Άγιο Όρος και Άγιος τρόπος…!

                                                       

                                                                 του π. Αντωνίου Χρήστου

Αγαπητοί Αναγνώστες στο σημερινό άρθρο μας, θα σας κάνουμε κοινωνούς στο πρόσφατο προσκύνημά μας στο Αγιο Ορος (2-4/2/2020), που ήταν για εμάς το 6ο κατά σειρά στην Αθωνική πολιτεία. Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές και να έχει προσκυνήσει κανείς στο περιβόλι της Παναγίας, πάντα θα ανακαλύπτει κάτι καινούργιο ή καλύτερα θα του αποκαλύπτεται κάτι νέο. Αυτά που βιώσαμε εμείς θα σας γράψουμε εν συντομία και ελπίζουμε, ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ το Αγιο Ορος, να αξιωθούν και να το επισκεφθούν· είναι ένα ταξίδι που σου αλλάζει σίγουρα τη ζωή! Ας ξεκινήσουμε:

Υπάρχει μία συντροφιά στο Πανόραμα της Βούλας, χωρίς καταστατικά και τίτλους, αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον και «νοιάξιμο» του ενός για τον άλλον, με ποικίλες δράσεις, σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου. Αυτή η συντροφιά αποφάσισε το 2004 για πρώτη φορά να επισκεφθεί το Αγιο Ορος και μάλιστα μέσα στον χειμώνα!  Χωρίς σχετική εμπειρία από άλλες χρονιές και με μόνο την πίστη και την ελπίδα, ξεκίνησε το εγχείρημα μέσα σε χιόνια! Ακόμη και από την Ιερά Επιστασία τούς τηλεφώνησαν να μην έρθουν παραμονή του ταξιδιού. Εκείνοι όμως είπαν αν θέλει η Παναγιά και μας αξιώσει να μπούμε, εμείς θα ερχόμαστε για 10 χρόνια κάθε χρόνο συνεχόμενα! Ετσι και έγινε, το προσκύνημα πραγματοποιήθηκε και από τότε όχι μόνο συμπληρώθηκαν τα 10 προσκυνήματα, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτα μέχρι και φέτος. Εμείς τους βρήκαμε ως Εφημέριος της Ενορίας του Αγίου Νεκταρίου Βούλας και τους συνοδεύσαμε το 2015. Από τότε και παρόλο που αλλάξαμε Ενορία, συνταξιδεύουμε μαζί! Επίσης όμορφο είναι ότι φροντίζουν πάντα να το συνδυάζουν και με μία διανυκτέρευση σε μία πόλη της Μακεδονίας! Φέτος το έκαναν δύο διανυκτερεύσεις γιατί επιλέξαμε την Κομοτηνή και γενικότερα τη Θράκη και χρειαζόταν οπωσδήποτε μία μέρα ακόμη για να δούμε τα ιστορικά και εθνικά ευαίσθητα αυτά μέρη!

Ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου 1η Φεβρουαρίου 2020 από τη Βούλα και με ενδιάμεσες στάσεις όπου χρειάστηκε, φτάσαμε το βράδυ στην Ουρανούπολη που είναι το λιμάνι εισόδου για να μπει κανείς στο Αγιο Ορος. Εδώ δεν υπολογίζουμε την προετοιμασία του ταξιδιού γιατί για να μπεις στο Αγιο Ορος θέλει συνεννόηση με τις Μονές και το Γραφείο Προσκυνητών, διότι ως γνωστόν το Αγιο Ορος είναι αυτόνομος πολιτεία και πρέπει να εκδοθούν τα λεγόμενα διαμονητήρια για να εισέλθει κανείς στο Αγιο Ορος. Αν αναλογιστεί κανείς ότι ήμασταν 32 άνθρωποι και ότι οι μονές δεν φιλοξενούν γκρουπ πάνω από πέντε ανθρώπους, πόσο δύσκολο ήταν για τους διοργανωτές να χωριζόμαστε σε μικρότερες ομάδες για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν όλοι!

Την επόμενη μέρα Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020, εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου με το νέο ημερολόγιο (το Αγιο Ορος ακολουθεί το Παλαιό ημερολόγιο), ξεκινήσαμε για την Ιερισσό οι περισσότεροι (καθώς λίγοι μπήκαν από Ουρανούπολη και πήγαν στη Μονή Διονυσίου) και πήγαμε στη Μονή Βατοπαιδίου όπου φιλοξενηθήκαμε οι περισσότεροι. Πραγματικά εντυπωσιακό Μοναστήρι, τόσο κτηριακά, όσο και από τον αριθμό των Μοναχών που εγκαταβιούν εκεί! Το καθολικό, η τράπεζα, τα Ιερά Παρεκκλήσια αλλά και τα κελιά, είναι χάρμα οφθαλμών και φαίνεται η δουλειά που έχει γίνει, όταν πριν μερικές δεκαετίες όλα αυτά ήταν σχεδόν υπό κατάρρευση και έχριζαν συντηρήσεως, όπως και έγινε. Οι Ακολουθίες με το λίγο φως στο Καθολικό και οι ωραίες ψαλμωδίες των Μοναχών, πραγματικά σε κάνουν να συνειδητοποιείς τη χαρά και το πανηγύρι της λατρείας, αλλά και το γεγονός ότι γίνεται 3:30 ώρα, όταν ο έξω κόσμος είτε καθεύδει είτε διασκεδάζει...! Το φαγητό στην τράπεζα γίνεται με την ανάγνωση διαφόρων ωραίων ψυχωφελών κειμένων και όλα γίνονται με ευλογία πρό και μετά της τράπεζας, εκεί που όσοι διακόνησαν στο φαγητό βάζουν μετάνοια σε όλους για τυχόν ελλείψεις και παραλείψεις! Πόσο ωραία εικόνα ταπείνωσης!

Μετά την τράπεζα, την ώρα του αποδείπνου, μας έβγαλαν οι πατέρες για προσκύνημα σε πνευματικούς θησαυρούς, όπως κομμάτι τιμίου Ξύλου, τη Ζώνη της Παναγίας μας, τμήμα λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Νεοφύτου του Βατοπαιδινού κ.ά.! Πραγματικά ευλογίες, σε συνδυασμό με την εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας και άλλες σπουδαίες εικόνες οι οποίες δίνουν πλούσια την ευλογία σε κάθε προσκυνητή. Θα κλείσουμε για τη Μονή Βατοπαιδίου, με αυτά που μας είπε ο π. Γεώργιος που μίλησε σε εμάς τους προσκυνητές: Σύμφωνα με όραμα όπου ο Αγιος Παΐσιος είδε την Παναγία μας, Εκείνη του είπε ότι κρατάει 3 λίστες για το Αγιο Ορος. Στη μία λίστα είναι γραμμένοι όσοι παράτησαν τα πάντα στον κόσμο και έγιναν μοναχοί εκεί. Στη δεύτερη λίστα όσοι εργάζονται εκεί και διακονούν από διάφορες θέσεις και τέλος η τρίτη λίστα αφορά όλους τους Προσκυνητές οι οποίοι έρχονται και φεύγουν με τη χάρη Του Θεού και την ευλογία της κυρίας Θεοτόκου.

Την επόμενη μέρα το πρωί φύγαμε από τη Μονή Βατοπαιδίου και πήγαμε στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Ορους. Εκεί προσκυνήσαμε στο Πρωτάτο την Παναγία Αξιον Εστί, είδαμε το κτήριο της Ιεράς Επιστασίας όπου συνεδριάζουν οι αντιπρόσωποι των Μονών και στεγάζονται και οι διοικητικές υπηρεσίες της Αθωνικής Πολιτείας και περιπλανηθήκαμε στα μαγαζιά που υπάρχουν εκεί. Στη συνέχεια πέντε από εμάς πήγαμε στη Μονή Ξηροποτάμου όπου μείναμε εκεί το βράδυ. Η Μονή βρίσκεται πολύ κοντά στη Δάφνη και είναι ένα ιστορικό Μοναστήρι με πολλούς πνευματικούς θησαυρούς. Προσκυνήσαμε το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού που υπάρχει στο Αγιο Ορος, καθώς και τμήμα λειψάνων του Αγίου Τρύφωνος, του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μαζί με το αυτί του και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Επίσης υπάρχει η κάρα του Αγίου Ευνομίου που το κανονικό του όνομα ήταν Σάββας, αλλά προτίμησε το όνομα Ευνόμιος που του έδωσαν οι πατέρες γιατί δεν γνώριζαν το όνομά του πριν. Το μοναστήρι είναι καλοσυντηρημένο, αλλά δυστυχώς έχουν μείνει αναλογικά λίγοι πατέρες και μερικοί λαϊκοί για να συνεχίσουν την ιστορία του. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρωινή Ακολουθία εκεί ξεκινάει 2:30 το πρωί!

Την επόμενη μέρα πήγαμε και συγκεντρώθηκε όλη η ομάδα σε μία σκήτη που λέγεται Μπουραζέρι! Πραγματικά μια ευλογημένη συνοδεία με εργόχειρα και αγιογραφίες και όμορφα νέα κτήρια. Ο π. Νικόδημος μας μίλησε πολύ ωραία, θεολογικά και καρδιακά και όλοι αναπαυθήκαμε πολύ. Το μεσημεράκι φύγαμε και πήγαμε στη Δάφνη και από εκεί πήραμε το πλοίο για Ουρανούπολη απ’ όπου συνεχίσαμε μέχρι να φτάσουμε στη Θράκη. Οταν βγαίνεις έξω από το Αγιο Ορος, υπάρχει ένα περίεργο συναίσθημα. Προσπαθείς να χωνέψεις και να συνειδητοποιήσεις όλα αυτά που βίωσες, αλλά ταυτόχρονα και να αξιολογήσεις-συγκρίνεις την καθημερινότητά σου με αυτή των μοναχών! Τότε ουσιαστικά αντιλαμβάνεται κανείς ότι το Αγιο Ορος είναι τόπος, αλλά κυρίως τρόπος και ότι όσο κανείς προσπαθεί να ζει σε μετάνοια, με προσευχή, νηστεία, αγρυπνία και διακονία στον πλησίον (με άλλα μέτρα βέβαια), τότε το Αγιο Ορος συνεχίζει να ζει και να υπάρχει μέσα σου, μέχρι το επόμενο ταξίδι! Μεγάλη ευλογία για εμάς τους άνδρες αλλά και ευθύνη ταυτόχρονα που έχουμε το προνόμιο να επισκεπτόμαστε το Αγιο Ορος! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου