Κήρυγμα την Κυριακή Ε’ Λουκά.

Η Μετάνοια στον Άδη δεν είναι δυνατή.

    Έργο αγάπης είναι η προς τον πλησίον ολόψυχη ευεργεσία

και μακροθυμία και υπομονή, και η χρήση των πραγμάτων με ορθό λόγο.

     Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Κεφάλαια Περί Αγάπης.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

    Λέμε ότι η κοινωνία μας έχει γίνει ζούγκλα

                        και προσπαθούμε να εστιάσουμε γύρω μας,

περνάμε τα πάντα από το μικροσκόπιο,

                             κι όμως αφήνουμε έξω τους εαυτούς μας.

    Στη σύγχρονη ζούγκλα οι πάντες είναι ένοχοι

εκτός από εμάς τους ιδίους.

          Αν όμως όλοι μας πιστεύουμε ότι δεν ευθυνόμαστε,

 τότε ή κατοικούν στη γη μόνο άγιοι

                                        ή φταίμε όλοι μας και κρυβόμαστε.

Συχνά ακούμε ότι χρειάζεται

                                              να κάνει κάποιο θαύμα ο Θεός,

ώστε να διορθωθεί η κατάσταση της κοινωνίας μας.

Να τιμωρήσει τους κακούς, ώστε να φοβηθούν

                                           και οι υπόλοιποι να διορθωθούν.

Η σημερινή περικοπή μας υπενθυμίζει (Ε Λουκά)

ότι η οποιαδήποτε αλλαγή ξεκινά πρώτα από μέσα μας.

Ότι ο φόβος δεν οδηγεί πουθενά,

                                           χρειάζεται πίστη, ελπίδα, αγάπη

για να μη είναι τα επερχόμενα δεινά.

Κάθε μέρα που περνά μας φέρνει πιο κοντά

προς τον αιώνιο τόπο της δυστυχίας ή της ευτυχίας.

        Ώσπου κάποια μέρα, συγκλονιστική για όλους μας,

αποχαιρετάμε τον μάταιο αυτό κόσμο

          και αντικρίζουμε τις συνέπειες των επιλογών μας.

Διότι, όπως ο άγιος Γρηγόριος Νήσσης μας έχει πει,

η διάθεση και προθυμία για μετάνοια στον Άδη απρακτεί.

 Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει:

                           ότι η μετάνοια στον Άδη δεν είναι δυνατή,

εφόσον η ψυχή των αμετανόητων

                                                    δεν μπορεί πλέον να τραπεί,

 να αλλάξει δηλαδή.

Η κατάσταση των αμετανόητων αμαρτωλών είναι

πλέον παγιωμένη και αμετάβλητη.

Είναι πλέον αργά για οποιαδήποτε αλλαγή

                                                    της καταστάσεώς τους

ή για οποιαδήποτε ανακούφισή τους.

Όπως μας λέγει ο λόγος του Θεού

                                και οι μεγαλύτεροι Άγιοι τού ουρανού

τους καταδίκους της Κολάσεως,

με τους οποίους στην επίγεια ζωή τους

                                                                   είχαν κάποια φιλία,

δεν μπορούν να τους σώσουν από την τιμωρία.

Αντί να κλάψουμε αύριο για μια κατάσταση  

                                                                αφόρητη και ζοφερή,

ας κάνουμε ότι μας συμβουλεύει ο ιερός Χρυσόστομος:

«Πρόλαβε την έξοδο της ψυχής σου

                                     με την μετάνοια και την επιστροφή,

 μήπως έλθει ξαφνικά ο θάνατος

   και η θεραπεία της μετανοίας δεν θα έχει πλέον ισχύ».

(Ιωαν. Χρυσόστομος) Αυτό όμως που χρειάζεται

       είναι η δική μας διάθεση και προθυμία για νέα ζωή,

ζωὴ μετανοημένη, αναγεννημένη,

                                               ζωὴ εν Χριστώ Ἰησοῦ. Αδελφοί!

 Όλοι κάποτε θα πεθάνουμε.

                                             Δεν ξέρουμε το πότε και το πώς.

Αυτό όμως που ξέρουμε σίγουρα είναι το ότι θα πρέπει

να προετοιμαζόμαστε για την ώρα αυτή

                             της αναχωρήσεως μας προς τον ουρανό.

Γι’ αυτό, όσο έχουμε καιρό,

 ας προετοιμασθούμε, ας αγωνισθούμε

                   από την αιώνια κόλαση για να απαλλαγούμε

και έτσι στην αγκαλιά του Αβραάμ,

                 στην ουράνια βασιλεία του Θεού θα βρεθούμε.

Εν Βάρη 5/11/2017