Κήρυγμα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΓ´ Λουκά.

Όντως αξεπέραστο

το μέγεθος της δύναμής του, να

    καθίσει κάποιος μαζί με το Χριστό!

 του π. Παναγιώτη Γκέζου

 Μέσα από τη συγκεκριμένη

                              αποστολική περικοπή

 ο Απόστολος Παύλος τονίζει πως

η σωτηρία δεν είναι αποτέλεσμα

 ανθρώπινων προσπαθειών,

 αλλά της χάριτος του Θεού:

ούτε οι αρετές

                  ως ανθρώπινα επιτεύγματα,

τις οποίες υπερτόνιζαν

             οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι,

ούτε ο Νόμος, στον οποίο

                προσκολλούνταν οι Ιουδαίοι,

 μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο.

Ήδη από την αρχή του

     δεύτερου κεφαλαίου της επιστολής,

 ο Απόστολος υπογραμμίζει

την  κατάσταση των Εφεσίων

πριν πιστέψουν στο Χριστό:

                       ήταν πνευματικά νεκροί

εξαιτίας των παραπτωμάτων

                        και των αμαρτιών τους,

έχοντας αιχμάλωτη

       την ύπαρξή τους στα πάθη τους.

Η αμαρτία είχε ως αποτέλεσμα

την πνευματική νέκρωση, αλλά

ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,

αφού αναστήθηκε από

τους νεκρούς και νίκησε το θάνατο,

   μετέβαλε τη νεκρότητά μας σε ζωή.

Μας μετάγγισε το πλήρωμα

                                 της δικής Του ζωής

«ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού» (Α΄ Ιω. 4,9).

Βέβαια, όσο διαρκεί η παρούσα ζωή

έχουμε απλώς «τον αρραβώνα

της κληρονομίας ημών» (Εφ. 1, 14),

αφού η σωτηρία θα γίνει κτήμα μας

με τη Δευτέρα Παρουσία του

   Κυρίου και την κοινή εξανάσταση.

Τότε θα μπορούμε

            να γευόμαστε ολοκληρωμένα

 «τον υπερβάλλοντα πλούτον

                              της χάριτος αυτού».

Ο Απόστολος των Εθνών,

θέλοντας να ξεκαθαρίσει

στους Εφεσίους τη θέση και το ρόλο

                           των «αγαθών έργων»

στη ζωή τους –και

    γενικά στη ζωή όλων των πιστών-

γράφει:

«ούκ εξ έργων, ίνα μή τις καυχήσηται. 

Αυτού γαρ εσμέν ποίημα,

κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού

                             επί έργοις αγαθοίς…».

 Ο Θεός

           δια της χάριτός του τους έσωσε,

χωρίς να αφήνονται περιθώρια

                           σε κάποιο να καυχηθεί.

Εντούτοις, ο Θεός δημιουργεί

 και αναδημιουργεί

                       εν Χριστώ τον άνθρωπο

«επί έργοις αγαθοίς»,

   δηλαδή για να εργάζεται το αγαθό.

Ο σύγχρονος ερμηνευτής

Καραβιδόπουλος αναφέρει:

«Γίναμε καινούρια κτίση

                  όχι με τα έργα που κάναμε,

 αλλά για να κάνουμε καλά έργα,

με τα οποία φανερώνεται

                                   η ανακαίνισή μας.

Αποτέλεσμα λοιπόν της σωτηρίας

είναι τα καλά έργα

                               και όχι προϋπόθεση».

Η αναφορά στη χάρη που εκπήγασε

και εκπηγάζει από το

απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού

και δια της οποίας οι πιστοί σώζονται

και απολαμβάνουν πλουσιοπάροχα

                                     τα αιώνια αγαθά,

είναι ένα από τα πιο αγαπητά

και προσφιλή θέματα

του αποστόλου Παύλου.

Εμείς, που με το βάπτισμά μας γίναμε

μέλη του σώματος του Κυρίου,

δεν πρέπει να χάνουμε αυτό

             που πραγματικά μας αξίζει.

             Ας δεχτούμε το δώρο του Θεού,

ας γευτούμε δια της πίστεως

 «τον υπερβάλλοντα πλούτον

                                  της χάριτος αυτού»

και ας αφήσουμε την δωρεάν

θεία χάρη να μας περιβάλει,

   να μας ανακαινίσει, να μας θεώσει.

Εφεσίους 2, 4-10