Το κλίμα της ανασφάλειας και η θεραπεία της.

Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου   Πηγή: eyxh.gr 

   Ανέκαθεν στο πλανήτη γη και στην ανθρώπινη ιστορία, υπήρχαν εξελίξεις, συγκρούσεις και ανακατατάξεις. Τα τελευταία χρόνια όμως, αυτό το φαινόμενο είναι ακόμη  πιο έντονο. Ο χρόνος των ανακατατάξεων είναι σχεδόν αστραπιαίος χάρις στα σύγχρονα μέσα μεταφοράς αλλά κυρίως στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και ιδιαίτερα το διαδίκτυο.

Το σίγουρο είναι ότι η τεχνολογική εξέλιξη και πρόοδο έχει «ενώσει» τον κόσμο μας, σε  ένα παγκόσμιο χωριό και ότι συμβαίνει στη μία γωνιά του πλανήτη, γίνεται γνωστό αμέσως και επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα όλο τον κόσμο, μέχρι το τελευταίο σημείο της πλανήτη.

   Όλα τα παραπάνω έχουν θετικές αλλά και αρνητικές επιπτώσεις στο σύγχρονο άνθρωπο. Στα αρνητικά που μας ενδιαφέρει περισσότερο στο παρόν άρθρο μας, είναι αυτή η παγκόσμια αίσθηση της ανασφάλειας και της Τρομοκρατίας που υπάρχει και συντηρείται σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα από το κτύπημα των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης στις 11/11/2001. Από τότε είχαμε γεγονότα, ως  αλυσιδωτές αντιδράσεις, με τον πόλεμο στο Ιράκ, που στην ουσία αναθέρμανε τα γεωπολιτικά-οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων στη περιοχή. Εξελίχθηκε επίσης σε παγκόσμια οικονομική κρίση, στην ανάδειξη του Χαλιφάτου (ISIS)  με τον  πόλεμο στη Συρία, που έφερε το ραγδαίο μεταναστευτικό κύμα εκατομμύριων ανθρώπων στην Ευρώπη. Μαζί με τους πρόσφυγες εισήλθαν και πολεμιστές του Χαλιφάτου με συνέπεια το πρόσφατο κτύπημα των Τζιχαντιστών στο Παρίσι το προηγούμενο μήνα στις 14/11/2015, με την αίσθηση ότι ακόμη είναι η αρχή…!

   Από τα παραπάνω επιγραμματικά γεγονότα που αναφέραμε, καταλαβαίνει κανείς ότι η βία γεννά βία, η ανασφάλεια φέρνει φόβο, ο φόβος αυξάνει τα μέτρα φύλαξης και τους ελέγχους αλλά και πάλι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αυτή την εσωτερική ειρήνη και ηρεμία που έχει άνθρωπος ή μάλλον είχε, πριν ξεσπάσουν όλα αυτά.

   Υπάρχει αντίδοτο σε όλα αυτά;  Φυσικά και υπάρχει και έχει να κάνει με την αληθινή πραγματική πίστη στο Θεό. Ο πιστός άνθρωπος παύει να έχει κέντρο και σημείο αναφοράς μόνο τον ευατό του, αλλά στη χριστιανική πίστη έχει να κάνει με ένα πρόσωπο, τον Χριστό. Αυτός γίνεται το κέντρο της ύπαρξης, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Ο Χριστός λοιπόν που είναι η Αγάπη (το τονίζουμε όχι έχει αγάπη αλλά ΕΙΝΑΙ), έλκεται και σκηνώνει σε ανθρώπους, που αντίστοιχα  διαθέτουν φλεγώμενες με αγάπη-Θείο Έρωτα-Θείο Πόθο ψυχές. Όταν συμβαίνει αυτό, τότε όπως τονίζει ο Ευαγγειστής Ιωάννης στη Α΄ Επιστολή του: «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Α΄ Ιωάν. 4,18). Δηλαδή σε μετάφραση «Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη έξω διώχνει το φόβο, γιατί ο φόβος έχει σχέση με τιμωρία, και αυτός που φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί στην αγάπη.»

    Η βαθειά πίστη στο Θεό, φέρνει στον άνθρωπο βαθειά εμπιστοσύνη και την πεποίθηση πως ότι επιτρέπει  ο Θεός, αποτελεί μέρος του σχεδίου Του (Θεία Οικονομία), για να σωθώ και να παιδαγωγηθώ «ἐν Χριστῷ». Γνωρίζουμε ότι ο Θεός, δεν μας δίνει περισσότερη δοκιμασία από αυτή που μπορούμε να σηκώσουμε και κυρίως ο ίδιος σήκωσε για εμάς πριν από εμάς. Όλα αυτά ισχύουν όταν και ο άνθρωπος δίνεται-ανοίγεται στο Θεό με όλη του την ύπαρξη, όπως λέμε στη Θ. Λειτουργία : «…ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». 

  Εμείς λοιπόν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα σε όλα αυτά που συμβαίνουν ή θα συμβούν, γιατί ο Θεός μας είναι πιο ισχυρός από όλα αυτά. Ζούμε αυτή τη ζωή με το παράδειγμα των Αγίων και μάλιστα ιδιαίτερα των Μαρτύρων, που εφάρμοσαν τη προτροπή του Αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο : «σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Τιμ. 2,3). Έχουμε λοιπόν τη συνείδηση ότι και τη ζωή μας να μας αφαιρέσουν, τη ψυχή μας δεν μπορεί να μας τη βλάψουν γιατί ανήκει στον Χριστό και εκείνος μας διαβεβαίωσε «ἀλλ' ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.» (Ιωαν. 16, 2) Ας είμαστε λοιπόν πάντοτε έτοιμοι για το μαρτύριο είτε της συνειδήσεως στις σύγχρονες προκλήσεις είτε του αίματος υπό την απειλή τώρα του ISIS. Και θα πει κάποιος ότι και οι Τζιχατιτζές θυσιάζονται, αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά αυτοί  αυτοπυρπολούνται για να βλάψουν άλλους, ενώ ο Χριστιανός μαρτυρεί από άλλους και κυρίως δεν βλάπτει κανέναν…!