Κήρυγμα την Κυριακή Γ΄ Ματθαίου.

Να αναπέμπουμε δόξαν

προς τον φιλάνθρωπο Θεό.

Πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα

ότι ο Θεός προνοεί και ενδιαφέρεται για μας.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Ο Ματθαίος για λόγους ποιμαντικούς

                                     καλεί το λαό να μετακινηθεί

από την αρχαία νομοτέλεια και το νομικό πνεύμα

      τοῦ παλαιού Ισραήλ στη νέα πνευματική ζωή.

     Το ευαγγελικό Ανάγνωσμα προσπαθεί

                          να ασκήσει μια ουσιαστική κριτική,

 να φωτίσει το νου

και διεγείρει τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Η εικόνα του οφθαλμού

σε σχέση με το φως είναι ιδανική

                                               αλλά και εντυπωσιακή.

Γίναμε πονηροί και υποψιαζόμαστε πολλές φορές

τα πάντα και τους πάντες.

Οι σχέσεις μας, συζυγικές, οικογενειακές,

                                επαγγελματικές και κοινωνικές,

 κινούνται στο γκρίζο χρώμα των υποψιών.

 Μάλλον αρεσκόμαστε

             να κινούμαστε στο σκοτάδι παρά στο φως.

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος αποφαίνεται:

 «ἐὰν ὁ ὁφθαλμός σου πονηρὸς

             ἦ (ότε) ὅλον σου τὸ σῶμα ἔσται σκοτεινὸν».

 Και ο ευαγγελιστής Λουκάς προσθετή:

«ὅταν ὁ ὁφθαλμός σου ἀπλοῦς ἦ , ( τότε)

                   καὶ ὅλον σου τὸ σῶμα φωτεινὸν ἐστίν». 

Η αληθινή πίστη καὶ η πνευματική στάση ζωής

     προϋποθέτουν, ασφαλώς, θυσίες και υπομονή.

Η φύση του ανθρώπου δεν είναι καλή ή κακή.

Καλές ή κακές είναι οι δικές μας επιλογές.

Καλή είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου

                                                                όταν επιθυμεί

να έχει με τους άλλους μια συνδιαλλαγή

να ειρηνεύσουν τα πράγματα του κόσμου τούτου,

και όποιος προσδοκά μια άξια «προσαγωγή»

 ενώπιον του Θεού, στην Βασιλεία Του να μπει.

Η ζωή αποκτάει τη φωτεινότητα της

                          μόνο στη λειτουργία της αγάπης.

Ζητείτε δε πρώτον την βασιλεία του Θεού,

                                          και την δικαιοσύνη αυτού,

και ταύτα πάντα προστίθεται υμίν.

                 Ο Θεός δεν δημιούργησε την πλεονεξία,

αλλά την εφεύρε η άμετρος σου απληστία.

Ο πλεονέκτης προσκυνά κάτι το οποίο όχι μόνον

δεν είναι απαλλαγμένο από κατηγορία,

                         αλλά είναι και γεμάτο από ασέβεια.

Ο Κάιν φέρθηκε με πλεονεξία στον Θεό,

διότι αυτά που έπρεπε να δοθούν σ’ εκείνον

                           τα κράτησε για τον δικό του εαυτό,

και αυτά που έπρεπε να μείνουν σ’ αυτόν,

             τα προσέφερε σ’ εκείνον, και έτσι το κακό

άρχισε ως προσβολή προς τον Θεό.

Η σαρκική ορμή επίσης προς τις γυναίκες,

                                       προήλθε από την πλεονεξία.

 «Είδον τας θυγατέρας των ανθρώπων,

                και εξεκυλίσθησαν προς την επιθυμίαν».

Έτσι πάλι προήλθε, και προς τα χρήματα,

η επιθυμία.  Διότι το να θέλει κάποιος να έχει

    περισσότερα από τον πλησίον του στα βιοτικά,

 από τίποτε άλλο δεν προκαλείται,

       παρά από το ότι σταμάτησε πλέον να αγαπά.

Το να θέλει κανείς να έχει περισσότερα,

 δεν προέρχεται από τίποτε άλλο

                                                    παρά από απελπισία

και μισανθρωπία και υπεροψία.

Δεν βλέπεις πόσο μεγάλη είναι η γη, πόσο πολύ

μεγαλύτερος από όσο χρειάζεσαι είναι ο ουρανός;

                                            Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός

έδωσε τόσο μεγάλο μέγεθος στα κτίσματα,

                     για να σβήσει την δική σου πλεονεξία.

Εσύ δε, παρ’ όλα αυτά, αρπάζεις, και μάλιστα

 ακούγοντας ότι η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία,

ούτε έτσι φρίττεις; Τη γη θέλεις να κληρονομήσεις;

Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως θα στερήσεις

          τον εαυτό σου από την ουράνια κληρονομία,

αφού ήδη την έχεις  αγνοήσεις .

Συ όμως που αποκαλείς τον Θεό πατέρα σου

       και βλέπεις τον πλησίον σου, τον αδελφό σου,

να κάμει αμέτρητα κακά,

την ευμένειά του από την ωφέλειά του προτιμάς;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο τεκμήριο φιλίας

 από το να μην εγκαταλείπουμε

                             τους αδελφούς μας στην αμαρτία.

Ας αντιληφθούμε λοιπόν ότι τους εαυτούς μας

ωφελούμε με τον τρόπο αυτόν,

ώστε με όλη μας τη βιωτή να

 αναπέμπουμε δόξαν προς τον φιλάνθρωπο Θεό.