Κήρυγμα την Κυριακή του Παραλύτου.

Ο Χριστός είναι ο κύριος των σωμάτων

και των ψυχών.

«Άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει».

του π. Παναγιώτου Γκέζου

     Ο δυναμισμός του Χριστού πάνω στην ύλη

 και πάνω στο πνεύμα είναι αδιαίρετος.

Ο παράλυτος ζητάει μεν τη δύναμη

                                                της Χάριτος του Θεού,

 που εκφραζόταν με του αγγέλου την ενέργεια,

          αλλά τη ζητάει σαν δύναμη καθαρισμού

                                  από τη σωματική αρρώστια

και ο Χριστός ανταποκρίνεται μεν

                                                   σ’ αυτό το επίπεδο,

 όπως έκανε πάντοτε, αλλά δεν μένει σ’ αυτό.

Ο Χριστός είναι ο κύριος των σωμάτων

                                                          και των ψυχών.

Η  δυνατότητα των ανθρώπων

                                       να ανεχθούν την ατέλεια

τού συνανθρώπου τους μπορεί να έχει όρια,

αλλά του Θεού η ανοχή

                          γι’ αυτή την ανθρώπινη ατέλεια

δεν έχει όρια, γι’ αυτό και ο Χριστός απαντάει

κατά τον υμνωδό στον παραλυτικό:

 «Διὰ σὲ ἄνθρωπος γέγονα,

                              διὰ σὲ σάρκα περιβέβλημαι

καὶ λέγεις ἄνθρωπο οὐκ ἔχω;»  

(Δοξαστικό Εσπερινού Κυριακής Παραλύτου.)

Όπως όμως δεν είναι ανεξάρτητη

                                                              η κακοδαιμονία

του ανθρώπινου σώματος

                                 από την κατάντια της ψυχής,

έτσι και η λυτρωτική παρουσία τού Χριστού  

                                                                       στη ζωή

ενός ανθρώπου δεν μπορεί να περιορισθεί

στο σώμα του αποκλείοντας την δική του ψυχή.

Δεν μπορεί ο Χριστός να απομακρύνει

                         τα συμπτώματα της παθολογίας

του σώματος χωρίς να απομακρύνει την αιτία,

που είναι τα πάθη της ψυχής.

Η γνήσια θεραπεία

                     δεν περιορίζεται στα συμπτώματα.

Όταν ζητούμε

                      να δείξει ο Χριστός τη δύναμή Του

θεραπεύοντας τις αρρώστιες του σώματος μας

               η ευλογώντας την υλική μας αφθονία

χωρίς να κάνει την καθαρτική εμφάνισή Του

μέσα στη αμαρτωλή ψυχή μας  

                                                   γεμάτη λαιμαργία

ζητούμε στην πραγματικότητα

ένα θαυματοποιό η ένα μάγο και αυτό είναι

που τις περισσότερες φορές

                                                ζητάει ο άνθρωπος

της σημερινής κοινωνίας.

Όμως, οι θεραπευτές, οι μάγοι, τα χαρτιά

                                                 και τα τεχνάσματα,

μόνο πρόσκαιρη ανακούφιση μπορούν

          να μας προσφέρουν  αυτά τα πράγματα

για να μας αφήσουν μετά

                                   σε περισσότερη απελπισία

από εκείνη στην οποία

βρισκόμαστε πριν από τη δική τους θεραπεία.

Αν ο Χριστός είχε θεραπεύσει τον παράλυτο

                                          από την παράλυση του

χωρίς να βάλει το λυτρωτικό του νυστέρι

 στην αφορμισμένη πληγή της φιλαυτίας του,

που απομάκρυνε από κοντά του

τους άλλους ανθρώπους,

                 αναπότρεπτα θα τον εύρισκε τελικά

     το μεγαλύτερο και το ανεπανόρθωτο κακό,

από το οποίο θέλει

                              να τον προφυλάξει ο Χριστός.

Ο Ιησούς, ψυχή τε και σώματι μας υγιαίνει

 και με τη δύναμη της Αναστάσεώς Του μας

                                       σώζει και μας ανασταίνει.

Ένα πράμα να φροντίζουμε:

τον Αναστάντα

                    και τη δύναμη της Αναστάσεώς Του

να γνωρίσουμε.