Αργολίδος: «Δυστυχῶς, κάποια μέλη τῆς ἐκκλησίας ἀγνοοῦν τὴν κανονική τάξη καὶ κινοῦνται αὐτόνομα»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ ἐκκλησία μας δὲν εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός, μία κοσμική ὀργάνωση, μία κάστα ἰδιορρύθμων ἀνθρώπων, ἀλλά ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα σῶμα ἔχει διάφορα μέλη καὶ ὄργανα, τὰ ὁποία συνεργάζονται ἁρμονικά γιὰ τὴ σωστή λειτουργία τοῦ σώματος. Ὅλοι οἱ βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀποτελοῦμε τὰ μέλη αὐτοῦ τοῦ σώματος, εἴμαστε τὰ κύταρα ποὺ συγκροτοῦν αὐτό τὸ σῶμα. Καὶ ὁ καθένας διακονεῖ τὸ σῶμα ἀνάλογα μὲ τὴν θέση, τὸ ἀξίωμα καὶ τὸ χάρισμα ποὺ ἔχει, ὅπως πολύ ὡραῖα περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλοςστὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή.

Ὅταν τὰ μέλη ἑνός σώματος δὲν συνεργάζονται, τὸ σῶμα δυσλειτουργεῖ, ἀρρωσταίνει. Δημιουργοῦνται καρκινώματα, ποὺ ὁδηγοῦν στὸ θάνατο τὸ σῶμα. Τὶ εἶναι ὁ καρκίνος; Εἶναι τρελά κύταρα ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν μόνα τους, ἀνεξάρτητα ἀπό τὰ ἄλλα κύταρα τοῦ σώματος. Καὶ τὶ πετυχαίνουν; Νὰ πεθάνουν καὶ τὰ ἴδια καὶ νὰ πεθάνει καὶ τὸ σῶμα.

Ἡ λειτουργία τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας στηρίζεται στὴν Ἁγία Γραφή καὶ στοὺς Ἱερούς Κανόνες. Ὑπάρχει μία τάξη στὴν ἐκκλησία καὶ δὲν μπορεῖ ὀ καθένας νὰ κινεῖται ἀνεξάρτητα καὶ ἀνεξέλεγκτα, δίχως νὰ δίνει λογαριασμό στὴν Ἱερά Σύνοδο, στὸν ἐπίσκοπο, στοὺς ἱερεῖς κτλ.

Δυστυχῶς, κάποια μέλη τῆς ἐκκλησίας ἀγνοοῦν ἤ μᾶλλον περιφρονοῦν τὴν κανονική τάξη καὶ κινοῦνται αὐτόνομα καὶ ἀνεξάρτητα, προκαλῶντας στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας τραύματα βαθύτατα, σχίσματα, ἀκόμη καὶ αἱρέσεις.

Εἰδικά στὴν ἐπαρχία μας τελευταῖα κυκλοφοροῦν συχνά ρασοφόροι, ἀκόμα καὶ λαϊκοί, ποὺ δὲν φοβοῦνται οὔτε τὸν Θεό, οὔτε τοὺς ἀνθρώπους. Μοναχοί – ἀμόναχοι ποὺ ἔδωσαν φρικτές ὑποσχέσεις κατά τὴν κουρά τους, προδίδουν τὸ ἀγγελικό σχῆμα, φεῦγουν ἀπό τὰ μοναστήρια τους, παραβιάζοντας τοὺς ὅρκους περί ὑπακοῆς στὸ γέροντά τους καὶ γυρνοῦν σ᾿ ὅλη τὴν ἐπικράτεια, γιὰ νὰ σώσουν δῆθεν τὸν κόσμο! Αὐτοανακηρύσσονται σωτῆρες, προφῆτες, φωτισμένοι, χαρισματοῦχοι, τελοῦν ἀκόμη καὶ μυστήρια χωρίς νὰ εἶναι ἱερεῖς, ἐξαπατοῦν τοὺς ἁπλούς πιστούς μὲ ἀνύπαρκτα θαύματα, ὀράματα, ἐξορκισμούς, ὀργανώνουν σὲ σπίτια ἤ σὲ αἴθουσες ξενοδοχείων ὁμιλίες, προφητεύουν για τά μελλοντικά γεγονότα, τρομοκρατοῦν τούς ἁπλούς ἀνθρώπους. Ἄλλοι κτίζουν μοναστήρια χωρίς τὴν ἄδεια τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου ἤ μεταβάλλουν τὴν ἐνορία τους σὲ μόνιμο ἐξορκιστήριο καὶ βιομηχανία θαυμάτων, ὁραμάτων, προφητειῶν, χαρισματικῶν καταστάσεων κτλ. Τεχνηέντως διαφημίζουν τὶς ἀρετές καὶ τὰ δῆθεν χαρίσματα ἤ τὶς θεραπευτικές τους ἰκανότητες. Τὰ ὑποτιθέμενα πνευματικά τους παιδιά, στὴν πραγματικότητα οἱ τυφλοί, φανατισμένοι ὀπαδοί τους, ἀναλαμβάνουν τὴ διαφήμισή τους μὲ ἔντυπα, μὲ τὸ διαδίκτυο καὶ ἄλλα σύγχρονα μέσα, προκαλῶντας σύγχυση στοὺς πιστούς. Καὶ βέβαια γιὰ νὰ πετύχουν τὸν σκοπό τους κατηγοροῦν καὶ συκοφαντοῦν τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ἱερεῖς, ὥστε νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπό τὴν κανονική ἐκκλησία καὶ νὰ τοὺς μεταβάλλουν σὲ ὀπαδούς τους.

Κάθε συζήτηση μὲ ὅλους αὐτούς τοὺς «δῆθεν» χαρισματούχους ἀποβαίνει μάταιη. Γιατί δυστυχῶς ἕνας ἁμαρτωλός μπορεῖ πολύ πιὸ εὔκολα νὰ μετανοήσει, ἕνας πλανεμένος ποτέ, γιατί κατακλύζεται ἀπό ἑωσφορικό ἐγωϊσμό. Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἐπικίνδυνη κατάσταση ἀπό τὴν πλάνη. Καὶ οἱ ἴδιοι μὲν τραβοῦν τὸ δρόμο τους «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Ὅμως, ὡς ἐπίσκοπος τῆς τοπικῆς μας ἐκκλησίας ἀνησυχῶ γιὰ τοὺς ἁπλούς ἀνθρώπους ποὺ δὲν γνωρίζουν πολλά πράγματα καὶ εἶναι τόσο εὔπιστοι στὶς ἀνοησίες τοῦ κάθε ἀγύρτη καὶ θεομπαίχτη. Συγκινοῦνται ἀπό τὸ ὕφος, τὴν ἐξωτερική ἐμφάνιση, τὴν ὑποκριτική συμπεριφορά τοῦ τᾶδε ρασοφόρου, ὁ ὁποίος μπορεῖ νὰ ἐκμεταλεύεται τὴν ἁγιορείτικη καταγωγή του καὶ νὰ ξεγελάει εὔκολα, καὶ ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πέφτουν στὰ δίχτυα τους.

Ἀδελφοί μου ὅ,τι λάμπει δὲν εἶναι χρυσός. Γνωρίσαμε τοὺς μεγάλους ἁγίους τῆς ἐποχῆς μας καὶ σᾶς ὁμολογῶ δὲν εἶχαν καμία σχέση μὲ ὅλους αὐτούς ποὺ αὐτοδιαφημίζονται καὶ αὐτοανακηρύσσονται ἅγιοι. Οἱ πραγματικοί ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι τῆς ὑπακοῆς, ἦταν ἄνθρωποι ταπεινοί ποὺ ἤθελαν νὰ ζοῦν στὴν ἀφάνεια, μακριά ἀπό τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας. Οὔτε ποτέ δημιούργησαν ὀπαδούς καὶ χειροκροτητές.

Γι᾿ αὐτό καὶ θερμά σᾶς παρακαλῶ νὰ παραμείνετε στὸν χῶρο τῆς ἁγίας μας ἐκκλησίας, «μὴ παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστίν ὅτι πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον»(Α΄ Ἰω. 4,1) ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Ἡ Χάρη τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς φωτίζῃ ὅλους καὶ νὰ μᾶς χαρίζῃ τὴν μεγίστη τῶν ἀρετῶν, τὴ διάκριση, γιὰ νὰ μὴν πέφτουμε θύματα στοὺς πλανεμένους καὶ χριστοκάπηλους.

Μὲ ὁλόθερμες εὐχές

† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος