Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

 

της Χρυσάνθης Γιαννοπούλου 

chrisanthi_giannopoulou@hotmail.com

Όλο και περισσότερο στο χώρο της παιδείας γινόμαστε μάρτυρες μιας ακατάπαυστης προσπάθειας να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα προγράμματα και μεταρρυθμίσεις αμφιβόλου παιδαγωγικής αξίας. Οι αντιδράσεις των ευαισθητοποιημένων πολιτών, ομάδων και φορέων πυκνώνουν. Μάλιστα,  σφοδρή κριτική για τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης και προσωπικά στους υπουργούς Παιδείας που χρημάτισαν στο νευραλγικό πόστο ασκεί η Κομισιόν με την «Έκθεση παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του 2016» , καταρρίπτοντας ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του πρώην Υπουργού κ. Νίκου Φίλη ότι οι αλλαγές που προωθούσε θα έφερναν την επανάσταση στην Παιδεία.

Στο πλαίσιο της αντίδρασης αυτής, ως γονείς που ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε, παρουσιάζουμε συνοπτικά, ορισμένα από τα πιο προβληματικά ζητήματα, που άπτονται της λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας (και όχι μόνο) συστήματος.

1. Αρχαία Ελληνικά - Ιστορία: Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων καταγγέλλει «μεθοδική και συστηματική προσπάθεια συρρίκνωσης και υποβάθμισης της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση . Με την αφαίρεση σημαντικών κεφαλαίων από την Ιστορία, χάνεται η συνέχεια των ιστορικών γεγονότων, δε γίνεται κατανοητή η μετάβαση από τη μία ιστορική περίοδο στην επόμενη και δε συνδέονται τα αίτια με τα αποτελέσματα. Η αφαίρεση των σημαντικών γεγονότων που συνδέονται με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού, δε συντελεί στη διαμόρφωση Ιστορικής και εθνικής συνείδησης των μαθητών» .

Από την άλλη πλευρά, είναι τεράστια τα οφέλη, που προσφέρει η διδασκαλία των θησαυρών της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και γραμματείας σε όλους τους νέους, ανεξάρτητα από τους μελλοντικούς τους προσανατολισμούς. Η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών βοηθά στην ορθογραφική ικανότητα, ανάγνωση, αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών-ορισμό λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων . Θεραπεύει τη δυσλεξία. Κάνει ευφυέστερα τα παιδιά  .

2. Γιόγκα: Η γιόγκα παρουσιάζεται ως ωφέλιμη και χαλαρωτική  γυμναστική, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι    . Η γιόγκα είναι ένα υπαρξιακό σύστημα, που βασίζεται στη φιλοσοφία της Ανατολικής πνευματικότητας, συμπλέκεται με τον Δυτικό αποκρυφισμό, τη μαγεία, την αστρολογία. Είναι επίσης λατρευτική πρακτική με σκοπό την ένωση του ασκούμενου με τους Ινδικούς θεούς .

Επίσης, βάσει επιστημονικών δεδομένων καταρρίπτεται ο μύθος ότι η γιόγκα είναι ακίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου. Μερικοί από τους κινδύνους που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως από την άσκηση γιόγκα είναι οι  ακόλουθοι: διανοητική σύγχυση, ψύχωση, επιληψία και άλλες ακούσιες σωματικές κινήσεις, στρες, κατάθλιψη, ακανόνιστη αναπνοή, μυοσκελετικά προβλήματα .

Η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα, αποτρέπει από τη γιόγκα τις εγκύους και θηλάζουσες μητέρες, επισημαίνοντας ότι «είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο για τις εγκύους να κάνουν ασκήσεις γιόγκα, εξαιτίας της πιθανότητας εμβολισμού αγγείων με αέρα». Επίσης, πολλοί δάσκαλοι γιόγκα, αλλά και η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα τονίζουν τους σωματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η γιόγκα, ιδιαίτερα για τα παιδιά κάτω των 16 ετών, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην νοητική και σωματική τους ανάπτυξη .

3. Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση: Θεωρούμε άκαιρη και αντιπαιδαγωγική την πρόωρη ενημέρωση των παιδιών του δημοτικού σχολείου για θέματα πού δεν αντιστοιχούν στην κλίμακα της ψυχοσωματικής τους ωριμότητας. Ο σοφός παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος, μιλώντας κάποτε γι’ αυτό το θέμα, είχε πει: “Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς”.

Οι χώρες που έβαλαν πριν από εμάς σε εφαρμογή την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο, ομολογούν ότι όχι μόνο δεν πέτυχαν περιορισμό, αλλά αντιθέτως εισέπραξαν άνοδο των δεικτών πολλαπλασιασμού των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και αυξήθηκαν ραγδαία οι εκτρώσεις στις μαθήτριες, λόγω της αυξημένης περιέργειας . Δε μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση, να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων, και να περάσει στα χέρια σεξολόγων ή ακατάρτιστων εκπαιδευτικών.

4.  Μάθημα θρησκευτικών: Το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, αποτελεί πιστή εφαρμογή και αντιγραφή του προγράμματος του «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για παιδιά» της νεοβουδιστικής κίνησης Arigatou. Καταργεί τη μοναδικότητα της εν Χριστώ διδασκαλίας και σωτηρίας, συγχέοντας ή εξισώνοντας την ορθόδοξη διδασκαλία  με τις ιδέες ετερόκλητων θρησκειακών χώρων.

Η παραπάνω προσπάθεια, αποτελεί πράξη αντίθετη με το Σύνταγμα ,το οποίο υποχρεώνει την πολιτεία, να προσφέρει Ελληνορθόδοξη εκπαίδευση στους Έλληνες Ορθόδοξους μαθητές. Επιπλέον, το πρόγραμμα αυτό, επιβάλλεται ρατσιστικά μόνο στους Ορθόδοξους μαθητές, ενώ αναγνωρίζεται το έννομο δικαίωμα  στους Μουσουλμάνους Μουφτήδες, στους Ρωμαιοκαθολικούς Επισκόπους και στα μέλη του Κεντρικού Ισραηλητικού Συμβουλίου, όχι μόνο να επιλέγουν το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά και τους καθηγητές και δασκάλους των Μουσουλμάνων, Ρωμαιοκαθολικών και Εβραίων Ελλήνων μαθητών αντίστοιχα, κατά παρέκκλιση των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

5. Πολεμικές τέχνες: η ένταξη «Πολεμικών Τεχνών», οι οποίες βασίζονται στην πλειοψηφία τους σε ανατολικές φιλοσοφίες ή θρησκείες , ως σχολικής δραστηριότητας δε συνάδει με το χώρο και το πνεύμα του σχολείου. Διότι, αντί να καλλιεργείται πρωτίστως η αδελφική συνεργασία μέσα σε έναν χώρο καθημερινής συναναστροφής και συνύπαρξης των μικρών παιδιών που αναμένουν να μάθουν έμπρακτα τι σημαίνει συνεργασία και φιλία, οι πολεμικές τέχνες, τα διδάσκουν να επιλύουν τις υποθέσεις τους, με βίαιο και επιθετικό τρόπο.                         Πολλοί γονείς στην αγωνία τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους από ενδεχόμενο bullying, θεωρούν τις πολεμικές τέχνες ως μέσο προστασίας. Έχουμε, όμως, αντιληφθεί ότι διαχρονικά η αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων είναι θέμα παιδείας και δεν στηρίζεται στην εκμάθηση τεχνικών πάλης;

Τα παιδιά μας δεν ανήκουν σε καμία κυβέρνηση. Mας ανήκουν και οφείλουμε να έχουμε λόγο και γνώση για τα ζωτικά θέματα που αφορούν την εκπαίδευσή τους και την υγεία τους, σωματική και ψυχική.