Κήρυγμα στο Απόστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής ΙΕ’ Λουκά (Α’ Τιμ. Δ’ 9-15).

Είναι μακρός, ισόβιος ίσως,

και επίπονος ο αγών κατά

των πολιορκούντων την γλώσσα κακών.

του π. Παναγιώτου Γκέζου

Είναι γεγονός το οποίο επεσήμανε

και ο Κύριος μας και το επιβεβαίωσε,

ότι ο χριστιανός ζώντας στον κόσμο

                                               θα έχει θλίψη.

Συνεχώς θα πολεμείται. Διαρκώς

θα έχει πολλές δυσκολίες

                                        να αντιμετωπίσει.

Πίσω από αυτόν τον πόλεμο

ευρίσκεται ο διάβολος, ο οποίος μας

        φθονεί με κακία που δεν μπορούμε

 να την μετρήσουμε,

          να την υπολογίσουμε,

                                  να την φαντασθούμε.

Μας μισεί επειδή

    ο ουράνιος πατέρας μας

   έχει ετοιμάσει για μας βασιλεία

                    ουράνιας χαράς και ευτυχίας.

Σκοπό του λοιπόν έχει

δια του πολέμου που διεξάγει

εναντίον των πιστών και της Εκκλησίας

να κατορθώσει να επιτύχει

να μην συμμετέχουμε στου Πατέρα μας

                                                  την βασιλεία,

θέλει να επιτύχει να στερηθούμε

                                                στο τόπο αυτό

όσα ο ουράνιος Πατέρας μας ετοίμασε

για τα αγαπημένα του παιδιά και θέλει

να μας χωρίσει αιώνια

                                   από τον Τριαδικό Θεό.

Γι’ αυτό χρησιμοποιεί

                              όλα τα μέσα που μπορεί

να τον εξυπηρετήσουν και μάχεται.

Και πολεμά και θέλει πάση θυσία

 να επιτύχει την πλάνη του τη δαιμονική.

Όλοι μας έχουμε πείρα των δυσκολιών,

των κινδύνων που απειλούν την πορεία

                          της πνευματικής μας ζωής.

Ο Χριστιανός όμως αγωνιζόμενος

και τρέχοντας τον δρόμο

                                         της ευσεβούς ζωής

         οφείλει να ελπίζει στο ζωντανό Θεό,

ότι θα τον βοηθήσει

 να τελειώσει νικηφόρος τον αγώνα αυτό.

Αυτό τονίζει ο Απόστολος :

 «Διά τοῦτο κοπιάζομεν καί ὀνειδιζόμεθα,

διότι ἔχομεν τήν ἐλπίδα μας

                                          εἰς Θεόν ζωντανόν,

ὁ ὁποῖος εἶναι Σωτῆρας μας

                  ὅλων τῶν ἀνθρώπων,

                                     μάλιστα τῶν πιστῶν».

Όσοι κι αν είναι οι κίνδυνοι που απειλούν

να συντρίψουν τον πιστό

                   ο Θεός μπορεί να τους διαλύσει

                                  και να τους εξαφανίσει.

Όσοι κι αν είναι οι πόλεμοι

                               εναντίον του χριστιανού,

ο Θεός μπορεί να τον προφυλάξει.

 Όποιες μεθοδείες και τρόπους

κι αν επινοήσει ο διάβολος, ο Θεός έχει

  την δύναμη, τα σχέδιά του, να ανατρέψει.

Πότε όμως;

    Όταν ο πιστός συνεχίζει την πορεία του.

 Όταν δεν κάμπτεται.

 Όταν υπομένει τον ονειδισμό του Χριστού.

 Όταν δεν λυπάται από τις δοκιμασίες

                                        και τους πειρασμούς.

 Όταν δεν καταφεύγει, δεν επικαλείται

                          την βοήθεια των ανθρώπων.

 Όταν ελπίζει και στηρίζεται στο Θεό

που είναι και ζωντανός και σωτήρας

                                                 των ανθρώπων.

Για τούτο η ελπίδα μας στο ζωντανό Θεό

             δεν πρόκειται, ποτέ, να διαψευσθεί.

 Με όση λύσσα, με όση μανία

κι αν ο διάβολος μας πολεμά ο Χριστιανός

                                    δεν πρέπει να φοβηθεί.

Αλλά να καταφεύγει

                                    στην δύναμη του Θεού.

 Επειδή οι ημέρες που διερχόμαστε

                                                   σαν χριστιανοί

 είναι δύσκολες ένεκα του πολέμου

της αθεΐας και απιστίας, είναι απαραίτητο

να μάθουμε και να βεβαιωθούμε

                           για μία ακόμη φορά,

      ότι δεν είμαστε μόνοι μας πάνω στη Γη.

Μαζί μας έχει συμμαχήσει ο Θεός

                                            και συναγωνίζεται.

Λαμβάνει πρόνοια για ολόκληρο

τον ανθρώπινο γένος μα ιδιαίτερα

             για τους χριστιανούς συλλογίζεται.

Γιατί αν ο Θεός δεν τους υπερασπιζόταν

πως αυτοί θα μπορούσαν να αντέξουν

                      τον πόλεμο χωρίς να νικηθούν

και, από τον αντίπαλο και

      αντίδικο διάβολο, να μην καταβληθούν .

Αυτή η βεβαιότητα μας δίνει κουράγιο

να συνεχίζουμε τον αγώνα μας, ελαφρύνει

                    τον κόπο της πνευματικής ζωής.

 Μεταβάλλει τους ονειδισμούς

                    του χριστιανού σε δόξα και τιμή.

Πόσο πολεμήθηκε.

                                 Από πόσους πολεμήθηκε

και μάλιστα ισχυρούς του κόσμου τούτου

                              και όμως ουδείς την νίκησε.

Ουδείς την έβλαψε διότι ο Χριστός

την υπερασπιζόταν και το Άγιο Πνεύμα

                                                     την φρουρούσε.

Η ζωή των μαρτύρων είναι γεμάτη

από πλήθος επεμβάσεων του Θεού,

                                       οποίος τους ευλογούσε.

Αγωνιστές είμαστε καί εμείς  

                                         στο χριστιανικό στίβο.

Μη λησμονούμε ότι ο Θεός

                                            είναι σύμμαχος μας

                             και συναγωνίζεται μαζί μας.

 Είναι το δυνατό μπράτσο

                                           στο οποίο μπορούμε,

 σε ώρες πειρασμού, να στηριχθούμε.

Είναι η βακτηρία δυνάμεως

                                      με την οποία μπορούμε

να βαδίσουμε σταθερά

               στον ανηφορικό δρόμο των αρετών.

Είναι η ισχύς και η καταφυγή μας.

                                               Μην απελπίζεσθε.

Μην εγκαταλείπετε τον αγώνα

                και την παράταξη του Πάτερ ημών.

Είναι μακρός, ισόβιος ίσως,

και επίπονος ο αγών κατά

       των πολιορκούντων την γλώσσα κακών.

Είναι όμως αναγκαία προϋπόθεση

                       πάσης πνευματικής οικοδομής.

Είναι το βασικό σκαλοπάτι,

           πάνω στο οποίο θα πρέπει να σταθεί,

Για να υψωθεί στα επόμενα,

            που θα τον καταστήσουν

«τύπον των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή,

Εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστη, εν αγνεία»

   και την χάριν του Αγίου Πνεύματος θα ζει.

21-1-2018