Η Ανάσταση του Χριστού στην ζωή μας.

του π. Αντωνίου  Χρήστου

    Αγαπητοί μας Αναγνώστες, το φύλλο της Εφημερίδας που κρατάτε μπορεί να βγαίνει την Μεγάλη Πέμπτη, όμως επειδή σκοπός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά και της Μεγάλης Εβδομάδος, είναι να μας οδηγήσει στην Ανάσταση του Χριστού μας, θα ασχοληθούμε και εμείς γι’ αυτό το θεμελιώδες θέμα, που αφορά την νέα ανακαινισμένη εν Χριστώ, ζωή μας.

    Δεν είναι δυνατόν εμείς οι Χριστιανοί, να μιλάμε για την Ανάσταση του Κυρίου, σαν ένα ιστορικό μόνο γεγονός, που συνέβη στο παρελθόν και να μην αναφέρουμε και κυρίως πιστεύουμε, πως το γεγονός αυτό, έχει άμεση σχέση με την ζωή μας, όπως διδάσκει η Αγία Εκκλησία μας, δια το στόματος των Αγίων Πατέρων. Εμείς για συντομία χώρου, θα αναφερθούμε μόνο στον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, από το σχετικό του έργο «περί της του Χριστού Αναστάσεως»  (ΦΕΠΕ 19Δ, σελ. 108-114) .

    Ο Ιερός αυτός πατήρ της Εκκλησίας μας, που όχι άδικα είναι ο τρίτος (μετά τον Ευαγγελιστή και τον Άγιο Γρηγόριο Κωνσταντινουπόλεως) που φέρει τον τίτλο «Θεολόγος», τονίζει ότι η Ανάσταση του Κυρίου, ενεργείται πάντοτε μέσα μας, εντός μας, με μυστικό τρόπο, αρκεί βέβαια «εάν θέλουμε» ! Ο Άγιος Συμεών, συνεχίζει λέγοντας πως «Θάπτεται μέσα μας ο Χριστός όπως σε ένα μνήμα και καθώς ενώνεται με τις ψυχές μας ανασταίνεται και ανασταίνει κι εμάς μαζί Του».

     Διευκρινιστικά λέει, ο ιερός αυτός πατήρ και διδάσκαλος, ότι είναι γνωστό ότι ο Χριστός και Θεός μας, σταυρώθηκε και κάρφωσε πάνω στον Σταυρό (Κολ. Β΄ 14) την αμαρτία του κόσμου (Ιω. Α΄ 29) και με την ανθρώπινη ψυχή Του κατέβηκε στον Άδη (Εφ. Δ΄ 9, Ψαλ. ΠΕ΄ 19). Ανέβηκε από τον Άδη και η ψυχή Του επανήλθε στο σώμα Του και αμέσως αναστήθηκε από τους νεκρούς και μετά ανέβηκε στους ουρανούς με πολλή δόξα και δύναμη. Αυτό συμβαίνει και τώρα : «Όταν βγαίνουμε από τον κόσμο» της αμαρτίας με κόπο και άσκηση των αρετών, «μοιάζοντας στα παθήματα τον Κύριο (Ρωμ. Στ΄ 5, Β΄ Κορ. Α΄5, Φιλιπ. Γ΄ 10) και μπαίνουμε στο μνήμα της μετανοίας και ταπεινώσεως κατεβαίνει Αυτός ο Ίδιος Χριστός από τους ουρανούς και μπαίνει σαν μέσα στο τάφο, στο σώμα μας και ενώνεται με τις ψυχές μας και τις ανασταίνει γιατί ήταν νεκρές εξ΄ αιτίας της αμαρτίας. Με αυτό τον τρόπο παραχωρεί σ’ εκείνον που με τον τρόπο αυτό αναστήθηκε μαζί με τον Χριστό, να βλέπει την δόξα της μυστικής Αναστάσεως»

       Η Ανάσταση λοιπόν του Χριστού, είναι η δική μας Ανάσταση, επειδή εμείς ήμασταν οι πεσμένοι, λόγω της αμαρτίας και χρειαζόμασταν ανόρθωση. Ο Χριστός δεν έπεσε ποτέ σε αμαρτία (Ιω. Η΄ 46, Εβρ. Δ΄ 15, Εβρ Ζ΄ 26) γι’ αυτό και πως να αναστηθεί ποτέ ή να δοξαστεί; Αυτός είναι πάντοτε υπέρμετρα δοξασμένος και βρίσκεται επίσης πιο πάνω από κάθε αρχή και εξουσία (Εφ. Α΄ 21). Η Ανάσταση και η δόξα του Χριστού είναι δική μας δόξα, αφού με την ανάσταση που έγινε μέσα μας δείχνεται, φαίνεται και έχει σωτήρια επίπτωση και σ΄ εμάς.

    Κλείνοντας την αναφορά μας στη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, υπογραμμίζουμε ότι και ο ίδιος ότι δηλαδή «Σε όσους εμφανιστεί ο Χριστός Αναστημένος, οπωσδήποτε φανερώνεται σ’ αυτούς με πνευματικό τρόπο και βλέπεται με πνευματικά μάτια. Διότι, όταν έλθει μέσα μας ο Χριστός, δια του Παναγίου Πνεύματος, με τον τρόπο που είπαμε πιο πάνω, μας ανασταίνει από τους νεκρούς και μας δίνει ζωή και μας χαρίζει το να βλέπουμε μέσα μας ζωντανό όλο αυτόν τον αθάνατο και άφθαρτο. Επίσης μας χαρίζει και να γνωρίζουμε, ότι μας ανασταίνει (Εφ. Β΄ 6) και μας δοξάζει μαζί Του (Ρωμ. Η΄ 17), όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή».

   Φυσικά όλα αυτά αδελφοί μου, που αναφέρει ο Άγιος Συμεών και διδάσκει και  μεταδίδει ευρύτερα η Αγία μας Εκκλησία, αποτελούν μυστήριο στη ζωή των Χριστιανών αλλά και την κρυμμένη δύναμη της πίστη μας, την οποία οι άπιστοι, οι δύσπιστοι, ακόμη και οι χλιαροί Χριστιανοί, δεν βλέπουν και ούτε μπορούν να δουν. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι η μυστηριακή βίωση αυτού του γεγονότος, που είναι μεν ιστορικό, αλλά παραμένει και μυστήριο που δεν μπορούμε με την κοινή λογική μας να προσεγγίσουμε και να το ερμηνεύσουμε, αλλά αποτελεί πλήρωση και γέμισμα της καρδιά μας. Με την κάθε Λειτουργία το Πάσχα, δηλαδή ο Χριστός , είναι παρόν και μέσα μας. Γι’ αυτό άλλωστε στη Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου ο Λειτουργός Ιερεύς, μετά την Θεία Κοινωνία, ευχαριστεί τον Θεό λέγοντας : «ἔσχομεν του θανάτου σου την μνήμην· εἴδομεν τῆς άναστάσεώς τον τύπον· ἐνεπλήσθημεν τῆς ἀτευλευτήτου σου ζωής…».

     

    Κλείνοντας το άρθρο μας αδελφοί μου, είναι γεγονός ότι την Ανάσταση του Χριστού, πολλοί άνθρωποι την πιστεύουν, είναι όμως πολύ λίγοι εκείνοι που την βλέπουν και την βιώνουν καθαρά. Αυτοί που την ζουν πραγματικά, είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, που ολόκληρη η εν Χριστώ ζωή τους, είναι μια βιωματική μαρτυρία της Αναστάσεως Του Κυρίου, αφού προηγουμένως βέβαια ανέλαβαν τον δικό τους Σταυρό και τα στίγματα του Κυρίου, στο οσιακό ή μαρτυρικό τους τέλος.

    Με την Ανάσταση καταργήθηκε ο θάνατος και μας δωρήθηκε απλόχερα η όντως ζωή. Είναι στο χέρι μας, αν θα μείνουμε στη Ανάσταση και στο Λαμπροφόρο Φως Του Χριστού, η αν θα βιαστούμε να φύγουμε μετά το Χριστός Ανέστη, για να το μετατρέψουμε σε ένα εγκόσμιο γαστριμαργικό γεγονός που αποτελεί η εκτέλεση ενός εθίμου (σούβλισμα αρνιού, κόκκινα αβγά κτλ) χωρίς όμως να υπηρετεί την ουσία που μας τόνισε η Εκκλησίας μας δια του Οσίου Συμεών νέου Θεολόγου. 

    Καλή Ανάσταση αδελφοί μου Αναγνώστες, εύχομαι φέτος η καρδιά μας και όχι μόνο τα χείλη μας, να πληρώνονται από το Χριστός Ανέστη, σαν τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, ο οποίος μέρα νύχτα έλεγε «Χριστός Ανέστη χαρά μου» Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου