν με αφορούν

                       είμαι κι εγώ νεκρός γι αυτά.

Για τον ισραηλιτικό λαό,

 η περιτομή ήταν το σύμβολο

                          της αφιερώσεως στον Θεό.

 Για μάς τους χριστιανούς

                                ο Σταυρός του Χριστού

 είναι το σύμβολο της υιοθεσίας,

και επομένως ο παλαιός νόμος

                 τελειοποιείται διά του Σταυρού

 και δεν έχει ανάγκη

          από τους τύπους τους εξωτερικούς.

Αντίδοτο αυτής της ανθρωπαρέσκειας

                                              και κενοδοξίας

 η οποία προσηλώνεται στον Νόμο,

                    είναι, του Χριστού, ο Σταυρός.

Αυτός είναι το καύχημά μας,

το όπλο μας, η σφραγίδα μας εν Χριστώ.

Επάνω στον Σταυρό

                   καλούμαστε κι εμείς

        να ζήσουμε ως γνήσια τέκνα

                                        με πίστη στο Θεό.

Γαλ. στ' 11-18