Κήρυγμα την Κυριακή Β΄ Ματθαίου 2017.

Την μαρτυρία των Αγίων Αποστόλων

να δώσουμε και εμείς στην ζωή μας.

Ο Κύριος λοιπόν καλεί σε μια Βασιλεία ασυγκρίτως ανώτερη

απ’ αυτήν που περίμεναν οι Ιουδαίοι, μια Βασιλεία ατελεύτητη.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Ο Θεάνθρωπος Κύριος,

                                  ενώ είχε την παντοδυναμία

μόνος Του να σώσει τον κόσμο

       αλλά και να διαδώσει με το δικό του τρόπο

το Ευαγγέλιο απανταχού της γης,

                    ζητά του ανθρώπου τη συνεργασία.

Η πορεία της Εκκλησίας  χρειάζεται πρόσωπα

που συνεργάζονται με εμπιστοσύνη μεταξύ τους

και όχι με ανταγωνισμό ή πνεύμα εξουσίας.

Οι μαθητές ένοιωσαν ότι αυτά που μέχρι τότε

               τους ανήκαν δεν είχαν καμία σημασία.

Η πρόσκληση αυτή να ακολουθήσουν

τον Κύριο οι Απόστολοι σήμαινε

            την πιο μεγάλη περιπέτεια στην ιστορία

της πνευματικής ζωής των ανθρώπων.

                  Από την ησυχία και την αμεριμνησία

μιας γαλήνιας ζωής

                       μεταπηδούσαν οι άνθρωποι αυτοί

σε μια ζωή εντελώς διαφορετική.

Ο Κύριος καλούσε τους Αποστόλους

                    για μια ιερή και δύσκολη αποστολή.

Μια αποστολή μοναδική

σε περιπέτειες και κινδύνους.

                                     Σκεφθείτε, για μια στιγμή,

πώς ξεκίνησαν οι άνθρωποι αυτοί.

              Ξεκίνησαν χωρίς καμιά βοήθεια υλική,

χωρίς χρήματα, χωρίς επιχορηγήσεις,

χωρίς νομοσχέδια, χωρίς κοσμικά μέσα,

                                     χωρίς υποστήριξη κρατική.

Ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα,

                                             βρήκε τους συνεργούς

Του και αρχίζει το κοσμοσωτήριο έργο Του.

                               Ο Χριστός δεν ψάχνει σοφούς

για συνεργάτες Του, υπήρχαν αλλού. 

                   Δεν αναζητά  ισχυρούς για βοηθούς

Του, αυτοί θα τον πολεμήσουν. 

    Ο Χριστός, άρα, δεν κοιτά ποιοι είμαστε,

                                                  αλλά τι θα γίνουμε.

Αν είμαστε στον σωστό δρόμο ,

                                             εκεί να παραμείνουμε,

αν βρισκόμαστε στον παράδρομο,

στην αμαρτία,  

             να βρεθούμε κάποτε στην ορθή πορεία.

Η οικονομική, πνευματική,

                                      κοινωνική μας καταγωγή

δεν μπορεί να είναι εγγύηση

                               και της καλής ποιότητας μας.

Μακάρι να συνέβαινε αυτό.

               Επειδή κατέχουμε θέσεις εδώ στην γη,

δεν σημαίνει ότι θα τις βρούμε

                                                     και στον ουρανό.

 Ο Ιησούς είδε στους ψαράδες

                                                  την απλότητά τους, 

οι οποίοι γι’ Αυτόν αφήνουν τα πάντα

                                                και τη δουλειά τους. 

Τους κάλεσε σε μία άλλου είδους ψαριά,

αυτή των ανθρώπων, με δίχτυ τον λόγο Του,

στα πελάγη της κοινωνίας,

                                               σε πόλεις και βουνά. 

Στο έργο του Σωτήρα Χριστού επάνω στη γη

                          και στην ιστορία της Εκκλησίας,

η κλήση των Αποστόλων

                              είναι από τα πρώτα γεγονότα

και ως προς τον χρόνο και ως προς τη σημασία. 

              Ο Κύριος δεν ήλθε να καλέσει μονάχα

τους Αποστόλους. Ήλθε να καλέσει κι εμάς.

Δεν μας προσκαλεί για μια ζωή,

    που θα εξασφαλίσομε την απόλυτη ησυχία

και το χουζούρι μας.

       Σε αγώνα και προσπάθεια μας προσκαλεί. 

          Γι’ αυτό και ο Κύριος μας καλεί με το ότι

 «όποιος πιστέψει και βαπτισθεί, θα σωθεί»

                                                      (Μαρκ. Α΄, 15)

Το άλλο, που πρέπει να προσέξουμε,

            είναι, στις άγιες εντολές Του, η υπακοή.

 Ο Κύριος άρχισε να κηρύττει,

       ψάχνει για τ’ αυτιά που θα Τον ακούσουν,

τα μάτια που θα Τον συναντήσουν

              και τις καρδιές που θα Τον πιστέψουν.

 Εμείς  σίγουρα τα έχουμε,

                                            ας Του τα διαθέσουμε.

Ας γίνει ευκαιρία λοιπόν, η ημέρα η σημερινή,

να δώσουμε και εμείς την μαρτυρία

των Αγίων Αποστόλων στην δική μας ζωή.