Η αληθινή χαρμόσυνη είδηση…!

                                        

                                    του π. Αντωνίου  Χρήστου

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, όλοι λίγο πολύ έχουμε επηρεαστεί από αυτή την πανδημία του Κορονοϊού, που μας έχει περιορίσει όχι μόνο στις μετακινήσεις μας και στον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλά έχει επηρεάσει ακόμη και το λεξιλόγιο μας και ανατρέψει ότι θεωρούσαμε δεδομένο! Για να επιβραδύνουμε την εξάπλωση της νόσου το ένα μέτρο διαδέχεται το άλλο, και μαζί με αυτά επηρέασε άμεσα και την Εκκλησία καθώς ήρθε η καθολική απαγόρευση Θείων Λειτουργιών και Ακολουθιών στους Ναούς και όλα αυτά που καταθέσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας.

Υπό κανονικές - φυσιολογικές συνθήκες η θεματολογία μας στο σημερινό άρθρο θα έπρεπε να αντλούνταν αποκλειστικά γύρω από την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού, ίσως σε συνδυασμό με την Εθνική μας Εορτή. Αλλά φέτος για ποια θρησκευτική και εθνική εορτή να μιλήσει κανείς, όλα τα έχουν επισκιάσει ο φόβος του Κορονοϊού και οι συνέπειές του εκτός από την υγεία σε οικονομικό , κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο;

Άλλωστε φέτος για ποια εορτή του Ευαγγελισμού και Εθνικής Εορτής μιλούμε αφού λόγω μέτρων δεν θα γίνει τίποτα από τα καθιερωμένα Θ. Λειτουργία-Δοξολογία-Επιμνημόσυνη Δέηση-Κατάθεση Στεφάνων-Παρέλαση ή όπου γίνει χωρίς την παρουσία κόσμου μόνο για τηλεοπτική αναμετάδοση και μόνο; Αλλά ιδιαίτερα για την Εκκλησία η παρουσία και η συμμετοχή κόσμου στις Ιερές Ακολουθίες και όλα τα Μυστήρια, δεν είναι κάτι που είναι προαιρετικό ή μπορεί να συμβαίνουν και χωρίς αυτόν, αλλά έχει να κάνει με την πεμπτουσία της Εκκλησίας που είναι ένα σώμα κλήρος και λαός και δεν μπορεί να υπάρχει Εκκλησία και να τελεσθεί κάτι, χωρίς τον κλήρο και τον λαό μιας τοπικής Εκκλησίας, γύρω από τον τοπικό Επίσκοπο.

Ζούμε λοιπόν σαν την πρωτοχριστιανική περίοδο, τότε που δεν υπήρχαν επίσημα Ναοί και οι πρώτοι Χριστιανοί πάντοτε λίγοι και μυστικά προσπαθούσαν να λατρεύσουν τον Τριαδικό Θεό και κυρίως από τον Αυτοκράτορα υπήρχε απαγόρευση. Ποιος θα τον φανταζόταν ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο; Τότε βέβαια η εχθρότητα και ο διωγμός ήταν συνειδητά, τώρα ας υποθέσουμε καλοπροαίρετα και να μη βάλουμε θεωρίες συνωμοσίας στο κεφάλι μας, ότι έγινε για το γενικό καλό με την συνάθροιση και όπως λένε μερικοί το θέμα είναι η υγεία των πιστών και όχι ο διωγμός της πίστης κτλ!

Όμως έστω και χωρίς Θ. Λειτουργία και Θεία Κοινωνία και δεδομένο ότι έχουμε περισσότερο χρόνο, είναι καλό να διαβάζουμε το συναξάρι κάθε μέρα. Τους βίους των Αγίων και των Εορτών που περνούν μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και όσο χρειαστεί ακόμη! Ιδιαίτερα για την Εορτή του Ευαγγελισμού, θα δούμε την προσδοκία του παλαιού κόσμου για τον ερχομό του Μεσσία, σε παγκόσμιο και όχι μόνο ιουδαϊκό επίπεδο και θα συνειδητοποιήσουμε πως ο Θεός είναι πάντοτε συνεπής στις υποσχέσεις Του. Τι είπε στο φίδι που πλάνεψαι στους Πρωτόπλαστους πριν εξοριστούν από τον Παράδεισο; « καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν. 3,15). Είναι το λεγόμενο «Πρωτευαγγέλιο» την υπόσχεση Του Θεού για την αποστολή Του Υιού,  την σωτηρία του κόσμου και την επιστροφή στον Παράδεισο.

Αυτή η προσδοκία λοιπόν, λαμβάνει τέλος με την Γέννηση βέβαια Του Χριστού, αλλά και 9 μήνες πριν, και με την καλή αγγελία του Αρχαγγέλου στην ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, ότι θα γεννήσει Υιό τον Σωτήρα του κόσμου : «καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος». (Λουκ. 1.30-33)

Ο κόσμος τότε προσδοκούσε, ανέμενε, ήταν σε εγρήγορση, είχε πίστη και γι αυτό έστω και το μικρό ποίμνιο, ήταν αυτό που συνυπούργησε το σχέδιο της Θείας Οικονομίας Του Θεού και μετείχε ψυχή και σώματι σε αυτή την αληθινή και εκπληρωμένη προσδοκία! Με τα πενιχρά ανθρώπινα μέσα και με τόσα εμπόδια χάρις το θέλημα Του Θεού που ταυτίστηκε με τους πιστούς εδραιώθηκε το γεγονός της Εκκλησίας μέχρι τις μέρες μας, με σκοπό την Βασιλεία Του Θεού!

Σήμερα όμως ποια είναι η χαρμόσυνη «αγγελία» που περιμένει ο σύγχρονος κόσμος; Δυστυχώς για τους περισσότερους τίποτα από τα παραπάνω, ιδιαίτερα στις μέρες αυτές που μιλάμε να βρεθεί (κάποιοι είπαν ότι ήδη βρέθηκε) το φάρμακο για την πανδημία και γενικά να υπάρχει και ένα εμβόλιο που να μη την κολλάμε καθόλου! Χαρμόσυνη είδηση είναι να γυρίσουμε το γρηγορότερο στην παλιά καθημερινότητά μας και όλα αυτά να είναι μια κακή παρένθεση! Δεν αντιλέγουμε ότι και εμείς αυτό ευχόμαστε και προσδοκούμε, αλλά όλα είναι επίγεια, για τα επουράνια τίποτα; Όλα είναι σαρκικά, για την ψυχούλα μας τίποτα; Όλα είναι ανθρώπινα, για τα επουράνια καμία προσδοκία;

Στο χέρι μας είναι λοιπόν αυτή η πρωτοφανής κρίση να γίνει και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αξιολογήσουμε ξανά την ζωή μας, τώρα που σταματήσαμε και αποστασιοποιηθήκαμε λίγο από τους τρελούς ρυθμούς που δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε και να δούμε καθαρά! Επίσης να απολαύσουμε και να εκτιμήσουμε τα χιλιάδες αυτονόητα που δεν εκτιμούσαμε ή έστω υποτιμούσαμε πριν! Την οικογενειακή θαλπωρή, την απλή χειραψία, τις συναθροίσεις μας, τις εορτές μας, τόσα και τόσα που χάσαμε και δεν μπορούμε πια! Είναι φοβερό να αντικρίζεις τον άλλον και να τον βλέπεις με καχυποψία μη σε κολλήσει! Όλα αυτά να γίνουν γρήγορα παρελθόν!

Να εκτιμήσουμε ότι η πανδημία τελειώνει και είμαστε ακόμη ζωντανοί, ενώ χιλιάδες συμπολίτες μας δεν τα κατάφεραν σε αυτό τον κόσμο! Να θυμηθούμε και όχι μόνο να χειροκροτήσουμε, ότι αν βγούμε από αυτή την κρίση, θα είναι θέλημα Του Θεού αλλά και συνεργεία κάποιων εμφανών και αφανών ηρώων, που αυτοί δεν έκατσαν σπίτι όπως οι περισσότεροι, αλλά ήταν στη πρώτη γραμμή άμυνας του ιού, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, τα σώματα ασφαλείας, οι επιστήμονες, οι άνθρωποι στα σούπερ μάρκετ και γενικά τροφοδοσίας των επίγειων αγαθών και τόσα άλλα! Ένα ευχαριστώ ας το πούμε όχι μόνο τώρα αλλά πάντοτε, γιατί έχουμε μάθει να λέμε τα κακά και να ξεχνάμε τα καλά!

Ελπίζουμε στο επόμενο άρθρο μας, να μη χρειάζεται να μιλήσουμε για τον Κορονοϊό, αλλά ακόμη και αν δεν γίνει αυτό, ας αναζητάμε τον Θεό ο οποίος ναι μεν δεν παρεξηγείται που δεν πήγαμε Εκκλησία αυτό το διάστημα (όπως εξ ονόματός Του διαδίδουν πολλοί) αλλά πάντα περιμένει τη λατρεία Του και την προσευχή μας προς Εκείνον, για να μας λυτρώνει από τα δεινά που φέρνει ο κόσμος και η ζωή μας, από την απομάκρυνσή μας από Εκείνον! Ας μετανοήσουμε για να έχουμε ελπίδα η ζωή μας να γίνει χαρμόσυνο μήνυμα και για τους άλλους! Αμήν!

ΠΗΓΗ : Κιβωτός της Ορθοδοξίας, Αναδημοσίευση : http://euxh.gr Συντάκτης  π.Αντώνιος Χρήστου